Stimmbrook

De Stimmbrook oder Stimmwessel is de Phaas in de Entwickeln vun en ranwassend Minschen, in de sik de Stimm düdlich verännert un vullkamen utbillt. Dat passeert bi Jungs as ok bi Deerns, man bi Jungs is de Ünnerscheed tomeist grötter un fallt mehr op. To de Tiet vun den Stimmwessel wasst de Kehlkopp – as ok de hele Rest vun’n Lief. De Stimmlippen warrt dorbi länger un dorüm warrt de Stimm deeper.

De Stimmbrook verlöpt bi Deerns vun’n 10. bit to’n 15. Levensjohr, bi Jungs vun’n 11. bit to’n 16. Levensjohr. Wo gau un wanneer dat nipp un nau vör sik geiht, kann bi jeden wat ünnerscheedlich wesen, je na Verloop vun de Pubertät. Allgemeen hett sik de Entwickeln un de Afloop vun de pubertären Vörgäng in de letzten Johrteihnten na vör verlagert un dormit ok de Stimmbrook. De Ünnerscheed twüschen de Jungen- un de Männerstimm bedriggt tomeist ein Oktaav (Proportschoon 2 to 1). Ok de Deernsstimm kann gegenöver de Froensstimm bit to en lütte Terz deeper wesen (Proportschoon 1,2 to 1).

De Stimmwessel steiht in engen Tosamenhang mit de Entwickeln vun de Geslechtsdeelen. Warrt bi en Jung de Klöten wegmaakt (Kastratschoon), denn finnt de Stimmbrook gor nich statt, he warrt denn en Kastraat.

Vöroordeel

Wiet verbreedt is de Ansicht, dat en Jung wiel sien Stimmwessel nich singen dröff, wieldat he sik woll anners sien Stimm för all Tiet utschinnen künn. Dör de moderne Forschen is disse Ansicht bit hüüt nich nawiest worrn, man dat Gegendeel ok nich. Bitherig Insichten wiest, dat en Jung, de mit sien Stimm vör un wiel den Stimmwessel regelmatig öövt, keen Stimmbrook in’n Sinn vun dat Woort hett. De Verännern is denn mehr en langsomen Vörgang.

Literatur

• Günther Habermann: Stimme und Sprache. 2. Auflage. Thieme, Stuttgart 1986, ISBN 3-13-556002-3
• Rudolf Schilling: Über Stimmwechselgeschichten. In: Folia Phoniatrica Vol. I, Fasc. 2 1948, New York, Basel: Separatum, pp. 70-96.