Mike Oldfield

Michael Gordon Oldfield (* 15. Mai 1953 in Reading, England), beter bekannt as Mike Oldfield, is en Musiker un Komponist, de bekannt dorför is, vele ünnerscheedliche Instrumenten spelen to künnen. In sien Warken vermischt he geern Elementen ut Rock, ethnische un klassische Musik.

Mike Oldfield bi de Nokia Night of the Proms in’n Dezember 2006)

Leven un Wark

Fröhwark un 1970er Johren

Mike Oldfield is de Söhn vun Maureen un Raymond Oldfield. Sally Oldfield is sien öllere Süster. Se un ok sien Broder Terry hebbt op mehrere vun sien Alben mitspeelt. Sally hett ok eenige egene Alben rutbröcht un en Solo-Karriere maakt. Mit Titel as to’n Bispeel Mirrors harr se kommerziellen Spood.

Mike Oldfield hett as lütten Jungen al lehrt Musik to maken. He weer jüst mol 14 Johr oolt, as he mit sien Süster Sally dat Folk-Duo The Sallyangie grünnt hett. Man de beiden harrn an’n Enn doch teemlich ünnerscheedliche Vörstellen wovun Musik se maken wulln un hebbt sik gau wedder splitt. Mike is dorna toeerst na de Musikgrupp Barefeet gahn un wessel 1971 na de Grupp The Whole World.

Dat eerste Solo-Album vun Mike Oldfield is in’t Johr 1972 opnahmen un an’n 25. März 1973 rutbröcht worrn. De Titel vun de Platt weer Tubular Bells, wat bit hüüt ok de beropenste Kompositschoon vun em is. Sien Arbeit doran weer eenmolig to de Tiet un hett ne’e Weeg in de Musik opwiest. As 19-Johrigen hett he in veelschichtige Oort un Wies ünnerscheedliche Musikrichten mit twintig verscheden Instrumenten egenhännig op mehrere Toonsporen opnahmen un tosamenbröcht. As dat Album op’n Markt keem, hett sik dat gauer verköfft, as de lütte Plattenfirma Virgin Records in London dormolsnapressen künn. Dör dat Debütalbum vun Mike Oldfield is dat Plattenlabel un sien dormoligen Besitter Richard Branson över Nacht beropen worrn.

Tubular Bells is gau in de Top 10 vun de britschen Albumcharts opstegen un bleev wohrhaftig 247 Weken lang in de Charts binnen. Dat Album is vundaag dat spoodriekste Instrumentalalbum vun en enkelten Musiker op de helen Welt. In de USA is Tubular Bells sünners dorför bekannt worrn, dat en korte Sequenz dorut in den spoodrieken Horrorfilm The Excorcist bruukt worrn is.

Dat tweete Album vun Mike Oldfield mit den Titel Hergest Ridge weer pastoraler un bargt mehr Melodie. Man, in dat Stück finnt sik ok de Sequenz „Electronic Thunderstorm“ (eng.: „elektroonsch Gewidderstorm“), in de mit de Overdub-Technik negentig Gitarren to glieken Tiet to hören sünd. Dat Album weer in Grootbritannien dree Weken an eerste Steedvun de Charts. De Nafolger weer Ommadawn, wat veel Elementen ut de Folklore bargen de un en fröh Bispeel för Weltmusik dorstellt.

Oldfield weer nu aver en stillen, scheuen jungen Kerl to de Tiet. De gaue Spood, de op’n Slag op em daal keem, stell för em ’n grode Belasten dor, op de he mit Fluchtreakschonen reageer. Mehrmols is he ok tosamenbroken un müss eenige Therapien maken, bevör em richtig holpen weer. Üm Minschen Moot to maken, psycholoogsch Help antonehmen un dorför allgemeen mehr Acht uttolösen, hett Oldfield in de 1990er Johren de Stiftung Tonic grünnt, de aver en poor Johren later wedder oplöst worrn is.

Bevör he 1978 dat Dubbelalbum Incantations rutbringen de, hett Oldfield an en ümstreden Sülvstsekerheitstraining deelnahmen, dat as Exegesis bekannt is. Ahn Twievel weer dat de Utlöser för de nafolgen Europatournee. Opnahmen ut disse Tiet sünd op dat Album Exposed tohopenstellt worrn. Incantations schüll dat Magnum Opus vun Mike Oldfield warrn. De Musik hett vele Aspekten vun Hergest Ridge un Ommadawn in veer Stücken vun 17 bit 20 Minuuten Läng tohopenfaat.

De 1980er Johren

Oldfield hett sik Anfang vun de 1980er Johren mehr na de to de Tiet populären Musik bewegt. To’n Anfang hett he op de Alben Platinum un QE2 (nöömt na dat Schipp Queen Elizabeth 2) körtere Instrumentalstücken un Coverversionen inspeelt. Bi twee vun disse Stücken hett dormols ok Phil Collins an’t Slagtüüch mitspeelt. Korte Tiet later füng Oldfield an, ok egene Leder to schrieven. Sungen weern de Leder vun wesseln Singers, de he op sien Gitarr begleidt hett, tomeist mit en längeret Solo dortwüschen.

En Schallplatten-Label hett 1981 ünner Oldfields Naam en Album mit den Titel The Consequences Of Indecisions rutbröcht. In Wohrheit weer dat aver dat Album Keesojen Lehto, dat de finnische Musiker Pekka Pohjola 1977 publizeert harr. Op dat Album hebbt Mike un Sally Oldfield beide mitarbeidt.

De kommerziell spoodrieksten Singles hett Oldfield in de 1980er Johren op’n Markt bröcht. Dorünner weer de Titel Moonlight Shadow, von dat faken verkehrterwies annahmen warrt, dat dormit de Dood vun John Lennon behannelt warrt. De Single weer vun Maggie Reilly sungen un weer 1983 de drüttfakenst verköffte Platt in Düütschland. Wietere Hits kemen dorna mit Shadow on the Wall (1983, sungen vun Roger Chapman), To France (1984, sungen vun Maggie Reilly), Discovery (1984) un Pictures in the Dark (1985). !984 hett Mike Oldfield ok de Filmmusik The Killing Fields to den glieknöömten Film The Killing Fields vun Roland Joffé komponeert. Bit 1987 hett Oldfield denn en eerstmol ’n beten Tiet verstrieken laten, bevör 1987 Islands un 1989 Earth Moving rutbröcht worrn sünd.

De 1990er Johren

In de Tiet dorna hett Oldfield sik mit sien Plattenfirma Virgin Records in de Wull kregen. De Firma wull vun em en Album hebben mit en Instrumentalstück, as dat later denn mit Tubular Bells II ümsett worrn is, man Oldfield wull sik nich vörschrieven laten, wat he to komponeeren harr. Sien rebellsche Antwoort weer 1990 dat Album Amarok, wat en Wark vun een Stünn is mit jümmer wesseln Themen – möglicherwies, dat een dor keen Single vun utkoppeln künn – un en deelwies bannig grode Dynamik. Dordör weer dat Pressen op Vinyl teemlich swor maakt. Bi Minuut 48 is in dat Wark en Morsekood to hören, de as „fuck off r b“ to lesen is. Dordör schüll sien Striet mit Richard Branson, den Baas vun Virgin, ünnerstreken warrn. amarok is toontechnisch interessant un stellt en utermatig Wark dor, dat een vun de eersten vulldigital opnahmen Alben weer. De Musik is experimentell, bargt lustige Delen un Stilrichten,d e sik düchtig afwesseln doot.

Dorna hett Oldfield sien letzte Platt för Virgin Records inspeelt, de 1991 mit den Titel Heaven’s Open ünner den Naam „Michael Oldfield“ rutkamen is. Op dit Album hett he all Leder sülvst sungen. Dorför hett he vörher egens Singstünnen nahmen.

För dat Plattenlabel Warner güng Oldfield torüch na sien musikaalschen Wörteln. He komponeer denn Tubular Bells II, dat 1992 rutkeem – en Interpretatschoon vun sien eerst Album, dat he mit ne’e musikaalsche Stilmiddel un Inwirken versehn de. De nächste Warken weren The Songs of Distant Earth, wat en musikaalsch Ümsetten weer vun den glieknöömten Roman vun Arthur C. Clarke is, dat folkloritische Album Voyager un Tubular Bells III, wat vun de Techno- un Dance-Musik präägt is, de op sien dormolige Heimat Ibiza begäng weer. 1999 bröch he denn dat Album Guitars rut. Op dat Album weern samt un sünners all Töön mit Gitarren maakt.

2000 bit hüüt

To de „Johrdusendwenn“ hett Oldfield en Konzert in Berlin vör ruchweg 600.000 Tokiekers geven, wat en Live-Opföhren vun en wieter’t Album mit den Titel The Millennium Bell wesen is. Dat Konzert is in’t Feernsehn vun üm un bi 200 Millionen Tokiekers sehn worrn.

2002 is dat Album Tr3s Lunas rutkamen. To glieken Tiet publizeer Mike Oldfield ok en Reknerspeel mit den glieken Naam, dat aver keen kommerziellen Spood harr, vun wegen dat de Animatschonen nich mehr op’n Stand vun de Tiet weern. Bi sien Fans is dat Speel aver goot opnahmen worrn, vun wegen dat vele ne’e Musikstücken dorop to höörn weern. de Nafolger dorvun Maestro harr ok keen Spood. Ok dor geev dat technisch nix nee to sehn un ne’e Musik geev dat ok kuum.

Dörtig Johren na’t Publizeeren vun sien Debütalbum Tubular Bells keem 2003 dat Album Tubular Bells 2003 as’n Neefaten op CD un Audio-DVD in’n 5.1-Surroundklang rut, den Oldfield persönlich afmischt hett. He verkloor, dat he dormit vele Saken verbetern künn, de in’t Original nich vullkamen weern, vun wegen dat de Tiet in’t Studio un de Technologie vun de Opnahm to de Tiet bannig inschränkt weern. De eerste Siet vun dat Original müss dormols to’n Bispeel in blots een Week opnahmen warrn.

In’n Mai 2005 hett Mike Oldfield en Verdrag över dree Alben mit Mercury Records ünnerschreven. Dat eerste dorvun is en Dubbelalbum, dat an’n 7. Oktober 2005 ünner den Titel Light + Shade rutkamen is. As op Tr3s Lunas geiht de Musik dorop in den Chill-Out-Trend, is also to’n Torüchlohnen un Afschalten dacht. Dat Album bargt en Software (U-MYX), mit de man sik sien egen Mix maken kann.

In’n Dezember 2006 weer Oldfield to’n eersten mol siet dat Millenium-Konzert 1999 wedder live in Düütschland to sehn. Bi de Nokia Night of the Proms weer he een vun de groden Stars. He speel dor sünnere Arrangements vun siene Klassikers „Tubular Bells“ un „Ommadawn“ un geev butendem „Moonlight Shadow“, „To France“ un „Shadow on the Wall“ vun sien Hitsingles. Sungen hett disse Leder Miriam Stockley, de ok al bi’t Millenium-Konzert för Oldfield sungen harr, as ok John Miles.

Sien nee Album Music of the Spheres is an’n 14. März 2008 – dree Daag vör de Publikatschoon in Oldfield Heimat Grootbritannien – in Düütschland rutbröcht worrn. Dorop arbeit he tosamen mit naamhaftige Muskanten as den Pianisten Lang Lang un de niegseelännsche Sopranistin Hayley Westenra tohopen un geiht wedder torüch na sien klassischen Wörteln. Dat Wark weer al een Week vörher an’n 7. März in’t Guggenheim Museum in Bilbao, Spanien, vör inlaadte Gäst ünner Mitwirken vun Hayley Westenra ooropföhrt.

Privatleven

Mike Oldfield hett vele Johren mit Anita Hegerland tosamenleevt, de för em ok faken sungen hett, as to’n Bispeel in de Leder „Pictures in the Dark“ un „Innocent“. Se hebbt tohopen twee Kinner, de Greta un Noah heet. Enn vun de 1980er Johren sünd de beiden utenanner gahn. Oldfield hett 2003 sien hüütige Fro Fanny heiraadt, mit de he twee Söhn, Jake un Eugene, hett.

Diskografie

Alben

Titel	Rutkamen	Chartplatzeeren
		DE	AT	CH	UK	US
Tubular Bells	25. Mai 1973	37			1	3
Hergest Ridge	28. August 1974				1	87
The Orchestral Tubular Bells	17. Januar 1975				17
Ommadawn	28. Oktober 1975				4	146
Boxed	29. Oktober 1976				22
Incantations	24. November 1978	41			14
Exposed (live)	27. Juli 1979
Platinum	23. November 1979	11	17		24
QE2	31. Oktober 1980	12	8		27	174
Five Miles Out	19. März 1982	7	10		7	164
Crises	27. Mai 1983	1	2	5	6
Discovery	25. Juni 1984	1	3	1	15
The Killing Fields (Filmmusik)	26. November 1984	64			97
Islands	7. September 1987	9	10	4	29	138
Earth Moving	10. Juli 1989	1	21	3	30
Amarok	14. Juni 1990	16	26	30	49
Heaven’s Open	18. Februar 1991	13		16
Tubular Bells II	31. August 1992	7	4	19	1
The Songs Of Distant Earth	21. November 1994	33	20	23	24
Voyager	21. August 1996	15	16	15	12
Tubular Bells III	31. August 1998	9	4	26	4
Guitars	24. Mai 1999	16	35	34	40
The Millennium Bell	26. November 1999	39	43	94
Tr3s Lunas	3. Juni 2002	19	8	44
Tubular Bells 2003	26. Mai 2003	29		55	51
Light + Shade	7. Oktober 2005	26		76
Music of the Spheres	14. März 2008	14	62	37	9
Man on the Rocks	3. März 2014	3	10	9	12
Return to Ommadawn	20. Januar 2017	3	6	8	4

Kumpilatschonen

• Februar 1980: Airborn
• März 1980: Mike Oldfield’s Wonderland
• Oktober 1980: Impressions
• 1981: Music Wonderland
• 1981: Episodes
• 1. Oktober 1985: The Complete Mike Oldfield
• 1987: A Virgin Compilation
• 1990: Collector’s Edition Box I
• 1990: Collector’s Edition Box II
• 13. September 1993: Elements
• 10. November 1993: Elements Box
• 1. Oktober 1997: XXV: The Essential
• 4. Juni 2001: The Best Of Tubular Bells
• 26. Februar 2002: Collection
• 26. Mai 2003: The Complete Tubular Bells
• 10. März 2006: The Platinum Collection

Singles

• 28. Juni 1974: Mike Oldfield’s Single/Froggy Went A-Courting (UK #31, US #7, CAN #3, I #46)
• 7. Juli 1974: Don Alfonso/In Dulci Jubilo (For Maureen)
• 14. November 1975: In Dulci Jubilo/On Horseback (UK #4, IR #7)
• 29. Oktober 1976: Portsmouth/Speak (Tho’ You Only Say Farewell) (UK #3, IR #19)
• 11. Februar 1977: The William Tell Overture/Argiers
• 25. November 1977: Cuckoo Song/Pipe Tune
• 6. April 1979: Guilty/Excerpt From Incantations (UK #22)
• 30. November 1979: Blue Peter/Woodhenge (UK #19)
• 12. September 1980: Arrival/Polka (A #13)
• 28. November 1980: Sheba/Wonderful Land
• 18. Februar 1982: Five Miles Out/Live Punkadiddle (D #42, UK #43)
• 28. Mai 1982: Family Man/Mount Teide (UK #45, CAN #29)
• 20. August 1982: Mistake/(Waldberg) The Peak(D #56)
• 1982: The Mike Oldfield EP; Family Man/Mount Teide/Mistake/(Waldberg)The Peak
• 6. Mai 1983: Moonlight Shadow/Rite Of Man (UK #4, D #2, A #1, CH #1, NL #1, S #1, N #1, I #1)
• 30. August 1983: Shadow On The Wall/Taurus 3 (D #3, A #1, CH #4, NL #9)
• 3. Januar 1984: Crime Of Passion/Jungle Gardenia (UK #61, D #17, CH #17, S #10, I #9, IR #22)
• 16. Juni 1984: To France/In The Pool (UK #48, D #6, A #9, CH #7, NL #4, F #23, I #12)
• 1. September 1984: Tricks Of The Light/Afghan (D #46)
• 26. November 1984: Étude/Evacuation
• 15. November 1985: Pictures In The Dark/Legend (UK #50, D #4, A #3, CH #5)
• 2. Mai 1986: Shine/The Path (D #31, I #48)
• 7. September 1987: Islands/The Wind Chimes (Part One)(D #41, CH #22, I #41)
• 1987: The Time Has Come/The Wind Chimes (Final Extract From Part Two)
• 1. Februar 1988: Flying Start/The Wind Chimes (Excerpt From Part Two)
• 1989: Earth Moving/Bridge To Paradise
• 1989: Innocent/Earth Moving (D #8, I #47)
• Januar 1991: Heaven’s Open/Amarok (Excerpt I: Intermission)
• 22. September 1992: Sentinel/Early Stages (UK #10, IR #14)
• 28. September 1992: Sentinel (Total Overhaul)
• 7. Dezember 1992: Tattoo/Silent Night (UK #33)
• Dezember 1992: Live At Edinburgh Castle EP
• 5. April 1993: The Bell (2 CD set) (UK #50)
• 1993: Moonlight Shadow (reissue) (UK #52)
• 5. Dezember 1994: Hibernaculum (2 CD set) (UK #47)
• 1995: Let There Be Light (2 CD set) (UK #51)
• 10. November 1997: Women Of Ireland XXV (2 CD set) (UK #70)
• 5. Oktober 1998: Man In The Rain (D #94)
• 1998: Far Above The Clouds (2 CD set) (UK #53)
• 20. Mai 2002: To Be Free (A #25)
• 26. August 2002: Thou Art In Heaven
• September 2005: Surfing
• 19. Oktober 2005: Cook’s Tune (blots as Download bi Conrad.de publizeert)
• 3. März 2008: Spheres (blots as Download publizeert)

Konzertopnahmen & Video-Clips (offizielle DVDs)

• 1999: Tubular Bells II/Tubular Bells III – Live (4. September 1992 un 4. September 1998)
• 2001: The Millennium Bell – Live in Berlin (31. Dezember 1999/1. Januar 2000)
• 2004: Elements – The Best of Mike Oldfield
• 2005: Exposed (1979)
• 2006: Live at Montreux 1981
• 2006: Best of Night of the Proms, Vol. 2 (blots: Tubular Bells)

Warken mit annere Gruppen un Musikers

• Kevin Ayers Shooting At The Moon (1970), Whatevershebringswesing (1972), The Confessions Of Dr Dream And Other Stories (1974), Odd Ditties (1976), Still Life With Guitar (1992), BBC Radio 1 Live In Concert (1992), Singing The Bruise (1996), The Garden Of Love (1998)
• Kevin Ayers, Eno, Nico & John Cale June 1, 1974 (1974)
• Max Bacon From The Banks Of The River Irwell (2002)
• David Bedford Nurses Song With Elephants (1972), Star’s End (1974), The Rime Of The Ancient Mariner (1975), The Odyssey (1976), Instructions For Angels (1977), Star Clusters, Nebulae & Places in Devon/The Song Of The White Horse (1985), Variations On A Rhythm Of Mike Oldfield (1995)
• Phil Beer Official Bootleg One (2000)
• The Edgar Broughton Band Edgar Broughton Band (1971), Bandages (1976)
• Henry Cow Legend (1973), Unrest (1974)
• Lol Coxhill Ear Of The Beholder (1971)
• Pierre Moerlen Pierre Moerlen’s Gong - Downwind (1979), Pierre Moerlen’s Gong - Live (1980)
• Tom Newman Fine Old Tom (1977), Faerie Symphony (1979), Snow Blind (1997)
• Lea Nicholson The Concertina Record (1980)
• Sally Nathasha Oldfield Natasha (1990)
• Carl Palmer Do Ya Wanna Play, Carl? (2001)
• Pekka Pohjola Keesojen Lehto (ok bekannt as „The Mathematician’s Air Display“ oder „The Consequences Of Indecisions“) (1977)
• Michel Polnareff Kama-Sutra (1990)
• Sallyangie Children Of The Sun (1968)
• Schiller Tag und Nacht (2005)
• Skids Joy (1981)
• Bram Tchaikovsky Strange Man, Changed Man (1979)
• Bonnie Tyler Islands (1987)
• Robert Wyatt Rock Bottom (1974), Theatre Royal Drury Lane 8th September 1974 (2005)

Anners wat

• Op sien eerst Album Tubular Bells is bi de Opnahm ut Versehn dat Roopteken vun den Langbülgensenner GBR in Rugby, England, ropkamen. Dat Signal vun den 16-kHz-Senner dicht bi is woll in de Mikrofonen un Toonafnehmers rinstreit un mit optekent worrn.
• Na Oldfields Album Amarok is de fre’e Audiosoftware Amarok nöömt.
• Na den Musiker is de Asteroid (5656) Oldfield nöömt worrn.

Literatur

• Mike Oldfield: A Man and His Music. Booksurge Llc 2006, ISBN 1-4196-4926-4
• Mike Oldfield: Changeling – The Autobiography of Mike Oldfield. Virgin Books, 2007, ISBN 0-7535-1307-2

Weblenken

• Official Mike Oldfield Information Service
• Websteed vun Mike Oldfield
• Grode Lenksammlung op oldfield.de
• Mike Oldfield in de Internet Movie Database (engelsch)