Samniten
De Samniten (ok: Sabellers, lat. Sabelli) sünd mank de Italikers en Volksstamm ut dat Bargland vun Samnium, boven den Golf vun Neapel ween.[1] To de Samniten hören an sik de Abellinaten, Alfaterner, Kaudiner un Pentrer, man in wietern Sinn ok de Hirpiners um Maleventum to, wat hüde Benevent is un de Frentaners, de an de Adria tohuse ween sünd. Se hefft de Oskische Spraken snackt[2] un hefft sik dor in sülms de Safineis nömmt. Bi de Greken weer ehr Naam de Saunitai, de Römers hefft jem den Naam Samnites geven. Ehre Hööftstadt is Bovianum ween, an den Appenin siene ööstliche Sieten. Na de Legenn stammt de Samniten vun de Sabiners af. Dor weern se en Ver sacrum vun ween. De meiste Tied in ehre Geschicht sünd se up ehr egen Land bleven, man in dat 5. Johrhunnert gungen se bi un breden sik in de Küstenstreeke in Kampanien ut. Dor hefft se de Oskers bi unnerkregen. De weern mit jem verwandt. 424 v. Chr. hefft se de Stadt Capua innahmen[3] un hefft Pompeji an sik reten. 420 hefft se ok noch Cumae innahmen.[4]. Vunwegen, dat se nu in dat Küstenland vun Kampanien inbreken döen, sünd se mit de Römers in Striet kamen.[5] En Verdrag twuschen Rom un de Samniten ut dat Johr 354 is dat ollste schriftliche Tüüchnis over düt Volk. Dor warrt de Liris-Stroom as Grenz fastleggt. Man düsse Verdrag hett nich lang holen, denn dat duer nich lang, un de eerste vun dree Samnitenkriege (343 bit 290 v. Chr. weer utbraken. In düssen Krieg hett Rom jem ut Kampanien wedder verjaagt, man se sünd doch unafhängig bleven. Endgüllig sünd de Samniten eerst vun Sulla in dat Johr 82 v. Chr. unnerkregen wurrn. Dormols hefft se en Upstand unnernahmen in Tosamenhang mit den Itaalschen Bundsgenatenkrieg. Dor sünd denn veel Samniters bi umkamen un de Rest is verdreven wurrn.
Kiek ok bi
ännernBelege
ännern- ↑ Gerhard Radke: Samniten.In: Konrat Ziegler / Walther Sontheimer: Der Kleine Pauly. Lexikon der Antike. Band 4: Nasidius - Scaurus. München: Deutscher Taschenbuch Verlag 1979, Sp. 1533f
- ↑ To de oskisch-umbrische Spraakgruppen kiek bi Giacomo Devoto: Geschichte der Sprache Roms. Aus dem Italienischen übertragen von Ilona Opelt. Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, 1968, S. 62 - 70
- ↑ Livius 4, 37,1
- ↑ Livius 4, 44, 12
- ↑ Massimo Pallottino: Italien vor der Römerzeit. Aus dem Italienischen übersetzt von Stephan Steingräber. C. H. Beck, München 1987, S. 109–115
Literatur
ännern- Lukas Grossmann: Roms Samnitenkriege. Historische und historiographische Untersuchungen zu den Jahren 327 bis 290 v. Chr. Wellem Verlag, Düsseldorf 2009, ISBN 978-3-941820-00-5 (Reihe Geschichte. Band 1; togliek Dissertation, Universität Düsseldorf 2007; Rezension).
- Howard Jones: Samnium, settlement and cultural change. The proceedings of the third E. Togo Salmon Conference on Roman Studies. Center for Old World Archaeology and Art, Providence 2004, ISBN 0-9755249-0-9.
- Massimo Pallottino: Italien vor der Römerzeit. Aus dem Italienischen übersetzt von Stephan Steingräber. C. H. Beck, München 1987, ISBN 3-406-32012-0 (Originalausgabe: Storia della prima Italia. Rusconi Libri, Mailand 1984).