Echte Stormvagels
De Echten Stormvagels (Procellariidae) sünd en Familie vun Seevagels ut de Ornen vun de Stormvagels (Procellariiformes). Dor weert 79 Aarden in 14 Geslechter to rekent. Dor hannelt sik dat meist um Vagels bi, de middelgroot sünd. Se leevt up de Hoochsee, over all Ozeane hen, man sunnerlich up de Süüdhalfkogel. Dat gifft meist keen Familie mank de Vagels, de sik so wiethen utbreden konn. De süüdlichste Aart is de Snee-Stormvagel, de nöördlichste Aart is de Ies-Stormvagel.
| Echte Stormvagels | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||
| Systematik | ||||||
| ||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||
| Procellariidae | ||||||
| Leach, 1820 |
Kennteken ännern
In’e Grötten verscheelt sik de Echten Stormvagels bannig. De lüttjeste Aart is de Lüttje Stormdüker. He is bi 25 cm lang un reckt siene Flunken bi 60 cm ut’neen. Wegen deit he bi 170 g. De meisten annern Aarden sünd nich veel grötter. Anners sütt dat bi de Groten Stormvagels ut, de laat as lüttje Albatrosse. Se könnt 1 m lang weern un ehre Flunken bit to 2 m ut’neenspannen. Dorbi weegt se bit to 5 kg. All Echten Stormvagels könnt unbannig goot flegen. De Been sünd man swack un sitt wiet achtern an’t Lief an. Lopen könnt se dor nich goot mit. An Land mutt en Echten Stormvagel sik mit’e Bost afstötten un mit’e Flunken hölpen.
Wie se leven doot ännern
Wenn se nich bröden doot, leevt se de ganze Tied up hoge See un kaamt ok mit dat swaarste Weer torecht. Freten doot se anners nix, as man Deerter. De meisten hoolt sik an lüttje Fische un warvellose Seedeerter, as Dintenfisch. De fangt se dicht unner Water. En ganz poor vun de Echten Stormvagels freet ok Plankton un de wecken freet ok Aas, as dode Wale, de up de See drieven doot.
Systematik ännern
Normolerwiese weert de Echten Stormvagels in veer Unnerfamilien updeelt. Nu hett man avers in’e leste Tied rutfunnen, dat sik dat dor nich um systemaatsche Gruppen bi hannelt. Dat gifft woll en poor gemeensome Kennteken, man dat bedutt nich alltied, datt se ok verwandt sünd. Düsse veer Gruppen sünd:
Möwenstormvagels ännern
As eenzigste vun de klassischen Unnerfamilien sünd de Möwenstormvagels (Fulmarinae) wohrschienlich würklich en monophyleetsche Gruppe. Se weert tohopenfaat vunwegen tyypsche Kennteken vun den Schädel un vunwegen sunnerlich grote Neesenröhren. De bekannteste Aart is de Ies-Stormvagel. He is de eenzigst Möwenstormvagel, de nöördlich vun’n Äquater vorkamen deit.
- Kaventsmann-Stormvagels (Macronectes)
- Kaventsmann-Stormvagel (M. giganteus)
- Hall-Stormvagel (M. halli)
- Fulmarus
- Ies-Stormvagel (F. glacialis)
- Sülver-Stormvagel (F. glacialoides)
- Thalassoica
- Wittflunken-Stormvagel oder Antarktikstormvagel (T. antarctica)
- Daption
- Kapstormvagel (D. capense)
- Pagodroma
- Snee-Stormvagel (P. nivea)
Hakenstormvagels un Verwandte ännern
Mit 39 Aarden sünd de Hakenstormvagels (Pterodrominae) de gröttste vun de klassischen Unnerfamilien. Se leevt in de Tropen un in de matigen Breden. Se fallt bi’n Flegen up, vunwegen datt se jummers wesselt twuschen ruhig Glieden un hektisch Flunkenslahn. Freten doot se sunnerlich Dintenfisch. To’n Fangen dükert se meist nich ganz unner, man packt ehre Büte dicht unner Water.
- Hakenstormvagel (Pterodroma), mit 32 Aarden
- Madeira-Stormvagel (P. madeira)
- Kapverden-Stormvagel (P. feae)
- Desertas-Stormvagel (P. deserta)
- Bermuda-Stormvagel (P. cahow)
- Swattkappen-stormvagel (Pterodroma hasitata)
- Trindade-Stormvagel (P. arminjoniana)
- Wittflunken-Stormvagel (P. leucoptera)
- Lugensa
- Kerguelenstormvagel (L. brevirostris)
- Pseudobulweria, mit 4 Arten
- Salomonen-Stormvagel (P. becki)
- Maskarenen-Stormvagel (P. aterrima)
- Macgillivray-Stormvagel (P. macgillivrayi)
- Tahiti-Stormvagel (P. rostrata)
- Bulweria
- Jouanin-Stormvagel (B. fallax)
- Bulwer-Stormvagel (B. bulwerii)
- Halobaena
- Blaustormvagel (H. caerulea)
Walvagels ännern
De Walvagels (Pachyptilinae, Pachyptila), ok Aantenstormvagels nömmt, sünd bloß man een Geslecht mit sess Aarden. Se verscheelt sik düütlich vun annere Echte Stormvagels. Ehr Snavel is ummuddelt to en Filter, wo se mit dör dat Water plöögt un Plankton freten könnt. To düt Geslecht höört düsse sess Aarden to:
- Groten Walstormvagel (Pachyptila vittata).
- Lüttjen Walstormvagel (Pachyptila salvini).
- Duventormvagel (Pachyptila desolata),
- Belcher-Stormvagel (Pachyptila belcheri).
- Feenstormvagel (Pachyptila turtur)
- Dicksnavel-Stormvagel (Pachyptila crassirostris).
Stormdüker un Verwandte ännern
De Stormdüker (Procellariinae) sünd dor up instellt, datt se ehre Büte bi dat Dükern fangen könnt. Vundeswegen hefft se en dichter Fedderkleed un breedere Flunken. Faken fleegt se so dicht over dat Water, datt dat so lett, as wenn se dat Water anrögen döen. Veel vun jem leevt in grote Kolonien.
- Procellaria
- Wittkinn-Stormvagel (P. aequinoctialis)
- Graustormvagel (P. cinerea)
- Procellaria conspicillata
- Parkinson-Stormvagel (P. parkinsoni)
- Westland-Stormvagel (P. westlandica)
- Calonectris
- Geelsnavel-Stormdüker (C. diomedea)
- Kapverdenstormdüker (C. edwardsii)
- Wittgesicht-Stormdüker (C. leucomelas)
- Stormdükers (Puffinus), mit 19 Aarden (dormank):
- Lüttjen Stormdüker (P. assimilis)
- Graunacken-Stormdüker (P. bulleri)
- Rosafoot-Stormdüker (P. creatopus)
- Groten Stormdüker (P. gravis)
- Dunkern Stormdüker (P. griseus)
- Audubonstormdüker (P. lherminieri)
- Balearenstormdüker (P. mauretanicus)
- Wiehnachten-Stormdüker (P. nativitatis)
- Kielsteert-Stormdüker (P. pacificus)
- Kortsteert-Stormdüker (P. tenuirostris)
- Levantin’schen Stormdüker (P. yelkouan)
- Atlantikstormdüker (P. puffinus)
Kiek ok bi ännern
- List vun Vagels, mit allerhand plattdüütsche Vagelnaams un Naams ut de Naberspraken
- Projekt: Deerternaams up Platt
Literatur ännern
- Michael Brooke: Albatrosses and Petrels Across the World. Oxford University Press, 2004, ISBN 0-19-850125-0.
- Josep del Hoyo u. a.: Ostrich to Ducks. Lynx, Barcelona 1992, ISBN 84-87334-10-5 (Handbook of the Birds of the World, Bd. 1).
- Peter H. Barthel, Paschalis Dougalis: Was fliegt denn da? Kosmos, Stuttgart 2006, ISBN 978-3-440-09977-3.
- P. J. Higgins (Rutg.): Handbook of Australian, New Zealand & Antarctic Birds, Band 1, Ratites to Ducks, Oxford University Press, Oxford 1990, ISBN 0-19-553068-3
