Wikipedia

Fats Navarro

Theodore „Fats“ Navarro (* 24. September 1923 in Key West, Florida; † 7. Juli 1950[1] in New York City) weer en US-amerikaansch Jazztrompeter, de as en vun de herutragendst fröhen Trompeter vun den Bebop gellt.

Fats Navarro, um 1947.
Fotografie vun William P. Gottlieb.

Leven

ännern

Fats Navarro harr kubaansch, afroamerikaansch un chineesch Vörfohren un speel all as Kind tonächst Klaveer (sien ebenfalls Klaveer spelen Vader hett hüm mit söss Johren to'n Ünnericht schickt), fung aber in dat Öller vun 13 Jahren an Trompete un Tenorsaxophon to spelen. Sien eersten Job in en Band harr he in dat Orchester vun Walter Johnson in Miami.

1941 hett he de School verlaaten un wurr in Orlando Liddmaat vun de Band vun Sol Albright, mit de he up Tournee gung, wessel aber in dat sülvig Johr to Snookum Russell sien Orchester in Indianapolis, wo he Früendschap mit den Basuunisten J. J. Johnson sluuten dee. De Grupp vun Russell gull in den 1940er Johren as en vun de anseggt Territory Bands un stell en good Trainingsmögelkeit för den jungen Trompeter dor. Neben J. J. Johnson speel dor ok Ray Brown. Nah twee Johren bi Russell wurr he eerst Solist an de Trompete. In disse Tiet weer sien Stil stark vun Roy Eldridge un sien Cousin Charlie Shavers präägt.

Ansluutend speel he van 1943 bit 1945 in Kansas City bi Andy Kirk, in de sien berühmt Swingorchester Twelve Clouds Of Joy. De eerst Trompeter vun dat Orchester, Howard McGhee, wurr sien engst Früend un Lehrmeester, de hüm ok an den Bebop heranführen dee, den Navarro in den Jazzclubs vun de 52nd Street hören kunn. In' Dezember 1943 sünd Navarro sien eerst Upnahmen mit der Kirk-Band, de 78er för Decca mit „Fare Thee Well Honey“ / „Baby, Don't You Tell Me No Lie“ entstahn.

1944 is he in New York uptreden: Sien Upträe in dat Apollo Theater hett Indruck up de Kritiker maakt. 1945 hett he sien Vörbild Dizzy Gillespie (up de sien Empfehlung) in de stark Bebop beinfloot Big Band vun Billy Eckstine ersett; doch sien Liddmaatschap in Billy Eckstine and His Orchestra weer een Johr later all weer to Enn'. Wiel de Schallplattenfirmen aber mehr an Eckstine sien Balladen interesseert weern, gifft dat man blots wenig Upnahmen mit Soli vun den Trompeter in disse Band. Nah sien Utscheeden bi Eckstine bleev Navarro in New York City. In de Stadt entstunnen mit dat Enn' vun de Big Bands tallriek lüttgere Ensembles, de för hüm dat ideale Format weern. So entstunnen Upnahmen mit Leo Parker, Sonny Stitt, Kenny Dorham un dat McGhee/Navarro Boptet.

 
Fats Navarro un Tadd Dameron.
Foto: William P. Gottlieb.

Af 1947 speel he as Starsolist in de Band vun den Pianisten Tadd Dameron, aber ok mit Illinois Jacquet, Tommy Reynolds, Lionel Hampton un Coleman Hawkins. In disse Tiet weer he ok Solist in en vun de “All-Stars” Gruppen, de in' Rahmen vun de Jazz at the Philharmonic Konzerte in de Carnegie Hall uptreden deen. Sien Tosommenarbeit mit Tadd Dameron gellt as sien musikalisch woll produktivste Periood. De Infloot vun den Pianisten broch en lyrischen Akzent in sien Speel. Navarro weer en vun de Hööftsolisten in en Ensemble, in dat he dormals mit Musikern as Wardell Gray, Allen Eager, J. J. Johnson, Milt Jackson, Curley Russell, Nelson Boyd un Kenny Clarke speel. As legendär gellen de Upträen vun de Band in den New Yorker Club Royal Roost. 1948 nehm he ok en Stück as Liddmaat vun dat Bop-orienteert Benny Goodman Septett up („Stealin' Apples“).

 
Fats Navarro/Don Lanphere Quintett mit Al Haig, Tommy Potter un Max Roach: „Stop“ von 1949

Navarro harr to dissen Tietpunkt bi dat Jazz-Publikum, Kritikern un Kollegen en hooch Ansehn; 1948 weer he Winner in de Leserumfraag vun den Metronome un is denn mit den Metronome All Stars uptreden. Navarro, de spaansch snacken kunn, speel ok af un to bi Jamsessions in den Clubs vun den Latin Jazz-Szene in New York. Ok wenn he völ Spood harr, hett Navarro kien eegen Band grünnd; entstunnen ünner eegen Naam man blots wenig Titel. He hett mit den Perkussionisten Chino Pozo den Tadd Dameron-Titel „Jahbero“ upnommen, de up „All the Things You Are“ foot. Anfang 1949 speel he mit „Casbah“ en wiedere Dameron-Kompositschoon in, de up den Standard „Out of Nowhere“ van 1931 footen dee; hier hemm de afro-kubaansch Perkussionisten Diego Ibarra un Carlos Vidal Bolado mitwarkt. Enn' 1949 entstunn en Bop-Mambo namens „Stop“, den Don Lanphere up de Grundlaag vun „Pennies From Heaven“ schreven harr.

Krank wurrn an Tuberkulose hett dat sien Aktivitäten in de letzt 17 Maand vun sien Leven stark inschränkt; dennoch gung he in' Februar un März 1949 up en JATP-Tournee. 1949 funne dorum blots twee Studiosessions statt; en in' August mit Bud Powell un en wiedere in' September mit Don Lanphere. Toletzt hett hüm noch Charlie Parker 1950 in sien Quartett haalt; kört vör sien Dood entstunnen noch Live-Upnahmen ut dat Birdland. Dormals wog he aber blots noch 55 kg un bi sien Dood sluutend blots noch 35 kg. He is mit 26 Johren an den Folgen vun sien Heroin-Afhängigkeit, sien Alkoholismus un en Tuberkulose storven.

Wegen sien Korpulenz un de hooch Stimm harr he ok den Ökelnaam Fat Girl, den he aber hassen dee.

Würdigung

ännern

Navarro hett insgesamt cirka 150 Upnahmen achterlaaten. 1982 wurr he vun en internatschonal Kritikerschar in de Down Beat Hall of Fame wählt. He gellt as Hööftinfloot för Clifford Brown un de nahfolgen Generatschoon vun Trompetern as Benny Bailey, Lee Morgan, Freddie Hubbard, Sam Noto, Woody Shaw un later Roy Hargrove. [2] Martin Kunzler tellt hüm to „den Frühentwickelten des Jazz, deren Karriere vor ihrem Höhepunkt abbrach“, stets erkennbar „am vollen, ungewöhnlich klaren Ton und einer technisch vollkommenen Phrasierung.“[3]

Ehrungen

ännern

1982: Big Band and Jazz Hall of Fame Ok in de American Jazz Hall of Fame is he upnommen wurrn.

Diskografie (Utwahl)

ännern

Literatur

ännern

Weblenken

ännern

Enkeld Nahwiesen

ännern
  1. ↑ Kernfeld (Herutgever) New Grove Dictionary of Jazz, 1988
  2. ↑ Stuart Varden, All About Jazz
  3. ↑ Kunzler, S. 847.
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=Fats_Navarro&oldid=1019359“