Jack DeJohnette

Jack DeJohnette (* 9. August 1942 in Chicago) is en US-amerikaansch Jazz-Slagtüüchspeler un Pianist.

Leven un Wark

Jack DeJohnette kreeg vun dat veert bit to sien veerteihnst Levensjahr Klaveerünnerricht un is, as he de Highschool besöcht hett, to dat Slagtüüch wesselt. Sien musikaalsch Vörbild weer damals Max Roach. He studeer an dat American Conservatory of Music in Chicago. In sien Chicagoer Anfangsjohren speel he in en breet musikaalsch Spektrum, vun Rhythm and Blues bit to Free Jazz. 1966 truck he nah New York un weer as Slagtüüchspeler Begleiter vun den Organisten John Patton, hett mit Jackie McLean arbeit un de Singerinnen Betty Carter un Abbey Lincoln begleit. Van 1966 bit 1969 weer he an de Siet vun den jung Keith Jarrett Liddmaat vun dat Charles Lloyd-Quartett, wat hüm internatschonal bekannt maakt hett. Lloyds Grupp weer de eerste Jazzband, de ok vör en Rock-Publikum spelen de. Mit disse Grupp is DeJohnette ok mehrmals nah Europa un in den Feernen Oosten reist. Buterdem is he in disse Tiet mit John Coltrane, Thelonious Monk, Freddie Hubbard as ok mit Bill Evans uptreden (mit letzterem in Montreux 1968), as ok mit Jarrett, Chick Corea un Stan Getz. Siet disse Tiet is he en vun de inflootrieksten Jazz-Slagtüüchspeler.

Nahdem he all in’ November 1968 bi eenig Sessions mit Miles Davis speelt harr (so bi de Titel „Directions 1“ un „2“ as ok „Ascent“, later henn up dat Album Directions rutbrocht), wurr he in’ Sömmer 1969 Liddmaat vun de Miles Davis-Band, wo he Tony Williams ersett hett un an de Upnahmen för dat bedüüdend Wark Bitches Brew mitwarkt hett. In’ April un Juni 1970 is he mit Davis in’t Fillmore West in San Francisco as ok in’t Fillmore East in New York uptreden. DeJohnette bleev - mit Ünnerbrekungen - bit to’n Juni 1972 (to de Upnahmen vun On the Corner) in de Davis-Band, as he vun Al Foster aflööst wurr. Damals hett he ok eegen Formationen leit, un speel dorbi buter Slagtüüch ok Melodica, Piano, Clavinet un Örgel. Nah sien Utscheeden bi Miles Davis hett he de Fusion-Band Compost grünnd.

In de 1970er Johren weer Jack DeJohnette en bannig anseggten Sideman bi tallriek ECM-Sessions. Af 1976 entstunnen en Reeg vun Alben ünner eegen Naam up dat Münchener Label, anfangend mit Pictures 1976, bi de hüm de Gitarrist John Abercrombie begleiten dee. DeJohnette hett bi de sien Gateway-Alben as ok bi Upnahmen vun Terje Rypdal, John Surman, Kenny Wheeler un Jan Garbarek mitwarkt. In disse Tiet fall de Grünnen vun de eerste DeJohnette Formation "New Directions", mit Abercrombie, Lester Bowie un Eddie Gomez. To Anfang vun de 1980er Johren entstunn in wesselnd Besetten de Formation "Special Edition", u. a. mit David Murray, Arthur Blythe, John Purcell, Chico Freeman un Howard Johnson.

Martin Kunzler erwähnt in sien Lexikonartikel de „ungewöhnliche Ensemble-Virtuosität mit verschiedenem Stilmaterial“. Sien Alben Special Edition un Album Album wurrn bi de Down Beat Leser-Poll to’n Album vun dat Johr wählt. Siet Anfang vun de 1980er Johren speel he in dat Keith-Jarrett-Trio (Bass: Gary Peacock). Up sien Album The Jack DeJohnette Piano Album (1985) seet he an’ Flöögel un wurr vun Eddie Gomez un Freddie Waits begleit. In de 1990er Johren hett he bi sien Solo-Projekte mit Weltmusik (Earth Walk, 1991) experimenteert.

Jack DeJohnette is en herutragend Improvisator un folgt in’ Stil de beid groot Slagtüüchspelers ut de 1960er Johren, Tony Williams un Elvin Jones, wobi he dat schafft, Elemente vun den Freejazz mit dat Rhythmusgeföhl vun den R&B zu verbinnen. Ian Carr tellt hüm to den begabtesten Slagtüüchspeler vun den modernen Jazz. Richard Cook un Brian Morton hebbt 2001 anmarkt, dat DeJohnette Ray Brown, Milton Hinton un Billy Higgins den Rang vun den am meesten upnommen Jazzmusiker afloopen hett.

Utwahldiskographie

As Leader

The DeJohnette Complex (1968)
Ruta and Daitya (with Keith Jarrett (1972)
Sorcery (1974)
Pictures (1976)
New Directions mit Lester Bowie, John Abercrombie un Eddie Gomez) (ECM, 1978)
New Directions in Europe (1979)
Jack DeJohnette's Special Edition (ECM, 1979) mit David Murray, Arthur Blythe, Peter Warren
Tin Can Alley (ECM 1982) mit Chico Freeman, John Purcell
Album Album (ECM, 1984) mit David Murray, John Purcell, Howard Johnson, Rufus Reid
In our Style (with David Murray) (1986)
Irresistible Forces (1987)
Zebra (1989)
Parallel Realities (1990)
Earth Walk (Blue Note Records, 1991)
Music for the Fifth World (1992)
Dancing with Nature Spirits (1995)
Oneness (1997)
Invisible Nature (2000)
Music in the Key of Om (2005)
Music from the hearts of the masters (2005)
The Ripple Effect (2005)
Hybrids with Ben surman and Foday Musa Suso (2005)
The Elephant sleeps but Still Remembers (2006)
Sound Travels (2012)

As Co-Leader

Gateway (Trio mit John Abercrombie un Dave Holland (ECM, 1975)
Gateway II (ECM, 1975)
In The Moment (1994)
Homecoming (1994)
Parallel Realities (Quartett mit Pat Metheny, Herbie Hancock un Dave Holland: Parallel Realities (1990); Parallel Realities live (1990)

As Sideman

Charles Lloyd: Forest Flower (1966)
Miles Davis: Bitches Brew (August 1969); Live-Evil (Dezember 1970)
John Abercrombie: Timeless (1974)
Kenny Wheeler: Gnu High (1975)
Gary Peacock: Tales Of Another (1977)
Pat Metheny: 80/81 (1980)
Joanne Brackeen: Special Identity (1981)
Keith Jarrett: Standards Vol. I and II (1983); Standards Live (1985); Still Live (1986); Changeless (1987); The Cure (1990); Bye Bye Blackbird (1991); Tokyo '96 (1996); Whisper Not (1999); Inside Out (2000); Always Let Me Go (2001); Up For It (2002)
Pat Metheny/Ornette Coleman: Song X (1985)
Gordon Beck: For Evans sake (1991)
Michael Brecker: Michael Brecker (1987); Tales From the Hudson (1996); Pilgrimage (2007)
Lyle Mays: Fictionary (1993)
Herbie Hancock: The New Standard (1996)

Lexigraphisch Indrääg

Ian Carr, Digby Fairweather und Brian Priestley: Rough Guide Jazz, Stuttgart, Metzler, 2004 (2. Auflage); ISBN 978-3-476-01892-2
Richard Cook & Brian Morton. The Penguin Guide to Jazz on CD (6. Uplaag); ISBN 0-14-051521-6
Leonard Feather, Ira Gitler: The Biographical Encyclopedia of Jazz. Oxford University Press, Oxford usw. 1999; ISBN 978-0-19-532000-8
Wolf Kampmann: Reclams Jazzlexikon. Stuttgart, Reclam, 2003; ISBN 978-3150105283
Martin Kunzler: Jazzlexikon. Reinbek, Rowohlt, 1988

Utteknungen

Grammy Awards:
- 2009: Bestes New Age-Album