Carl Carls
Carl Carls (* 16. September 1880 in Varel / Ollnborg; † 11. September 1958 in Bremen) weer en düütsch Schachmeester.
Schachkarriere
ännernCarls hett dat Schachspeel lernt, as he 13 Johr old weer un en Book vun Tarrasch studeert harr, de vun dor af sien Vörbild weer. Während sien beroplichen Uphollen in Hannober hett he de Schachmeester Bernstein un Fahrni kennenlernt, mit de he völ Privatpartien speelt hett.
1898 nehm he in Köln eerstmals an en Turnier vun de Düütsch Schachbund deel. 1905 hett he in dat Meesterturnier vun Hamborg den 4. Platz belegt un kreeg ok noch den Schönheitspries för de beste Partie. 1911 kreeg he den Titel Düütsch Meister. 1912 nehm he in Breslau bi de 18. Kongress vun de Düütsch Schachbund eerstmals an en internatschonal Meesterturnier deel. Anner Erfolge weern 1922 de tweete Platz in Bad Oeynhausen un sien Afschnieden 1927 bi de Schacholympiade in London: Mit 9,5 ut 15 wee he de best düütsch Speler. Bi de Amateurweltmeesterschap in Den Haag 1928 keem he up Platz 7. In dat Johr 1930 weer he bi de Schacholympiade in Hamborg nochmols Liddmaat vun de düütsch Natschonalmannschap.
1934 wunn he dat Turnier üm de Meesterschap vun Düütschland[1] in Aaken un kreeg den Titel Meister von Deutschland. 1951 kreeg he vun de FIDE den Titel Internatschonaler Meister.
Carls weer en gooden Positschoonsspeler un bannig stark in’ Endspeel. En Kommentator hett en typisch Carls-Partie so beschreben: Der Gegner wird langsam zermürbt, der Angriff kaltschnäuzig abgewiesen und dann mit vollen Segeln in ein Endspiel eingelenkt, in dem der Gegner um ein Kleines im Nachteil ist und nun unbarmherzig Schritt für Schritt an den Abgrund gedrängt wird.
Anspeel
ännernCarls hett mit de witt Stehen immer mit 1.c2-c4 anfangen. Dit Anspeel wurr dorüm ok as Carls-Anspeel oder ok Bremer Partie nömmt. Hüüd wurrd dat Anspeel as Engelsch Anspeel betekend uni s in Turnieren faken antodrapen. Mit anner Anspeelen hett sück Carls meest nich beschäftigt, wiel he wegen sien Berop to wenig Tiet harr.
To Carls sien aktiv Zeit weer de Wert vun dit Anspeel tominst umstreeden. Vor dat Turnier in in Breslau 1912 hett Tarrasch den eersten Toog c4 einen ganz dummen Zug nömmt. Carls hett sück revancheert, indem he in dit Turnier Tarrasch mit Witt un natürlich mit c4 in en völ beacht Partie slahn hett.
En anner Anekdote wurrd ok geern vertellt: As Carls bi en Turnierpartie Witt harr, hett en Witzbold vör de Partie stiekum den Buer c2 up dat Brett fast kleevt. Carls keem an Brett, truck kraftvoll mit de fast kleevt c-Buer – un all hebbt sück bannig good amüseert, dat all Figuren wegfleegen deen.
Mit Swaart speel Carls geern de Caro-Kann-Verteedigung. Mit disse Anspeel wunn he 1913 en bekannt Körtpartie tegen Schuster: 1. e2-e4 c7-c6 2. d2-d4 d7-d5 3. Sb1-c3 d5xe4 4. Sc3xe4 Sg8-f6 5. Se4-g3 h7-h5 6. Lc1-g5 h5-h4 7. Lg5xf6 h4xg3 8. Lf6-e5 Th8xh2! 9. Th1xh2 Dd8-a5+ 10. c2-c3 Da5xe5+ 11. d4xe5 g3xh2 Witt geev up. He kann nich verhinnern, dat sück de Buer in en Daam ümwannelt un Swaart dornah över en Figur mehr verfügt.
Beroplich Loopbahn
ännernNah dat Enn vun de Schooltiet absolveer en koopmänisch Lehr un hett dorna as Bankangestellter bit 1906 in Hannober arbeidt. Dornah is he nah Bremen trucken. Hier hörr he to de Gründer vun de Bremer Creditbank. 1908 wurr he Direkter vun disse Bank.
Literatur
ännern- Alfred Brinckmann: Carl Carls und die Bremer Partie. Verlag de Gruyter, Berlin 1957