Siegbert Tarrasch
Siegbert Tarrasch (* 5. März 1862 in Breslau; † 17. Februar 1934 in München) weer en düütsch Schachmeester.
Schachspeeler
ännernTarrasch bestunn 1880 an dat Elisabeth-Gymnasium in Breslau dat Abitur. Dornah studeer he Medizin un praktizeer ansluutend as Dokter. In sien Freetiet hett he sück mit Liedenschap mit dat Schachspeel befaat. Sien eerst Turnier hett he 1883 in Nürnberg speelt un gau gull he as en vun de weltbest Spelers. Ut beroplich Grünnen muss he en Inladung vun den Schachclub in Havanna aflehnen, de en Wettkamp tüschen Tarrasch un den amteerend Schachweltmeester Wilhelm Steinitz um de Weltmeesterschap utrichten wull. 1892 lehn Tarrasch en Angebot af, sück in en Wettkamp mit Emanuel Lasker to meeten, wiel de to de Tiet noch kien herutragend Erfolge vörwiesen kunn. Umso harter draap Tarrasch denn, dat Lasker 1894 Steinitz de Kroon vun de Weltmeester afnehmen kunn.
Um de Johrhundertwennen harr Tarrasch sien gröttsten Spood, besünners hervörtoheven sien Siege bi dat Kaiser-Jubiläums-Turnier Wien 1898 (vör Harry Nelson Pillsbury, David Janowski, Steinitz, Carl Schlechter, Michail Tschigorin, Amos Burn un annern) un Monte Carlo 1903 (vör Geza Maroczy, Pillsbury, Schlechter, Richard Teichmann, Georg Marco usw.). To disse Tiet wurr vun den „Turnierweltmeester“ Tarrasch snackt.
En Kamp um de Weltmeesterschap mit Emanuel Lasker keem eerst 1908 nah langwierig Verhandlungen tostannen. Tarrasch harr aber all to dissen Tietpunkt sien Leistungszenit överschreeden. De Wettstriet wurr in München un Düsseldörp utdragen. Tarrasch verlor överraschend düütlich mit 3:8 bi fiev Remis, wat he dornah nie ganz överwunnen hett. He hett denn woll en Revanche fordert, en tweeten Wettkamp tegen Lasker keem aber eerst 1916 tostannen. Dissen Wettstriet, in de dat nich um den WM-Titel gung hett Tarrasch noch düütlicher verloren (0:5 bi 1 Remis).
Tarrasch nehm bit 1928 wieder an bedüüdend Schachturnieren deel, Wenn ok de ganz groot Spood utbleev, hörr he aber wiederhenn to de Weltspitz. Sien best historsche Elo-Tall bedroog 2824. De hett he in‘ Juni 1895 schafft.
Theoretiker
ännernMindestens ebenso bedüüdend as sien Turniererfolge is Tarrasch sien theoretisch un literarisch Wark. De dree groot Böker vun Tarrasch Dreihundert Schachpartien (1895), Die moderne Schachpartie (1912) un Das Schachspiel (1931) sünd unbestreeden Klassiker vun de Schachliteratur. All to Leevtieden hett man Tarrasch as Praeceptor Germaniae (Lehrmeester vun Düütschland) betekend. He lehr, upbauend up Steinitz, de Wichtigkeit vun dat Beherrschen vun dat Zentrum, Buterdem weer he dorvan övertüücht, dat dat in jeder Stellung en absolut "besten Zug" geven muss, de man blots finnen muss. He wurr dormit to en Paddmaker vun dat modern Schachspeel.[1] Kritiker beteken de Lehr vun Tarrasch aber deelwies as to dogmatisch.[2] Ut hüüdig Sicht wurrd dat aber regelmatig as unsachlich torüchwiest.[3]
Tarrasch weer bestrebt, Schach as Volkssport in Düütschland to etableeren un hett sück dormit verdeent makt.
Wiederhenn schreev Tarrasch regelmatig för mehrere Schachtietschriften. Sien Kommentare weern af un an so scharp un bissig, dat dat to lang Utnannersetten mit de keem, de he angreepen harr, t.B. den Wiener Schachmester un -Publizisten Georg Marco oder mit Aaron Nimzowitsch.
Af Oktober 1932 broch Tarrasch en eegen Tietschrift (Tarraschs Schachzeitung) herut. Ofschons as Jööd boren, kunn he die Tietschrift bit to sien Dood wiederführen, wiel de Natschonalsozialisten dat nich verboten hebbt. Of för disse "Schonung" de Respekt vör den groot Meester oder de damals siet de natschonalsozialistischen Machtergriepen vergangen körten Tiet utslaggevend weer, is nich bekannt.[4]
Eenig Anspeelvarianten sünd nah Tarrasch nömmt. So de Tarrasch-Verteidigung in‘t Daamgambit, de he utfunnen un immer weer propageert hett, un de Tarrasch-Variante in de Franzöösch Verteidigung. Beid Varianten erfreuen sück hüüd noch en unbraaken Beliebtheit un sünd fast Bestanddeel vun dat Anspeel-Repertoires vun völ Grootmeester. Ferner wurrd een Variante in de Spaansch Partie as Tarrasch-Falle betekent, nah en Partie vun Tarrasch tegen Marco in dat Johr 1892. .
Schachkompositschoon
ännernOk in‘t Endspeel weer Tarrasch aktiv. He hett ok eenig Studien komponeert. Nahfolgend Löperendspeel deent as Bispeel to’d Dorstellen.
Kagans neueste Schachnachrichten, 1921
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lösung:
1. Kb2-c3 Ke1-f2
2. Kc3-d4 Kf2-f3
3. Kd4-e5 Kf3-g4
4. Ke5-f6 Kg4-h5
5. g7-g8D! rüümt g7 mit en Beschäftigungsopfer Lh7xg8
6. Kf6-g7 Kh5-g5
7. h2-h3! Wartettog Kg5-h5
8. h3-h4 Toogdwang Witt winnt.
Nah en Königstoog wurrd de Löper slahn un de Weg to en Umwandlung is free.
Familie un Privatleven
ännernDe ut en jöödschen Familie stammend Tarrasch weer verheiraadt mit Anna Rosalie, borene Rudolf (1865–1940). He harr dree Söhns un twee Döchter. De eerste Söhn Dr. phil. Friedrich („Fritz“) Max Tarrasch (* 11. März 1888) weer Leutnant un Inhaber vun dat Iesern Krüüz. De is an‘ 14. Mai 1915 an de Westfront vun den Eersten Weltkrieg storven. De tweet Söhn, Hans Richard (* 6. Juli 1890), keem 1916 bi en Unfall to Dood. De darte Söhn Paul (* 15. April 1892) weer bannig talenteert in’t Schachspeel, is aber all in dat Öller vun 20 Johren, an‘ 9. September 1912, in Hamborg storven. As Doodsoorsaak wurr „akute Herzlähmung“ angeven, tatsächlich hett he aber Suizid begahn ut Liebeskummer. An‘ 28. Mai 1909 is Tarrasch to de evangeelsch-lutherisch Konfession konverteert. 1924 wurr he schett un in dat sülvig Johr hett he Gertrude, borene Schröder (1892–1966) heiraadt.
Tarrasch is 1934 storven. He wurr up den Münchener Noordkarkhoff Parzelle Nr. 128 bisett.[5]
Schriften (Utwahl)
ännern- Siegbert Tarrasch: Das Schachspiel. Systematisches Lehrbuch für Anfänger und Geübte. Die Originalfassung. Anaconda Verlag, Köln 2006 (Nahdruck vun Deutsche Buch-Gemeinschaft, Berlin 1931). ISBN 3938484845
- Siegbert Tarrasch: Die moderne Schachpartie. Kritische Studien über mehr als 200 ausgewählte Meisterpartien der letzten zwölf Jahre mit besonderer Berücksichtigung der Eröffnungen. 4. Aufl., Olms, Zürich 1991 (Nahdruck vun de 2. Uplaag, Leipzig 1916). ISBN 3283000344
- Siegbert Tarrasch: Dreihundert Schachpartien. Ein Lehrbuch des Schachspiels für geübte Spieler. Mit 474 Diagrammen. 4. Aufl., Olms, Zürich 1988 (Nahdruck vun de 3. Uplaag, Gouda 1925). ISBN 3283000433
Literatur
ännern- Wolfgang Kamm: Siegbert Tarrasch, Leben und Werk. Unterhaching 2004, ISBN 3-933105-06-4.
- Alfred Brinckmann: Siegbert Tarrasch, Lehrmeister der Schachwelt. Berlin 1963.
Enkeld Nahwiesen
ännern- ↑ So utdrücklich ok sien Kritiker Nimzowitsch, in: Wiener Schachzeitung, Heft 5. Nahdruck: Nimzowitsch, mein System, Hamburg, 1999, S. 282
- ↑ Nimzowitsch, aaO., S. 283 ff.
- ↑ Kiek etwa Kasparov, On my great Predecessors, Part I, engelsch Utgaav 2007, S. 160 ("Tarrasch's critics unfairly called him dogmatic")
- ↑ Wolfgang Unzicker: Tarrasch führte seine Schachzeitung bis zu seinem Tode, Rochade Europa, Februar 1999, S. 105.
- ↑ SchachReport 1996/12 S.88 - hier mit Afbillen vun de Graffstäe