Een Spraakeiland oder Spraakinsel, ook Spraakenklaav is ene relativ lütte slatene Spraakgemeenschop, de in en grötter frömd Spraakrebeet liggt. Dat kann ene egen lütte Spraak ween, de van ene grötter Spraak ümgeven is (so as Saterfreesch vun Hoog- un Plattdüütsch ümgeven is) oder een grötter Spraak ween, de ook lütte Spraakgemeenschopen buten slaten Höövdspraakrebeed het (so as dat Hötter Platt bi Düsseldörp, een plattdüütsch Eiland buten dat Höövdspraakrebeed).

Se koomt up wenn ene Gruppe in een frömd Spraakgebeed inwannert (to’n Bispeel Katalaansch up Sardinien), wenn ene Sprake van ene anner verdrängt warrt un bloot in enen lütten Rebeet överleevt (to’n Bispeel Sorbsch in Oostdüütschland oder Saterfreesch in’n Saterland).

Besunners de plautdietschen Mennisten hebbt dat Plattdüütsche in velen Spraakeilannen weltwied uutbreid. Een anner uutstorven plattdüütsch Spraakeiland was dat Hötter Platt in dat nedderfranksche Rebeet bi Düsseldörp.

Galerie

ännern

Literatuur

ännern
  • Claudia Maria Riehl: The history of language island research. In: Peter Auer, Erich Jürgen Schmidt: Language and Space. An International Handbook of Linguistic Variation, Volume 1, De Gruyter Mouton: Berlin/New York.