Apollo 13 (Film)

Apollo 13 is en Filmdrama ut dat Johr 1995 vun den Speelbaas Ron Howard mit Tom Hanks in de Hööftrull. De Film is de eenzige Verfilmen vun de Binah-Katastrooph vun de Maandmischoon Apollo 13.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Apollo 13
Düütsch Titel:	Apollo 13
Produkschoonsland:	USA
Johr vun’t Rutkamen:	1995
Läng:	134 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	Ron Howard
Dreihbook:	William Broyles, Jr. Al Reinert James A. Lovell (Roman) Jeffrey Kluger (Roman)
Produkschoon:	Brian Grazer
Musik:	James Horner
Kamera:	Dean Cundey
Snitt:	Daniel P. Hanley Mike Hill
Dorstellers
Tom Hanks: James Arthur Lovell Bill Paxton: Fred Haise Kevin Bacon: John Leonard Swigert Gary Sinise: Thomas Kenneth Mattingly Ed Harris: Gene Kranz Kathleen Quinlan: Marilyn Lovell Mary Kate Schellhardt: Barbara Lovell Emily Ann Lloyd: Susan Lovell Miko Hughes: Jeffrey Lovell Max Elliott Slade: Jay Lovell David Andrews: Charles Conrad Chris Ellis: Deke Slayton Clint Howard: Sy Liebergot Xander Berkeley: Henry Hurt Steve Bernie: Virgil Grissom Loren Dean: John Aaron

Inholt

De Film vertellt vun de Maandlannen-Mischoon Apollo 13, de dör en sworen Stöörfall nich as plaant dörföhrt warrn künn un de Astronauten in Levensgefohr bröcht hett. Vun wegen, dat se an’n Enn aver doch na de Eer torüch bröcht warrn künnen, warrt de Mischoon ok as „spoodrieken Fehlslag“ betekent.

To’n Anfang vun’n Film finnt en Fier bi Jim Lovell statt. De Gäst kiekt tosamen in’n Feernsehn an, as Neil Armstrong wiel de Mischoon Apollo 11 as eerste Minsch sien Foot op’n Maand sett. Lovell sülvst weer bi de Apollo-8-Mischoon dorbi, un is mit sien Kru Fred Haise un Ken Mattingly för de Apollo-14-Mischoon vörsehn. Kort later warrt he wies, dat he mit sien Lüüd al mit Apollo 13 flegen schall, vun wegen dat bi de annern Kru een krank worrn is. En half Johr blifft Tiet bit to’n Start.

Veer Daag bevör dat losgahn schall warrt Mattingly ut de Kru rutnahmen, vun wegen dat he Kuntakt harr mit Charles Duke, de an Röteln krank worrn is (in’n Film warrt verkehrterwies vun Masseln snackt). De Dokter is bang, dat de Krankheit ünnerwegens utbreken un he dorüm en Risiko wesen künn. An sien Steed kummt de Reservmann Jack Swigert in de Kru. In de letzten Daag warrt he gau för de Mischoon fit maakt. An’n 11. April 1970 üm dörteihn Minuuten na een heevt de Apollo 13 vun Cape Kennedy af. Bi’n Start gifft dat en eerst Problem, as een vun de Driefwarken utfallt. Dat Problem kann aver lööst warrn un bit to’n 13. April verlööpt allns normal. De Kapsel hett in de Twüschentiet 200.000 Mielen torüchleggt un allen schient goot to lopen. En Live-Sennen vun Boord warrt in’n Feernsehn al for nich mehr wiest, vun wegen dat de Maandflöög mit de Tiet to langwielig worrn sünd. Intressant warrt de Mischoon aver gau, as Lovell sik mit de Wöör „Houston, wi hebbt en Problem“ bi’t Mission Control Center in Houston, Texas mellt. An Boord hett dat en Explosion geven, as Swigert de Suerstofftanks in’t Servicemodul ansmeten hett. Dat Ruumschipp slingert un kann kuum noch op Kurs hollen warrn. Gliektietig ströömt veel Suerstoff ut. De Stroomversorgen brickt deelwies tosamen, vunwegen dat ok de Brennstoffzellen den Suerstoff bruukt, üm Energie to maken.

Op’n Slag befinnt sik de Kru in Levensgefohr. De Astronauten un de Mitarbeiders in’t Mission Control Center arbeit mit Hoochdruck doran, de Problemen in’n Greep to kriegen. Opletzt finnt se all tosamen blots noch een eenzige Opschoon to’n Överleven: De Astronauten mööt in de Maandlannenfähr ümstiegen un ehr as Nootfallboot bruken. De Kommandokapsel mutt kumplett afschallt warrn, üm dat de Energiereserv för’n Wedderintritt in de Eerdatmosphäär schoont warrn mutt. Bi de Mischoon geiht dat vun nu an nich mehr dorüm, op’n Maand to lannen, man eenfach blots noch mit dat Leven dorvun to kamen.

Üm de Energie nich unnödig to verbruken, un nich dat Risiko intogahn, dat dat Servicemodul dör den mööglichen Schaden explodeeren künn, warrt sien Drievwarken nich to’n Kurswessel bruukt. Dorüm mutt dat Ruumschipp toeerst üm den Maand rümflegen un denn in en fre’e Ümkehrkursbahn na de Eer torüchtoflegen. De letzten notwännigen Manövers künnt denn ok mit de Düsen vun de Maandlannenfähr maakt warrn. Vun wegen, dat dat de Weg mit gröttere Sekerheit is, leggt de Flaagbaas Gene Kran dit Manöver fast op de Gefohr, dat de Energie för den längeren Weg utgahn künn.

Gau warrt aver klor, dat de Fähr nich noog Energiereserv hett för den helen Weg. De Kru mutt also wietere Stroombrukers afschalten, as den Navigatschoonsreekner un de Kabinenheizung. Kursännern künnt blots noch blind maakt warrn un gau warrt dat in de Kabien gresig koolt. Vör Fred Haise is dat en sünneret Problem, as he krank warrt un en Blasensweer kriggt. Butendem gifft dat en Problem mit de Atenluft: De Suerstoff in de Lannenfähr is woll noog, man de Kohlendioxid nimmt to dull to, vun wegen dat de Filters nich för dree Personen un för en so lange Tiet utleggt sünd. So mööt de Astronauten mit Boordmiddel versöken en Adapter to boen, üm de Filters vun de Kommandokapsel un de Maandfähr, de nich bogliek sünd, mitenanner verbinnen to künnen.

Ken Mattingly hett vun all dat noch nix mitkregen, vun wegen dat he sik ut Arger, dat he so kort vör’n Start nich mehr dorbiwesen künn, in sien Wahnung torüchtogen hett un den Telefonhörer blangenleggt hett. De Narichten kiekt he ok nich. Eerst as NASA-Mitarbeiters in sien Wahnung indringt un em ut’n Slaap riet, warrt he wies, dat he bruukt warrt. In’n Simulater mutt he en Afloop to’n Wedderingangsetten vun de Kommandokapsel utklamüstern, de in de Twüschentiet infroren is un blots noch wenig Energie in de Batterien hett. Wenn de Batterien överlast warrt oder’n Kortsluss passeert, gifft dat för de Astronauten keen Mööglichkeit mehr, heel torüch to kamen. Mattingly is gegen de Bang vun’n Dokter nich krank worrn un arbeit nu ahn Poos in’n Simulater un warrt to en bedüden Deel vun de Nootfallakschoon.

Opletzt kann de Komamndokapssel wedder ingangsett warrn. Vördem de Astronauten in de Atmsophäär induukt splitt se de Maandfähr un dat Servicemodul af. To’n eersten mol künnt se nu sehn, wo stark dat Modul kaputtgahn is bi de Explosion. Bi Mission Control warrt se nu all bang, dat villicht ok de Hittschild wat afkregen webben künn, ahn denn de Kapsel in de Atmosphäär vergleihn deit. Klor is ok nich, wat de Fallschirmen richtig arbeiten doot, de den fre’en Fall vör de Waterlannen affangen mööt. Bi’n Intritt in de Eerdatmosphäär kummt dat to den so nöömten Blackout, also to en Ünnerbreken vun de Funksignalen. De duert normalerwies üm un bi dree Minuuten. Man, ditmol duert de mehr as veer Minuuten, bit opletzt dat Teken vun de Kru kummt, dat de Astronauten de Rüchkehr all överstahn hebbt. Se warrt vun en Schipp an Boord nahmen.

Achtergrund

De Film is to’n Deel mit Original-Dialogen inszeneert worrn un weer ok in’t Lyndon B. Johnson Space Center dreiht. Bit vundaag is dat de bekanntste Film över de NASA.

As alternative Besetten för de Rullen stünnen ünner annern John Cusack as Swigert un Kevin Costner as Lovell op’n Plaan. De wirkliche James Arthur Lovell hett sik dat sülvst wünscht hat, dat Costner de Rull kriegen schüll, vun wegen dat he em to de Tiet teemlich glieken de. De Speelbaas harr aver al mit Hanks snackt, de sik sülvst jümmer al dull för de Ruhmfohrt intresseert hett un en groot Anliggen harr, de Rull to spelen.

De wohre Lovel is in’n Film kort in’t Bild to sehn as Kapitän vun dat Schipp, dat de Kru ut de Kapsel bargt. He weer vörsehn, den Admiral to spelen, man dat wull Lovell nich, vun wegen dat he so sien olle Uniform direkt bruken künn un he ok nienich Admiral wesen is.

De Film tekent sik dordör ut, dat he de Geschicht teemlich nau navertellt. De Schauspeler hebbt sik dorüm veel mit de Originalpersonen drapen un uttuuscht, sowiet de noch an’n Leven weern.De Szenen in Swoorlosigkeit sünd in en Fleger dreiht worrn, de in’n Parabelflaag güng. De Schauspeler sünd vör allen na jemehr Utsehn in’n Vergliek to de Originalpersonen utwählt worrn. De Filmkru is bi de Dreiharbeiten vun den Baas vun de Apollo-15-Mischoon David Randolph Scott professchonell beraadt worrn.

Kritik

Lexikon vun’n internatschonalen Film: Ohne allzu viel Beiwerk als technisch brillante Pseudo-Dokumentation in Szene gesetzt. Frappierende Simulationen der tatsächlichen Ereignisse münden in eine triumphale Akklamation menschlichen Erfindungsgeistes und technischen Fortschritts, ohne allerdings die Vorgänge in zeitgeschichtliche und politische Zusammenhänge einzuordnen.

Filmfehlers

Ofschoonst de Film bannig realistsisch dorstellt is mit veel Acht op Enkeltheiten, gifft dat liekers en poor Ünnerscheden to de wohren Aflööp:

• De Start vun de Saturn V is technisch nich richtig dorstellt:
  • De Drievstoffpumpen loopt in Wohrheit eerst wiel de Tünnernaffolg an. In’n Film is lang vör’n Start al en Rumpeln to höörn. De „Ne’en“ Haise un Swigert vun den „ollen Hasen“ Lovell mit de Anmarken „Drievstoffpumpen“ begööscht warrt.
  • De Tünnernaffolg fangt bi de Saturn V 8,9 Sekunnen vör’t Afböhren (liftoff) an. De Countdown-Spreker in’n Film maakt disse Ankünnigen en poor Sekunnen to laat.
  • De Drievwarken tünnert al vör’t Afböhren. De Rakete steiht also för korte Tiet mit vullstännig lopen Drievwarken op de Ramp, wiel se vun veer Arms fasthollen warrt – op disse Wies kann de Start noch afbroken warrn, wenn dat en Problem mit den Schuuv gifft. In’n Film maakt dat den Indruck, as tünnern de Drievwarken nipp un nau bi’t Afböhren.
  • De Klock in’n Cockpit, de mit „MET“ (mission elapsed time „verstreken Mischoonstiet“) betekent is fangt bi’t Afböhren an to lopen. In’n Film lööpt se al kort vörher.
  • De Drievwarken vun de tweeten un drüdden Stoop vun de Saturn V verbrennt fletigen Waterstoff un Suerstoff. Se tüügt dorüm Flammen, de kuum to sehn sünd.
• In’n Film warrt de Rakete an’n 9. April 1970 na de Startramp rullt. In Wohrheit is dat al an’n 15. Dezember 1969 passeert.
• In’n Film warrt wiest, woans sik de Familienanhöörigen vun de Astronauten verafscheedt. Se sünd dorbi scheedt dör en Striepen vun ruchweg fief Meter, üm dat sik de Astronauten nich ansteken oder sik in letzte Minuut en Infekschoon holen künnt. Man, disse Form vun’n letzten Kuntakt is eerst to de Tiet vun de Space-Shuttle-Flöög inföhrt worrn.
• Vör de Live-Överdrägen smitt de Dochter Barbara en Album vun de Beatles op ehr Bett. Dat Album weer aver to de Tiet vun’n Film noch gor nich op’n Markt. Dat gifft noch mehr Anachronismen as verkehrte Logos vun de NASA un vun Rockwell, Aluminiumbeerdosen un anner lütte Unstimmigkeiten.

Utteken

De Film is bi de Kritikers un bi de Tokiekers goot opnahmen worrn. Alltohopen weer de Film för 45 Filmpriesen nomineert. Wunnen hett he dorvun negenteihn Priesen, ünner annern:

• 1996: den Oscar in de Kategorie Best Snitt för Dan Hanley un Mike Hill.
• 1996: den Oscar in de Kategorie Best Toon för Rick Dior, Steve Pederson , Scott Millan un David MacMillan .
• 1996: den ASCAP Award för James Horner.
• 1996: den BAFTA Film Award in de Kategorie Beste Trickeffekten för Robert Legato, Michael Kanfer, Matt Sweeney un Leslie Ekker.
• 1996: den BAFTA Film Award in de Kategorie Best Szenenbild för Michael Corenblith.
• 1996: den CFCA Award in de Kategorie Best Film.
• 1996: den DGA Award in de Kategorie Beste Leistung vun’n Speelbaas för Ron Howard, Carl Clifford, Aldric La’Auli Porter un Jane Paul.
• 1996: den SEFCA Award in de Kategorie Best Film.
• 1996: den SEFCA Award in de Kategorie Best Speelbaas för Ron Howard.
• 1996: den Studio Crystal Heart Award för Jeffrey Kluger.

Weblenken

• Apollo 13 in de Internet Movie Database (engelsch)
• Kritiken to Apollo 13 op Rotten Tomatoes