The Secret of My Succe$s
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | The Secret of My Succe$s |
| Düütsch Titel: | Das Geheimnis meines Erfolges |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1987 |
| Läng: | 105 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Herbert Ross |
| Dreihbook: | Jim Cash Jack Epps Jr. AJ Carothers |
| Produkschoon: | David Chasman Herbert Ross |
| Musik: | Jack Blades David Foster |
| Kamera: | Carlo Di Palma |
| Snitt: | Paul Hirsch |
| Dorstellers | |
| |
The Secret of My Succe$s (op plattdüütsch so veel as „Dat Geheemnis vun mien Spood“; dt. Titel: Das Geheimnis meines Erfolges) is de Titel vun en US-amerikaansche Filmkummedie ut dat Johr 1987. De Hööftrull in den Film hett Michael J. Fox speelt, Speelbaas weer Herbert Ross.
Inholt ännern
Brantley Foster kummt ut Kansas vun’t Land un hett jüst sien College achter sik. Nu will he nix lever, as sien Glück in New York op de Proov to stellen. He will jüst sien ne’e Arbeit anfangen, dor steiht he ok al wedder op de Straat, vunwegen dat de Firma jüst övernahmen worrn is un meist de helen Arbeiteers op de Straat sett warrt. He stellt sik also bi annere Firmen vör, kann sik as jungen College-Afgänger aver narrms dörsetten. Nu leevt in New York aver noch sien anheiraaten Unkel Howard Prescott, de Vörsitter vun dat Pemrose Ünnernehmen is. Sien Posten hett he blots dör sien Eh mit Vera kregen. Brantley dröff in de Poststeed vun Pemrose sien Glück versöken.
As frisch studeerten duert dat nich lang, bit Brantley markt, wat in de Firma allns beter maakt warrn kann. Heemlich tütt he in en Büro in, wat jüst free worrn is un gifft sik as ne’et Vörstandsliddmaat Carlton Whitfield ut. In disse Rull mutt he natürlich sien Unkel ut’n Weg gahn, de meent, dat Whitfield en Vertroensmann vun Donald Davenport is. De is neemlich jüst dorbi Pemrose to övernehmen.
As he een Dag as Fohrer uthelpen deit, kutscheert he sien Tante Vera dör de Gegend. Se hett en Oog op den jungen Bengel un vernascht em. Brantley verkiekt sik aver in Christy Wills, en Finanzexpertsche, de an de Harvard University studeert hett. Wills hett wat mit Prescott an’t Lopen, de ehr vertellt, dat he sik vun Vera scheden laten will. In Wohrheit kann he dat natürlich nich maken, wat he Brentley ok vertellen deit.
Christy kennt Brantely natürlich blots in sien Rull as den Finanzmann Whitfield. Se verleevt en Nacht tohopen. As in Prescott sien Huus en Party lopen schall, gifft he Brantley den Opdrag, op sien Fro Vera optopassen, vunwegen dat he sülvst mit Christy wat vör hett. In de Nacht slaapt Brantley un Christy in’t Huus. In’n Düüstern sliekt sik Brantley un Prescott in Christy ehr Kamer, de kort vörher rut gahn is. Tosamen stiegt se in’t Bett, woneem se vun Christy un Vera opdeckt warrt. So kriggt Vera de Affär vun ehrn Mann spitz, wiel Prescott rutfinnt, dat Brantley un Whitfield een un de sülve Person sünd. He warrt tosamen mit Christy op de Straat sett.
Man Vera hett vele Kuntakten in de Finanzwelt, de se nütten deit üm en Investorengrupp optoboen, de vun Brantley mit sien Gewarfsinfäll övertüügt warrt. Se köfft 51 % vun de Aktien vun Pemrose op un övernimmt nu sülvst den Posten vun’n Vörstandsvörsitt, nadem se ehrn Ehmann rutsmeten hett. Opletzt kummt Brantley mit sien Christy tosamen.
Kritik ännern
- Roger Ebert schreev in de Chicago Sun-Times vun’n 10. April 1987, dat de Film so lett as wenn dat Dreihbook ut de 1950er Johren stammen de. He weer nich vullstännig slecht, harr aver klöker ween künnt. Keeneen vun de Figuren haar jichtenseen ethischen Grundsatz, wat aver de Schrievers vun’t Dreihbook nich optofallen schient. [1]
- Rita Kempley schreev in de Washington Post vun’n 10. April 1987, de Film weer nich blots „en wieteren harmlosen dummen Film“, man ok dat Enn vun de Zivilisatschoon un vun de Filmkunst. Se hett den Film mit Sennen vun MTV vergleken. Bito töög se över de Dreihbookschrievers her, de ok för Filmen as Top Gun un Legal Eagles verantwoortlich weern. De Snitt mit „Madonna-ordige musikaalsche Optreden“ dröög dat, wat vun de Geschicht över bleev.[2]
- Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film hett en „unreflekteerte Opstiegermentalität“ in den Film faststellt. De weer woll „handwarklich robust, aver ahn Leven inszeneert“. Wieter weer in den Film de „moderne Luxuswelt as eenzig lohnen Teel“ dorstellt.[3]
Utteken ännern
De Film weer in’t Johr 1988 för twee Filmpriesen vörslahn, so för den Golden Globe in de Kategorie Best Filmleed. Wunnen hett he den BMI Film Music Award, mit den David Foster uttekent weer.
Borns ännern
- ↑ Filmkritik vun Roger Ebert
- ↑ Filmkritik vun Rita Kempley
- ↑ „Lexikon des internationalen Films“ (CD-ROM-Utgaav), Systhema, München 1997 / Kritik in’t Lexikon vun’n internatschonalen Film
Weblenken ännern
- The Secret of My Succe$s in de Internet Movie Database (engelsch)
- Kritiken to den Film op Rotten Tomatoes