Wiebke

Wiebke, ok Wibke, Wübke, Wüpke, Wüpcke, Wubke, Wupke oder ok Wübbecke un Wubbeke is een plattdüütschen Vörnaam för Deerns.

Herkamen

De Naams kaamt vun den olen plattdütschen Naam Wobeta oder Wubbeta her. De eerste Deel vun düssen Naam Wob-/Wubb- hett dat Anbacksel -ke kregen. Bi de plattdüütschen Vörnaams is dat ganz begäng, dat öllere Naams afkört oder tosamentagen weert. Faken kriegt se denn een Anbacksel (Suffix) dorto, wat de Saak lüttjer maakt (Diminutiv). Wiebke oder Wubbke heet denn so veel as lüttje Wiebe oder lüttje Wubbe . Vunwegen dat Wiebe un Wubbe korte Formen vun Wobeta oder Wubbeta sünd, heet dat an un for sik Lütt Wobeta oder Lütt Wubbeta. Wobeta is de plattdüütsche Form vun den olen germaanschen Naam Wigberta. De sett sik, as dat bi germaansche Naams begäng is, ut twee Delen tohopen: Wig (Striet) un beraht (glinsterig; beröhmt). De öllste Form vun Wiebke is Wübbecke.

Utspraak

Dat is antonehmen, dat de Utspraak vun dat ü in verleden Tieden anners weer, as hüüdtodaags. Dat hett woll ehrder as ie klungen. So is antonehmen, dat de Utspraak vun de öllsten Naams Wübbecke un Wüpke ok al Wiebecke un Wiebke uttospreken weern. Kiek ok nah bi Lieken.

Fundöörd

In ole Listen un urkunnen finnt sik de Naam

• 1630 in Swachhusen bi Bremen (Wübbecke)
• 1646 in Overneeland bi Bremen (Wüpke)
• 1676 in Overneeland bi Bremen (Wubke)
• 1682 in Bremen (Wibke)
• 1688 in Borgfeld bi Bremen (Wubbeke)
• 1696 in Overneeland bi Bremen (Wubke)
• 1699 in Varrel (Wüpcke)
• 1709 in Overneeland bi Bremen (Wübke)
• 1710 in Swachhusen bi Bremen (Wübbecke)
• 1711 in Bremen (Wibke)
• 1714 in Overneeland bi Bremen (Wüpke)
• 1735 in Huchting (Wupke)
• 1735 in Overneeland bi Bremen (Wubke)
• 1774 in Overneeland bi Bremen (Wupke)
• 1781 in Hasbargen (Wüpke)

Kiek ok nah bi

• List vun plattdüütsche Vörnaams

Weblenken

• Wofaken un woneem de Vörnaam in Düütschland vörkummt: Wiebke, Wibke, Wüpke