Le premier jour du reste de ta vie

Le premier jour du reste de ta vie (op plattdüütsch so veel as „De eerste Dag vun’n Rest vun dien Leven“; dt. Titel: C’est la vie – So sind wir, so ist das Leben) is de Titel vun en franzööschen Speelfilm vun den Speelbaas Rémi Bezançon ut dat Johr 2008. Bezançon hett für disse Tragikummedie ok sülvst dat Dreihbook schreven un gifft in sien Film Bericht över de Liddmaten vun en Familie ut de franzööschen Middelschicht. Jede Person is dorbi en Dag todacht, de as Bispeel deent. De Film is vun de franzööschen Produkschoonssellschop Mandarin Films in Tosamenarbeit ünner annern mit Canal+ un France 2 produzeert worrn.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Le premier jour du reste de ta vie
Düütsch Titel:	C’est la vie – So sind wir, so ist das Leben
Produkschoonsland:	Frankriek
Johr vun’t Rutkamen:	2008
Läng:	114 Minuten
Originalspraak:	Franzöösch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	Rémi Bezançon
Dreihbook:	Rémi Bezançon
Produkschoon:	Eric Altmeyer Nicolas Altmeyer
Musik:	Sinclair
Kamera:	Antoine Monod
Snitt:	Sophie Reine
Szenenbild:	Maamar Ech-Cheikh
Kledaasch:	Claire Lacaze
Dorstellers
Jacques Gamblin: Robert Duval Zabou Breitman: Marie-Jeanne Duval Déborah François: Fleur Duval Marc-André Grondin: Raphaël „Raph“ Duval Pio Marmaï: Albert Duval Roger Dumas: Pierre Duval (Opa) Cécile Cassel: Prune Sarah Cohen-Hadria: Clara François-Xavier Demaison: Marcaurel Stanley Weber: Eric Camille de Pazzis: Moïra Aymeric Cormerais: Sacha Jean-Jacques Vanier: Mathias Moreau Nina Rodriguez: Fleur as Kind

Inholt

Jacques Gamblin speelt Robert Duval

Zabou Breitman speelt de Mudder

De Film deelt sik in fief Afsneden, wobi jede dorvun een vun de fief Familienliddmaten in’n Middelpunkt stellen deit. To Anfang warrt en Collage vun Videoopteken un Familienbiller wiest, de Vergnöögtheit un Freid vermiddeln doot.

Middeweken, 24. August 1988 – En Hunnenleven

De Taxifohrer Robert Duval leevt tosamen mit sien Fro Marie-Jeanne un jemehr Kinner Albert, Raphaël un de 10johrige Fleur in en Huus in de Vörstadt, de vun den Opa finanzeert warrt. Bi en Striet, bi den dat dorüm geiht, wat de kranke Hund inschläfert warrn schall oder nich, sett sik Albert dör un föhrt mit den Hund na’n Veehdokter. Korte Tiet dorna tütt he ut dat Huus ut in en Wahnung vun’t Miethuus vun sien Opa, för de he nix betahlen mutt. Gliektietig hett de Vadder, Robert, ünner sien egen Vadder to lieden, de em bi jeed Drapen marken lett, dat ut em nich dat worrn is, wat he worrn hebben schüll.

Nu, as de öllste Söhn ut’n Huus is, fangt de Mudder wedder an to studeeren, üm wat mit ehr Tiet antofangen. Se schrifft sik in dat Fack Billn Kunst in un besöcht dorbi later de glieken Kursen as ehr Söhn Raphaël. De aver lett sien Studium sliepen, wiel Albert in sien ne’e Wahnung in de Twüschentiet de alternative Studentsche Prune drapen deit.

Freedag, 3. Dezember 1993 – Bloodbannen

Fleur is midden in de Pubertät un hett sik to en rebellschen Teenager maakt mit en Vörleef för’n Grunge-Stil. Se maakt veel mit den ölleren Mitschöler Sacha, de in sien Freetiet Musik maken deit un mit Drogen rümexperimenteert. Un natürlich will he ok mit Fleur in’t Bett, de sik opletzt seggt, dat se em nich länger henholen kann. Man, as se mit Sacha ehrn eersten Sex hatt hett, lett de ehr links liggen. Bito vergitt ehr Familie denn ok noch ehrn 16. Geboortstag. Bi’t gemeensome Avendeten kummt dat to’n Striet mit den Opa. Robert holt em vör, dat he em nienich beacht harr, un nich mol Biller vun sien egen Söhn in’t Huus harr. Man, de torüchhollern Söhn Raph schinnt wiel en Wienproov Indruck bi sien Opa un kriggt vun em den Slötel to’n Wienkeller.

Fleur is daalslahn un hett nümms mit den se snacken kann. Blots Albert höört ehr to un maakt dorophen den Halfstarken Sacha rund. Op en Party dorna, woneem de beiden Bröder Fleur mithennehmt, dat se op annere Gedanken kummt, gifft dat wedder Striet vunwegen dat de Vadder nich rechttietig kummt, üm ehr aftoholen. De Striet geiht ok op de beiden Bröder över. Albert haut Raph in’t Gesicht, dat em de Nees blöden deit. Later kummt Albert aver mit Prune tosamen.

Sünnavend, 22. Juni 1996 – Magic Fingers

Raphaël benüsselt sik jümmer wedder mit Drogen un lett sien Leven sliepen. Alleen dat Drapen eenmol in de Wekk mit sien Opa Pierre stellt en Kunstante dor. Denn warrt em de Kunst vun’t Wienverkosten wiest, wobi sien Opa em ut sien egen verleden Tiet vertellt. Sien Wahnung vergliekt he mit en Oort vun Tietmaschien. Raph kummt en Idee: he geiht torüch in sien Öllernhuus un richt sik sien ole Kamer wedder in. So kamt em Gedanken an en Luftgitarrnwettstriet wedder, an den he söven Johr fröher mit sien Vadder deelnahmen hett. Dorbi hett he de söte Moïra drapen un sik in ehr verkeken. Heemlich harr de Deern em ehr Telefonnummer tosteken, wat he aver eerst op’n Weg na Huus markt hett. Man, dör dat apene Finster vun’t Auto flüggt de Zeddel weg. Dör sien Torüchdenken glöövt he nu, de Nummer wedder to weten un snackt wat op den Apparat. De Nummer is aver verkehrt.

Intwüschen finnt ok de Troung twüschen Albert un Prune op’t Standesamt statt. An’t Enn kriegt se Naricht, dat de Opa, Pierre, doodbleven is. Wiel Raph un sien Vadder Robert sik dorför stark maakt, de Hochtietsfier nu aftoseggen, willt Albert, Prune un de Mudder nix dorvun weten. Dör den Striet geiht de Verbinnen vun Albert to sien Familie vullstännig twei. As Robert later de Starvdokumenten utfüllen deit, stellt he fast, dat sien Vadder Biller vun em in de Breeftasch mit sik dragen hett.

Freedag, 25. September 1998 – Dreiht sik de Eer, dreihst du di mit

De Mudder befaat sik jümmer noch mit de Kunst un experimenteert mit de Fotografie. Dat ehr Dochter faken nich na Huus kummt, argert ehr. As Fleur wedder mol twee Daag lang weg blifft, rüümt de Mudder ehr Kamer op un finnt dorbi ehr Daagbook. De Neeschier kriggt ehr ünner, un se brickt dat Slott twei. So warrt se vele Saken över ehr Dochter wies, vun’t teihnte Levensjohr an. Se leest vun ehrn eersten Sex, wat Fleur ünner „den eersten Dag vun’n Rest vun dien Leven“ beschrifft. Un se warrt wies, dat se wat mit Lüüd harr, de se gor nich kenn un dat se afdreven laten hett.

Marie-Jeanne warrt dordör ok ehr Öller bewusst un dat se sik nich mehr attraktiv finnt. Ok hett se sülvst mit ehrn Ehmann keen Sex mehr. Se söcht dorophen de Praxis vun ehrn Söhn Albert op, de Schönheitsoperatschonen maakt, un fraagt bi em na en Bostvergröttern na. Albert versöcht die Egentwievel vun sien Mudder to verstrein, se aver harr geern de ollen Tieten torüch, as de Kinner noch lütt weern un ehr Mann ehr noch leef harr.

As se wedder na Huus kummt, is Fleur ok al dor un fraggt ehr na dat apenbrokene Daagbook. Dorbi kriegt se sik natürlich düchtig in de Wull un Fleur neiht foorts wedder ut. Üm nich noch en Kind to verleren, will Marie-Jeanne mit dat Taxi vun Robert achter ehr ran. Se maakt dorbi aver en Unfall un warrt licht besehrt. Dat Unglück bringt de Familie wedder neger tohopen.

Freedag, 26. Mai 2000 – Uns Vadder

Robert versöcht dat Smöken optogeven un leevt harmonisch mit sien Ehfro. Ut Fleur is intwüschen en eernste Studentin worrn, de ehrn Vadder anraden deit, mit dat Taxi Fohren optohören. Op en vun sien Fohrten den Dag, stiggt tofallig Albert in, de Johren lang keen Kuntakt mehr to de Familie harr. He markt eerst nich, wokeen dat Taxi stüert un vertellt över sien Lasten mit de Eh mit Prune. Se draapt sik ’n beten later mit Raphaël in en Restaurant, de intwüschen uttogen is un as Sommelier arbeit. Tosamen besupt se sik un Robert vertellt vun sien Jöögdsünnen un annere Saken ut de verleden Tiet.

An’n Avend kummt de Familie to’n gemeesom Eten tohopen. De Stimmung is goot. Vun Fleur kriggt he en Kissen schenkt, dat sien Rüch bi’t Taxi Fohren schonen schall. Mit veel Geföhl vertellt he, wo wichtig em de Familie is un wo veel em dat bedüüt, dat he sien Kinner opwassen sütt. As sik later de beide Ehlüüd in’t Taxi torüchteht, nimmt he Marie-Jeanne an de Siet un vertellt he vun sien Besöök bi’n Dokter un dat he Kreeft hett.

Veer Maanden later blifft Robert dood. In de Twüschentiet is Fleur mit den fröhreren Fründ vun Raph un Albert, Eric, tosamenkamen. Albert hett sien Praxis opgeven un arbeit nu in de Nootopnahm vun en Krankenhuus. Marie-Jeanne streit an en Strand mit ehr Kinner tosamen Robert sien Asch in den Wind, an en Steed, woneem se fröher Urlaub maakt harrn. Mit Super-8-Filmopnahmen denkt se torüch an de Tiet. Marie-Jeanne sett sik in’t Taxi vun Robert un lett sik de Luft ut dat opblaasbore Kissen in’t Gesicht weihn. Un Fleur warrt togliek wies, dat se vun Eric en Kind kriggt.

Kritik

In’n düütschspraakigen Ruum is de Film vun de Kritik positiv opnahmen worrn, liekers bleev en grötteren kommerziellen Spood ut.

• Andrea Dittgen loov bi film-dienst den Film för sien „Natürlichkeit“ un weis dorop hen, dat de Konstellatschoon vun Personen un Begeevnissen in Düütschland wohrschienlich blotsför’n middelmatigen Feernsehfilm reckt harr. Se loov wieter de verschachtelte Vertellstruktur, de Dorstellers, de Musik, den Tioetgeist, de sorgsam weddergeven weer as ok dat Vertellen twüschen de Figuren, de bi’n Tokierk en „nich wennte Vertroetheit un Intimität“ torüchlaten de.

• Gerhard Midding vun de Berliner Zeitung meen, dat de Film in Frankriek vör allen vun de Mundpropaganda profiteert harr un vun Bezançon „mit Geschick un Leev“ konstrueert weer. Na en „Dramaturgie vun’n Utgliek“ lösen sik in’n Film Katastrophen un Freid af, wobi de Institutschoon Familie as breekhaftig un angriepbor dorstellt warrt, man ahn dorbi ehr BEstännigkeit in Fraag to stellen. Ok Midding loov de Dorstellers, de den Film „wunnerbor dräägt“.

• Martina Scheffler vun Der Tagesspiegel hett ok dat Vergahn vun’t Leven as „hyperpräsent Thema“ sehn un loov Bezançon dorför, dat he sik nich in en „Gemischtworenladen vun billige Geföhlen“ verleren de un sien Figuren gegenöver Respekt harr. Se kritiseer aver dat Enn vun’n Film, dat een vertellen de, dat man „eenfach so an verlorene Fadens anknütten un de Tiet eenfach an de Siet doon kann“.

• Patrick Seyboth vun epd Film segg den Film stilistisch en „sinfonischen Charakter“ na, de „mitrieten un anröhren“ de. De Mengde an Handlungsbagen weer deels ’n beten ut de Pust oder klischeehaftig, weern aver man blots lüttere Swäcken. He segg, Bezançon nöhm sien Figuren to jede Tiet eernst, wogegen eenige Leder Szenen ut den Tietstroom rutsnieden un in de Poesie överföhren deen.

Utteken

De Film weer för teihn Filmpriesen vörslahn un hett veer dorvun wunnen:

• 2009: den César in de Kategorie Best Filmsnitt för Sophie Reine
• 2009: den César in de Kategorie Veelversprekenste Schauspelerin för Déborah François
• 2009: den César in de Kategorie Veelversprekenste Schauspeler för Marc-André Grondin
• 2009: den Étoile d’Or in de Kategorie Best Schriever för Rémi Bezançon

Achtergrünnen

Na egen Vertellen, hett de Speelbaas Rémi Bezançon mit den Film en Hommage an sien Familie maken wullt, ofschoonst de Film keen Autobiografie is. He sülvst weer mit dree öllere Bröder un en jüngere Süster opwassen.

Sünners in de Figur vun Fleur hett Bezançon veel Lasten iboet, mit de he sik in sien Pubertät sülvst rümslahn hett. He wull de Familie universell maken, so dat nich wiest warrt, in welke Stadt de Film speelt. De Konstrukschoon, dat jeed Familienliddmaat den för em wichtigen Dag todacht wart, is em bi de Arbeit an’t Skript kamen. De Bildspraak an an disse Vertellkonstrukschoon anpasst worrn un weer vun den Kameramann Antoine Monod för jede Figur anpasst. So weer de eerste Episood mit en Wietwinkelobjektiv dreiht, üm den Afstand vun Albert to sien Familie dortostellen. In’n Gegendeel dorto weer Fleur ehr Episood mit en Handkamera dreiht un de Episood üm Raphaël mit en Sweevstativ. Bi de Mudder Marie-Jeanne weer de Achtergrund verswummen holen, wiel bi Robert mit en kuntratsriek Licht arbeit weer.

De Filmmusik kummt vun Sinclair (börgerlich: Mathieu Blanc-Francard), de dat Dreihbook al vör ’n Anfang vun de Dreiharbeiten in de Hannen kregen hett. He harr de Opgaav, de Leder, de Bezançon utwählt harr – dorünner Summertime vun Janis Joplin un Time vun David Bowie – för den Film antopassen un to verbinnen. Bezançon wull en Film mit düchtig veel Musik dreihn. Dorüm hett he vele Leder bruukt, de bi de Tokiekers Gedanken an fröher un Geföhlen waak ropen schülln.

Weblenken

• Le premier jour du reste de ta vie in de Internet Movie Database (engelsch)
• Offizielle Websteed (Hoochdüütsch)