Torn Curtain
Torn Curtain (op platt so veel as „Tweireten Vörhang“; dt. Titel: Der zerrissene Vorhang) is de Titel vun en US-amerikaanschen Thriller ut dat Johr 1966. Bi den Film geiht dat üm Spionaasch achtern Iesern Vörhang, wovun ok de Titel afliedt is. Speelbaas weer Alfred Hitchcock, de den Film ok produzeert hett. De Hööftrullen hebbt Paul Newman un Julie Andrews speelt.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Torn Curtain |
| Düütsch Titel: | Der zerrissene Vorhang |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1966 |
| Läng: | 122 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Alfred Hitchcock |
| Dreihbook: | Brian Moore |
| Produkschoon: | Alfred Hitchcock |
| Musik: | John Addison |
| Kamera: | John F. Warren |
| Snitt: | Bud Hoffman |
| Szenenbild: | Hein Heckroth |
| Kledaasch: | Edith Head |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernDe US-amerikaansche Wetenschoppler Prof. Armstrong is mt sien Assistensche un Verlööfte Dr. Sherman Gast bi en Kongress in Kopenhagen, woneem vele beropene Persönlichkeiten tosamenkammt. Armstrong, de an en Formel för en nee Raketen-Afwehrsystem arbeit, vertellt sien Verlööfte, dat he ielig na Stockholm afreisen mutt, so dat sik de plaante Hochtiet verschuven deit. Dr. Sherman kann dat nich verstahn un is bang, dat Armstrong ehr nich mehr heiraten will. In’t Hotel warrt se aver dör Tofall gewohr, dat Armstrong gor nich na Stockholm flegen will, man en Ticket na Oost-Berlin bookt hett. Ahn lang natodenken nimmt se den glieken Fleger un reist em na.
Op’n Flaaghaven Berlin-Schönefeld warrt Armstrong vun de internatschonalen Presse befraagt. He vertellt, dat he sien Weten insetten will, üm nu ok de DDR mit dat Raketen-Afwehrsystem uttorüsten, üm de Welt sekerer to maken. De Stasi-Baas Heinrich Gerhard un sien Agent Gromek sorgt för Armstrong un passt op em op. Alleen, dat ok Dr. Sherman mitkamen is, schient Lasten to maken. De Plaan is, dat Armstrong gau wieter na Leipzig reist, woneem he an de Universität mit den Professer Lindt tosamendrapen schall. Sien Verlööfte hollt em för en Landsverrader, wiel Armstrong sik ruttosnacken versöcht, dat sien Arbeit streng wetenschopplich weer.
Vördem he na Leipzig opbrickt, nimmt Armstrong sik en Taxi na en Buernhoff buten vun Berlin, woneem Agenten vun de geheeme Fluchtorganisatschoon „π“ leevt. Vun den Buern warrt he gewohr, woans he wedder ut dat Land rutkummt. Armstrong sien wohren Plaan is neemlich jüst anners rüm: he bruukt Informatschonen vun Prof. Lindt, üm sien Arbeit an dat GAMMA-5-Afwehrsystem fardigstellen to künnen. Gromek is em aver achteranfohrt, vunwegen dat he al ahnt, dat Armstrong en Speel mit jem maakt. Dat kummt to’n Kamp op Leven un Dood, den Armstrong blots mit Help vun de Buersfro winnen deit. Gau föhrt he torüch na Berlin.
Ofschoonst Gromek verswunnen is, warrt Armstrong un sien Helpersche anwiest, foorts wieter na Leipzig to reisen. In de Universität dröpt he Dr. Koska, de in Leipzig de Kuntaktfro vun de Organisatschoon „π“ is. Se schall sien Flucht organiseeren. Vun ehr höört Armstrong ok, dat de Tiet löpt: Prof. Lindt steiht kort för en Reis na Leningrad. För en Utschuss vun de Universität schüllt de beiden Amerikaners nu befraagt warrn, man se warrt ünnerbroken, vunwegen dat in de Twüschentiet rutkamen is, dat Gromek toletzt op en Buernhoff sehn worrn is, woneem ok Armstrong wesen is. Prof. Armstrong sütt keen annern Weg mehr, as sien Verlööfte intowiehen, wat he egentlich vörhett, un dat he keen Vadderlandsverrader is.
Armstrong drängt nu op en Drapen mit Professer Lindt, vunwegen dat de Stasi em to jede Tiet op de Spoor kamen kann. In Lindt sien Arbeitskamer kamt de beiden Wetenschopplers tosamen un diskuteert över de Formel. Armstrong deit so, as weer sien System al fardig, wiel Lindt em toseggt, dat de Formel verkehrt is un em sien Rakete üm de Ohren flegen warrt. AHn dat Lindt dat markt, bringt Armstrong em so dorto, em to wiesen, wat de Fehler is un woans man dat richtig maken kann. Dat weer de Informatschoon, de Armstrong hebben wull – jüst rechttietig, vunwegen dat intwüschen de Liek vun Gromek funnen worrn is und de Stasi nu na Armstrong söken lett.
Mit en as normalen Lienenbus tarnten Fluchtbus vun „π“ warrt dat Poor torüch na Berlin bröcht. De Tiet löpt jem weg, vunwegen dat de echte Bus blots en beten achter jem fohrt. Bito warrt de Bus vun de Volkspolizei anholen un dörsöcht un kort later vun russ’sche Deserteuren utroovt. Opletzt kummt de Bus in Berlin an, fallt dor aver op, as de echte Bus meist to glieken Tiet ankummt. De Polizei schütt mit Maschienenpistolen op de Fluchthelpers, man Armstrong un Sherman kamt ahn Besehren dorvun af.
Man se sünd noch nich in Sekerheit. Blots mit de Help vun en poolsche Graafsche, de Börgen för ehr Inreis in de USA söcht, künnt se jemehr nächste Kuntaktperson finnen. Jem warrt vertellt, dat se in en Balletvörstellung gahn schüllt. An’t Enn schüllt se dor in Körv för Kleedaasch versteken un mit en Schipp in dat neutralen Sweden bröcht warrn. Man, de Ballerina kennt jem wedder ut den Fleger un gifft de Stasi Bescheed. As de Stasi un de Volkspolizei anrücken doot, kummt Armstrong op den Infall, luut „Füür!“ to börgen, so dat en Panik utbreken deit. De Plaan geiht op, un se warrt an’n nächsten Dag mit dat Gepäck vun de Ballerina op en Schipp na Sweden bröcht. Man, de Ballerina rückt den Braden un seggt en Offizier vun’t Schipp Bescheed, op de Körv to scheten. Armstrong un Sherman sünd aver lang al över de Reling in’t Water utneiht un swemmt an Land. As dat Havenrebeet noch afsöcht warrt, sitt de beiden lang al in dröge Decken an en Oven un freit sik över jemehr ne’e Freeheit.
Kritik
ännern- Abendzeitung: Der Meister aller Meister kocht ab und zu mit Wasser.
- Lexikon vun’n internatschonalen Film: Turbulentes Spionageabenteuer, oberflächlich und naiv in der Zeichnung des mitteldeutschen Milieus, recht spannungslos inszeniert.[1]
- Lexikon Filme in’t Feernsehn: Spannende Spionagestory […] Wie immer löst Hitchcock das Tatsächliche auf in Suspense. Politisch deshalb naiv und unglaubwürdig, filmisch allerdings brillant. Wertung: […] sehr gut.[2]
Utteken
ännernDe Film weer to sien Tiet nich mit Priesen ehrt. Man, in’t Johr 2005 is de Film blangen annere Hitchcock-Filmen för den Satellite Award in de Kategorie Rutragen DVD nomineert wesen.
Achtergrünnen
ännern- Jüst as bi all Hitchcock-Filmen, de in de teihn Johren dorför produzeert weern, schüll ok bi Torn Curtain wedder Bernard Herrmann de Filmmusik komponeeren. Universal harr aver al andüüt, dat de Tiet vun de symphoonschen Filmmusiken vörbi weer. De fardige Musik weer aver wedder „swoor“ un orchestral, wodör dat to’n Striet kamen is. Hitchcock hett dorophen dat Studio verlaten.
- För dat Szenenbild weer op utdrücklichen Wunsch vun Hitchcock de Szenenbillner Hein Heckroth anstellt, de op dat Rebeet vun’t Universal Studio Delen vun Kopenhagen, Oost-Berlin un Leipzig nabillt hett.
- De Originalszenen sünd all in’t Studio un in de kalifoornschen Ümgegend dreiht worrn. För enkelte Szenen, de in den Film inföögt weern, weer en Kamerateam na Europa schickt, dat eenige Opnahmen maakt hett.
- Hitchcock weer nich sünners tofreden dormit, dat Universal em vörschreven hett, wokeen de Hööftrullen to spelen harrn. Newman un Andrews stünnen to de Tiet jüst hooch in’n Kurs.
- En Szeen, de faken diskuteert weer, is as de Stasi-Mann Gromek doodmaakt warrt. Hitchcock segg dorto, dat he wiesen wull, dat dat nich so eenfach geiht, en Minschen ümtobringen, as dat faken in’n Film wiest warrt. Mit de dorstellerische Leistung vun Wolfgang Kieling as Gromek weer Hitchcock sünners tofreden. He hett mit em noch en annere Szeen dreiht, de aver an’t Enn för den Film nich bruukt worrn is.
- Ok in dissen Film hett Hitchcock en Cameo-Optritt: He sitt in en Hotelhall mit’n Rüch na de Kamera un hett en Baby op’n Schoot, dat sik woll jüst in de Winnel maakt hett.
Literatur
ännern- Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Rgv. Joe Hembus: Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbuch bei Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4
Borns
ännern- ↑ CD-ROM-Utgaav, Systhema, München 1997
- ↑ Adolf Heinzlmeier un Berndt Schulz in Lexikon Filme im Fernsehen (Utwiete Neeutgaav). Rasch und Röhring, Hamborg 1990, ISBN 3-89136-392-3, S. 952