Rode Slubbaante
De Rode Slubbaante (Anas platalea), ok Rode Slubbe oder Voss-Slubbe nömmt, is en Aart ut de Familie vun de Aantenvagels. Dor warrt se nu wedder to de Aanten an sik mit torekent.
Rode Slubbaant(e), Rode Slubbe;
Voss-Slubbaant(e) | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
Anas platalea | ||||||||||||||||
Vieillot, 1816 |
Systematik
ännernTo de Slubbaanten höört de europääsche Slubbe, de Austraalsche Slubbaante un de Kapslubbe mit to. Dor is de Rode Slubbaante de lüttjest vun. Ehr Snavel is wat breeder, un lett, as en Lepel. Vunwegen fiene Lamellen kann düsse Snavel to'n Sichten vun Freten bruukt weern. De Rode Slubbe warrt as Link to de Kaneelaante ankeken, vunwegen datt se dor en poor Egenaarden mit deelt.
Kennteken
ännernBi de Rode Slubbaante verscheelt sik Waart un Aante bannig. De Seken sünd alltohopen wat bruun vun'e Farv mit swattbrune Teken dor in. Man bi den Waart sünd Kopp un Hals hellbruun bit grau mit dünne swatte Streke dor intekent. An't Lief slaht de Feddern wat na rood hen, mit regelmatige dunkerbrune Stippels dor up.
Wo de Rode Slubbe vorkamen deit
ännernDe Rode Slubbe is in Süüdamerika tohuse. Dor leevt se vun Buenos Aires in'n Norden bit runner na Füerland in'n Süden. 8-16 Paare vun de Rode Slubbe bröödt ok up de Falklandinseln. Dor tellt se to de Subantarktis ehre Vagelwelt mit to.[1] De meisten Roden Slubbaanten leevt an Argentinien siene Waterkant. In desülvigen Gemarken is ok de Argentiensche Kaneelaante an to drepen.
Wie se leven deit
ännernIn de Brödeltied leevt de Roden Slubben poorwiese an flacke Brack- un Söötwaters in opene Landschop. De Nester boot se up drögen Grund, nich wiet af vun't Water. Bröden doot se normolerwiese vun September- bit Novembermaand. Se leggt sess bit acht Eier, de sünd cremefarvt oder en beten wat gröön. Dat duert 25 Dage, denn kruupt de Jungen ut. Utwussen sünd de na een Johr. Dat Freten warrt bi dat Sichten in't Water upnahmen, wenn se dor mit'n Snavel dörslubbern doot. Vundeswegen ok de Naam. Freten doot se Deele vun Waterplanten, Algen un lüttjer Deerter. Alltohopen nehmt se mehr Proteine vun Deerter up, as vun Planten.
Literatur
ännern- Janet Kear (Rutg): Ducks, Geese and Swans. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854645-9
- Hartmut Kolbe; Die Entenvögel der Welt, Ulmer Verlag 1999, ISBN 3-8001-7442-1
- Robin und Anne Woods: Atlas of Breeding Birds of the Falkland Islands, Anthony Nelson, Shorpshire 1997, ISBN 0-904614-60-3
Weblenken
ännernBelege
ännern- ↑ Wood, S. 98