Andrew Michael Spence

Andrew Michael Spence (* 7. November 1943 in Montclair, New Jersey) is en US-amerikaansch Wertschapswetenschapler. Hüm wurr 2001 tosommen mit George Arthur Akerlof un Joseph Eugene Stiglitz den Nobelpries för Wertschapswetenschapen för hör Arbeiten över dat Verhältnis vun Informatschoon un Märkten, insbesünnere vun de Adverse Selektschoon tospraaken.

Leven

He is in jung Johren mit sien Öllern nah Winnipeg in Kanada trucken, wo sien Vader arbeiten dee. He is to’n tweeten Mal verheiraadt un hett dree Kinner ut sien eerst Ehe. Spence is Perfesser an der Harvard University (Graduate School of Business), vörher weer he an de Stanford University (1990–1999).

He is Mitbegrünner vun dat Enn‘ Oktober 2009 grünnd Institute for New Economic Thinking (INET), um nee Denkansätze för de Volkswertschaftslehre to entwickeln.^[1]

Siet 1983 is he Liddmaat vun de American Academy of Arts and Sciences. 2005 kreeg he de Ehrendokterwürde vun de Hannelshoochschool Leipzig.^[2]

Wark

Spence is de Vader vun de so nömmt „Job Market Signaling“-Theorie, de sück allgemeen mit dat Problem vun de asymmetrischen Informatschoon up den Arbeitsmarkt befaat. In‘ Speziellen geiht dat dorum, dat sück de Arbeitssökende (Agent) spezielle kostspelige Markmalen erwirbt, de relevante Informatschonen över sien Fähigkeiten, in Form vun Zertifikaten (Signals), an den Arbeitgever (Prinzipal) sennen. De Arbeitgever kann mit de Informatschonen, de he ut de Signals winnt, den Arbeitssökenden utwählen, de an dichtesten ran an sien Bedürfnisse kummt. En Bispeel sünd Bildungsafslüsse, mit de Arbeitssökende Fähigkeiten as Intelligenz oder spezielle Fachkenntnisse signaliseeren. Dat is nich notwennig, dat disse Bildungsafslüsse en Wert afsiets vun de Signals hemm, also en Infloot up Intelligenz oder Fackkenntnisse utööven.

Warken

Job Market Signaling. In: Quarterly Journal of Economics. Band 87, Nr. 3, 1973, S. 355–374.
Signaling in Retrospect and the Informational Structure of Markets. In: American Economic Review. Band 92, Nr. 3, 2002, S. 434–459.