Bündnis 90/De Grönen

Bündnis 90/De Grönen (kort: Gröne; ok B’90/Gröne) is en politische Partei in Düütschland, de 1993 ut de Fusion vun de beiden Parteien De Grönen un Bündnis 90 entstahn is. De Parteivörsitters sünd Annalena Baerbock un Robert Habeck.

Politisch Profil

Grundsatzprogramm

Dat Grundsatzprogramm vun Bündnis 90/De Grönen driggt den Naam „De Tokunft is gröön“.

Beslaten worrn is dat in’n März 2002 op en Bundsdelegeertenkunferenz in Berlin.Dat Programm vun de Grönen is afleidt vun veer Grundweerten. In en Slötelsteed warrt dat so utdrückt: „Wir verbinden Ökologie, Selbstbestimmung, erweiterte Gerechtigkeit und lebendige Demokratie. Mit gleicher Intensität treten wir ein für Gewaltfreiheit und Menschenrechte.“ In’n Enkelten geiht dat dorbi to’n Bispeel üm de ökoloogsche Stüerreform, da nahollig Bruken vun Energie, Rechten för Deerten un de soziale Grundsekern. Dit Programm hett na dree Johr lange Diskusschoon dat olle so nöömte „Programm vun Saarbrücken“ un 1980 aflöst, woför sik en Mehrheit vun 90 % funnen hett. Utklamüstert worrn is dat vun de Grundsatzprogrammkommisschoon, de in de Twüschentiet vun de Grundsatzkommisschoon ünner dat Regeer vun Peter Siller aflöst worrn is.

Mit dit Grundsatzprogramm sünd de Grönen vun jemehr Foddern na en Utpedden vun Düütschland ut de NATO afkamen. Jemehr eendüdig pazifistische Grundinstellen hebbt se al 1999 opgeven, as se jemehr Tostimmen to’n Insatz in’n Kosovo-Krieg geven harrn.

Politische Positschonen

Ümweltpolitik

En vun de Karngedanken vun de grönen Politik is de nahollige Entwickeln. In’n politischen Striet beteht de Grönen den Begreep Naholligkeit faken op’n Ümweltschuul un meent dormit dat Schonen vun natürliche Borns vun Rohstoffen un Levensruum. Dorut verklort sik to’n Bispeel dat Insetten för anduern Energiedrägers.

Klimapolitik

Över de Ümweltpolitik rut sett sik de Grönen in letzter jüngerer Tiet ok starker för en Klima- un Kilmaschuulpolitik in. Blangen de ümweltpolitischen Saken, höört dor ok Sekerheits- un soziale Aspekten mit bi. Siet Anfang vun’t Johr 2007 hebbt de Grönen dorto de Kampagne „Klima ahn Wenn un Aver“ an’t lopen.^[1]

Weertschops- un Sozialpolitik

Naholligkeit warrt aver ok as en allgemene politische Leidlien verstahn, de dorop utricht is, dat Verlangen vun de Lüüd vundaag tofreden to stellen, ahn dat de Mööglichkeiten vun tokamen Generatschonen dorünner to ieden hebbt. Dat bedüüdt för de Grönen to’n Bispeel in de Weertschopspolitik, dat de Annahm, dat Wohlstand blots dör en foortlopen Wassdom to maken is, nich dat letzte Woort wesen kann.

Sellschopspolitik

De Ansichten to de Naholligkeit sünd in’n Karn konservativ, man sellschopspolitisch beteht de Grönen linksliberale Positschonen un Konzepten. Bispelen dorför sünd de anstreevte „multikulturell Sellschop“, de Integratschoon vun Inwannerers, de Lesben- un Schwulenpolitik, sünners de Insatz för’t Achten vun gliekgeslechtliche Levenspartnerschoppen, as ok Ansichten to’n Datenschuul, to de Informatschoonssellschop un to de Börgerrechten, wat sik to’n Bispeel in’t Aflohnen vun’t Vörraatsdatenspiekern wiest un in’t Annehmen vun alternativen Lizenzmodellen as Open Source un Creative Commons.

Europapolitik

De Grönen snackt sik dorför ut, dat de Törkie in de EU opnahmen warrt. De Partei stimmt ok to to den Verdrag vun Lissabon.

Bildungspolitik

To de Studiengeböhren hett de Partei keen eenheitliche Lien. Op Bundseven lohnt de Grönen de Studiengeböhren af, man en poor Landsverbännen hebbt sik vör sünnere Sudiengeböhrenmodellen utsnackt. De Grönen ünnerstütt butendem de Prinzipien vun de Gemeenschops- un Ganzdagsscholen.

Historie

Hööftartikel: Historie vun Bündnis 90/De Grönen

Tostannenkamen un Parteigrünnen

Petra Kelly 1987 in’n Düütschen Bundsdag

De Grönen sünd in de Bundsrepubliek Düütschland Mitt bit Enn vun de 1970er Johren as’n Tosamensluss vun Gruppen vör allen ut Börgerinitiativen – de Ne’en sozialen Bewegungen – tostannen kamen, to’n Deel aver ok ut dat konservative politische Spektrum. In enige Rebeden, hebbt sik vörher al verschedene neegrünnte Parteien ut de Ökologiebewegung as de Gröne Liste Ümweltschuul bi Landdags- un Kommunalwahlen to Wahl stellt, künnen dorbi aver tomeist nich över de Fief-Prozent-Hinnern röverkamen as to’n Bispeel 1978 bi de Landdagswahlen in Neddersassen mit den Spitzenkandidaten Martin Mombaur ut de Gegen-Atombegwegung.^[2] Bi de Europawahl 1979 is de „Sonstige politische Verenigen DE GRÖNEN“ mit Petra Kelly un Herbert Gruhl an de Spitz antreden un hett 3,2 % vun de Stimmen kregen.

De Bundspartei DE GRÖNEN is an’n 13. Januar 1980 in Karlsruhe grünnt worrn. De politische Grundlaag weern mit de Slagwöör „sozial, ökoloogsch, basisdemokraatsch, free vun Gewalt“ dorleggt. De egen Verständnis weer dat vun en „Partei gegen Parteien“ (Petra Kelly). De Spood vun de Grönen hett för bannige sellschopplich Diskusschonen föhrt. En Grupp, de sik üm den vörmoligen CDU-Afordenten Herbert Gruhl sammeln de, hett sik vun wegen den Tostroom vun mehr linke Aktivisten ut de Ne’en sozialen Bewegungen bald ut de Partei torüchtogen un hett twee Johr later de Grünnen vun de Ökologisch-Demokraatsche Partei (ÖDP, later ödp) anstött.

Intehn in den Bundsdag un Entwickeln bit 1990

Joschka Fischer, Butenminister un Viezkanzler vun 1998–2005 un in Hessen de eerste gröne Minister in Düütschland överhaupt.

Bi de Bundsdagswahl 1983 hebbt de Grönen 5,6 % vun de Tweetstimmen kregen un künn denn to’n eersten mol mit 27 Afordenten in den Düütschen Bundsdag intehn. De nafolgen Johren weern vör allen prägt dör Striet un Flögelkämp twüschen de so nöömten Fundamentalisten (Fundis) un de Realpolitikers (Realos) binnen de Partei, wobi dat dorüm güng, woans man to dat politische System vun de Bundsrepubliek güng. De eerste Root-Gröne Koalitschoon geev dat 1985 in Hessen, wo Joschka Fischer hessische Ümweltminister worrn is.

Bi de Bundsdagswahl 1987 kemen de Grönen op 8,3 % vun de Tweetstimmen un dormit 44 Sitten in’n Bundsdag.

De Fall vun de Berliner Muer un de Düütsche Wedderverenigen 1989/90 stell för de Grönen en histoorschen Insnitt dor. En Düütsche Fraag geev dat för de meisten Grönen vor den Muerfall nich, de Tweestaatlichkeit is nich antwievelt un diskuteert worrn. Bi de Bundsdagswahl 1990 hett de Partei Warf makt mit den Slogan „All snackt se vun Düütschland. Wi snackt vun’t Klima.“

In’t Johr 1989 is denn de Gröne Partei vun de DDR grünnt worrn, de een Johr later mit de Bundsdüütschen Grönen tohopengahn gahn is.

Tosamensluss mit Bündnis 90

Bi de Bundsdagswahl 1990 keem de Partei in Westdüütschland vun wegen de Fief-Prozent-Hinnern nich in den Bundsdag. In Oostdüütschland kreeg de Listenverenigen Bündnis 90/Gröne – BörgerInnenbewegung (B90/Gr) ut Börgerbewegungen un Gröne acht Sitten. De Börgerbewegungen Demokratie Jetzt, Initiative Freden un Minschenrechten un Delen vun’t Ne’e Forum hebbt sik an’n 21. September 1991 to dat Bündnis 90 tosamendoon. Al to de Volkskamerwahlen 1990 harrn sik disse Börgerbwegungen to dat Wahlbündnis Bündnis 90: Börger för Börger tohopenslaten. In disse Tiet geev dat mehrere prominente Liddmaten vun de Fundis, de ut de Partei rutgahn sünd, dorünner Jutta Ditfurth, Rainer Trampert un Thomas Ebermann.

An’n 14. Mai 1993 hebbt sik Bündnis 90 un De Grönen denn ünner den Naam Bündnis 90/Die Grünen tohopenslaten. Bi de Bundsdagswahl 1994 hett de Partei 7,3 % un 49 Mandaten in’n Bundsdag kregen. In’t glieke Johr is ok de bundswiete Jöögdorganisatschoon Gröne Jöögd grünnt worrn. De Jungdemokraten, de dormols dicht bi de Grönen stünn, aver nich an de Partei bunnen weer, as ok de lose Organisatschoonsform vun de Bundsjöögdkuntaktsteed kregen dormit Konkurrenz. De bit dorhen splitt’en Parteistiften hebbt sik 1996 to de Heinrich-Böll-Stiften verenigt.

Regerenspartei

Jürgen Trittin, Ümweltminister in’t Kabinett Schröder

Renate Künast övernöhm 2001 dat Amt vun’n Landweertschops- un Brukerschuulminister

Parteihistoorsch, man ok för de düütsche Politik sülvst, hett en nee Kapitel anfungen, as op Bundseven na de Bundsdagswahl 1998 de eerste Root-Gröne Koalitschoon tosamenkamen. Bündnis 90/De Grönen harrn dormols 6,7 %. Joschka Fischer, de in de Wahlperiood dorför Frakschoonsvörsitter inn Bundsdag weer, is na de Wahl denn Viezkanzler un Bundsbutenminister worrn, Andrea Fischer weer Bundsgesundheitsministerin un Jürgen Trittin de Bundsümweltminister. Bito is Antje Vollmer wedder Viezpräsidentin vunn Düütschen Bundsdag worrn.

Na den BSE-Vörfall in’n Januar 2001 is Andrea Fischer aver denn dör de SPD-Politikerin Ulla Schmidt uttuuscht worrn. In’n Gegentog hebbt de Grönen dat Amt vun Karl-Heinz Funke as Bundslandweertschopsminister övernahmen, un Renate Künast weer in dat Ministeramt vereedigt, dat üm de Tostännigkeit över’n Brukerschuul utwiet worrn is.

Beslaten worrn is in de 14. Wahlperiood (1998–2002) ünner annern de Ökostüer – man in en düchtig körte Form gegenöver de Afsichten vun de Grönen –, enige Reformen vun’t Staatsanhöörigkeitsrecht in Henblick op eenfacher’t Inwannern, de Mööglichkeit vun Indragen Levenspartnerschoppen, de langsome Atomutstieg un dat Anduern-Energie-Gesett (EEG). Kritik geev dat an’t Wedder-Militäriseeren in de Butenpolitik dör de düütsche Bedeligen an’n Kosovo-Krieg un an vele Kompromissen, de mit de SPD verhannelt worrn sünd.

Kort vör de Bundsdagswahl 2000 is en nee Grundsatzprogramm beslaten worrn. Dat Motto dorto is: „De Tokunft is gröön“. De Besluss is op en Bundsdelegeertenkunferenz in’n März 2002 in Berlin fallen un ümfaat Eckpunkten vun de Grönen Positschonen to de Themen Ökologie, Weertschop un Demokratie.

Bi de Wahl in’n September 2002 hett de Partei 8,6 % vun de Stimmen kregen, wat noog weer, üm mit de licht swacker’n SPD in’n Vergliek to’n Vörjohr noch mol de Regeeren to billen. Hans-Christian Ströbele hett dorbi in’n Berliner Wahlkreis 84 (Friedrichshain-Kreuzberg un Prenzlauer Berg-Oost) dat eerste Direktmandat för Bündnis 90/De Grönen op Bundseven hollt. ^[3]

Analog to’n Jöögdverband Gröne Jöögd hett sik an’n 28. August 2004 in Berlin en Ollenverband grünnt, de sik Gröön Ollen nöömt.

Een vun jemehrn gröttsten Wahlspood in de Parteihistorie hebbt de Grönen bi de Europawahl 2004 fiert. Se hebbt dorbi mit över 3 Millionen Stimmen 11,94 % instreken; in Berlin is se tweetstarkste Partei worrn, in’n ehmoligen Berliner Bezirk Kreuzberg hett se sogor de afslute Mehrheit kregen.

Bi de Wahlen to’n sass’schen Landdag an’n 19. September 2004 hebbt de grönen 5,1 % kregen un tögen dormit siet 1998 to’n eersten mol wedder in en Landsparlament vun de oostdüütschen Bundslänner (ahn Berlin) in. Tietgliek weern ok Wahlen in Brannenborg, woneem de Grönen aver an’n Intog in’n Landdag vörbi neiht sünd. Ok in Sassen-Anholt künnen se de Fief-Prozent-Hinnern nich överwinnen, nadem se vörher al ut de annern oostdüütschen Landsparlamenten rutfallen is.

As Spood vun jemehr Energie- un Ümweltpolitik seht de Grönen dat Stilleggen vun’t Karnkraftwark Obrigheim mit’n 11. Mai 2005.

Oppositschoon in’n Bundsdag

Bi de Bundsdagswahl 2005 hett de Partei mit 8,1 % ’n lichten Torüchgang in jemehr Ergevnis hatt, man se künn nich wieter an de Regeren deelhebben, vun wegen dat de SPD dorna mit de CDU/CSU in Grode Koalitschoon ingahn is. Mit 51 Sitten stellt Bündnis 90/De Grönen nu blangen de FDP un Linksfrakschoon de lüttste vun de dree Oppositschoonsfrakschonen in’n Düütschen Bundsdag dor.

In’t Fröhjohr 2006 is de Partei drüttstarkste Kraft bi de Landdagswahlen in Baden-Württemberg worrn. Dat geev Diskuschoon över en möögliche Swart-Gröne-Koalitschoon, man Gespreken sünd vun de CDU afbroken worrn. In annere Landdagen hebbt de Grönen den Intog aver verpasst. Man in Berlin kregen se 13,1 %, wo en Koalitschoon mööglich wesen weer.

De Vörslag vun’n Parteivörstand, in’n November 2006 en nee Logo intoföhren, is na veel Kritik vun Kreis- un Landsverbännen, sünners in Oostdüütschland wedder torüchtogen worrn.^[4]

Dat beste Resultat bi en Landdagswahl bit hüüt harrn de Grönen an’n 13. Mai 2007 bi de Wahl to de Bremer Börgerschup. Dor hebbt se 16,46nbsp;% vun de STimmen hollt un mit de SPD tosamen en Root-Gröne-Koalitshoon billt. Dat is de eerste siet 2005.

Op’n Parteidag an’n 23. November 2007 in Nürnbarg is denn över dat ne’e Logo afstimmt worrn, dat na de Landdagswahlkämp Anfang 2008 in März inföhrt worrn is.^[5]

Struktur

Wählerstruktur

Bundslänner, in de de Partei in’n Landdag vertreden is. Düstergröön wiest op Bedeeligen an de Regeeren (Stand: März 2011)

De Wählers vun de Grönen gellt as över’n Dörsnitt billt; se hebbt to 62 % dat Abitur oder de Fachhoochschoolreife. Butendem warrt seggt, se harrn en överdörsnittlich Huusholtsnettoinkamen (2.317 €) un sünd teemlich jung (38,1 Johren). De Wähler kaamt to 48 % vun Fronslüüd.^[6] Bi de Grönen-Wählers sünd vör allen Deenstleistungsberopen stark vertreden.^[7]

Hoochborgen vun de Grönen sünd Grootstäder as Berlin (sünners Kreuzberg),Hamborg, Bremen, Köln, München, Frankfort an’n Main un Stuttgart, as ok Universitätsstäder as Aachen, Freiburg im Breisgau, Tübingen, Konstanz, Ollnborg, Marburg, Heidelbarg, Bonn, Mönster, Builefeld un Chöttingen. In ländliche Rebeden un sünners in de oostdüütschen Bundslänner hebbt Bündnis 90/De Grönen lüttere Stimmandelen.^[7]

Quotenregel

Bi Reedrechten un Listenplätz bruukt de Grönen en Quoot in Betog op dat Geslecht. Dorbi hannelt sik dat üm en Quoot för Fronslüüd, de Quoot vun Mannslüüd warrt nich bekeken. Dat Reedrecht as ok de Plätz op de Wahllisten mööt in de Partei so opdeelt wesen, dat Fronslüüd tomindst en glieken Andeel hebbt. Wenn dat Wahlen in glieke Ämter gifft, mööt de Hälft vun de Plätz för Fronslüüd freehollen warrn. De warrt denn toeerst wählt un dorna gifft dat en „apenen Wahlgang“ för de annern Plätz, de över sünd. Dorför drööft denn Manns- un ok Fronslüüd kandideeren, wat aver in de Regel nich maakt warrt. Bi en Gremiun, dat dree Plätz hett, sünd also tomindst twee Frosnlüüd to wählen („harde Quoot“).

Bi’t Opstellen vun Wahllisten sünd de ungraden Listenplätz för Fronslüüd reserveert, de graden Listenplätz sünd dorgegen apen. De Quotenregel wiest sik ok dorin, dat dat in de meisten grönen Landsverbännen, in de Bundsdagsfrakschoon un den Bundsvörstand twee Ko-Vörsitters („Dubbelspitz“) gifft, wovun een Platz an een Fro geiht.

Bi’t Reedrecht warrt bi gröttere Versammeln so vörgahn, dat Woortmelln na Geslechter scheedt opnahmen warrt un Mannslüüd nich naenanner snacken drööft. Dortwüschen mutt jümmer en Fro snackt hebben. Disse Froenquoot warrt vun de Grönen as nödig ansehn, bit dat in de Politik en utgleken Proportschoon twüschen Manns- un Fronslüüd geven deit. Dormit schall en gliekberechtigten Andeel vun beid Geslechter an de Politik herstellt warrn.

Jümmer wedder warrt bi de Grönen diss Froenquoot diskuteert, vun wegen dat se en Diskrimineeren vun de Mannslüüd dorstellt („ümkehrt Sexismus“). Delen vun de Grönen Jöögd – t. B. de Landsverband Baden-Württemberg – sett sik för en Geslechterquoot in, bi de beid Geslechter nipp un n au de Hälft tosteiht. Jüst in lüttere Oortsverbännen kann dat mitünenr swor wesen, noog Amtsdrägers ünner de Froenslüüd to finnen. Ok künn de Quoot nich hinnern, dat de Partei johrelang – in ünnerscheedlich Ämter – vun en Mann bestimmt worrn is, neemlich vun Joschka Fischer.

Bundsvörstand

De Parteigewarf warrt dör den Parteivörstand regelt, de söss Lüüd ümfaten deit. He besteiht ut de Dubbelspitz vun de beiden Vörsitters (aktuell: Simone Peter un Cem Özdemir), de politischen Gewarfsföhrersche Steffi Lemke, den Bundsschatzmeester Dietmar Strehl un twee Bisitters (Astrid Rothe-Beinlich un Malte Spitz).

De dormoligen Parteivörsitters Claudia Roth un Fritz Kuhn sünd in’n Dezember 2002 nich wedder to de Neewahl antreden, as de Parteidag en Anddrag op Afschapen vun’t Scheden vun Amt un Mandat mit knappe Sparrminnerheit aflohnt worrn hett. Bi de Wahl to’n Bundsvörstand 2004 in Kiel is Claudia Roth aver wedderwählt worrn. As en Oorafstimmen to disse Problematik de vörmolige Regeln ’n beten oplockert hett, so dat nu ok Liddmaten vun’n Bundsdag (MdB) bi de Grönen ok Vörstandsposten övernehmen künnen, weeer dat wedder mööglich, dat se wedder Parteivörsittersche warrn künn, ahn dat se eher Mandat afgeven müss.

De Bundsvörstand warrt vun de Bundsdelegeertenkunferenz op twee johr wählt.

Bundsvörsitters/Vörstandsprekers

Marianne Birthler (1993−1994)
Krista Sager (1994−1996)
Gunda Röstel (1996−2000)
Renate Künast (2000−2001)
Claudia Roth (2001−2002)
Angelika Beer (2002−2004)
Claudia Roth (2004−2013)
Simone Peter (2013-2018)

Ludger Volmer (1993−1994)
Jürgen Trittin (1994−1998)
Antje Radcke (1998−2000)
Fritz Kuhn (2000−2002)
Reinhard Bütikofer (2002−2008)
Cem Özdemir (2008-2018)
Annalena Baerbock (2018-vundaag)
Robert Habeck (2018-vundaag)

Politisch Gewarfsregeer

Anners as de meisten annern Parteien, gifft dat bi de Grönen keen Generalsekretär. In’n Bundsverband un in eenige Landsverbännen gifft dat dorför en politischen Gewarfsföhrer. Disse is vun Beroop her för de Partei ünnerwegens un warrt, anners as bi’n Generalsekretär nich vun’n Vörsitter oder Spreker bestimmt, man vun’n Parteidag direkt wählt. He hett in’n Vörstand ’n egen Stimmrecht.

Bito hebbt de Bundsverband un eenige Landsverbännen en organisatoorsch Gewarfsregeer. Dor warrt de amteeren Gewarfsföhrer vun’n Vörstand as Anstellten beschäftigt. Organisatoorsche Gewarfsföhrer sünd bunnen an Wiesen un hebbt keen Kumpetenz för politische Entscheidungen. Politische Gewarfsföhrer weern bit nu Heide Rühle (1993−1998), Reinhard Bütikofer (1998−2002) un siet 2002 Steffi Lemke.

Parteiraat

Den Parteiraat gifft dat siet 1998, he schall den Bundsvörstand mit Raatslag to Siet stahn. De Raat koordineert de Arbeit twüschen de Gremien vun de Bundspartei, de Frakschonen un de Landsverbännen. He klamüstern gemeensome Initiativen ut un plaant jem. Normalerwies dröpt he sik in de Sittensweken vun’n Düütschen Bundsdag. De Liddmaten in dat Gremium arbeit in’n Ehrenamt.

De Bundsvörsitters un de politische Gewarfsföhrersche höört vun Amts wegen to dat Gremium. De annern bit to söösteihn Liddmaten warrt vun de Bundsdelegeertenkunferenz wählt.

Bundsarbeitsgemeenschoppen

Op vele Politikfeller gifft dat Bundsarbeitsgemeenschoppen (BAG). De hebbt dat Teel, de politische un inholtliche Arbeit vun jemehr Themenrebeet in de Partei un de verscheden Gremien uttoklamüstern, to vernetten un de Tosamenarbeit mit de ünnerscheedlichen Fackverbännen, Initiativen un wetenschopplichen Institutschonen to koordineeren. De Bundsarbeitsgemeenschoppen hebbt Andragsrecht op Bundsversammeln un op’n Lännerraat.

In de Landsverbännen gifft dat Landsarbeitsgemeenschoppen, de Delegeerten in de entspreken BAGs sennt.

Jöögdorganisatschonen

De Jöögdverband vun Bündnis 90/De Grönen is de Gröne Jöögd. 2007 harr se ruchweg 6.000 Liddmaten mit Landsverbännen in all Bundslänner un tallriek egene Oorts- un Regionalgruppen. De Gröne Jöögd hett as en Deelorganisatschoon vun de Bundspartei un eenige Landsparteien dat Andragsrecht op Parteidagen un Vertreders in de Gremien vun de Partei.

Anners wat

De düütschen Grönen höört to de Europääsche Gröne Partei. Bündnis 90/De Grönen sünd Liddmaat in’t Nettwark Europääsch Bewegen.

Parteifinanzen un Vermögen

Geldströöm un Reinvermögen

In’t johre 2005 harrn de Grönen Innahmen in Hööch vun ruchweg 26,6 Millionen Euro. Dorvun weern 21 % de Bidrääg vun de Liddmaten un ruchweg 20 % Bidrääg vun de Mandatsdrägers. Disse Proportschoon is eenmolig bi de Parteien in’n Bundsdag. Üm un bi 17 % fallt op Spennen, sünners vun natürliche Personen. De gröttste Andeel kummt ut staatliche Middels (36 %). Liekers dat de Spennenbedrääg dör bedüden Wahlen höger weern, hebbt de Grönen 2005 en Minus vun binah 2 Millionen Euro maakt. To de gröttsten Spennengevers höört de Allianz AG un de Ostwind Verwaltungs GmbH Regensburg mit elk 50.000 Euro. 2005 hebbt de Grönen butendem en Arvschop vun richweg 60.000 Euro kregen.

De Grönen hebbt en positiv Reinvermögen vun ruchweg 18,5 Millionen Euro. To Tiet loopt üm un bi söss Millionen Euro Krediten bi Banken.

Blangenorganisatschonen

De Gröne Jöögd hebbt 2005 ugefähr 300.000 Euro ut stattliche Middels kregen. De Heinrich-Böll-Stiftung, de dicht an de Partei steiht, hett ruchweg 28 Millionen Euro Middel kregenm, de deelwies an’n Sinn bunnen weern.

Vermögensbedeligen un Grundstücken

Bündnis 90/De Grönen hebbt Andelen an tosamen negen Ünnernehmen ut dat Solar- un Windenergiegewarf. dorünner:

Hubertushof-Bürgersolardach Dormagen GbR
Bürgerwind-Cronenberg G.b.R in Troisdorf

In’n Gegensatz to all annern Bundsdagsparteien hebbt de Grönen keen Huus- oder Grundvermögen. Dorför sünd Vermögensverwaltensverenen buten de Partei grünnt worrn. Disse gifft dat as Landsverenen in Neddersassen, Noordrhien-Westfalen, Sleswig-Holstein un Baden-Württemberg. Över de Hööch vun dit Huus- un Grundverögen künnt dorüm keen Angaven maakt warrn.

De Bündnisgrönen aktuell in’n Bundsdag

In’n 17. Düütschen Bundsdag vun 2009 is de Partei mit 68 Afordenten vertreden. Dat eenzig gröne Direktmandat hett eenmol mehr Hans-Christian Ströbele in’n Berliner Wahlkreis Friedrichshain – Kreuzberg – Prenzlauer Berg-Oost.

Kiek ok

Literatur

Jutta Ditfurth: Das waren die Grünen. Abschied von einer Hoffnung, 387 S., Econ, Berlin 2001, ISBN 3-548-75027-3
Jürgen Elsässer: Make Love and War. Wie Grüne und 68er die Republik verändern, 172 S., Pahl-Rugenstein, Bonn 2002, ISBN 3-89144-295-5
Jean Fuchs: „Der grüne Verrat – Niedergang einer Vision“. Essen, Die Blaue Eule, 2005, ISBN 3-89924-115-0.
Gerhard Kaucic, Domenica Sontag, Greta Henning: „Grüne aller Länder, vereinigt euch!“ Die Revolution ist keine Revolution!? Brauchen wir eine grüne Kultur/Revolution? – In: Die Grüne F Abyss. Internationale polylinguale Zeitschrift für Grüne Kultur/Politik. Sünnerband 2/1993, S. 49ff.
M. Klein, K. Arzheimer: Grau in Grau – DIE GRÜNEN und ihre Wähler nach eineinhalb Jahrzehnten, in: Kölner Zeitschrift für Soziologie und Sozialpsychologie, 49, 1997, S. 650-673.
Sebastian Bukow, Stephan Rammelt: Parteimanagement vor neuen Herausforderungen, Mönster-Hamborg-London: LIT, 2003, ISBN 3-8258-6551-7
Jörn Lamla: Grüne Politik zwischen Macht und Moral, 421 S., Zugl.: Jena, Univ., Diss., 2000 ü.d.T.: Lamla, Jörn: Politische Gestaltung zwischen Macht und Moral, Frankfort an’n Main: Campus, 2002, ISBN 3-593-37011-5
Joachim Raschke, Gudrun Heinrich: Die Grünen. Wie sie wurden, was sie sind. Köln: Bund, 1993, ISBN 3-7663-2474-8
Joachim Raschke: Die Zukunft der Grünen. So kann man nicht regieren, 470 S., Frankfort an’n Main: Campus, 2001, ISBN 3-593-36705-X
Michael Schroeren (Rgv.): Die Grünen – 10 bewegte Jahre, 239 S., Wien: Verlag Carl Ueberreuter, 1990, ISBN 3-8000-3352-6. Inholt: Woortluut-Protokoll vun’n Grünnensparteidag vun de Grönen in Karlsruhe 1980 un ümfaten Interviews mit 10 prominente Grünnensliddmaten vun de Partei
Steffen Schmuck-Soldan: Der Pazifismus bei Bündnis 90/Die Grünen. Entwicklung und Stellenwert einer außenpolitischen Ideologie 1990-2000. Dissertatschoon, Berlin 2004
Udo Baron: Kalter Krieg und heißer Frieden. Der Einfluss der SED und ihrer westdeutschen Verbündeten auf die Partei „Die Grünen“, Mönster 2003, ISBN 3-8258-6108-2

Borns

↑ http://www.gruenes-klima.de
↑ DER SPIEGEL 30/1978 vun’n 24.07.1978, Siet 27
↑ Amtlich Ennergevnis vun de Bundsdagswahl 2002, Wahlkreis 84
↑ Tagesschau.de, Grüne Köpfe und blaue Balken, 02.12.2006
↑ Neues Logo für Bündnis 90/Die Grünen
↑ Infratest dimap för de ARD op de Grundlaag vun ruchweg 1000 fraagte Lüüd Anfang Februar 2005
↑ ^a ^b Joachim Raschke / Christoph Hohlfeld: Bündnis 90/Die Grünen in: Andersen, Uwe/Wichard Woyke (Rgv.): Handwörterbuch des politischen Systems der Bundesrepublik Deutschland. 5., aktual. Opl. Opladen: Leske+Budrich 2003. Lizenzutgaav Bonn: Bundszentral för politische Billn 2003, S. 40-43.

Weblenken

Bündnis 90/De Grönen. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Informatschonen to Bündnis 90/De Grönen in’t BAM-Portal
Offizielle Websteed vun Bündnis 90/De Grönen (hoochdüütsch)
Websteed vun de Grönen Frakschoon in’n Düütschen Bundsdag (hoochdüütsch)
Webstees vun’t Archiv Grünes Gedächtnis vun de Heinrich-Böll-Stiftung (hoochdüütsch)
Grundsatzprogramm as PDF-Datei (hoochdüütsch)

[1] ttp://www.gruenes-klima.de

[2] DER SPIEGEL 30/1978 vun’n 24.07.1978, Siet 27

[3] Amtlich Ennergevnis vun de Bundsdagswahl 2002, Wahlkreis 84

[4] Tagesschau.de, Grüne Köpfe und blaue Balken, 02.12.2006

[5] Neues Logo für Bündnis 90/Die Grünen

[6] Infratest dimap för de ARD op de Grundlaag vun ruchweg 1000 fraagte Lüüd Anfang Februar 2005

[jrch-7] Joachim Raschke / Christoph Hohlfeld: Bündnis 90/Die Grünen in: Andersen, Uwe/Wichard Woyke (Rgv.): Handwörterbuch des politischen Systems der Bundesrepublik Deutschland. 5., aktual. Opl. Opladen: Leske+Budrich 2003. Lizenzutgaav Bonn: Bundszentral för politische Billn 2003, S. 40-43.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]