Paul Robin Krugman

Paul Robin Krugman [[ˈkɹuːɡmən]] (* 28. Februar 1953 in Albany, New York) is en US-amerikaansch Perfesser för Volkswertschapslehr an de Princeton University, Centenary Professor an de London School of Economics, Saakbookschriever. Krugman, de 2008 den Nobelpries för Wertschapswetenschapen kreeg, is Begrünner vun de Nee Ökonoomsche Geographie. In den Vereenigten Staaten is he besünners döe sien Kolumnen in jede Week in de New York Times över Fackkrinken herut bekannt wurrn.

Paul Krugman (2008)

Biografie

Krugman is up Long Island in en amerikaansch Middelschichtfamilie upwussen. Sien Vader weer Versekerungsmanager, sien Grootvader jöödsch Inwannerer ut Wittrussland. Nah de High School studeer he Volkswertschaftslehre un kreeg 1974 en Bachelor of Arts an de Yale University. 1977 hett he sien Dokterarbeit an dat Massachusetts Institute of Technology (MIT) mit en Arbeit över flexible Wesselkurse afslooten. In' September 1977 wurr he Assistenzperfesser an de anseggt Yale University. Af 1979 hett he denn tosätzlich as Gast-Assistenzperfesser ok an dat MIT arbeit. 1980 wessel he as Associate Professor an dat MIT. To glieker Tiet hörr he van September 1982 bit August 1983 tosätzlich as Berader för volkswertschaplich Fragen den Raat vun de Wertschapsberader vun de Regeeren ünner Präsident Ronald Reagan an. In' Rückblick hett he betoont, dat sien kritische Argumente tegenöver de politischen Entscheeden wiels disse Tiet blots wenig Gehör funnen. 1984 steeg he an dat MIT to'n ordentlichen Perfesser up. 1994 wessel he vörövergahnd an de Stanford University, kehr aber 1996 an dat MIT torüch. Siet Juli 2000 is he Perfesser in Princeton, buterdem lehrt he as Centenary Professor regelmatig an de London School of Economics. 2014/15 wesselt he vun Princeton to de City University of New York, wo he as Perfesser lehren un över de Ungliekverdeelen vun Inkommen un Vermögen forschen will.

Krugman is mit de Princeton-Perfessersche Robin Wells verheiraadt. Tosommen mit sien Fru hett Krugman tüschen 2004 un 2006 Economics, en Lehrbook över Volkswertschapslehre, as ok jewiels en Lehrbook över Mikro- un Makroökonomie herutbrocht.

Wertschapspolitische Standpunkte

Krugman betekent sück sülvst as "free-market Keynesian" (Keynesianer un Beförworter vun free Märkte). He hett seggt, dat he free Märkte mag, is aber ok dorför, dat de Staat ingriepen deiht, um Marktverseggen to korrigeeren un Stabilität to beeden. Eenzelne vun sien marktfrüendlichen Kommentare harrn de politische Linke düll maakt un weern Milton Friedman un Margaret Thatcher gegenöver früendlich ween.

Mit den Essay „Who Was Milton Friedman?“, de sück kritisch mit dat wetenschaplich Arv vun Friedman utnannersett, hett Krugman Anfang 2007 en levhafte Debatte anstött. In den Essay beschrifft he Friedman as „großen Ökonomen und großen Mann“, kritiseert aber to glieker Tiet dat apenliche Uptreeden vun Friedman, bi dat dat „einige ernsthafte Zweifel an seiner intellektuellen Redlichkeit“ geeven harr. In en umfaaten Betrachtung vun Friedman sien wetenschaplich Leistungen un hör politisch Implementeeren kummt Krugman to den Sluss, dat de Monetarismus överhaalt un blots noch „ein Schatten seines früheren Selbst“ weer. Dat kunn buterdem mit gooden Grund seggt wurrn, dat de „Friedmanismus“ as „Lehre und bei seiner praktischen Anwendung“ to wiet gahn weer.

2007 hett Krugman Conscience of a Liberal herutbrocht, dat sück mit de Historie vun de Inkommensverdeelen un Vermögensverdeelen in den USA vun dat 20. Johrhunnert utnannersett, woröver Emmanuel Saez un Thomas Piketty intensiv forscht hemm. Krugman vertrett de Upfaaten, dat anners as völfack annommen, de siet den 1980er Johren entstahn Vermögens- un Inkommensungliekheit gröttstendeels ut politisch Entscheedungen – insbesünnere dör Bestüern – entstahn is (Reagan harr 1981 den langjohrig hooch Spitzenstüersatz vun de Inkommensstüer up 28 % rünnersett, kiek Reaganomics). In dissen Tosammenhang ünnerscheed Krugman veer wichtig Phasen in de US-Wertschapshistorie:

1. The Long Gilded Age
2. The Great Compression
3. Middle class America
4. The great Divergence

De 1. Phase is vun en groot Inkommens- und Vermögensungliekheit präägt. De 2. Phase, anfangend mit den New Deal führt to de bither gröttste Anglieken vun Inkommen un Vermögen in den USA, de to de 3. Phase bidroggt. De 4. Phase harr siet Meenen nah siet de 1980er Johren bit hüüd to en noch grötter Inkommens- un Vermögensungliekgewicht führt as dat Anfang vun dat 20. Johrhunnert weer.

Utteknungen un Pries

För sien Forschungen un Arbeiten wurr he 1991 mit de John-Bates-Clarke-Medaille as best Nahwusswetenschapler uttekent. Een Johr later leet sück Bill Clinton in sien Tiet as Präsidentschapskandidat vun Krugman beraden, verschaff hüm nah de Wahl aber kien Posten in dat Witt Huus. So hett Krugman sien Nebentätigkeit as Saakbookschriever un Kolumnist vun Publikums- un Spartentietschriften utbaut. Neben Neben regelmatig Artikeln för Nahrichtenmagazine as Fortune, Foreign Affairs un Slate schreev he eenig Böker för en breeder Publikum, in de he besünners de Arbeit vun de Wertschapsexperten in dat Clinton-Kabinett kritiseeren dee.

Dat Münchner Center for Economic Studies hett Krugman 1997 as „Distinguished CES Fellow“ ehrt.

1998 hett hüm de Fac kberiek Wertschapswetenschap vun de Free Universität Berlin de Ehrendokterwürde tospraken. Twee Johr later wurr hüm in Nürnbarg de Horst-Recktenwald-Pries för Natschonalökonomie toerkannt.

För sien Leistungen as Wertschapswetenschapler kreeg he 2004 den Prinz-von-Asturien-Pries.

Den so nömmte Wertschapsnobelpries 2008 kreeg he inbesünnere för sien „Analyse von Handelsstrukturen und Standorten ökonomischer Aktivität“. Dat Rebeet wurrd de New Trade Theory un de Nee Ökonomische Geographie toordnet. De Annahmen vun de „olt“ Butenhannelsstheorie vun (Ricardo komparativ Köstenvördeel; Heckscher-Ohlin-Theorem) wurrn dorbi dör sückse ersett, de de historsch Realität beter anpasst sünd; dordör wurrn Verkloren mögelk, wieso entgegen den Vörutseggen vun de öllere Theorie de free Hannel nich to en weltwietschaplich Gliekgewicht führt hett, sonnern dat regionale Disparitäten un Agglomeratschonseffekte (Zentrum/Peripherie) entstahn können, wenn etwa Bedingungen berücksichtigt wurrn as ännert Produktschonsfunktschonen, de Transportkösten, de Marktstrukturen un bestimmte butenhannelspolitisch Strategien.

2010 kreeg Paul Krugman vun dat Kieler Institut för Weltwertschap den Weltwertschaplichen Pries.

Warken (up Düütsch)

• Der Mythos vom globalen Wirtschaftskrieg. Eine Abrechnung mit den Pop-Ökonomen. Campus, Frankfort 1999, ISBN 3-593-36147-7 (Essay-Sammlung).
• Die große Rezession. Was zu tun ist, damit die Weltwirtschaft nicht kippt. Campus, Frankfort 1999, ISBN 3-593-36368-2; Ullstein, München 2001, ISBN 3-548-70054-3.
• Schmalspur-Ökonomie. Die 27 populärsten Irrtümer über Wirtschaft. Campus, Frankfort 2000, ISBN 3-593-36287-2; Ullstein, München 2002, ISBN 3-548-70075-6.
• Der große Ausverkauf. Campus, Frankfurt an'n Main 2004, ISBN 3-593-37437-4
• Nach Bush. Das Ende der Neokonservativen und die Stunde der Demokraten. Campus, Frankfurt 2008, ISBN 978-3-593-38565-5; Bundeszentrale für politische Bildung, Bonn 2009
• mit Maurice Obstfeld: Internationale Wirtschaft. Theorie und Politik der Außenwirtschaft. 8., aktuallisierte Auflage. Pearson Studium, München 2009, ISBN 978-3-8273-7361-8.
• Die neue Weltwirtschaftskrise. Campus, Frankfort 2009, ISBN 978-3-593-38933-2
• mit Robin Wells: Volkswirtschaftslehre. Schäffer-Poeschel, Stuttgart 2010, ISBN 978-3-7910-2339-7.
• mit Winfried Fluck (Hrsg.): American Dream? : Eine Weltmacht in der Krise. Campus, Frankfort am Main 2011, ISBN 978-3-593-39531-9.
• Vergesst die Krise! Warum wir jetzt Geld ausgeben müssen. Campus, Frankfort 2012, ISBN 978-3-593-39729-0.

Weblenken

Paul Robin Krugman. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• DNB-Katalog
• Aktuelle Websteed an de Princeton University
• Ehmalge Web-Steed an dat MIT
• Schriever-Websteed vun den Verlag W. W. Norton
• The Unofficial Paul Krugman Archive
• Krugmans Blog The Conscience of a Liberal bi de Tietschriftt The New York Times (engelsch)
• Wie der Euro gerettet werden kann (April 2012; Gastbidrag in Der Spiegel)