Messier 14
Messier 14 oder M14 is en Kugelsteernhopen in’t Steernbild Slangdräger, de in’n Messier-Kataloog de Tall 14 hett. Sien Helligkeit liggt je na Literatur twüschen 7,3 un 8,6 mag.
| Kugelsteernhopen Messier 14 | |
 | |
| annere Betekens | M14, NGC 6402, C 1735-032, GCl 72 |
| Positschoon | |
| Steernbild | Slangdräger |
| Rektaszension | 17h 37m 36,2s [1] |
| Deklinatschoon | –3° 14′ 45″ [1] |
| Utsehn | |
| Helligkeit | 7,6 [2] mag |
| Kunzentratschoonsklass | VIII [1] |
| Winkelutmaat | 11′ [2] |
| Physikaalsch Egenschoppen | |
| Tohöörigkeit | Melkstraat |
| integreerte Spektraltyyp | F4 |
| Rootverschuven | −0,000202 ± 0,000002[3] |
| Radialsnelligkeit | (-111,5 ± 5) km/s² |
| Afstand vun de Eer | 30.300 [2] Lj |
| Historie | |
| opdeckt vun | Charles Messier |
| an’n | 1. Juni 1764 |
Egenschoppen ännern
Mit wiet över 1 Million Sünnmassen is he de swoorste vun de fief Kugelhopens in dat Steernbild, man he is togliek ok de lichtswackste. In en 10×50-Feernglas is he dorüm kuum to sehn. Feernrohren af 15–20 cm Dörlaat wiest blots en lütte plackige Schiev. De eersten enkelten Steerns sünd eerst af en Apertur vun 30 cm un tomindst 150-facke Vergröttern uttomaken.
M14 is an’n 1. Juni 1764 vun den franzööschen Astronom Charles Messier opdeckt worrn, twee Daag na M10 un M12. Man eerst 1783 künn Wilhelm Herschel den Hopen in enkelte Steerns oplösen. De hellste dorünner is man blots 14 mag hell. De Afstand liggt afhangig vun de Meetmethood twüschen 28.000 un 56.000 Lichtjohren. Dat liggt ok doran, dat galaktische Stoffpartikels sien Helligkeit üm ruchweg 2 Magnituden minnert.
Dat Zentrum vun den Hopen sütt grisselig ut un bargt in’n Süüdoosten en Düsterwulk. Ok in grote Teleskopen kann de Mitt nich vullstännig oplöst warrn. En poor Steernkeden verloopt schraag dör den Hopen. Alltohopen sünd 68 ännerliche Steerns faststellt worrn, dorünner 55 vun de tyypschen ollen RR Lyrae-Steerns. 1938 is dat to en Nova mit de Helligkeit 16 mag kamen, de aver eerst 1964 op Fotoopnahmen opdeckt weer. Dat weer de eerste beobachte Nova in en Kugelsteernhopen.
Literatur ännern
- Ronald Stoyan: Atlas der Messier-Objekte. Die Glanzlichter des Deep Sky. Oculum-Verlag, Erlangen 2006, S. 102–103, ISBN 3-938469-07-2 (hoochdüütsch).
- Bernd Koch, Stefan Korth: Die Messier-Objekte. Die 110 klassischen Ziele für Himmelsbeobachter. Kosmos-Verlag, Stuttgart 2010, S. 32–33, ISBN 978-3-440-11743-9 (hoochdüütsch).
Weblenken ännern
Borns ännern
- ↑ a b c NED data; afropen an’n 11. Februar 2020
- ↑ a b c M14 bi SEDS; afropen an’n 11. Februar 2020
- ↑ SIMBAD Astronomical Database; afropen an’n 15. August 2022
M1 | M2 | M3 | M4 | M5 | M6 | M7 | M8 | M9 | M10 | M11 | M12 | M13 | M14 | M15 | M16 | M17 | M18 | M19 | M20 | M21 | M22 | M23 | M24 | M25 | M26 | M27 | M28 | M29 | M30 | M31 | M32 | M33 | M34 | M35 | M36 | M37 | M38 | M39 | M40 | M41 | M42 | M43 | M44 | M45 | M46 | M47 | M48 | M49 | M50 | M51 | M52 | M53 | M54 | M55 | M56 | M57 | M58 | M59 | M60 | M61 | M62 | M63 | M64 | M65 | M66 | M67 | M68 | M69 | M70 | M71 | M72 | M73 | M74 | M75 | M76 | M77 | M78 | M79 | M80 | M81 | M82 | M83 | M84 | M85 | M86 | M87 | M88 | M89 | M90 | M91 | M92 | M93 | M94 | M95 | M96 | M97 | M98 | M99 | M100 | M101 | M102 | M103 | M104 | M105 | M106 | M107 | M108 | M109 | M110
Apene Steernhopens: M6 | M7 | M11 | M16 | M18 | M23 | M25 | M26 | M29 | M34 | M35 | M36 | M37 | M38 | M39 | M41 | M44 | M45 | M46 | M47 | M48 | M50 | M52 | M67 | M93 | M103
Kugelsteernhopens: M2 | M3 | M4 | M5 | M9 | M10 | M12 | M13 | M14 | M15 | M19 | M22 | M28 | M30 | M53 | M54 | M55 | M56 | M62 | M68 | M69 | M70 | M71 | M72 | M75 | M79 | M80 | M92 | M107
Planetaarsche Nevels: M27 | M57 | M76 | M97
Diffuse Nevels: M8 | M17 | M20 | M42 | M43 | M78
Galaxien: M31 | M32 | M33 | M49 | M51 | M58 | M59 | M60 | M61 | M63 | M64 | M65 | M66 | M74 | M81 | M82 | M83 | M84 | M85 | M86 | M87 | M88 | M89 | M90 | M91 | M94 | M95 | M96 | M98 | M99 | M100 | M101 | M102 | M104 | M105 | M106 | M108 | M109 | M110
Annere: M1 (Supernova-Rest) | M24 (Asterismus) | M40 (Asterismus) | M73 (Asterismus)