The 39 Steps (1935)

39 Steps (op plattdüütsch so veel as „Negenundörtig Stopen“; dt. Titel: 39 Stufen) is de Titel vun en britischen Thriller vun den Speelbaas Alfred Hitchcock ut dat Johr 1935. De Film baseert op den Roman The Thirty-nine Steps vun John Buchan. Dorbi weern aver blots dat Hööftthema un en poor Motiven ut’n Inholt övernahmen.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:
Originaltitel: The 39 Steps
Düütsch Titel: 39 Stufen
Produkschoonsland: Grootbritannien
Johr vun’t Rutkamen: 1935
Läng: 82 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 12
Filmkru
Speelbaas: Alfred Hitchcock
Dreihbook: Charles Bennett
Alma Hitchcock
Produkschoon: Michael Balcon
för Gaumont British Picture Corporation
Musik: Louis Levy
Hubert Bath
Kamera: Bernard Knowles
Snitt: Derek N. Twist
Dorstellers

Inholt

ännern

In en Varieté finnt en Optritt vun „Mister Memory“ statt, de mit sien bannig goot Gedächtnis sien Geld verdeent. Op mol is en Schöt to höörn un Panik brickt ut. Dorbi fallt en sünnerliche Fro, de sik Annabelle Smith nöömt, in de Arms vun den Kanaadier Richard Hannay. Se föhlt sik verfolgt un fraagt em, wat he ehr mit na Huus nehmen kann. Dor veraat se em, dat se en Agentsche is, de hinnern will, dat geheeme Dokumenten invt Utland bröcht warrn schüllt. Hannay höört ehr an, weet aver nich recht, wat he ehr glöven schall. Se snackt wieter vun en Oort in Schottland. Dor schall de Anföhrer vun de Spionen wesen, de an sien verstümmelten lütten Finger to kennen is.

In de Nacht warrt de sünnerbore Fro mit’n Mess in Rüch doodsteken. In ehr Hand finnt Hannay de Landkoort vun Schottland mit en markeerten Oort. He sütt nu, dat de Geschicht wohr weer un maakt sik sülvst op’n Weg na Schottland. Man, de Polizei is nu achter em ran un verfolgt em as Möörder. In’n Tog op’n Weg na’t schottische Hoochland kann he noch eenmol utwischen, as he Pamela, en unbekannte Fro, en Söten geven deit. De verrat em aver, un he mutt op de Forth-Bridge ut’n Tog utstiegen. To Foot kann he utneihn un söcht sien Weg na Alt-na-Shellach, den Oort, de op de Koort markeert is. Ünnerwegens dröpt he Lüüd, de em hülpen doot, man ok welke de dat nich doot. De Polizei blifft em dorbi jümmer in’n Nacken.

In den markeerten Oort dröpt he op Professer Jordan, den he sien Beleevnissen anvertroen deit. Eerst to laat markt he, dat de Professer de Spion mit den verstümmelten Finger is. Üm sik den Mitweter vun’n Hals to hollen, schütt he op Hannay - alleen dat Gesangbook in sien Manteltasch rett em dat Leven. Nu wennt he sik an de Polizei, de em aver nich glöven deit. Wedder mutt Hannay utneihn un lannt dorbi tofallig in en Wahlkampveranstalten. Dor holt se em för den Hööftsnacker un he mutt en Reed improviseeren. In de Twüschentiet duukt nu aver utrekent de Fro op, de he in’n Tog en Söten opdrückt hett. Se övergifft em wedder de Polizei. In Wohrheit sünd de Polizisten aver Mitarbeiters vun’n Professer. Se nehmt ok Pamela mit un keedt ehr mit Handschellen an Hannay fast.

As de Wagen anholt, kann Hannay wedder weglopen. Ditmol mutt he aver Pamela mit sik slepen, de em jümmer noch för schullig holt. Eerst as he ehr drauht, wiest se sik enigermaten praat, to doon wat he seggt. In en Gasthuus finnt se Ruum för de Nacht. Se doot so, as weern se en frisch troet Ehpoor, dat en Pann mit dat Auto harr. In de Nacht kann sik Pamela vun d Handschellen freemaken. As se utneihn will, höört se tofallig en vun de Verfolgers an’t Telefon snacken. So finnt se rut, dat dat keen Polizisten weern. Bilütten warrt ehr kloor, dat Hannay de Wohrheit seggt hett. Se blifft dorophen bi em un hülpt em nu, den Fall optokloren. Scotland Yard weet aver nix dorvun, dat geheeme Papeeren klaut worrn sünd. se folgt Pamela üm op disse Wies Hannay to finnen.

De geheemen Informatschonen schüllt bi en Veranstalten in London an den Professer wietergeven warrn. Dor draapt Hannay un Pamela wedder op „Mister Memory“. Dor warrt Hannay kloor, dat „Mister Memory“ mit sien Goot Gedächtnis den Inholt vun de Dokumenten utwennig lehrt hett un de Dokumenten dorna wedder torüchleggt worrn sünd. För de versammelten Tokiekers fraagt Hannay em na de 39 Stopen. Mister Memory kann nich anners un reageert dorop mit dat Vertellen vun all de geheemen Informatschonen. Professer Jordan, de sik in een Loge versteken hett, schütt op em, eh he noch mehr vun de Informatschonen preisgeven deit. Jordan warrt vun de Polizei fastnahmen. Mit letzte Kraft vertellt „Mister Memory“ vun den Inholt vun de geheemen Dokumenten. Hannay sien Ehr is dormit wedder herstellt. In de Slussszeen düüt sik an, dat de beiden sik in de Twüschentiet in’nanner verkeken hebbt.

Kritiken

ännern
  • Handbook V vun de kathoolschen Filmkritik: "Halbwegs geschickte Konzeption, gute Bildeinfälle, mißglückte Synchronisation."[1]
  • Süüddeutsche Zeitung: Der Film springt von einem Höhepunkt zum anderen. Ein Meisterwerk des englischen Vorkriegskinos.
  • rororo Filmlexikon Die absurde Handlung, die um eine Kette unglaubwürdiger Zufälle gewoben wird, ließ Hitchcock freien Spielraum zur Entfaltung seiner Imaginationskraft. So entwickelt sich der Film in einer raschen Abfolge stetig wechselnder Schauplätze (…), hält aber einen durchgehend zügigen Rhythmus ein. Robert Donats Weltläufigkeit wird bewundernswert durch den kühlen Charme Madeleine Carrolls ergänzt, die Hitchcock hier zu ihrer besten Darstellung führte. Beider Leistungen und das so witzige wie spannende Drehbuch machen den Film zu einem Meisterwerk des humorvollen Thrillers.[2]

Anners wat

ännern

Bi den Film hannelt sik dat üm en Klassiker ut dat Fröhwark vun Hitchcock. De Inholt folgt na dat Prinzip, dat sik Logik un Verloop an de Spannung orienteert un nich dwangslöpig an de Realität. Dorut entwickelt sik en Oort Episodenfilm, in den sik Situatschonen mit de tyypschen Elementen vun Hitchcock anenannerregen doot. In dissen Film bruukt Hitchcock ok to’n eersten mol en wohren MacGuffin, neemlich de „39 Stopen“. Achter den Begreep verstickt sik en Spionaaschring – en afsluut unwichtige Informatschoon, da alleen den Sinn hett, de Geschicht vöran to bringen. Hitchcock hett in den Film ok wedder een vun sien beropen Cameo-Optreden: He speelt en Passanten, de in en Koppel vun Lüüd an en Bus vörbilöpt.

Ralph Thomas hett in’t Johr 1959 en Remake vun den Film dreiht mit Kenneth More un Taina Elg in de Hööftrullen. In mehrere Szenen wiest de Film starke Parallelen to Hitchcock sien Faten in de Kameraföhren, Snitt un Dialog. En wietere Neeverfilmen is 1978 vun den britischen Speelbaas Don Sharp dreiht worrn mit Robert Powell in de Hööftrull.

Literatur

ännern
  • John Buchan: Die neununddreißig Stufen. Roman (OT: The thirty-nine steps). Diogenes, Zürich 1980, ISBN 3-257-20210-5
  • Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rgv. Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbook bi Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4
  1. 6000 Filme. Kritische Notizen aus den Kinojahren 1945 bis 1958. Handbuch V der katholischen Filmkritik, 3. Oplaag, Verlag Haus Altenberg, Düsseldörp 1963, S. 322
  2. Wolfram Tichy, Liz-Anne Bawden, et al.: rororo Filmlexikon. Band 3: Filme T – Z (OT: The Oxford Companion to Film). Rowohlt, Reinbek bi Hamborg 1978, ISBN 3-499-16230-X, S. 664

Weblenken

ännern