Bruno Heck

Bruno Heck (* 20. Januar 1917 in Aalen; † 16. September 1989 in Blaubeuren) weer en düütsch Politiker (CDU). He weer van 1962 bit 1968 Bundsfamilienminister un van 1967 bit 1971 eerst Generalsekretär vun de CDU. För en lütten Tiet lang weer he ok noch Bauminister.

Leven un Wark

Utbillen un Berop

Bruno Heck wurr an’ 20. Januar 1917 as Söhn vun den Slottgörner Josef Heck un de sien Magdalene in de Kreisstadt Aalen an den Rand vun de Schwäbische Alb boren. Sien Öllernhuus weer kathoolsch. Siet 1932 hett he dat kathoolsch Konvikt in Rottweil besöcht. As Schöler hett he sück den 1919 grünnd Bund Neudeutschland anslooten. Nah dat Abitur 1936 fung Heck en Studium vun de Philosophie un kathoolsch Theologie an de Eberhard Karls Universität Tübingen an. 1938 wurr he to’n Wehrdeenst inberopen un nehm bit 1945 as Suldat vun de Luftwappen an’ Tweeten Weltkrieg deel, sien letzt Dienstgrad weer Oberleutnant. Nah Kriegsenn’ nehm he sien Studium, erwiedert um de klassische Philologie, wedder up. 1949 wurr he todem Liddmaat vun de A.V. Cheruskia Tübingen in’ CV. Sien Studium hett he mit beid Staatsexamen för dat Höhgere Lehramt afslooten un weer denn 1949/50 as Studienassessor an dat Albertus-Magnus-Gymnasium Rottweil tätig. 1950 kreeg he sien Doktertitel (Dr. phil.) mit de Arbeit Die Anordnung der Gedichte des Gaius Valerius Catullus. Van 1950 bit 1952 hett he as Regierungsrat in dat Kultusministerium vun dat Land Württemberg-Hohenzollern arbeit. Dornah wurr he Bundsgeschäftsführer vun de CDU un dormit hööftberoplich Politiker.

Parteitätigkeit

Heck up den Bundsparteidag 1971 in Düsseldörp

Bruno Heck weer siet 1946 Liddmaat vun de CDU. Van 1952 bit 1958 weer he Bundsgeschäftsführer vun de CDU. 1955 weer Heck de Hööftanspreekpartner vun de Central Intelligence Agency bi de Inführen vun en gemeensam Programm tüschen CDU un CIA to de psychologisch Kriegsführung in Ostdüüttschland.^[1]

Van 1967 bit 1971 weer he de eerste, de dat nee schaffen Amt vun den Generalsekretär vun de CDU bekleeden dee. Sien gröttste Spood as Parteimanager weer de Bundsdagswahl 1957, as CDU/CSU to’n eersten un bitlang eenzigen Mal (un as eenzig Partei in de düütsch demokraatsche Parlamentsgeschichte) de afsolute Mehrheit vun de Stimmen (50,2 %) recken deen. Heck harr tovör in den USA amerikaansch Wahlkampmethoden studeert; buterdem weern de CDU-Spitzenpolitiker Konrad Adenauer un Ludwig Erhard up den Tipp vun hör Ansehn. Heck weer ok maatgevend Initiator vun den Neebau vun de CDU-Bundszentrale (Konrad-Adenauer-Haus) in Bonn.

För Heck stell de Utgang vun de Bundsdagswahl 1969 de gröttste Nedderlaag dor. Ofschons de CDU/CSU mit Bundskanzler Kurt Georg Kiesinger, dessen Vertrooter Heck weer, weer meest de afsolute Mehrheit (46,1 %) vun de Tweetstimmen recken dee un somit weer starkste Fraktschoon in’ Bundssdag wurr, gelung dat de SPD mit 42,7 % tosommen mit de FDP (5,8 %), de CDU ut de Bundsregeeren to verdrängen un se in de Oppositschoon to schicken. Kiesinger verlor dat Bundskanzleramt an Willy Brandt, un 1971 weer ok de Amtstiet vun den Parteivörsitter Kiesinger un de sien Generalsekretär Heck to Enn’.

Van 1968 bit 1989 hett Heck as Vörsitter de CDU-nahe Konrad-Adenauer-Stiftung (KAS) leit un hett deren Tätigkeit natschonal un internatschonal stark utbaut. He leet ok de nee KAS-Zentrale in Sankt Augustin bi Bonn bauen. As KAS-Vörsitter hett sück Heck över de 68er-Bewegen as folgt ütert: „Die Rebellion von 1968 hat mehr Werte zerstört als das Zeit des Nationalsozialismus|Dritte Reich. Sie zu bewältigen, ist daher wichtiger, als ein weiteres Mal Hitler zu überwinden.“ (in: Die Politische Meinung, 1983).^[2]

Afordneter

Van 1957 bit 1976 weer Heck Liddmaat vun den Düütschen Bundsdag. Hier weer he van 1957 bit 1961 Vörsitter vun den Utschuss för Kulturpolitik un Publizistik un van 1961 bit 1962 Parlamentarischer Geschäftsführer vun de CDU/CSU-Bundsdagsfraktschoon. Heck is immer as direkt wählt Afordneter vun den Wahlkreis Rottweil in den Bundsdag intrucken.

Apenlich Ämter

An’ 13. Dezember 1962 wurr Heck as Bundesminister für Familien- und Jugendfragen in de vun Bundskanzler Konrad Adenauer führt Bundsregeeren beropen. Af den 17. Oktober 1963 wurr sien Bundsministerium in de nu vun Ludwig Erhard leit Bundsregeeren in Bundesministerium für Familie und Jugend umnömmt. Nah den Rückträe vun de FDP-Bundsministers an’ 28. Oktober 1966 övernehm Heck van’ 8. bit to’n 30. November 1966 tosätzlich de Leiden vun dat Bundsministerium för Wohnungswesen un Städerbau. In dat Kabinett vun de Groot Koalitschoon ünner Bundskanzler Kurt Georg Kiesinger weer Heck denn af den 1. Dezember 1966 wedder Bundsfamilienminister, ahn anner Upgaven. An’ 1. Oktober 1968 is he torüchtreeden, um sück as Generalsekretär vun de CDU ganz den Wahlkamp för de Bundsdagswahl 1969 widmen to können.

Debatte nah de Chilereis

Kört nah den Putsch in Chile is Heck in’ Updrag vun de Unionsfraktschoon nah Chile reist, um sück for över de Laag to informeeren. Heck weer all dör sien langjohrig Kuntakte to de chileensch Christdemokraten mit de Situatschoon vun dat Land goot vertroot. Torüch in Düütschland hett he wiels en Pressekonferenz an’ 17. Oktober 1973 ünner annern vun den Besöök in dat Stadion vun Santiago bericht, in dat 5000 Häftlinge ünnerbrocht weern. De Ünnerbringen vun de Fangenen hett he as „ausgesprochen schlecht“ beschreeven. Woll kunnen sück de Häftlinge in’ Gegensatz to de vörangahn Weeken intüschen in’t Free bewegen, wat bi sünnig Weer seker angenehm weer. Bi Regen un Kolt weer dat Leven vun de Häftlinge aber „unerträglich und scheußlich“.^[3]^[4] De Süddeutsche Zeitung hett hüm den Dag dorup mit den Satz ziteert: „Das Leben im Stadion ist bei sonnigem Frühlingswetter recht angenehm“.^[5] Heck wurr dorup hen en Verharmlosung un Ünnerstütten vun den Putsch un vun dat Pinochet-Regimes vorschmeeten. In en Stellungnahm van’ 4. November 1973 hett Heck verklort, dat sien Beschrieven vun de Verhältnisse in dat Stadion in sien Gegendeel verkehrt wurrn weer.^[6]

Ehrungen

1968: Grootkrüüz vun den Orden vun den Infanten Dom Henrique
1978: Groot Verdeenstkrüüz mit Steern un Schullerband
1987: Grootkrüüz vun den Verdeenstorden vun de Bundsrepubliek Düütschland
1988: Golden Ehrenteeken mit Steern för de Verdeensten um de Republiek Öösterriek^[7]

Warken as Herutgever

Sterben wir aus? Die Bevölkerungsentwicklung in der Bundesrepublik Deutschland. Herder, Freiburg (Breisgau) u. a. 1988, ISBN 3-451-21211-0.
Heinz Hürten, Wolfgang Jäger, Hugo Ott: Hans Filbinger – der „Fall“ und die Fakten. Eine historische und politologische Analyse. von Hase & Koehler, Mainz 1980, ISBN 3-7758-1002-1.

Literatur

Eugen Gerstenmaier: Zum 60. Geburtstag von Dr. Bruno Heck. In: Eichholz-Brief. Heft 1, 1977, ISSN 0935-1426, S. 40–48.
Jürgen Aretz: Bruno Heck (1917–1989). In: Jürgen Aretz, Rudolf Morsey, Anton Rauscher (Hrsg.): Zeitgeschichte in Lebensbildern. Aus dem deutschen Katholizismus des 19. und 20. Jahrhunderts. Band 8. Matthias-Grünewald-Verlag, Mainz 1997, ISBN 3-7867-2015-0, S. 213–232.

Weblenken

DNB-Katalog
Entnazifizeerensakte Bruno Heck als digitale Reproduktion im Online-Angebot des Staatsarchivs Sigmaringen

Bruno Heck. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Enkeld Nahwiesen

↑ [1] Items for Director's Discussion with Chancellor Adenauer and/or State-Secretary Globke van’ 11. Mai 1955, Herutgever: Central Intelligence Agency (engelsch), afropen an’ 4. Februar 2015
↑ Albrecht von Lucke, „Die Geschichte kommt hoch. Günter Grass und die 'Neue Bürgerlichkeit'“, in: Blätter für deutsche und internationale Politik 10/2006, Siet 1255 ff., afropen an’ 16. Oktober 2015
↑ dpa Nr. 138/133 van’ 17. Oktober 1973
↑ Bonner Rundschau van’ 18. Oktober 1973
↑ Süddeutsche Zeitung, 18. Oktober 1973
↑ Bundespresseamt - Wort zur Politik van’ 4. November 1973
↑ Upstellung vun all dör den Bundspräsidenten verleeht Ehrenteeken för Verdeenste um de Republiek Öösterriek af 1952 (PDF; 6,9 MB)

[GLOBKE,_HANS_0087.pdf-1] [1] Items for Director's Discussion with Chancellor Adenauer and/or State-Secretary Globke van’ 11. Mai 1955, Herutgever: Central Intelligence Agency (engelsch), afropen an’ 4. Februar 2015

[2] Albrecht von Lucke, „Die Geschichte kommt hoch. Günter Grass und die 'Neue Bürgerlichkeit'“, in: Blätter für deutsche und internationale Politik 10/2006, Siet 1255 ff., afropen an’ 16. Oktober 2015

[3] Nr. 138/133 van’ 17. Oktober 1973

[4] Bonner Rundschau van’ 18. Oktober 1973

[5] Süddeutsche Zeitung, 18. Oktober 1973

[6] Bundespresseamt - Wort zur Politik van’ 4. November 1973

[7] Upstellung vun all dör den Bundspräsidenten verleeht Ehrenteeken för Verdeenste um de Republiek Öösterriek af 1952 (PDF; 6,9 MB)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]