Independence Day
Independence Day (op Platt so veel as „Unafhangigkeitsdag“) is de Titel vun en US-amerikaanschen Science-Fiction-Actionfilm ut dat Johr 1996 bi den dat üm den Angreep vun Butenirdische op de Eer geiht. In de Hööftrullen speelt Jeff Goldblum, Will Smith un Bill Pullman, Speelbaas vun den Film weer Roland Emmerich.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Independence Day |
| Düütsch Titel: | Independence Day |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1996 |
| Läng: | 138 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 16 (Director’s Cut) |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Roland Emmerich |
| Dreihbook: | Roland Emmerich Dean Devlin |
| Produkschoon: | Dean Devlin |
| Musik: | David Arnold |
| Kamera: | Karl Walter Lindenlaub |
| Snitt: | David Brenner |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernDe Film fangt twee Daag vör den US-amerikaanschen Unafhangigkeitsdag (Independence Day) an. Överall op de Eer warrt op eenmol de Satellitenempfang stört, un gau warrt klor, dat mehr as 30 km grote Ruumscheep op de Eer tofleegt, de sik weltwiet över de gröttsten Städer formeert, wiel in en Ümloopbahn vun de Eer en Mudderschipp kreist, dat de Grött vun ruchweg en Veerdel vun’n Maand hett. Panik un Unsekerheit brickt ut.
De Präsident Whitmore hapt toeerst, dat he mit de Frömmen fründschopplich Kuntakt sluten kann, man de Funktechniker David Levinson kriggt spitz, dat de Stören vun de Satelliten dör en verstekenen Kood utlöst warrt, mit de de frömmen Ruumscheep sik ünnerenanner afsnacken doot. Jüst noch rechttietig kann he sien Weten an den Präsident wietergeven un an sien ehmolige Fro, de in’t Witte Huus as Pressesnackersche arbeit. So künnt se all jüst noch rechttietig utrieten, bevör Washington D.C. vun de Aliens vullstännig tonichten maakt warrt. Korte Tiet later kummt rut, dat ok all anneren Hööftstäder vun de NATO-Liddmaten un vun jemehr Verbünnten tonichten maakt worrn sünd. All Versöken, den Gegner mit Wapengewalt torüchtoslahn, slaht fehl vun wegen dat de Schuulschilden vun de Ruumscheep de Wapen över sünd. Sogors mit’n Angreep mit nukleare Wapen is de Butenirdischen nich bitokamen.
Man de Gegenslag warrt al utklamüstert – neemlich in de gehemen Anlaag Area 51, vun de nümms vun de Bedeeligten glöövt hett, dat ehr dat wohrhaftig gifft. Levinson as düchtig kloken Satellitentechniker schall tosamen mit Cpt. Steven Hiller as frechen Marine-Fleger na den Oort vun den legendären UFO vun Roswell opbreken. Dat Ruumschipp weer mit 3 Aliens an Boord afstört un weer mehr as föfftig Johren lang in en Atombunker versteken un ünnersöcht, üm de Technologie vun de Frömmen to verstahn. Man richtig verstahn hebbt se dat eerst nu, as de Butenirdischen de Eer angrepen hebbt, as de leiden Wetenschoppler Dr. Okun togeven deit. Levinson un Hiller kriegt de Opgaav, dat Mudderschipp vun de Butenirdischen antogriepen. Dat Schipp schall tonichten maakt un dorbi togliek en Reknervirus in dat Kommunikatschoonsnett vun de Dochterscheep inspiest warrn, dat de Schuulschilden vun all Angriepers lahmleggt. Präsident Whitmore maakt sik op de Eer in de Tiet doran, de gröttste Luftslacht vörtobereiden, de dat jemols geven hett. Bi de Slacht gaht aver de meisten vun de minschlichen Piloten al na korte Tiet dood.
Hiller un Levinson kriegt dat wohrhaftig hen, sik in dat Moderschipp intoslüsen, woneem se wies warrt, dat sik dor al Millionen vun Butenirdische op de Invasion mit Footsoldaten vörbereiden doot. De beiden künnt an dat Schipp andocken un kriegt dat ok unvermodens licht hen, dat Virus op dat System to överdrägen. De Schuulschilden vun all Dochterscheep fallt dorophen tatsächlich ut, un de Raketen vun de Soldaten op de Eer draapt opletzt doch noch jemehr Telen. Dat Ruumschipp, wat Area 51 angrippt kann dorbi eerst na’n heldenhaften Dood vun en sünnerlichen Süper tonichtenmaakt warrn, de mit een verklemmte Rakete an Boord in’n Strahlsmieter vun de Frömmen rinflüggt un sik dormit sülvst oppert. Dat Dochterschipp explodeert sotoseggen vun binnen rut. Hiller un Levinson scheet en Atomrakete in dat Mudderschipp, de eerst na’n Hentrecken tünnern deit un künnt op de letzten Sekunn jüst noch ut dat Schipp wedder rutflegen. Se lannt op’n Soltsee vör Area 51 un bekiekt tosamen mit den Präsidenten, woans de Överresten vun dat Mudderschipp in de Atmosphäär vergleiht.
Kritiken
ännernDe Trickeffekten vun den Film sünd allgemeen hooch acht worrn, liekers geev dat ok eenige Kritik. Dat bedrööp de to’n Deel teemlich slechten Leistungen vun eenige Schauspelers, vör allen aver ok den Inholt, de in mehrere Hensicht as nich to glöven kritiseert weer. As unrealistisch weer to’n Bispeel ansehn, dat de frömmen Butenirdischen mit jemehr hoochentwickelten Technologie mit en eenfacken Reknervirus utschallt warrn künnen. Bito schall de Film ok vele Elementen un Szenen ut annere Filmen klaut hebben.
Buten vun de USA stünn de Film vor allen vun wegen sien överdreven Patriotismus in de Kritik. Dat de hele Welt vun de Amerikaners reddt warrt un dat noch dorto an’n jemehrn hööchsten Fierdag, leet den Film as’n tyypschen Blockbuster för den US-amerikaanschen Dörsnitts-Verbruker utsehn. Mehrere Szenen stellt dissen „amerikaniseerten“ Stil in’n Vördergrund.
- Kino. de schrifft : …furios-frische Mischung aus „Krieg der Welten“, „Krieg der Sterne“ und „Unheimliche Begegnung der dritten Art“ mit den besten Zutaten aus „Top Gun“, „Der Stoff, aus dem Helden sind“ und anderen luftigen Leinwand-Abenteuern der letzten Dekade, sowie schaurig-schönen Reminiszenzen an die großartigen Kommunistenangst-Metaphern der fünfziger Jahre wie etwa „Tarantula.“[1]
- Artechock. de kritiseert: Im Gegensatz zum Inhalt gibt sich die Form sehr modern, wobei sie aber innerhalb der Konventionen des Actionfilms bleibt. Die Special-Effects, die ganz ausgezeichnet sind, und die große Geschwindigkeit der Bilder lassen den Zuschauer kaum zu Atem kommen. Was dazu führt, dass man hin und wieder die Dämlichkeit der Handlung vergißt. [2]
- Dat norwegische Dagbladet meen: Die Effekte und die Szenen des Films sind genial, die Darsteller erfrischend und die Bilder gewaltig. Das Drehbuch hingegen ist völliger Schwachsinn. Aber einen Abstecher ins Kino ist Roland Emmerichs neuester Streich schon wert.
De Film harr veel Tospraak vun de Tokiekers un de Kritikers, gliektietig is he aver ok op stark Aflehnen drapen. De Spood weer aver düchtig groot: Mit een Budget vun afschätzte 75 Millionen US-Dollar hett de Film weltwiet mehr as 800 Millionen US-Dollar inspeelt.
Utteken
ännernDe Film is alltohopen för meist föfftig Priesen vörslahn wesen, wovun he mehr as de Hälft ok wohrhaftig winnen künn, dorünner:
- 1996: den Golden Lienwand mit twee Steerns
- 1997: den Oscar in de Kategorie Best Trickeffekt för Volker Engel, Douglas Smith, Clay Pinney un Joe Viskocil
- 1997: den Saturn-Pries in de Kategorie Best Science-Fiction-Film
- 1997: den Saturn-Pries in de Kategorie Best Speelbaas för Roland Emmerich
- 1997: den Saturn-Pries in de Kategorie Best Trickeffekten för Volker Engel, Douglas Smith, Clay Pinney un Joe Viskocil
- 1997: den BMI Film Music Award för David Arnold
- 1997: den Grammy in de Kategorie Best Instrumentalkompositschoon för Film oder Feernsehn för Davdi Arnold
- 1997: den MTV Movie Award in de Kategorie Best Söten för Will Smith un Vivica Fox
- 1997: den Golden Satellite Award in de Kategorie Best Filmsnitt för David Brenner
- 1997: den Golden Satellite Award in de Kategorie Best Trickeffekten för Volker Engel un Douglas Smith