Geri Allen

Geri Allen (* 12. Juni 1957 in Detroit, Michigan; † 27. Juni 2017 in Philadelphia, Pennsylvania^[1]) weer en US-amerikaansch Jazz-Pianistin, Komponistin, Musikethnologin un Hoochschoollehrerin.

Leven un Wirken

Geri Allen hett de Cass Technical High School in Detroit, wo se Schölerin vun Marcus Belgrave weer. Eerste Versöök in’ Jazz hett se in dat Detroiter Jazz Development Workshop un in‘ Nation: Afrikan Liberation Arts Ensemble um Haki R. Madhubuti maakt. Dornah studeer se an de Howard University in Washington, D. C., an de se dornah ok Ünnerricht geev; af 1979 speel se bi Kenny Barron in New York. Dat sloot sück en Studium vun de Musikethnologie an de University of Pittsburgh an, bevör sück Allen 1982 weer in New York daal leet.

In New York hett Allen mit Oliver Lake, Joseph Jarman un Lester Bowie arbeit; hör Debütalbum entstunn 1983. Cook un Morton bewerten Allen as technisch klüftig Pianistin, de in hör Stil de verscheedensten Elemente vun de Jazz-Piano Historie vereent, as vun Bud Powell, Monk, Anklänge an Cecil Taylor, as ok weniger bekannt Jazzpianisten as Herbie Nichols un Mary Lou Williams. Infloot harrn aber ok Nicht-Pianisten as Eric Dolphy, de sien Ideen se in hör Kompositschonen reflekteert.^[2]

De mehr avantgardistischen Elemente vun hör Speel wies se in hör fröh Album The Printmakers 1984, begleit vun Anthony Cox un Andrew Cyrille. As Liddmaat vun dat Musiker-Kollektiv M-Base speel se mit Steve Coleman sien Band Five Elements, wark an de sien eerst dree Alben 1985/86 mit un tour mit de Enn’ vun de 1880er Johren dör Europa. In disse Tiet fallt ok de Tosommenarbeit mit Frank Lowe 1982, Oliver Lake („Expandable Language“, 1984), David Friedman (Shades of Change) un Franco Ambrosetti (Movies) 1986.

In de tweet Hälft vun de 1980er Johren hett se mit Charlie Haden un Paul Motian tosommen arbeit; dat entstunnen de Alben „Etudes“ up Soul Note un „Segments“ up dat DIW-Label. 1990 is dat Trio in’ New Yorker Club Village Vanguard uptreeden. Mit de Alben „The Nurturer“ (1990) un „Maroons“ (1992) hett Geri Allen hör Interesse an Kompositschonen un arrangeert Strukturen in gröttere Besetten, mit Musikern as Marcus Belgrave un Kenny Garrett verstärkt. Dat düchtig loovt Resultat vun disse Entwicklung weer dat Verve Album „The Gathering“ van 1998, ünner annern mit Wallace Roney, Robin Eubanks, Vernon Reid, Buster Williams, Lenny White, Mino Cinelu un den Multiinstrumentalisten Dwight Andrews.^[3]

Allen hett buterdem mit Musikern as Betty Carter (up dat Album Feed The Fire), Bobby Hutcherson, Greg Osby, Gary Thomas, Dewey Redman, James Newton, Dave Holland un Jack DeJohnette tosommen arbeit un hett an mehr as eenhunnert Alben mitwarkt, dorünner twee CDs mit Ornette Coleman; to hör regelmatig Partnern hemm ünner annern de Musiker Arthur Blythe, Julius Hemphill, Lester Bowie as ok Charles Lloyd tellt. In den Film Kansas City vun Robert Altman speel se de Rull vun de Mary Lou Williams.

Geri Allen hett as Gastperfessersche an de Howard University ünnerricht; se harr en außerordentliche Professur för Jazz-Piano un Improvisatschoon an de School of Music, Dance & Theatre vun de University of Michigan.

Utteknungen un Priesen

In’ Down-Beat-Kritikerpoll wurr Allen 1993 un 1994 as Talent, wat en gröttere Beachtung verdenen dee, besünners würdigt. Se wurr mit den Distinguished Alumni Award vun de Howard University, den SESAE Special Achievement Award un den Eubie Blake Award uttekent un kreeg 1996 as eerste Fru den hochdoteerten däänsch Jazzpar-Pries.

Diskographisch Henwiesen

The Printmakers mit Anthony Cox, Andrew Cyrille, 1984
Home Grown, Soloalbum, 1985
In the Middle mit Marcus Belgrave, Rayse Biggs, Mino Cinelu, Steve Coleman, Robin Eubanks, David McMurray, Shahita Nurallah, Jaribu Shahid, Lloyd Storey, Tani Tabbal, 1987
Twylight mit Tani Tabbal, Jaribu Shahid, Sadiq Bey, Eli Fountain, C. T. Bell, 1989
In the Year of the Dragon mit Charlie Haden, Paul Motian, 1989
Segments mit Charlie Haden, Paul Motian, 1989
The Nurturer mit Marcus Belgrave, Kenny Garrett, Robert Hurst, Jeff Watts, Eli Fountain, 1991
Live at Village Vanguard mit Charlie Haden, Paul Motian, 1991
Maroons mit Marcus Belgrave, Wallace Roney, Anthony Cox, Dywane Dolphin, Pheeroan akLaff, Tani Tabbal, 1992
Twenty One mit Ron Carter, Tony Williams, 1994
Eyes... In the Back of Your Head mit Ornette Coleman, Wallace Roney, Cyro Baptista, 1997
Some Aspects of Water mit Palle Danielsson, Lenny White, Johnny Coles, Henrik Bolberg Pedersen, Kjeild Ipsen, Alex Windfeld, Michael Hove, Uffe Markussen, 1997
The Gathering mit Wallace Roney, Robin Eubanks, Dwight Andrews, Vernon Reid, Ralphe Armstrong, Buster Williams, Lenny White, Mino Cinelu, 1998
The Life of a Song mit Dave Holland un Jack DeJohnette, 2004
Timeless Portraits and Dreams, 2006 mit Ron Carter, Jimmy Cobb, Carmen Lundy
Flying Toward the Sound, 2010 solo
Trio 3 + Geri Allen: Celebrating Mary Lou Williams (Live at Birdland New York) (2011) mit Oliver Lake, Reggie Workman, Andrew Cyrille

Schriften

The Art of Jazz and the Creative Process. In: International Jazz Archives Journal. 1, 3, 1995, S. 89ff.

Literatur

Ian Carr, Digby Fairweather, Brian Priestley: Rough Guide Jazz. 2. Uplaag. Metzler, Stuttgart 2004, ISBN 978-3-476-01892-2.
Richard Cook, Brian Morton: The Penguin Guide to Jazz on CD. 6. Uplaag. ISBN 0-14-051521-6.

Weblenken

Geri Allen. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Anmarken

↑ Giovanni Russonello: Geri Allen, Pianist Who Reconciled Jazz’s Far-Flung Styles, Dies at 60 in The New York Times
↑ zit. nah Cook & Morton, S. 27
↑ Cook un Morton hemm „The Gathering“ Allen hör befriedigendste Arbeit nömmt un de in‘ Penguin Guide to Jazz mit de Hööchstnote uttekent.

[1] Giovanni Russonello: Geri Allen, Pianist Who Reconciled Jazz’s Far-Flung Styles, Dies at 60 in The New York Times

[2] zit. nah Cook & Morton, S. 27

[3] Cook un Morton hemm „The Gathering“ Allen hör befriedigendste Arbeit nömmt un de in‘ Penguin Guide to Jazz mit de Hööchstnote uttekent.

[1]

[2]

[3]