Swemmaanten
De Swemmaanten (Anatini), ok Grünnelaanten nömmt, sünd en Tribus vun de echten Aanten un höört dor to de Aantenvagels mit. Ok de Graue Aante warrt to de Swemmaanten rekent. Se is allerwegens in Düütschland bekannt un sunnerlich in de Städer in Parks un apentliche Anlagen tohuse. Vunwegen, datt de Swemmaanten mehr Aarden umfaten doot, as all annere Tribus unner de Aantenvagels, könnt se as dat Modell mank de Aanten ansehn weern, dat sik an besten dörsett un an’n wietsten utbreet hett.
Swemmaanten; Grünnelaanten | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Systematik | ||||||||||||
| ||||||||||||
Wetenschoplich Naam | ||||||||||||
Anatini | ||||||||||||
Kennteken
ännernBi de Swemmaanten treet de Waarten in staatsche un smucke Fedderkleeder up. De Aanten (Seken) sünd avers bloß man slicht in wat bruune Klören farvt. Wenn se ruut, seht de Waarten for en tiedlang nich veel anners ut, as de Aanten. Bi de Aanten in de Tropen sütt dat faken anners ut, dor gifft dat in’e Saison keen groten Unnerscheed in Farv un Feddern.
Wo de Swemmaanten leven doot
ännernSwemmaanten gifft dat up all Kontinente, man nich in de Antarktis. Se leevt in all Klimazonen vun de Arktis bit hen na de Tropen. All Arden leevt up Söötwater, bloß up’n Treck, wenn se unnerwegens sünd na Sommer- oder Winterlagers, kaamt en Reeg vun Aarden ok an de Küsten vorbi. Vunwegen, datt se ehr Freten bi dat Grünneln unner Water finnt, bruukt se flack Water to’n Leven.
Wie se leven doot
ännernSwemmaanten freet Saat, Waterplanten un Insekten, de se boven vun dat Water weg oder bi’n Grünneln vun’n Grund hoolt. De Tiere, de se an’n meisten freten doot, sünd Muggenlarven, Goldpeerlarven, Waterwanzen un annere Larven, to’n ringern Deel ok Sniggen un Waterflöh. Swemmaanten könnt dükern, man dat doot se nich faken. Bi’n Grünneln kickt man bloß de Steert ut’n Water, wieldes de Vagel up’n Grund na Freten socht. Anners is dat bi de Piepaanten, de sunnerlich an Land ehr Freten söökt un dor Gras un Kruut freet, as Göse dat doot. De Slubbaanten ehr Snavel is wat afännert mit siene fienen Lamellen, wiel düsse Aanten sik instellt hefft up dat Freten vun Plankton.
As de meisten Aantenvagels blievt Waart un Aante bi de Swemmaanten tosamen, man bloß, bit de Brödeltied toenne is. Bi de Grauen Aanten neiht de Waart al ut, kort nadem de Eier leggt sünd.
Systematik
ännernFröher sünd de Glimmeraanten as egen Tribus an de Swemmaanten ehre Siet stellt wurrn, man midderwielen is düt Taxon uplööst wurrn un in de Swemmaanten mit inboot wurrn. Dat gifft avers ok en poor Geslechter, de höört nu nich mehr na de Swemmaanten mit to (kiek in den Artikel Aanten un den annern Artikel Echte Aanten).
Düsse Geslechter un Aarden weert na Kear 2005 to de Aantenvagels rekent. Wie se in Subtribus indeelt sünd, dor hoolt wi us an Livezay 1991:
- Subtribus Cairinina
- Geslecht Cairina
- Moschusaant, Cairina moschata
- Geslecht Asarcornis
- Malaienaant, Asarcornis scutulata (towielen ok to Cairina torekent)
- Geslecht Pteronetta
- Hartlaub siene Aant, Pteronetta hartlaubii
- Geslecht Aix
- Bruutaant, Aix sponsa
- Mandarinaant, Aix galericulata
- Geslecht Cairina
- Subtribus Nettapodina
- Geslecht Chenonetta
- Mahnenaant, Chenonetta jubata
- Geslecht Dwargaanten, Nettapus
- Afrikaansche Dwargaant, Nettapus auritus
- Coromandel-Aant, Nettapus coromandelianus
- Austraalsche Dwargaant, Nettapus pulchellus
- Geslecht Chenonetta
- Subtribus Anatina
- Geslecht Amazonetta
- Amazonasaant, Amazonetta brasiliensis
- Geslecht Callonetta
- Rootschulleraant, Callonetta leucophrys
- Geslecht Lophonetta
- Toppaante, Lophonetta specularioides (towielen ok to Anas torekent)
- Geslecht Speculanas
- Bronzeflunkenaant, Speculanas specularis (towielen ok to Anas torekent)
- Geslecht Aanten an sik (Anas) (48 Aarden)
- Geslecht Amazonetta
Kiek ok bi
ännernLiteratur
ännern- Janet Kear (Rutg): Ducks, Geese and Swans. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854645-9
- Bradley C. Livezey: A phylogenetic analysis and classification of recent dabbling ducks (tribe Anatini) based on comparative morphology. In: Auk 1991, Nr. 108, S. 471-508