Lawrence Oates

Lawrence Edward Grace „Titus“ Oates (* 17. März 1880 in Putney, London; † 17. März 1912, Ross-Schelfies, Antarktis) weer en britisch Polarforscher. He weer Liddmaat vun dat Expeditschoonsteam vun de Terra-Nova-Expeditschoon, dat ünner de Leiden vun Robert Falcon Scott 1912 den Süüdpool recken dee, aber faststellen muss, dat dat in dat Rennen um dat Eerstrecken knapp dör den norweegsch Forscher Roald Amundsen slahn wurrn weer. Up den anstrengenden Trüggweg dör dat Binnere vun de Antarktis sünd all fiev Liddmaaten vun de Grupp storven. Oates weer de tweete, de up den Trüggweg to Dood keem. As sück sien Gesundheitstostand dramatisch verslechtern dee, hett he an sien 32. Gebortsdag mit sien berühmt letzt Wöör „I am just going outside and may be some time.“ („Ick gah blots eben rut un kunn wat langer bruuken“) dat Telt verlaaten un wurr nie weer sehn.

Lawrence Oates

Disse Wöör, de Scott in sien later funnen Daagbook fasthull, leeten Oates to en Denkmal vun den typischen engelschen Böverschichtshelden wurrn, de sück modig för sien Kameraden oppert hett.

Leven

Oates wurr in London boren un wurr in Eton uptrucken. Militärisch Erfohren hett Oates as Offizier wiels den Burenkrieg sammelt. 1910 hett he sück um de Deelnahm an Scott sien Expeditschoon to’n Süüdpool bewurben. He wurr annommen, deels wiel he Erfohren in Umgang mit Peer harr, deels aber ok, wiel he 1000 Pund Sterling to de Expeditschoon bidragen kunn. Scott hett hüm körtfristig to’n Liddmaat vun dat fievköppig Team utwählt, dat vun dat Basislager ut den Süüdpool recken sull. Oates harr aber längst nich de Erfohren, de anner Mannschapsliddmaaten harr. Buterdem hett he Scott nich mitdeelt, dat hüm en old Kriegsversehren behinnern dee.

Tüschen Oates un Scott keem dat mehrfack to Konflikten in Fragen to de Expeditschoonsleitung, un he schreev in sien Daagbook: „Myself, I dislike Scott intensely and would chuck the whole thing if it were not that we are a British expedition… [Scott] is not straight, it is himself first, the rest nowhere ….“ („Ick sülvst magg Scott överhoopt nich un würr de ganze Saak hensmieten, wenn wi nich en britisch Expeditschoon weern… [Scott] is nich ehrlich, he kummt immer toeerst un de Rest nargns ….“)

Up den Trüggweg vun den Süüdpool wurr dat Team gau mit bannig slecht Weerbedingungen konfronteert. De Grupp harr buterdem all bald ünner Hunger to lieden. In groot Hööcht, etwa 2900 Meter, hebbt se bi dat Schleddentrecken mehr Kalorien verbruukt, as in hör täglich Ratschonen enthollen weer. All up de Fotos, de de Grupp an’ Süüdpool wiesen, wurrd düütlich, dat se all all ünner en gewisse Uttehren lieden deen. Besünners Oates sücht bannig entkräftet un demoraliseert ut. De eerst, de aber up den Rückweg starven dee, weer Edgar Evans nah en körperlichen un psychischen Tosommenbröök. Bald dorup wurr ok Oates to en Last för de annern. Sien physisch Konditschoon verslechter sück so gau, dat he dat Vörwärtskommen vun de veer verbleeven massiv behinnern dee. He harr sück beid Fööt verfroren un kunn blots noch ünner Pien mittrecken. De anner dree (Scott, Edward Adrian Wilson un Henry Robertson Bowers) wullen hüm aber ok nich torüchlaaten, ofschons to sehn weer, dat de Gesundheitstostand vun Oates so wiet hen weer, dat he sück nich mehr verhaalen kunn un hör eegen Överlevenschancen sück mit jeder Stünn, de Oates hör uphollen dee, düütlich slechter wurrn. Oates, de sück vör Anfang vun de Expeditschoon dorför utspraken harr, en Revolver mittonehmen, hett mehrmals um Morphium anfraagt, kreeg aber kien Dosis, de groot genoog weer, um sück üm’t Leven to maaken. He hett, genauso as de annern, up de Retten dör Schleddenhunnen hoopt, de hör tomööt kommen sullen. Doch de Hunnen keemen nich, to ungenau weern Scott sien Anwiesen dorto vör den Marsch to’n Pool geven wurrn. Toletzt hett Oates sien beid Begleiter fraagt, wat he doon kunn, um sien Leven en Enn’ to setten. Man hett hüm raaden, solang mittogahn, as he eben kunn. Mit de ingangs ziteert Wöör „Ick gah blots eben rut un kunn wat langer bruuken“ hett he in en Schneestorm dat Telt verlaaten, um in de Koll to starven. Natüürlich wussen de annern, dat he in den Dood gung, aber torüchhollen kunnen se hüm ok nich. Man hett hüm nie weer funnen. Sien Dood hulp Scott, Wilson un Bowers aber ok nich mehr. Kört vör dat nächste Nehrensdepot keemen se in en Schneestorm, de hör mehrere Daag uphollen dee. Dor gung dat för hör ok nich wieder un ok se keemen to Dood. Ironischerwies harr de Mannschap villicht överleven kunnt, wenn Scott den fröheren Raat vun Oates folgt weer, dat Nehrensdepot wieder südlich, up den 80. Breetengrad, antoleggen.

De Polarforscher Louis Bernacchi hett 1933 de Biographie A Very Gallant Gentleman över Lawrence Oates schreven.

Literatur

• Roland Huntford: Scott & Amundsen, Wilhelm Heyne Verlag, München 2000, ISBN 3-453-17790-8
• Apsley Cherry-Garrard: Die schlimmste Reise der Welt, Semele Verlag, Berlin 2006, ISBN 3-938869-04-6

Weblenken

• DNB-Katalog
• Personennaamdatei