Uriah Heep
Uriah Heep is en britische, progressive Hardrock-Grupp, de na en Figur ut den Roman David Copperfield vun Charles Dickens nöömt is. Tosamen mit Black Sabbath, Deep Purple un Led Zeppelin tellt Uriah Heep to de fröhen un spoodrieksten Gruppen vun’n Hardrock. In’n Ünnerscheed to veel annere Interpreten vun disse Musikricht hebbt Uriah Heep in en Deel vun jemehr Warken groot Gewicht op de melodische un romantische Siet vun’n Hardrock leggt, wat se dör jemehr vigeliensch, deels mehrstimmig Singen maakt hebbt. Uriah Heep hett bit vundaag mehr as 30 Millionen Toondrägers verköfft.
Historie
ännern
As dat mit de Grupp Spice to Enn weer, hebbt de Musikers David Byron, Paul Newton und Mick Box 1969 ne’e Lüüd söcht. De Vadder vun Paul Newton hett Kuntakt opnahmen to Gerry Bron, de to de Tiet al Manfred Mann, Colosseum un Jon Hiseman managt hett un Lüüd bi dat progressive Label Vertigo Records kenn. Bron harr den Infall, Keyboards to de Musik totofögen un de Grupp Uriah Heep to nömen. Bito kenn Newton den Musiker un Singer Ken Hensley vun The Gods, de vele Instrumenten speel. Al dat eerste Album Very ’eavy...Very ’umble hett mit Gypsy en Top-30-Hit in Düütschland lannt. 1971 keen dat Album Salisbury rut. Dorop is dat Leed Lady in Black, dat vun Ken Hensley sungen weer un woll dat bekannste Leed vun Uriah Heep worrn is. Dat Album Look at Yourself is in’t Titelstück vun den Singer vun de Grupp Osibisa ünnerstütt worrn. Butendem is de Synthesizer in dat Leed July Morning vun Manfred Mann speelt worrn. Disse Platen sünd all bi Vertigo Records rutkamen.
De kommerziell spoodriekste Tiet harr de Grupp in de Johren vun 1972 bit 1975. To de Tiet spelen in de Grupp Mike Box, Lee Kerslake, David Byron, Gary Thain un Ken Hensley. De Alben Demons and Wizards, The Magician’s Birthday, Uriah Heep Live 1973, Sweet Freedom un Wonderworld harrn vör allen in Europa Spood, löpen aver ok in Japan un in de USA teemlich good.
De Bassist Thain hett wiel en Kunzert in Dallas an’n 15. September 1974 en elektrischen Slag kregen. Vun dissen Unfall bleev wat torüch, so dat he op Duer nich bi de Grupp blieven künn. In’n Dezember 1975 is he dood in sien Wahnung funnen worrn; he harr na sien Unfall Hartrhythmusstören torüchbehollen. Man, Thain weer ok heroinafhangig, so dat de Oorsaak vun sien Dood nienich kloor worrn is.[1]
An Steed vun Thain keem John Wetton in de Grupp, de vörher bi King Crimson un Roxy Music speelt harr. In disse Besetten hett Uriah Heep 1975 dat Album Return to Fantasy maakt, wat in Grootbritannien un annere Länner de gröttste Verkoopsspood vun jemehr hele Loopbahn worrn is. Wetton hett later de britische Musikgrupp Asia mitbegrünnt un weer 1976 dör Trevor Bolder uttuuscht, de dorvör bi The Spiders from Mars speelt hett.
In’n September 1976 hett de Grupp jemehrn Mitgrünner David Byron rutsmeten, vunwegen dat sien Superee jümmer mehr to Striet un Arger in de Grupp föhren de. Sien Optreden weern jümmer slechter un föhren sogor bit to’n Beschimpen vun’t Publikum.[2] He hett dorna de Grupp Rough Diamond grünnt, keem an sien fröheren Spood aver nich mehr ran. 1985 is Byron an de Folgen vun sien Alkoholkrankheit doodbleven. För em keem John Lawton dorto, de vörher bi de Les Humphries Singers un bi Lucifer’s Friend Liddmaat weer. Mit Lawton as Singer hett Uriah Heep 1977 mit Free Me en Top-10-Hit in Düütschland hatt. In de wieteren Johren bit 1979 weer de Grupp vör allen in Düütschland mit de Alben Firefly, Innocent Victim un Fallen Angel geern höört. 1979 is denn en Live-Dubbelalbum Live in Europe 1979 opnahmen worrn, wat aver eerst 1986 publizeert worrn is, vunwegen dat Lawton rutsmeten weer. Ok de Hit Lady in Black is dör Wedderverapentlichen glieks mehrmols wedder in de Hitparaden kamen.
Ken Hensley hett Lawton ut de Grupp rutsmeten, vunwegen dat dat Striet geven harr. Nafolger weer John Sloman, mit den Hensley aver ok nich tofreden weer. He is 1980 den wiel de Conquest-Tour ut de Grupp rutgahn. Dorna hett he eenige Solo-Platen rutbröcht, mit de he aver man blots middleren Spood harr. För en poor Johren weer he ok Liddmaat bi de US-amerikaanschen Grupp Blackfoot.
.jpg)
De Gitarrspeler Mick Box hett den mit dat Album Abominog un den ne’en Singer Peter „Pete“ Goalby en Comeback henkregen. De dree Alben mit Goalby weern stark an’n US-amerikaanschen Mainstream-Heavy-Rock anlehnt. Man, de Stimm vun Goalby hett ünner de velen Kunzerten leden, bit de Singer opletzt mit den Tour-Stress nich mehr mithollen künn. As he utscheedt is, hett he sien Loopbahn an’n Nagel hungen.
En ne’en Singer fünn Uriah Heep in’n Juli 1986 mit Stephen „Steff“ Fontaine. Mit em un den ne’en Keyboardspeler Phil Lanzon hett Uriah Hepp en lütte USA- un Kanadatour maakt. In’n September 1986 weer de Tiet vun Fontaine aver al wedder vörbi: He harr en Optritt verpasst, schien alltohopen nich sünners professchonell un man künn sik ok nich recht op em verlaten. För Fontaine keem dorna Bernie Shaw in de Grupp. Dormit harr sik nu en Besetten vun Uriah Heep tohopen funnen hatt, de mehr as twintig Johren bestahn bleev. De eerste Plaat mit disse Formatschoon weer dat Live-Album Live in Moscow, wat en Dweersnitt vun teihn utverköffte Kunzerten in’t Olympiastdion vun Moskau dorstellt. Blangen de klassischen Leder barg dat Album ok dree ne’e Leder, de op keen regulär Studio-Album publizeert weern. Uriah Heep weer dormols de eerste westliche Rockgrupp, de offiziell in de Sowjetunion optreden is. Dat eerste Studio-Album in disse Besetten keem 1989 ünner den Titel Raging Silence un weer vun Richard Dodd produzeert.
Na dat vun den Bass-Speler Trevor Bolder produzeerte Album Different World keem 1995 mit Sea of Light dat nächste rut. Op de Tour to dat Album is de ehmolige Singer John Lawton wedder to de Grupp kamen, as bi eenige Optreden in Süüdafrika, Öösterriek un Düütschland för Shaw insprungen is, de wat mit de Stimmbänner harr. 1998 keem dat Album Sonic Origami rut, dat vör längere Tiet dat letzte Studioalbum bleev.
An’n 7. Dezember 2001 geev dat en eenmoligen Optritt in London tosamen mit de ehmoligen Liddmaten John Lawton un Ken Hensley. Dorut is ok dat Live-Album The Magicians Birthday Party entstahn. Wieter güngen Uriah Heep 2001 mit Ian Anderson vun Jethro Tull as Gastmusiker un nochmol in’n Dezember 2006 mit en Akustikprogramm op Tour.
Enn vun Januar 2007 müss sik denn de Slagtüüchspeler Lee Kerslake, de mit korte Ünnerbreken siet 1972 in de Grupp weer, ut gesundheitliche Grünnen torüchtehn. Sien Platz hett in’n März 2007 de Studio-Slagtüüchspeler Russel Gilbrook innahmen. In’n Mai 2008 is dat 21. Studioalbum Wake the Sleeper rutbröcht worrn. Dat Wark weer in de internatschonalen Presse loovt un vun’t Rockmagazin Eclipsed to’n Album vun’n Maand wählt worrn.
To’n 40johrig Jubiläum vun Uriah Heep hett de Grupp ehr gröttsten Hits vun de Loopbahn noch mol nee in’t Studio opnahmen. Tosamen mit twee ne’e Leder keem dat Wark 2009 ünner den Titel Celebration op’n Markt. Dorto is de Grupp 2009 un 2010 op en grote Düütschlandtour gahn. Mick Box is vundaag de eenzige, de noch vun de Grünners vun Uriah Heep överbleven is. In’t Johr 2011 hett Uriah Heep dat 22. Studio-Album Into the Wild rutbröcht.
Stil
ännernUriah Heep speelt en melodischen Heavy-Rock mit viel Kraft. In jemehr Fröhwark barg jemehr Musik Elementen ut Progressiv-, Blues- un Jazzrock, wat de Musik vun vergliekbore engelsche Hardrockgruppen as Deep Purple, Led Zeppelin oder Black Sabbath afsetten de. De Grupp leggt mehr Weert op de Kompositschoon un dat Tosamenspeel as Grupp un weniger op instrumentale Solos. To Anfang weern se noch wat experimenteller, wat mit de Johren torüchgahn is, to Gunsetn vun en kommerziellere Utrichten. In’n Middelpunkt vun jemehr Opnahmen stünn de Hammond-Orgel vun Ken Hensley, de sien Sound 1972 dör en Moog-Synthesizer noch rieker maakt hett. Klore Gitarrmelodien un Choorsingeree sünd al fröh to jemehr Markenteken worrn. Butendem weer de Grupp bannig produktiv. Se hett mit een bit twee Alben in’t Johr – allns mit Originalopnahmen – düchtig veel Stücken publizeert.
Diskografie (Utwahl)
ännern
|
Literatur
ännern- Ken Hensley: The Ken Hensley Story – Blood On The Highway, Hamborg 2007
- Markus Ott/Ken Hensley: Uriah Heep – 10 Jahre Rockmusik, Bergisch Gladbach 1980
- Jeff Perkins: David Byron : Born to Perform, 2003
- Uwe Reuters: Easy Livin’ – The Story of Uriah Heep Vol.1, Aaken 1997
- Uwe Reuters: Can’t Keep a Good Band Down – The Story of Uriah Heep Vol.2, 1998
- Uwe Reuters: It Ain’t Easy – The Story of Uriah Heep Vol. 3, Johrbook 1999
- Uwe Reuters: Carry on – The Story of Uriah Heep Vol. 4, Johrbook 2000
- Uwe Reuters: Sell Your Soul – The Story of Uriah Heep Vol. 5, Johrbook 2001
- Uwe Reuters: Different World – The Story of Uriah Heep Vol. 6, Johrbook 2002
- Uwe Reuters: Hold Your Head Up – The Story of Uriah Heep Vol.7, Johrbook 2003
- Uwe Reuters: Running All Night – The Story of Uriah Heep Vol. 8, Johrbook 2004
- Uwe Reuters: One Way Or Another – The Story of Uriah Heep Vol. 9, Johrbook 2005
- Uwe Reuters: What Should be Done – The Story of Uriah Heep Vol. 10, Johrbook 2006
- Dave Ling: Wizards and Demons – The Uriah Heep Story, Warwickshire (England)2002
Webenken
ännern
Borns
ännern- ↑ The Official Website of Gary Thain
- ↑ [U. Reuters: "Can’t Keep A Good Band Down" The Story Of Uriah Heep Vol.2; S. 82; 5. Opl. Aaken 2002]