Haupeer an sik
De Haupeer an sik (Tettigonia) sünd en Geslecht mank de Familie vun de Echten Haupeer (Tettigoniidae) un höört to de Böverfamilie vun de Loofhaupeer ((Tettigonioidea) mit to. Alltosamen höört se to de Langspriet-Haupeer (Ensifera).
| Haupeer an sik; Heupeer an sik | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||||||
| Tettigonia | ||||||||||||||||||||||
| Linnaeus, 1785 |
Kennteken ännern
All Aarden vun de Haupeer an sik sünd man stevige, dannige Haupeer un könnt 28 bit hen to 42 Millimeters lang weern. De meisten Aarden sünd grasgröön, man dat gifft ok de wecken, de slaht na bruun hen. So sünd se in dat Gras good tarnt. Dor hölpt ok de Flunken to, de laat na Blöder. De Längde bi de Flunken verscheelt sik: Bi dat Gröne Haupeerd staht se over dat Leggrohr overweg. Dor könnt de Deerter ok mit flegen. Anners sütt dat ut bi dat Singhaupeerd: De Flunken staht meist nich rut over dat Lief un de Deerter könnt ok kuum flegen. Man in düt Geslecht gifft dat keen Aart sunner Flunken oder mit unbannig korte Flunken. Dat Leggrohr (Ovipositor) bi de Seken is lang un liek, he is tominsten tweemol so lang, as de Halsschild.
Wo se vorkamen doot ännern
De Haupeer an sik leevt in de ganze Paläarktis. Meist sünd se up allerhand Grasland togange. De wecken Aarden, as dat Gröne Haupeerd maakt keen groten Unnerscheed un wohnt in ganz verscheden Umtos.
Wie se leven doot ännern
All Aarden mank de Haupeer an sik leevt tomeist as Rövers un freet lüttje Insekten. Hen un wenn weert ok mol Planten vertehrt, man de mütt denn week un krutig ween. In'n Julimaand is de lute Gesang vun de Heken bit in de Nacht to hören. De Heken geevt bannig wat up ehr Revier un verdeffendeert dat ok gegen annere Heken vun desülvige Aart. Nadem se sik paart hefft, leggt dat Seken 200 bit 600 Eier. Nadem de Nymphen utkrapen sünd, treckt se sess oder sevenmol de Huud ut, ehr, datt se utwussen sünd. Adulte Deerter sünd vun Juli af an to sehn.
Aarden ännern
In Europa ännern
- Gröön Haupeerd (Tettigonia viridissima), Europa, Noordafrika, West- un Zentralasien, ööstlich bit Tian Shan
- Singhaupeerd (Tettigonia cantans), Europa, Sibirien, ööstlich bit Kasachstan.
- Ööstlich Haupeerd (Tettigonia caudata), ööstlich Europa, West- un Zentralasien, ööstlich bit Tian Shan
- Tettigonia hispanica, Spanien (Endemit in Zentralspanien siene Barge)
- Tettigonia longispina, Sardinien
Tettigonia silana, Italien
Buten Europa ännern
- Tettigonia acutipennis (Lüttasien)
- Tettigonia chinensis (Süüdchina)
- Tettigonia dolichoptera (Süüdostasien, Korea)
- Tettigonia ibuki (Japan)
- Tettigonia krugeri (Libyen)
- Tettigonia longealata (Marokko)
- Tettigonia lozanoi (Algerien, Marokko)
- Tettigonia macrocephalus (Kirgisien)
- Tettigonia macroxipha (Marokko)
- Tettigonia orientalis (Japan) (syn: Tettigonia yama)
- Tettigonia savignyi (Algerien, Ägypten)
- Tettigonia tsushimensis (Japan)
- Tettigonia turcica (Lüttasien)
- Tettigonia ussuriana (Russland sein Osten bit Noordchina, Korea)
- Tettigonia vaucheriana (Algerien, Marokko)
Literatur ännern
- Heiko Bellman: Der neue Kosmos Insektenführer. Kosmos Naturführer, Kosmos (Franckh-Kosmos), 2010, ISBN 978-3-440-11924-2
- M. Conception Pinedo (1985): Los Tettigoniidae de la Peninsula Iberica, Espana insular y norte de Africa. Eos 61: 241–263.
- S. Storoshenko (1994): Review of the Orthoptera of Eastern Palaearctica: Genus Tettigonia Linnaeus (Tettigoniidae, Tettigoniinae). Far Eastern Entomologist 3: S. 1–20.
