Richard Davis (Jazzmusiker)
Richard Davis (* 15. April 1930 in Chicago, Illinois; † 6. September 2023) weer en US-amerikaansch Jazz-Bassist.
Leven un Wirken ännern
Davis lehr in de 1940er un 1950er Johren privat Kontrabass un studeer an dat VanderCook College of Music vun sien Heimatstadt. He hett in verscheeden Orchestern in Chicago mitwarkt. Anfang vun de 1950er Johren is he mit Ahmad Jamal, Sun Ra, Charlie Ventura un Don Shirley uptreeden. 1954 truck he nah New York, wo he mehrere Johren lang Sarah Vaughan un Kenny Burrell begleit hett. In den 1960er Johren hett he starker mit klassisch Sinfonieorchestern ünner de Leitung vun George Szell, Leopold Stokowski, Igor Strawinsky, Pierre Boulez, Gunther Schuller un Leonard Bernstein arbeit. Sien Jazzpartner in disse Tiet weern Eric Dolphy, Booker Ervin, Andrew Hill (Point of Departure), Ben Webster, Stan Getz, Earl Hines, Jaki Byard, Alan Dawson un Rahsaan Roland Kirk. Ok up dat (Jazz-beinflooten) Van-Morrison-Album „Astral Weeks“ hett he mitwarkt.
Mit Michael Fleming, Lisle Atkinson, Milton Hinton, Ron Carter un Sam Jones hör he siet 1968 to dat New York Bass Violin Choir vun Bill Lee. Tüschen 1966 un 1972 weer he Liddmaat vun dat Thad Jones/Mel Lewis Orchestra. Siet 1977 gifft he Ünnerricht an de University of Wisconsin in Madison, dorneben is he up tallriek internatschonalen Festivals uptreeden. To sien Schölern hörrn David Ephross, William Parker und Hans Sturm. 1993 hett he de Richard Davis Foundation for Young Bassists grünnd, de sück de Förderung vun jung Kontrabassisten widmet.
Davis hett en Dutzend Alben as Bandleader herutbrocht un an över tweedusend Upnahmen as Sideman mitwarkt.
Priesen un Utteknungen ännern
Tüschen 1967 un 1974 wur Davis in den Kritikerpoll vun den Down Beat as best Bassist nömmt. Dorto kreeg he twee Ehrendokterwürden as ok den Hilldale-Pries vun de University of Wisconsin–Madison un den Kunstpries vun den Gouverneur von Wisconsin (2001). 2014 kreeg he mit de NEA Jazz Masters Fellowship de hööchste amerikaansch Utteknung för Jazzmusiker.
Diskographisch Henwiesen ännern
- Eric Dolphy: Out To Lunch! (1964, Blue Note)
- Roland Kirk: Rip, Rig and Panic (1965)
- Elvin Jones and Richard Davis: Heavy Sounds (Impulse!, 1967)
- Now's the Time (1972) mit Joe Bonner, Freddie Waits, Clifford Jordan, Marvin Peterson
- Forest Flowers (32 Jazz, 1975-80) mit Stanley Cowell, Ted Dunbar, Billy Hart, James Spaulding, Eddie Henderson, Billy Cobham, Chick Corea, Frankie Dunlop
- Persia My Dear (DIW, 1987) mit Freddie Waits, Sir Roland Hanna
- Live at Sweet Basil (Evidence, 1990) mit George Cables, Ricky Ford, Cecil Bridgewater, Ronnie Burrage, Roland Hanna
- The Bassist: Homage to Diversity (Palmetto, 2001) mit John Hicks