Green Card (Film)
Green Card (op Platt so veel as „Ophollverlööf“; dt. Titel: Green Card – Schein-Ehe mit Hindernissen) is de Titel vun en Leevkummedie vun den austraalschen Speelbaas Peter Weir mit Gérard Depardieu un Andie MacDowell in de Hööftrullen.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Green Card |
| Düütsch Titel: | Green Card – Schein-Ehe mit Hindernissen |
| Produkschoonsland: | USA Australien Frankriek |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1990 |
| Läng: | 102 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 6 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Peter Weir |
| Dreihbook: | Peter Weir |
| Produkschoon: | Edward S. Feldman Peter Weir |
| Musik: | Hans Zimmer |
| Kamera: | Geoffrey Simpson |
| Snitt: | William M. Anderson |
| Szenenbild: | Wendy Stites |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernIn den Film geiht dat üm den Franzosen Georges Fauré un de US-Amerikaansche Brontë Parrish, de sik – beid ut sünnere Grünnen – heiraden doot. Georges, en talenteert Klavierspeler, versöcht en Green Card to kriegen, wiel Brontë, de sik för’n Ümweltschuul insetten deit, en Mann bruken deit, dormit se ehr Droomwahnung mitsams Wintergorrn in Manhattan betehn kann, dat blots an Ehporen vermiet warrn schall. De Heiraat is gau vörbi, man buts staht Beamten vun’t Inwannerbehöörd vör de Döör.
De Beamten hebbt Opdrag, Ehn vun Inwannerers nöger to bekieken, üm Schienehn to hinnern. So kamt se to Besöök un fraagt dat Poor ut. So recht vermögt se jem nich to övertügen un so kummt dat to en tweete Anhören, wo beid enkelte Saken ut dat Leven vun den annern fraagt warrt. Üm sik dorop vörtobereiden, leeft se en Tiet tohopen un versökt sik beter to verstahn. Man, de beiden sünd so verscheden, dat dat eerst mol Problemen gifft. Mit de iet kamt se sik dorbi aver nöger.
Bi de Anhören löpt toeerst all’ns good. Georges weet anfangs op all Fragen de richtige Antwoort, man opletzt verraat he sik sülvst dör en Anmarken, dat he sik sünners de een Antwoort nienich marken künnt hett. So kummt dat, dat he an’n Enn afschaven warrt. Man, as dat so wiet is, seht sik Georges un Brontë noch mol un de Beamten wunnert sik, dat beid Tranen in de Ogen kriegt, as se sik verafscheden doot. De Film hett en apen Enn – in de letzten Szeen steiht Georges an de apene Döör vun’t Taxi, dat em na’n Flaaghaven bringen schall. Man, wat he instiggt oder nich, warrt nich mehr wiest.
Kritik
ännernfilm-deenst 2/1991: Charmante Komödie, die weniger die Einwanderungspolitik als die Beziehung zweier Menschen unter widrigen äußeren Umständen thematisiert. Feinfühlig inszeniert und hervorragend gespielt.
Utteken
ännernDe Film weer för tohopen söss Filmpriesen nomineert, dorünner ok för den Oscar in de Kategorie Best Originaldreihbook. Wunnen hett he opletzt twee Priesen:
- 1991: den Golden Globe in de Kategorie Best Film – Kummedie oder Musical
- 1991: den Golden Globe in de Kategorie Best Hööftdorsteller – Kummedie oder Musical för Gérard Depardieu