Düütschen Braambusch
De Düütsche Braambusch (Genista germanica) is en Aart ut dat Geslecht vun de Braambüsch.
| Düütschen Braambusch | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||
| Systematik | ||||||||||
| ||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||
| Genista germanica | ||||||||||
| (Linnaeus) |
Kennteken
ännernDe Düütsche Braambusch is en mehrjöhrigen (Half-) Struuk, de 20 bit 60 cm hooch weern deit. De Stengels staht liekup oder wasst jedenfalls in de Hööchd. Junge Twiegen sünd gröön. Dor wasst dichte Haare up, man keen Döörn. Twiegen, de wat öller sünd, sünd bruun un kahl. Man dor wasst denn gröne Döörn up, de bit 2,5 cm lang sünd. Unnen an den Stengel wasst dor annere Twiegen an. In de Plant sitt Garvstoffen in un ok, liek so, as bi den Farv-Braambusch, en gelen Farvstoff. De Blöer sitt meist an'n Twieg. De sünd nich deelt, 10 bit 20 mm lang, 4 bit 8 mm breet, hefft de Form vun en Ei oder en beten mehr länglich. Se sünd grasgröön. Unnen wasst Haare an, boven sünd se kahl. Över den ganzen Rand vun de Blöer hen sitt Haare an, de afstahn doot.
De Planten bleiht vun Mai bit August. De Blöten sünd goldgeel, in'n Döörsnitt 8 bit 12 mm groot. Se sitt an'n Enn in Druven tohopen, de 3 bit 5 cm groot sünd. An de Blötenstengels sitt Haare an, de afstaht. De Deckblöer sünd small un half so lang, as de Blötenstengels. De Pulen sünd swartbruun, 8 bit 15 mm lang un 3 bit 5 mm breet. Dor wasst dichte Haare up. Binnen finnt sik 2 bit 5 brune Saatköörn in, de utseht, as Linsen.
De ganze Planten is giftig, vunwegen dat dor Chinolizidinalkaloide in sitten doot. Sunnerlich de Saat is giftig. Dor steckt en Andeel vun bit hen to 0,25 % v. a. Cytisin in, just, as in de Blomen. In dat Kruut sitt u. a. Spartein.
Wo de Plant wassen deit
ännern.jpg)
De Länner, wo de Düütsche Braambusch tohuse is, langt vun Süüdwest-Frankriek, Middel-Italien un Bulgarien in'n Süden bit na Süüd-Sweden in'n Norden un West-Russland in'n Osten. Rund um de Middellannsche See to fehlt de Düütsche Braambusch. In Öösterriek is sien Bestand in Gefohr (in de westlichen Alpen, in dat nöördliche Vörland vun de Alpen un in Pannonien sütt dat so ut. In Vörarlberg fehlt he ganz). In Düütschland is he in Meckelnborg-Vörpommern, Sleswig-Holsteen un Neddersassen meist utstorven, in en ganze Reeg vun annere Bundslänner is sien Bestand in Gefohr.
Standoort
ännernDe Aart wiest suern Grund an. Up kalkigen Grund wasst se nich. Faken wasst se up drögen Sandgrund, sunnerlich in de Heid, in apene Ekenhölter un up sore Wischen. In de Bargen wasst de Plant ok, süüdlich vun de Alpen kladdert se rup bit to 2.300 m, nöördlich vun de Alpen man bloß bit 800 m. Vun de Plantensoziologie her höllt se sik geern up, wo ok de Genisto germanicae-Callunetum wasst.
Literatur
ännern- Manfred A. Fischer (Red.): Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol. Oberösterreichisches Landesmuseum, Linz 2005, ISBN 3-85474-140-5
- Siegmund Seybold (Hrsg.): Schmeil-Fitschen interaktiv (CD-Rom), Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2001/2002, ISBN 3-494-01327-6
- Schück, Schuck, Stimm: Lexikon der Baum- und Straucharten. Nikol, Hamborg 2002. ISBN 3-933203-53-8
