Eenfachen Pieldintenfisch

De Eenfache Pieldintenfisch oder Slichte Pieldintenfisch (Loligo vulgaris) is en Aart mank de Dintenfische (Coleoidea) un höört to de Ornen vun de Pieldintenfische (Teuthida) mit to. Wenn de Tentakels mitrekent weert, könnt de Deerter bit hen to 50 cm lang un bit hen to 1,5 kg swaar weern. Düsse Aart is in matige Tahlen vun den ööstlichen Noordatlantik siene Küsten, vun de Noordsee bit vör Westafrika, un in de Middellannsche See mit de ganze Adria dorto to finnen. Meist leevt he in en Deepde vun bi 100 m un mehr[1], man ok 400 bit 500 m unner de See kummt he hen.[2] Af un an lett he sik ok in de süüdwestliche Oostsee sehn.[3][4][5][6][7]
Dat gifft Forschers, de stellt gegen de Nominatform Loligo vulgaris vulgaris de tweede Unnerard Loligo vulgaris reynaudi over.[8]

Eenfachen Pieldintenfisch; Slichten Pieldintenfisch
Eenfachen Pieldintenfisch
Systematik
Ünnerriek: Veelzellers (Metazoa)
Afdeel: Geweevdeerter (Eumetazoa)
Ünnerafdeel: Bilateria
Böverstamm: Lophotrochozoen (Lophotrochozoa)
Stamm: Weekdeerter (Mollusca)
Klass: Koppfööt (Cephalopoda)
Ünnerklass: Dintenfische (Coleoidea)
Böverornen: Teinarm-Dintenfische (Decabrachia)
Ornen: Pieldintenfische
Familie: Ogentokniepers (Loliginidae)
Geslecht: Loligo
Oort: Eenfachen Pieldintenfisch (Loligo vulgaris)
Wetenschoplich Naam
Loligo vulgaris
Lamarck, 1798

Kennteken ännern

De Mantel vun den Eenfachen Pieldintenfisch is normolerwiese bi 20 cm lang, man he kann ok bit hen to 40 cm lang weern. De Heken sünd grötter, as de Seken. Dat Lief is up’n Ruggen grau bit na rood hen farvt, loppt na achtern spitz to un is man slank. An’e Sieten loopt, over de beiden lesten Drüddels vun dat Lief weg, twee tämlich grode Finnen langs. De Aart leevt up allerhand verscheden Unnergrünn in’e See vun Sand bit hen na Modder, un swemmt free.[9] De Eenfachen Pieldintenfische freet tomeist, oder ok bloß, Fisch, man se versmaht ok Kreefte, annere Koppfööt, Veelbösten un Pielwörmer nich. Hen un wenn freet se sik ok gegensiedig up.

Wie se sik vermehren doot ännern

Ganz in’n Norden vun de Gemarken, wo se leevt, in de Noordsee, kaamt se in gröttere Verbännen bloß hen, wenn dat in dat fröge Vorjohr sowiet is. Wenn dat düster warrt, leggt se dor de Eier. De Deerter blievt in’e Noordsee bit hen to’n Hoochsommer. De Eiersnöre weert, bit 30 m deep, an en stabilen Unnergrund fastmaakt. Dor kann sik dat um Deele vun den Seebodden bi hanneln, as Steen, man ok um Deele vun annere Leevwesen, as de Schillen vun annere Weekdeerter oder anners wat. De Larven seht liek ut, as de groden Deerter, man de Proportschonen vun de verscheden Deele vun dat Lief sünd anners. Wenn se um den Junimaand rüm utkrapen sünd, sünd se keen cm groot. Wie lang dat bit to’n Utkrupen duert, hangt vun de Temperatur af. Wenn dat Water mehr, as 20 °C warm is, duert dat 20-30 Dage, wenn dat avers bloß man unner 15 ° C sünd, kann dat 40 – 50 Dage duern.

Fischeree ännern

Sünnerlich in de Gemarken um de Middellannsche ee umto warrt de Eenfache Pieldintenfisch veel fungen. He is dor en fasten Bestanddeel vun dat minschliche Eten. Vunwegen, datt de Deerter veel in Swarms unnerwegens sünd, sünd se kommodig to fangen un smiet oorntlich Geld af.

Belege ännern

  1. Gamulin-Brida, H., Ilijanić, V. (1972) Contribution àla connaissance des Cephalopodes de l’Adriatique. Acta Adriat., 14 (6): 3-12.
  2. Grubišić, F. (1982) Ribe, rakovi i školjke Jadrana. Liburnija – Naprijed, Rijeka – Zagreb, 239 pp.
  3. Grzimeks Tierleben, Kindler Verlag 1971, Band 3 „Weichtiere und Stachelhäuter“, S. 188, 206
  4. Urania Tierreich, Urania Verlag 1993, Band „Wirbellose Tiere 1“, S. 603
  5. http://www.thecephalopodpage.org/Lvulgar.php Roper C.F.E., Sweeney M.J. and Nauen C.E. 1984. FAO Species Catalogue. Vol 3. Cephalopods of the world.
  6. Jardas, I. (1996) Jadranska ihtiofauna. Školska knjiga, Zagreb, 536 pp
  7. Relini, G., Bertrand, J., Zamboni, A. (eds.) (1999) Synthesis of the knowledge on bottom fishery resources in Central Mediterranean (Italy and Corsica). Biol. Mar. Medit., 6 (suppl. 1).
  8. http://www.biolib.cz/en/taxon/id134561/
  9. Casali, G. Manfrin Piccinetti, S. Soro, (1998) Distribuzione di cefalopodi in Alto e Medio Adriatico. Biol. Mar. Medit., 5(2): 307-318 pp.

Weblenken ännern

  Eenfachen Pieldintenfisch (Loligo vulgaris). Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.