Wikipedia

Lied der Deutschen

düütsche Natschonalhymne
(wiederwiest vun Düütschlandleed)

Dat Leed de Düütsche: „das Lied der Deutschen”, ok Düütschlandleed nöömt, is de Natschonalhymne vun Düütschland. De Text vun dat Leed worr vun August Heinrich Hoffmann von Fallersleben an'n 26. August 1841 op de Insel Helgoland dicht un an'n 5. Oktober 1841 in Hamborg dat eerste Mool vör all Lüüd sungen. De Melodie hett Joseph Haydn schreven, de ehr 1797, wenn de Napoleonschen Kriege togange wören, as „Kaiserhymne” („Gott erhalte Franz, den Kaiser, unsern guten Kaiser Franz“) för de düütsche Kaiser Franz II. verfaat harr. Later maak he dovun den drüdden Satz vun dat so nöömt „Kaiserquartett“ för veer Striekinstrumenten.

Dat Leed worr 1922 Natschonalhymne vun dat Düütsche Riek. Na dat Grünnen vun de Bunnsrepubliek Düütschland worr later blot de drüdde Strophen sungen. Na dat Bitreden vun de DDR to dat bunnsdüutsche Grundgesett 1990 worr de drüdde Strophen vun dat „Düütschlandleed“ dör en Breefwessel vun den Bunnspräsident Richard von Weizsäcker mit den Bunnskanzler Helmut Kohl to de offizielle Natschonalhymne maakt.

Geschicht

ännern

As Hoffmann von Fallersleben den Text vun dat Leed 1841 verfat, wöör Düütschland ut vele gröttere un lüttere Staaten tosamensett. De Herrscherhüser vun denen harrn sik negen Johr na dat Oplösen vun dat middelalterliche düütsche Riek 1815 to en losen Bund vun „de düütschen Staaten“ wedder tosamenslaten. Dat Verlangen vun de Minschen na nationale Eenheit hett Fallersleben mit de Leedzeilen vun de eersten Strophe utdrücket: „Deutschland, Deutschland über alles“ (dorümme: „Düütschlandleed“). Domit wöör mennt, dat dat Teel vun de Eenheit vun dat „düütschsprekend Land“ (Düütschland) vör alle annere Telen stellt warrn schull. In de annern Strophen warrt up de Freeheit un de Bröderlichkeit vun de Düütschen sworen. De eerste Strophe worr besünners in de Tiet vun den Natschonalsozialismus vun de mächtigen Lüüd mit Willen för jemher Sinn (Natschonalismus, Rassismus, Krieg gegen annere Länner) missbruukt.

„Düütschland“, also dat dor besungene „Land vun de düütschsprekend Minschen“, warr in dat Leed betekent as: „Von der Maas bis an die Memel, von der Etsch bis an den Belt“. Dat Land wöör begrenzt vun veer Strööm, de historsche Siedelngrenzen vun de düütschsprekend Minschheit markeerten und Grenzströöm vun den „Düütschen Bund“ wören: De Memel wöör Noordgrenze von Preußen to Litauen, de Maas de Westgrenze vun dat Fürstentum Limborg, de Etsch flööt dör Südtirol, de Belt wöör in Sleswig de düütsche Siedelngrenze in den Noorden. Vundaag levt blot noch in dat Rebeet vun de Etsch Düütsche odder düütschsprekend Südtiroler.

För de twete Strophen hett sik Hoffmann dat Preislied vun den Minnesänger Walther von der Vogelweide ankeken un woll ok en lütt bittken „afschreven“. De Text vun de düütsche Natschonalhymne is blot de drüdde Strophen.

Text vun dat Lied der Deutschen

ännern

1.

Deutschland, Deutschland über alles,
Über alles in der Welt,
Wenn es stets zu Schutz und Trutze
Brüderlich zusammenhält,
Von der Maas bis an die Memel,
Von der Etsch bis an den Belt.
|: Deutschland, Deutschland über alles,
Über alles in der Welt! :|

2.

Deutsche Frauen, deutsche Treue,
Deutscher Wein und deutscher Sang
Sollen in der Welt behalten
Ihren alten schönen Klang,
Uns zu edler Tat begeistern
Unser ganzes Leben lang.
|: Deutsche Frauen, deutsche Treue,
Deutscher Wein und deutscher Sang! :|

3.

Einigkeit und Recht und Freiheit
Für das deutsche Vaterland!
Danach lasst uns alle streben
Brüderlich mit Herz und Hand!
Einigkeit und Recht und Freiheit
Sind des Glückes Unterpfand.
|: Blüh im Glanze dieses Glückes,
Blühe, deutsches Vaterland! :|

Weblenks

ännern
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=Lied_der_Deutschen&oldid=1012398“