The Heat (Film)
The Heat (op plattdüütsch so veel as „De Hitt“; dt. Titel: Taffe Mädels) is en US-amerikaansche Filmkummedie ut dat Johr 2013. Speelbaas vun den Film weer Paul Feig, de Hööftrullen weern mit Sandra Bullock un Melissa McCarthy besett.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | The Heat |
| Düütsch Titel: | Taffe Mädels |
| Produkschoonsland: | Vereenigte Staten |
| Johr vun’t Rutkamen: | 2013 |
| Läng: | 117 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Paul Feig |
| Dreihbook: | Katie Dippold |
| Produkschoon: | Peter Chernin, Jenno Topping |
| Musik: | Michael Andrews |
| Kamera: | Robert D. Yeoman |
| Snitt: | Jay Deuby, Brent White |
| Szenenbild: | Jefferson Sage |
| Kledaasch: | Catherine Marie Thomas |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernSarah Ashburn is en rutragende Agentsche vun’t FBI, de bi ehr Kollegen nich goot ansehn is. Dat liggt doran, dat se tomeist inbillt un överspöönsch vörgeiht, wenn se Fäll lösen deit. Dorüm hebbt sik ok faken al Kollegen över ehr beklaagt. Frünnen hett se dorüm keen un dorto kummt noch, dat ehr Baas ehr wegen ehr Oort nich för en högeren Posten besetten will, denn se för sik as sülvstverständlich ansehn deit. Ehr Chance liggt in en Ünnersöken in Boston, woneem se de Drogenbaron finnen un fastnehmen schall.
In Boston ritt se glieks dat Heft an sik. As se en jungen Drogendealer befragen deit, de jüst vörher fastnahmen worrn is, dröpt se op Detective Mullins, de vun de öörtlichen Polizei kummt un dör en pragmaatsche, direkte Oort opfallt un en teemlich darve Spraak opfallen deit. Se ill mit Ashburn nich tosamen arbeiten, hett aver Intresse an den Fall, vunwegen dat dat mit ehr Rebeet to doon hett. Över en Hoor finnt se en Nachtclub, woneem se sik an den Krimnellen LeSoire ranmaakt, üm en Senner an sien Handy antobringen. Man, se warrt dorna vun de beiden DEA-Agenten Craig un Adam verfolgt, de al lange Tiet achter LeSoire her sünd un sik nich vun de beiden Fronslüüd dortwüschen funken laten willt.
Na wietere Twüschenfäll, warrt de beiden Fronslüüd vun den Fall aftagen, worophen se sik in Mullins ehr Stammkneipe besupen doot. In’n duhnen Kopp hett Ashburn ehr Auto verschenkt, dat exploderen deit, as de dormit losfohren will. Togliek kriggt se en Naricht op ehr Handy, dat de Familie vun Mullins bedrauht warrt. Se bringt de Familie dorophen ut de Stadt. Man Mullins ehr Broder Jason, den se sülvst en poor Johren fröher wegen Drogengeschichten in’t Gefängnis bröcht hett, geiht torüch na sien ollen Baas LeSoire, üm mehr över de nächste Ladung Drogen ruttofinnen. Dorbi warrt he aver mit en verkehrten Henwies versorgt, op den Ashburn un dat hele FBI rinfallen doot. Jason schall an de Siet maakt warrn, överleevt aver un kummt in’t Krankenhuus.
Ashburn schall dorophen wedder torüch na New York City schickt warrn, deit sik aver mit ehr ne’e Fründin tosamen, üm de Verbrekers to finnen. Se mischt dorbi de öörtliche Drogenszeen düchtig op, bit se opletzt rutfinnt, dat de Drogen in en Lagerhuus an’n Haven övergeven warrn schüllt. Se deckt sik mit bannig veel Wapen un Sprengstoff in, warrt aver liekers fastnahmen. Dorbi stellt sik rut, dat de DEA-Agent Adam in Wohrheit Larkin is, de nu wies warrt, dat Jason noch nich doot is. De beiden Fronslüüd künnt sik aver freemaken un neiht Larkin achteran. In’n letzten Ogenblick kann Ashburn em in de Genitalien scheten. De Fall is dormit lööst, de beiden Fronslüüd warrt Frünnen un Mullins warrt för ehrn Moot uttekent. Ashburn kriggt den beteren Posten twoors nich, finnt dorför aver en Arbeit in Boston.
Kritik
ännern- Cordula Dieckmann schreev in’n Stern, dat de Film nich – as de Geschicht vermoden laten künn – in Stereotypen münnen de, man de Klischees vun dat Genre utkosten de. Se beteken den Film as kortwielig Kinovergnögen mit lustige Dialogen un rutragende Leistungen vun de Schauspelers.[1]
- Hannah Pilarczyk meen bi Spiegel Online, dat de Film ’n beten laff röverkamen de, wat an’t Genre vun’n Buddy-Cop-Genre liggt. Dormit wüssen de Dreihbookschrieversche Katie Dippold as ok de Speelbaas Paul Feig wat Ne’et mit antofangen.[2]
- Dat Lexikon vun’n Internatschonalen Film sütt dat humoristische Kapitel vun den Film vör allen in de physischen Präsenz vun de gewichtigen Hööftdorstellersche. De Affolg vun Gags lett aver de Verbrekerjagd un so ok den Bagen vun de Spannung ut de Ogen verleren. Ünner’n Streek weer de Film as kunzeptlos dorstellt. He künn keen Kapital slahn ut de Musik un de Besetten.[3]
Utteken
ännernThe Heat weer alltosamen för 22 Filmpriesen vörslahn. Mit söven dorvun is he uttekent worrn, dorünner:
- 2013: mit den WFCC Award in de Kategorie Beste Kummedie-Schauspelersche för Melissa McCarthy
- 2013: mit den Teen Choice Award in de Kategorie Choice Movie Chemistry för Sandra Bullock un Melissa McCarthy
- 2013: mit den Teen Choice Award in de Kategorie Choice Summer Movie Star: Fronslüüd för Sandra Bullock
- 2014: mit den People’s Choice Award in de Kategorie Leevst Kummediefilm
- 2014: mit den American Comedy Award in de Kategorie Beste Kummedie-Schauspelersche för Melissa McCarthy
- 2014: mit den American Comedy Award in de Kategorie Best Kummedie-Dreihbookschriever för Katie Dippold
Borns
ännern- ↑ „Mit Frauenpower und Wortwitz auf Verbrecherjagd“, Stern vun’n 4. Juli 2013, afropen an’n 8. Juli 2013
- ↑ „Komödienhit "Taffe Mädels"“, Spiegel Online vun’n 4. Juli 2013, afropen an’n 8. Juli 2013
- ↑ Kritik to’n Film in’t Lexikon vun’n Internatschonalen Film, afropen an’n 8. Juli 2013
Weblenken
ännern- The Heat in de Internet Movie Database (engelsch)
- Kritiken to The Heat op Rotten Tomatoes
- Kritiken op film-zeit.de