Austin Powers: International Man of Mystery

Austin Powers: International Man of Mystery (op plattdüütsch so veel as „Austin Powers: Internatschonaal Mann för’t Snaaksche“; dt. Titel: Austin Powers – Das Schärfste, was Ihre Majestät zu bieten hat) is de Titel vun en US-amerikaansche Film-Parodie op James Bond ut dat Johr 1997. Dat Dreihbook weer vun den kanaadschen Komiker Mike Myers schreven, de in den Film in en Dubbelrull mitspelen deit. Speelbaas weer Jay Roach.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Austin Powers: International Man of Mystery
Düütsch Titel:	Austin Powers – Das Schärfste, was Ihre Majestät zu bieten hat
Produkschoonsland:	USA
Johr vun’t Rutkamen:	1997
Läng:	95 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	Jay Roach
Dreihbook:	Mike Myers
Produkschoon:	Suzanne Todd Mike Myers Demi Moore Jennifer Todd
Musik:	George S. Clinton
Kamera:	Peter Deming
Snitt:	Debra Neil-Fisher
Szenenbild:	Cynthia Charette
Kledaasch:	Deena Appel
Dorstellers
Mike Myers: Austin Powers/Dr. Evil Elizabeth Hurley: Vanessa Kensington Robert Wagner: Nummer Twee Mimi Rogers: Mrs. Kensington Michael York: Basil Exposition Seth Green: Scott Evil Fabiana Udenio: Alotta Fagina Mindy Sterling: Fro Farbissina Will Ferrell: Mustafa Christian Slater: Wachmann

Inholt

In de 1960er Johren hett sik dat de Geheemagent Austin Powers to Opgaav maakt, de Welt för ehrn gröttsten Feend, Dr. Evil, to schulen, de mit Help vun sien Geheemorganisatschoon vun ennerworrns dicht bi Las Vegas ut, Verbreken plaant un organiseert. Dr. Evil will Powers in en Fall locken, man dat geiht scheef, un so mutt he utrieten: MIt en Rakete schütt he sik un sien Katt in en Eerdümloopbahn un früst sik sülvst in, üm later in tokamen Tieten wedder sien Unwesen drieven to künnen. Austin Powers lett sik aver ok infreren un töövt nu dorop, dat Dr. Evil wedder torüch kummt.

Dörtig Johren later is dat sowiet. Mit sien Ruumschipp kummt Dr. Evil torüch na de Eer, weat för den Geheemdeenst dat Teken is, Powers wedder in’t Leven torüch to holen. De Superheld un Agent Powers hett aver nich blots den sworen Kamp gegen Dr. Evil vör sik, man he mutt sik ok in de ännerten Sellschop vun de 1990er Johren torecht finnen. En Problem, mit dat aver ok Dr. Evil kloor kamen mutt.

An de Siet vun Vanessa Kensignton, de Dochter vun Powers sien fröhere Helpersche, de em todeelt worrn is, üm em mit de Situatschoon in de 1990er Johren vertroet to maken, reist de Agent na Las Vegas un nimmt de Söök na Dr. Evil op. Natürlich löpt bi den Fall nich glieks allens glatt. Man, opletzt kriegt de Agenten den Fall löst un Dr. Evil mutt wedder mit sien Rakete utrieten, ümdat he nich faat kregen warrrt.

Kritik

• Lexikon vun’n internatschonalen Film: Launige Parodie auf die Flower-Power-Generation und den ihr heute entgegengesetzten Zeitgeist, die vom Kalauer über makabre Scherze bis zu satirischen Spitzen fast jeden Humor bedient. Dank der überbordenden Flut von Zitaten und ausgelassen aufspielender Schauspieler ein weitgehend unbeschwertes Vergnügen.

• Cinema: Selten wurde deutlicher als bei diesem Film, wie sehr eine Komödie vom präzisen Timing abhängt. Das Drehbuch strotzt von schrägen Einfällen, doch die nachlässige Inszenierung von Regisseur Jay Roach läßt mindestens die Hälfte aller Gags wirkungslos implodieren. Und auch die meisten Zoten, die im prüden Amerika für Gegacker sorgen dürften, finden hierzulande nur ein müdes Echo im gähnenden Schlund des Zuschauers. Immerhin: Zwischen all den Rohrkrepierern gibt’s ein paar Zwerchfell-Attacken, die schlichtweg anbetungswürdig sind. Wenn Austin zum Beispiel in Dr. Evils Weltuntergangslabor Gaststar Christian Slater hypnotisiert, ist das echt... äh...groovy!

Utteken

De Film is in’t Johr 1998 för tosamen acht Filmpriesen vörslahn wesen, vun de he dree Priesen winnen künn:

• : den Saturn-Pries in de Kategorie Best Fatasyfilm
• : den MTV Movie Award in de Kategorie Best Dansszeen för Mike Myers
• : den MTV Movie Award in de Kategorie Best Bööswicht för Mike Myers

Achtergrünnen

Na egen Kunddoon, hett Mike Myers de Idee to den FIlm hatt, as he op en eensome kanaadsche Landstraat in’t Radio den Oldie „The Look Of Love“ hören de. Dat Leed is vun Burt Bacharach för den Film Casino Royale vun 1967 schreven worrn. Myers müss doran denken, as he tosamen mit sien Vadder all de wunnersomen Agentenfilmen vun de 1960er Johren in’t Feernsehn keken harr. Un dor dacht he sik, dat he ok in so en Film wesen müch. Un so hett he dat denn ümsett – sogor mit en Cameo vun Burt Bacharach un sien Leed „The Look Of Love“.

Bi sien Kinostart gell de Film liekers as’n Flop. Man dör’t Feernsehn un dör Videos is de Film doch noch teemlich bekannt worrn un hett Acht funnen. Dör de velen Anspelen op de eersten Bond-Filmen, dat Spelen mit de Klischees ründ üm den Geheemdeenst un de Freetögigkeit in’n Sinn vun de Swinging Sixties un sien schragen Slapstick-Humor hett de Film in de Twüschentiet so wat as’n Kultstatus. Doran sünd mit Austin Powers: The Spy Who Shagged Me (1999) un Austin Powers in Goldmember (2002) wietere twee Austin-Powers-Filmen rutbröcht worrn.

Weblenken

• Austin Powers: International Man of Mystery in de Internet Movie Database (engelsch)