Suspicion (Film)

Suspicion (op plattdüütsch so veel as „Verdacht“; Dt. Titel: Verdacht) is de Titel vun en Psychothriller vun Alfred Hitchcock ut dat Johr 1941. De Hööftrullen hebbt Joan Fontaine un Cary Grant speelt. De Geschicht baseert op den Roman Before the Fact (dt.: Vor der Tat) vun Anthony Berkeley, den he ünner dat Pseudonym Francis Iles schreev. De Film is vun RKO Pictures produzeert worrn. Sien Ooropföhren in de USA harr de Film an’n 14. November 1941.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Suspicion
Düütsch Titel:	Verdacht
Produkschoonsland:	USA
Johr vun’t Rutkamen:	1941
Läng:	95 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 16
Filmkru
Speelbaas:	Alfred Hitchcock
Dreihbook:	Samson Raphaelson Joan Harrison Alma Reville
Produkschoon:	Harry E. Edington för RKO Pictures
Musik:	Franz Waxman
Kamera:	Harry Stradling
Snitt:	William Hamilton
Szenenbild:	Van Nest Polglase
Kledaasch:	Edward Stevenson
Dorstellers
Joan Fontaine: Lina McLaidlaw Aysgarth Cary Grant: John Aysgarth Cedric Hardwicke: Gen. McLaidlaw Nigel Bruce: Gordon Cochrane 'Beaky' Thwaite May Whitty: Mrs. Martha McLaidlaw Isabel Jeans: Mrs. Newsham Heather Angel: Ethel Leo G. Carroll: Captain Melbeck Auriol Lee: Isobel Sedbusk Reginald Sheffield: Reggie Wetherby

Inholt

Johnny Aysgarth is en smucken jungen Mann, de geern snacken deit. Op de Fohrt mit en Tog dröpt he op de torüchhollern Lina McLaidlaw un warrt glieks dorbi tofaten kregen, dat he de verkehrte Fohrkoort hett. Lina finnt in ehr Dagblatt aver en Foto vun Johnny an de Siet vun ehr Mudder. He schient vun Adel to wesen, tomindst aver veel Geld to hebben. Korte Tiet later drapt sik de beiden Togfohrers bi en Jagdveranstalten wedder. Dat stellt sik rut, dat Johnny schienbor achter all Fronslüüd achteran is un em woll ok all Deerns kennen doot. He maakt sik doran, Linas Hart to winnen un fraagt baldüm ehr Hand an. Ofschoonst he teemlich groff un ruuch mit ehr ümgeiht heiraat de beiden bald dorop.

Dat Ehglück hollt aver nich lang vör. Gau mutt Lina rufinnen, dat ehr Ehmann nich is, wat he de hele Tiet vörgeven hett. In Wohrheit is he en Speler ahn en Penn Geld in de Tasch, de sik sien goot Leven jümmer blots vun sien Frünnen tohopensnurrt hett. Liekers gifft he ehr dat Verspreken, mit de Peerwedden optohören un siek en Arbeit to söken. Een Dag kummt Johnny sien besten Fründ Beaky to Besöök. As he mehrmols op de Swinnelee vun Johnny anspeelt, geiht Lina eerst nich wieter dorop in. Man, mit de Tiet warrt ehr Twievel jümmer grötter, vunwegen dat Johnny sien Geschichten jümmer weniger tosamen passt. Dör en Tofall warrt se wies, as se in de Stadt fohrt, dat ehr Mann al siet söss Weken keen Arbeit mehr hett, nadem he Geld ünnerslahn hett.

Lina will mit Johnny reinen Disch maken, as op unvermodens ehr Vadder doodblifft. Över dat lütte Arv, dat Lina tofallt, wiest Johnny sik untofreden. Lina snackt em dorop an. Eenmol mehr is se denn aver doch wedder sowiet, dat se över Johnny sien Oort un Wies weggahn deit. Denn blifft ok Beaky ünner snaaksche Ümstännen doot, kort nadem he tosamen mit Johnny en Firma grünnt harr. In ehr wasst de Verdacht gegen ehrn Mann. Se fangt nu an heemlich sien Post to lesen un verstieft sik dorop, dat Johnny dat nu op ehr Leven afsehn hett, üm an ehr Levensversekern to kamen.

Se packt ehr Saken tohopen un will na ehr Mudder utneihn. Johnny besteiht aver dorop, dat he ehr bringen will. De Weg föhrt vörbi an en piel Felsenkliff. Bi den Anblick vun de pielen Felsen op ehr Siet kummt warrt ehr Verdacht jümmer grötter un Panik stiggt in ehr hooch. Opletzt snackt sik de beiden noch mol wedder ut. Johnny seggt, dat he de hele Tiet överleggt hett, sik sülvst ümtobringen. De Anteken för en plaanten Moord staht op eenmol in en annert Licht dor. An’t Enn verdrägt sik de beiden Ehlüüd.

Kritik

• Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film loovt den Thriller för de jümmer nee opkamen Verdachtsmomenten un dat meesterhafte Anstiegenlaten vun de Spannung.
• De Süddeutsche Zeitung stell fast, dat Hitchcock dormols noch vullstännig op de psycholoogschen Feinheiten setten de.

Utteken

De Film hett dree Filmpriesen wunnen:

• 1941: den NYFCC Award in de Kategorie Best Hööftdorstellersche för Joan Fontaine
• 1942: den Oscar in de Kategorie Best Hööftdorstellersche för Joan Fontaine
• 1948: den Kinema Junpo Award in de Kategorie Best frömdsprakig Film för Alfred Hitchcock

Bito weer de Film för twee wietere Oscars in de Kategorien Best Film un Best Filmmusik nomineert.

Achtergrünnen

In de Romanvörlaag weer för de Geschicht en anner’t Enn vörgeven: Lina drinkt Melk, ofschoonst se sik kloor doröver is, dat dor Gift binnen is. Op dissen Weg nimmt se ehrn möörderischen Ehmann ut de Hand, ehr dat Leven to nehmen. De Möörder smitt an’t Enn en Breef in’n Breefkasten, in den he ahn dat to weten överföhrt warrt. In de US-amerikaanschen Filmwelt vun 1941 weer so en Enn aver nich wullt. De Tokiekers harrn Johnny as kolen Fronsmöörder jüst so wenig akzepteert, as de Hays-Kood oder Cary Grant. Vun dorher weer en Happy End nödig. En hogen RKO-Mitarbeiter hett denn all Steden rutsneden, de gegen de Hööftfigur en Verdacht opkamen laten künnen. De Faten weer nu blots noch 60 Minuuten lang, so dat de Baas vun’t Studio Hitchcock Verlööf geven hett, de meistern vun de sneden Szenen wedder intofögen. So keem de Film mit dat teemlich unvermiddelte Happy End in de Kinos.

As Hitchcock mit François Truffaut snacken de, geev Hitchcock to dat he dat Enn vun’n Film nich mögen de. He harr an sik en anner’t Enn in’n Sinn. He wull dat Lina en Breef an ehr Mudder schrifft, wenn Johnny dat Glas mit de vergifte Melk rinbringt. In den Breef verkloort se ehr MUdder, dat se lever Sülvstmoord maken will, vördem ehr Ehmann ehr üm de Eck bringt. Lina schüll Johnny fragen, dat he den Breef afschickt, wat he ahn den Inholt to kennen ok deit . Hitchcock loov ok de Leistung vun Joan Fontaine. Vun ehr harr he glieks to Anfang dat Geföhl, dat se de Figur goot drapen de. He harr eerst dat Geföhl hat, dat se sülvst gor nich recht wüss, wo goot se spelen künn, man he hett ok sehn, dat se dat Vermögen to en kontrolleert Speel harr. So künn se de Rull lies un torüchhollern dorstellen.

In den Film hett Hitchcock ok wedder een vun sien Cameo-Optreden, as he in’t öörtliche Postamt en Breef instecken deit.

Literatur

• Francis Iles [Anthony Berkeley]: Vor der Tat. Ein klassischer Kriminalroman aus dem Jahre 1932 (OT: Before the fact). Heyne, München 1979, ISBN 3-453-10435-8
• Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rgv. Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbook bi Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4
• François Truffaut: Mr. Hitchcock, wie haben Sie das gemacht? Heyne, 1999 (wietere Neeutgaav)

Weblenken

• Suspicion (Film) in de Internet Movie Database (engelsch)