Miroslav Vitouš
Miroslav Vitouš (* 6. Dezember 1947 in Prag, Tschechoslowakei) is en Jazz-Bassist un -Komponist. Bekannt wurr he as Grünnensliddmaat vun de legendäre Jazz-Rock-Formatschoon Weather Report.
Leven ännern
Vitouš fung mit söss Johren an Violine to spelen, mit teihn Klaveer, siet dat 14. Levensjohr speelt he Bass. In sein Jöögd hett he spoodriek an Schwimmwettkämpen deelnommen – he weer sogor för dat tschechisch Olympiateam nomineert. En vun sien eerst Musikgruppen weer dat Junior Trio mit sien Bröer Alan an dat Slagtüüch un sien tschechisch Früen Jan Hammer an den Keyboards. He hett en klassisch Kontrabass-Utbillen an dat Prager Konservatorium bi František Pošta harrt un hett 1967 mit sien Trio den Friedrich-Gulda-Wettbewarf in Wien wunnen, wat hüm un Jan Hammer en Stipendium för dat Berklee College of Music in Boston inbroch.
Dat virtuoses Jazz-Bass-Speel vun Vitouš führ dorto, dat Kritiker hüm in en Liga mit Scott LaFaro, Dave Holland, Niels-Henning Ørsted Pedersen un Christian McBride intoreegen. En charakteristisch Bispiel fö sien Kontrabassspeel is up de Plaat Now He Sings, Now He Sobs (1968) mit Chick Corea an dat Piano un Roy Haynes an dat Slagtüüch to hören. Dit Album wiest sien stark rhythmisch Geföhl, en innovativen Walking Bass as ok sien Stärke un Unbekümmertheit bi dat Improviseeren.
Sien eerst Album as Bandleader, Infinite Search ut dat Johr 1969, mit lütt Ännern later as Mountain In The Clouds noch mal herutbrocht, speel he mit wichtig Lüüd vun de upkommen Rockjazz/Fusion-Ära in, John McLaughlin, Herbie Hancock un Jack DeJohnette, aber ok mit Joe Chambers un Joe Henderson. In de glieker Tiet wurr he ok up Larry Coryell sien Album Spaces (1969) herutstellt.
Dorneben hett he Jan Hammer, Herbie Mann, Freddie Hubbard, Charlie Mariano, Stan Getz, Bob Brookmeyer un Joe Zawinul arbeit.
1970 weer he Grünnensliddmaat vun de Band Weather Report. 1973 wurr he dör Alphonso Johnson ersett un as Grünnensliddmaat utbetallt.[1] Vitouš hett mehrere Interviews to sien Enn‘ bi Weather Report geeven.
Later speel he ok weer in en Trio mit Corea un Haynes, hett aber ok eegen Gruppen mit John Surman, Terje Rypdal un Jan Garbarek leit.
Af 1984 hett he de Jazz-Afdeelen vun dat New England Conservatory in Boston leit. 1988 keem he torüch nah Europa un hett sück up dat Komponeeren konzentreert, speelt aber af un to ok weer up Jazzfestivals. So to’n Bispeel up dat Elbjazz Festival 2012 mit Joachim Kühn, Rolf Kühn un Christian Lillinger. He hett ok mit de Grupp Between the Times (ACT, 2007) upnommen.
Sien Album Universal Syncopations 2 kreeg 2007 den Johrespries vun de düütsch Schallplattenkritik.
Diskografie ännern
- Infinite Search (Mountain in the Clouds) (Atlantic Records, 1969)
- Purple (Columbia Records, 1970)
- Magical Shepherd (1976)
- Miroslav (Freedom, 1976)
- Majesty Music (1979)
- Guardian Angels (Evidence, 1978)
- First Meeting (ECM, 1979)
- Miroslav Vitous Group (ECM, 1980)
- Journey's End (ECM, 1982)
- Emergence (ECM, 1985)
- Miroslav Vitous & Larry Coryell (Dedicated to BILL EVANS and SCOTT LA FARO) (Jazzpoint, 1987)
- Atmos (ECM, 1992)
- Conviction: Thoughts of Bill Evans (Challenge, 2000)
- Universal Syncopations (ECM, 2003)
- Universal Syncopations 2 (ECM, 2007)
- Remembering Weather Report (ECM, 2009)
- Music of Weather Report (ECM, 2016), mit Gary Campbell, Roberto Bonisolo, Aydin Esen, Gerald Cleaver, Nasheet Waits
- Wings (For Tune, 2015), duet with Adam Pierończyk
- Ad-lib Orbits (PAO Records, 2017), duet with Adam Pierończyk
Enkeld Nahwiesen ännern
- ↑ Gunther Baumann: Zawinul - Ein Leben aus Jazz, S. 115
