Julius III.

Julius III. (* 10. September 1487 in Rom; † 23. März 1555 ok dor), eegentlich Giovanni Maria Ciocchi Del Monte, weer van’n 7. Februar 1550 bit 23. März 1555 Paapst vun de kathoolsch Kark.

Julius III. – Porträt vun Scipione Pulzone

Wappen vun Papst Julius III., modern Nahteeken

Utbillen un karklich Loopbahn

As Söhn vun en bekannten röömschen Juristen hett he sülvst Jura un Theologie in Perugia un Siena studeert. 1512 wurr he Arzbischop vun Manfredonia un 1520 tosätzlich vun Pavia nöömt. An’n 22. Dezember 1536 wurr he vun Paapst Paul III. to’n Kardinalpreester vun San Vitale un as Kurialjurist un Verwaltungsfackmann nöömt. 1542 bis 1543 weer he Kardinal vun de Titelkark Santa Prassede.

He weer maatgevend an de Vörbereitungen vun dat Konzil von Trient bedeeligt un wurr dorvan de eerste Vörsitter. Dor hett he düütlich de Interessen vun den Paapst gegen Kaiser Karl V. Ebenso blieev he ok Präsident nah dat Verleggen vun dat Konzil nah Bologna 1547. In dat Johr 1550 hett de Paapst dorför sörgt dat dat Konzil weer nah Trient keem.

Pontifikat

Nah den Dood vun Paul III. wurr he as Kompromisskandidat nah en lang Konklave, dat an’n 29. November 1549 anfungen weer, to’n Paapst wählt. De Paapstnaam betreckt sück up Julius II., den Förderer vun sien Familie. Nah sien Wahl hett he tonächst versöcht, de kaiserlich Siet in Italien to stärken. Nahdem dat ahn Spood bleev, hull he hier politisch torüch. He hett dat Konzil vun Trient wieder führt; in de 13. un de 14. Sitzung wurrn de Dekrete över de Eucharistie, de Beichte un de Krankensalbung beslooten.

Sien Pontifikat stunn stark in’t Teeken vun den Nepotismus, ofschons he jüst dissen Missbruuk harr afschaffen sullen. So hett he in sien Konsistorium van’n 30. März 1550 sien Adoptivneffen Innocenzo Ciocchi del Monte to’n Kardinal nöömt, in dat Konsistorium van’n 20. November 1551 sien Cousin Cristoforo Ciocchi del Monte, den Bischop von Marseille, un in en wiedere an’n 22. Dezember 1553 Roberto de’ Nobili, en Neffen, in den Kardinalsrang haben. 1553 hett he anordnet, dat all hebrääsch Böker verbrennt wurr, wat för allen in Italien to swoor Verlusten vun dat bleuend hebrääsch Druckwesen führen dee.

Literatur

• Pierre Bayle: Jules III. Dictionnaire historique et critique. Utgaav 15, Paris: Desoer, 1820
• Giampiero Brunelli: Giulio III, papa. In: Mario Caravale (Hrsg.): Dizionario Biografico degli Italiani (DBI). Band 57: Giulini–Gonzaga. Istituto della Enciclopedia Italiana, Rom 2001.
• Giampiero Brunelli: Giulio III. In: Enciclopedia dei papi, Rom 2000
• Francis A. Burkle-Young und Michael Leopoldo Doerrer: The Life of Cardinal Innocenzo del Monte: A Scandal in Scarlet, Lewiston, New York: Edwin Mellen, 1997
• Giovanni Dall’Orto, Julius III. Who’s Who in Gay and Lesbian History from Antiquity to World War II. Robert Aldrich und Garry Wotherspoon, London: Routledge, 2001, Seite 234–35
• J. N. D. Kelly: The Oxford Dictionary of Popes, Oxford: Oxford University Press, 1986
• Indrag in de Catholic Encyclopedia, Robert Appleton Company, New York 1913.

Weblinks

Julius III.. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• CIOCCHI DEL MONTE, Giovanni Maria (1487-1555). In: Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church. (Website der Florida International University, englisch)
• Indrag to Julius III. up catholic-hierarchy.org

Vörgänger	Amt	Nafolger
Paul III.	Paapst 1550–1555	Marcellus II.