Nevenklööt

De Nevenklööt (medizinsch: Epididymis, vun’t greeksche epi „op“ un didymos „dubbelt, Tweeschen“) is en Geslechtsorgan, dat op den Klööt liggen deit. He besteiht vör allen ut den drang wunnen Nevenklötengang (Ductus epididymis), de tosamen veer bit söss Meter lang is.

Klööt, Nevenklööt un Samenstrang vun’n Kater:
1 Kopp vun’n Klööt
2 Steert des Hodens
3 Nevenklötenrand
4 fre’en Rand
5 Klötengekröös
**6 Nevenklööt**
7 Nett vun de Klötenarterie un -veen
8 Samenleider

Jede Nevenklööt is mit den tohören Klööt över de Ductuli efferentes verbunnen. Sien Funkschoon is dat Lagern un Riepen vun de Spermien, de in’n Klööt produzeert worrn sünd. He geiht in den Samenleider över. De Nevenklötengang un de Samenleider sünd Afleggers vun’n Oornerengang.

Anatomie

De Nevenklööt warrt anatoomsch in Kopp (Caput epididymidis), Körper (Corpus epididymidis) un Steert (Cauda epididymidis) ünnerdeelt. He liggt baven in Längsricht op’n Klööt op, wobi de Nevenklötenkopp op’n böveren Pool vun’n Klööt liggt. Mit den Klööt sülvst is de Nevenklööt över en Gekröös drang verbunnen, dat as Mesepididymis betekent warrt.

De bit to 6 Meter lange Gang is op ruchweg 6 cm tosamenknüllt. De Gäng sünd mit tweereegig hoochprismaatsch Zylinderepithel utkleedt, dat dicht mit Stereozilen besett is. In’n mikroskoopschen Snitt finnt sik in’t Lumen vun den Gang tomeist Ansammeln vun Spermien, de noch nich riep sünd. Üm dat Epithel rüm is Geweev, dat sik tohopentrecken kann: In’n Kopp un in’n Körper sünd Myofibroblasten (kuntraktile Binngeweevszellen), in’n Steert gladde Muskelzellen.

Nevenklöten sünd vunwegen den Klötenafstieg mit en dubbelte Peritonealhüll afdeckt, de Tunica vaginalis testis. En Foortsatz vun disse Hüll stiggt blangen den Klööt rünner. Beide Blööd vun de Hüll – dat butere Periorchium un dat binnere Epiorchium – sünd mitenanner verbunnen un sluut de spleetförmige Cavitas peritonealis scroti in, wat en Utrstülpen vun de Buukhöhl is.

De Nevenklööt entsteiht embryoloogsch ut den Oornerengang (Wolff-Gang), de sik direkt ünner de Inmünnen vun de Ductuli efferentes düchtig verlängert. De Ductuli stammt ut de Oornerenkanals af. In’n wieteren Verloop billt de Wolff-Gang den Samenleider (Ductus deferens).

In’t Ümfeld vun’n Nevenklööt sünd faken dree Resten vun de Entwickeln as Embryo to finnen: As Foortsatz vun’n Nevenklötenkopp tütt sik en blasenförmigen, steeligen Anhang över den Pool vun’n Klööt. Dat is de Appendix epididymidis, dat bövere Endstück vun’n Oornerengang. Blangen den Nevenklötenkopp liggt in’t Binngeweev vun’n Samenstrang de Biklööt (Paradidymidis) – korte, slatene Kanals, wat Resten vun den Oornerengang sünd. Op den böveren Klötenpool, dicht blangen den Nevenklötenkopp, finnt sik butendem tomeist en wieteren Anhang – jüst so as de Appendix epididymidis, aver nich steelig. Dat is de Appendix testis (Morgagni-Hydatide), de dat bövere Enn vun’t Müller-Gang dorstellt. Ut den entwickelt sik bi de Fro de binneren Geslechtsorganen.

Funkschoon

Üm beweglich to warrn bruukt de Samenzellen (Spermien) den intensiven Kuntakt mit de Wand vun’n Nevenklööt. Dorför sünd dat Nevenklötenepithel un de Stoffen, de in vele verschedene Vörgäng dorvun billt warrt, tostännig. Jemehr Fruchtbortkeit kriegt de Spermien aver eerst mit de Kapazitatschoon in Genitaltrakt vun de Fro, wat de Endphaas vun’t Riepen vun de Spermien dorstellt.

De Zellen vun’t Nevenklötenepithel resorbeert Fletigkeiten un sezerneert ünner annern Glykoproteinen, de an de Böverflach vun de Spermien adsorbeert warrt. Kopp un Lief deent to’n Riepen, wiel de Steert to’n Spiekern dor is. De Spermatozooen warrt över en Tietduer vun ruchweg twölf Daag dör Tosamentehn vun de Myofibroblasten dör den Kopp un den Lief vun’n Nevenklööt in’n Steert transporteert. De gladde Muskulatur vun’n Steert is innerveert un tütt sik jüst so as de Samenleider tosamen, üm de Spermien in de Harnröhr to bringen.

Krankheiten

De wiet fakenste Krankheit vun’n Nevenklööt is en Sweer, de as Epididymitis betekent warrt. Dordör warrt de Nevenklööt faken bannig grötter, wat mit veel Pien verbunnen is. Dorblangen warrt de roren Zystadenomen vun’n Nevenklööt bi de Von Hippel-Lindau-Krankheit beschreven.