The Illusionist (2006)

The Illusionist (op plattdüütsch so veel as: „De Illusionmaker“; dt. Titel: The Illusionist – Nichts ist wie es scheint) is de Titel vun en tschechisch-US-amerikaanschen Filmdrama ut dat Johr 2006. Speelbaas weer Neil Burger, de ok dat Dreihbook schreven hett. De Film bargt ok Elementen vun Fantasy un Thriller. In de Kinos keem he in de USA an’n 18. August 2006 – toeerst mit Inschränken, af September denn in’t hele Land. De Premiere weer aver al wiel dat Newport Beach International Film Festival an’n 27. April 2006. Entstahn is he as Co-Produkschoon vun Michael London Productions, Stillking Films, Contagious Entertainment, Bob Yari Productions un Bull’s Eye Entertainment in’n Verleh vun de Yari Film Group Releasing. De Inholt baseert op en Kortgeschicht, de vun Steven Millhauser schreven weer.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	The Illusionist
Düütsch Titel:	The Illusionist – Nichts ist wie es scheint
Produkschoonsland:	USA Tschechien
Johr vun’t Rutkamen:	2006
Läng:	110 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	Neil Burger
Dreihbook:	Neil Burger
Produkschoon:	Brian Koppelman David Levien Michael London Cathy Schulman Bob Yari
Musik:	Philip Glass
Kamera:	Dick Pope
Snitt:	Naomi Geraghty
Szenenbild:	Ondrej Nekvasil
Kledaasch:	Ngila Dickson
Dorstellers
Edward Norton: Eisenheim Paul Giamatti: Inspekter Uhl Jessica Biel: Sophie Rufus Sewell: Kroonprinz Leopold Edward Marsan: Josef Fischer Aaron Johnson: De junge Eisenheim Eleanor Tomlinson: De junge Sophie Jake Wood: Jurka Tom Fisher: Willigut Vincent Franklin: Loschek Nicholas Blane: Doebler

Inholt

Eduard, de Söhn vun en eenfacken Discher, verleevt sien Jöögd Anfang vun’t 20. Johrhunnert in Wien, as he een Dag de Hartogsche Sophie vun Teschen dröpt. Ofschoonst se vun ünnerscheedlichen Stand sünd, warrt se go’e Frünnen, verkiekt sik in’nanner un plaant tosamen na Asien uttoneihn. As sik de beiden nachts drapen wüllt, warrt se vun de Wachtlüüd vun’n Hartog opgrepen un vun’anner split.

Eduard reist dorna veel dör de Welt. Föffteihn Johren later kummt he as Eisenheim – de Illusionist na Wien torüch, wo he en Theater anhüren deit, woneem he sien Töveree wiesen deit. De Inwahners sünd andoon vun sien Kunststücken, man ok de Eddellüüd intreseert sik för sien Kunst. Ünner annern besöcht ok Kroonprinz Leopold mit Sophie, de intwüschen sien Verlööfte is, dat Theater. As Eisenheim en Freewillige söcht, mellt sik Sophie, de ehrn Fründ vun fröher aver eerst nich wedder kennt. De Kroonprinz laadt em in, en private Vörföhren in de Hoffborg to geven. Eisenheim nimmt dat an, in’t Weten, dat he so Sophie wedder sehn kann. As he an’t Enn wat seggen deit, weet se nu, wokeen vör ehr steiht. Heemlich draapt se sik, man dat warrt de Inspekter Uhl gewohr, de ehr jümmer beobachten deit. He befraagt Eisenheim foorts na den Grund vun’t Drapen un gifft em düütlich to verstahn, dat he keen Eselee maken schall.

Bi de privaten Opföhren leht sik Eisenheim en Sweert vun’n Kroonprinz, dat he op de Spits op’n Bodden stahn lett. He lett twee Lüüd na vörn kamen, de aver – so as in de Geschicht üm König Artus – dat Sweert nich tehn künnt. Leopold schafft dat opletzt, vunwegen dat dat sien Sweert is. Man, de Kroonprinz is verargert över de Machtdemonstratschoon vun Eisenheim un gifft dorüm Order an Uhl, dat he wietere Opföhren vun Eisenheim ünnerbinnen schall. Kort dorna besöcht de Hartogsche vun Teschen Eisenheim in sien Huus un vertellt em, dat he na den Vörfall woll de Stadt verlaten mutt. Man Eisenheim ünnerbrickt den Striet mit en passioneerten Söten, worophen de beiden de Nacht tosamen verbringt. Dör Uhl warrt Leopold dat wies. He sett den Inspekter dorop an, ruttofinnen, wat achter de Illusionen steiht, üm Eisenheim as Bedreger in Haft nehmen to künnen.

De Kroonprinz sett allns doran, de Leev twüschen Sophie un Eisenheim tonichten to maken, vunwegen dat he bang is, dat em dortwüschen kummt bi sien Plaan. Sophie, die ut en ungaarsch Huus stammt, schall em de Gunst vun Ungarn bringen, dordör dat he dat Verlööfnis in Budapest bekannt gifft. Mit Hülp vun de Ungarn will Leopold sien Vadder störten, üm den sülvst de Königskroon vun Ungarn un de Kaiserkroon vun Öösterriek to kriegen.

Dat Theater warrt dicht maakt, un Uhl gifft Naricht, dat de Hartogsche vör hett uttoneihn. Se will mit Eisenheim en nee Leven anfangen. Leopold warrt bannig dull doröver, man de Hartogsche seggt em op’n Kopp to, dat se em nich heiraden will. Leopold lett ehr aver nich gahn. He geiht er in’n Stall na, ut den kort later en Schree to höörn is. En Peerd mit en bloodversmeerte Sophie in’n Sadel löpt in’n Galopp weg. An’n nächsten Dag warrt de Liek vun Sophie in en Beek opdeckt. Ofschoonst Eisenheim övertüügt is, dat de Kroonprinz Sophie ümbröcht hett, warrt vun de Polizei anners een in Haft nehmen un för schullig verkloort. Dorophen entwickelt Eisenheim en nee Programm, in dat he do’e Minschen beswöört, de op de Bühne wannelt. Dat sorgt för soveel Schandaal in de Stadt, dat de Kroonprinz nu noog vun den Töverer hett un he em för all Tieten los warrn will. As he de do’e Sophie op de Bühne wiest – as to’n Anfang vun’n Film al wiest – will Uhl em verhaften, man Eisenheim verswinnt op de sülve Oort as sien Hologrammen op de Bühne.

To glieken Tiet finnt Uhl Henwiesen, de op de Schuld vun’n Kroonprinz düüt, so as en Medaillon, dat Eisenheim Sophie al in de Kinnertiet schenkt harr. Tosamen mit en Steen ut dat Sweert vun Leopold finnt he dat, as he noch mol den den königlichen Stall ünnersöken deit. He snackt Leopold dorop, de em toeerst mit en Revolver drauht. Den mutt he mit ankieken, woans sik de Kroonprinz wegen de Bewiesen sülvst dootscheten deit. Kort later warrt em in de Straat en Mapp vun Eisenheim övergeven, in den he en vun sien Tricks verkloren deit. De Sinn dorachter is aver man, dat Uhl bi de Övergaav dat Medaillon roovt warrn schall. Noch eenmol nimmt Uhl de Spoor vun Eisenheim op un folgt em bit na’n Bahnhoff. Man, he kummt to laat: Eisenheim is al in’n Tog instegen. As de ut’n Bahnhoff föhrt, lett Uhl sik de Begeevnissen vun de letzten Daag noch mol dör’n Kopp gahn. Mit en Lachen op’t Gesicht stellt he sik vör, dat Eisenheim en perfekte Illusion vörspeelt hett. Sophie un Eisenheim weer kloor, dat se nich eenfach weglopen künnen, ahn dat de Kroonprinz jem bit an’t Enn vun jemehr Leven verfolgen laten de. Also müss Eisenheim sik en Plaan överleggen, üm den Kroonprinz en Moord antohangen. Sophie hett dat Speel mitmaakt, vunwegen dat se wüss, dat Leopold ehr blots heiraden wull, üm mehr Macht to kriegen. De Plaan güng op.

Kritik

• Carsten Baumgardt meen op Filmstarts.de, dat de Film ’n beten wat hypnootsch weer un Magie barg, nich sik nich opdrängen de, aver doch düütlich weer, so dat sik de Geschicht üm de Leev wunnerbor utbreden künn. De Optik weer eddel, as sik dat höörn de, un dat Setting harr den wohren Stil, ofschoonst dat Budget lütt weer. Tosamenfaat hett he sien Kritik, dat Burger düster’t Epochenkino mit Geföhl un scharpe as ok fiene Dialogen maakt haar, wat en perfekt Handwark afgeven de.

• Jürgen Dick loov den Film op Filmfacts.de, dat dat en fein Wark weer för de Frünnen vun düster-romantische Filmen. Dat eenzige, wat em nich gefallen harr, weer dat batse Enn, dat in en veel to gaue un nich jümmer logische Affolg vun Torüchblennen kamen de un den Indruck torüchlaten de, dat de Lösen vun’n Film ünner Tietdruck entstahn weer.

• Op Kino.de schreev Arabella Akossy, dat de velen visuellen Schauweerten besteken deen, de dör den hypnootsch-melanklöterigen Klang-Teppich vun Philip Grass noch en tosätzliche atmosphäärsche Dimension kriggt. Butendem weer se andoon vun dat Tosamenspeel vun de Dorstellers, wat nu mit Leev, Iefersucht, Manipulatschoon, Kaduukheit, un wat noch so twüschen de Kunstellatschonen vun de Relatschonen to’n Drägen kummt.

Utteken

De Film weer för tosamen twintig Filmpriesen vörslahn, dorünner ok för den Oscar in de Katgeorie Beste Kamera för Dick Pope. Uttekent weer de Film mit teihn Priesen, dorünner:

• 2006: de NBR Award in de Kategorie Top Independent Films
• 2006: de NYFCO Award in de Kategorie Best Kamera för Dick Pope
• 2006: de NYFCO Award in de Kategorie Best Bruuk vun Musik för Philip Glass
• 2006: de SDFCS Award in de Kategorie Best Kamera för Dick Pope
• 2010: de Jupiter Award in de Kategorie Best DVD-Utgaav

Anners wat

De Film weer mit en Budget vun ruchweg 17 Millionen US-Dollar dreiht. De Arbeiten füngen an’n 4. April 2004 in Tábor, Český Krumlov un Prag an un weern in’n Mai 2005 to Enn. Egentlich speelt de Film in Wien, weer aver ut Kostengrünnen in Tschechien dreiht.

De Geschicht speelt op tietgenöss’sche Töverkunststücken an, as to’n Bispeel op Jean Eugène Robert-Houdin sien Oraanschenboom un op de Spöökprojekschonen, de to de Tiet in Wien populär weern, as to’n Bispeel in’t Theater vun Anton Kratky-Baschik. Facklich is de Film vun Ricky Jay beraadt worrn.

Weblenken

• The Illusionist in de Internet Movie Database (engelsch)
• Kritiken to’n Film op Rotten Tomatoes
• Pressestimmen op Metacritic.com.