Wikipedia

Bobby Hackett

Robert Leo Hackett, nöömt Bobby Hackett (* 31. Januar 1915 in Providence, Rhode Island; † 7. Juni 1976 in Chatham, Massachusetts) weer en US-amerikaansch Jazz-Trompeter, Kornettist un Gitarrenspeler.

Bobby Hackett an de Trompete mit Bubba Kolb an dat Piano

Leven un Wark

ännern

Hackett gellt as en vun de wichtigsten Trompeter vun de Bix-Beiderbecke-Nahfolge un gull wegen sien mild Toon in de 1930er Johren as „nee Bix“: Bispeelswies engageer hüm Benny Goodman extra för sien Carnegie-Hall Konzert van 1938, um Beiderbecke sien populär I'm coming, Virginia van 1927 to interpreteeren. Hüm sülvst hemm disse Verglieken aber nich gefallen – he hett sück as „Louis Armstrong-Mann“ sehn un ok so betekent.

Hackett is as en vun negen Kinner in Providence upwussen. He speel all Gitarr un Vigelien, as he mit 12 Johren sien eerst Kornett kreeg. He is in de Ballrooms vun Rhode Island un in en lokalen chineesch Restaurant uptreden. 1932 harr he sien eerst Band-Engagement in dat Herbie Marsh Orchester, dormals boch överwegend as Gitarrist (as he versöcht hett, Kornett to spelen, sall en Hotelmanager dormit droht hemm, dat Engagement vun de Band to beenn'). 1933 hett he mit Pee Wee Russell, denn völ Johren mit Eddie Condon arbeit. Anfang vun de 1940er Johren keem he nah den Misserfolg vun sien eegen Big Band in finanzielle Schwierigkeiten un kunn buterdem wegen Lippenproblemen kien Blasinstrument spelen. Glenn Miller hett hüm uthulpen un hett hüm 1941–1942 as Gitarrist in sien Orchester up, wo he ok mit eenig kört Trompetensolos to hören is. In den Universal-Film The Glenn Miller Story improviseert he över A String of Pearls, dormit is he ok in en berühmt wurrn Solo up Miller spoodriek Plaat to hören. Nahdem he sien Ansatzprobleme överwunnen harr, speel he in de 1940er Johren weer hööftsächlich Kornett, ünner annern bi Louis Armstrong un in dat ABC-Rundfunk-Orchester.

 
Von links: Ernie Caceres, Bobby Hackett, Freddie Ohms un George Wettling, Nick's, NYC, 1940er Jahre.
Fotografie vun William P. Gottlieb.

In de 1950er Johren nehm he för Jackie Gleason eenige vun de sien Easy-Listening-Alben mit geföhlvull interpreteert Balladen un Striekorchester up. He speel sowohl Swing as ok Dixieland, af un to sogor Bebop, un hett sien Karriere bit to sien Dood fortsett. 1971 truck he vun New York nah West Harwich in Cape Cod, nahdem he in dat Johr tovör all länger in en Hotel in Hyannis speelt harr. In de 1970er Johren tour he mit George Wein un Dizzy Gillespie in Japan un Europa. He speel ok in en eegen Sextett mit Zoot Sims un hett en eegen Label grünnd. Buterdem weer he regelmatig Gast bi den „Colorado Jazz Parties“ un den Hotels in Cape Cod, wo he 1976 an en Hartanfall storven is.

Hackett hörrt to de Musikern vun den traditschonellen Jazz, de ok vun Protagonisten vun den moderneren Jazz, as Dizzy Gillespie, bannig schätzt wurrn. Ofschons he sück sülvst as Armstrong-Fan beteeken dee (un ok immer weer Stück vun sien Idol nachspelen dee), is sien lyrische, zärtliche Speelwies ganz eendüüdig vun Beiderbecke un von den etwa gliekaardig Bunny Berigan beinfloot. To sien blieven Leistungen hörrn de Inspeelen mit Jack Teagarden ut de fievtiger Johren, etwa dat klassische „New Orleans“.

Trivia

ännern

Hackett weer dorför bekannt, dat he nie nich schlecht över anner Minschen snacken dee. Up en utdehnt Tournee vun de "Eddie Condon"-Band hemm sien Kollegen versöcht, vun hüm en negativ Bemarken to en Mitmenschen ruttolocken, wat as immer vullkommen scheef gung. Wild Bill Davison hett mal en Abend to'n - vermeentlich - ultimativen Slag uthaalt: "Bobby", wull weeten, "wat hollst Du vun Adolf Hitler?" Nah en lütt Nahdenken keem de för Bobby typische Antwoort: "Nu, up sien Aart un Wies weer he de Beste!" (Well, he was the best in his field!")

Ehrungen

ännern

He is in de American Jazz Hall of Fame upnommen wurrn un 1997 in de Big Band and Jazz Hall of Fame.

Diskographisch Henwiesen

ännern

Sammlung

ännern

Weblenken

ännern
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=Bobby_Hackett&oldid=1023711“