Barry Harris
Barry Doyle Harris (* 15. Dezember 1929 in Detroit; † 8. Dezember 2021 in Weehawken, New Jersey[1]) weer en US-amerikaansch Jazzpianist vun den Bop (Bebop un Hardbop) as ok Musikpädagoog.
Leven un Wirken
ännernHarris stamm as sien Früend ut de Jöögd, Tommy Flanagan, ut Detroit, wo sien Moder Karken-Pianistin weer. Klaveerspelen hett he all mit veer Johren lehrt un hett Midden vun de 1940er Johen en Pries in en lokal Klaveer-Wettbewarf wunnen. He hett mit den hier to Huus ween Thad Jones un Blue Mitchell (un mit sien Früenden ut de Jöögd Pepper Adams, Doug Watkins un Paul Chambers) un hett as Huuspianist vun en Jazzclub dörreisend Jazzmusiker as Lester Young, Lee Konitz, Sonny Stitt, Wardell Gray, Miles Davis, as ok en Session mit Charlie Parker begleit. 1950 entstunnen eerste Unahmen ünner eegen Naam, as he twee Titel mit Frank Foster, John Evans (Gitarr), Ray McKinney (Bass) un Ralph Clark (Slagtüüch) inspelen dee 1955 wark he an Donald Byrd sien eerst Album mit (First Flight); 1956 tour he mit Max Roach, speel mit Art Farmer un 1960 mit Cannonball Adderley. In dat sülvig Johr truck he nah New York.
In de 1960er Johren weer Harris dor regelmatig Begleiter vun Coleman Hawkins (1965 bit 1969), hett mit Dexter Gordon ("Biting the Apple", 1976), Hank Mobley, Yusef Lateef un Illinois Jacquet upnommen un weer 1974 Assistent vun sien Vörbild Thelonious Monk, mit de he engen Kuntakt in de Wahnen vun Pannonica de Koenigswarter harr, de in Monk sien letzt Johren för hüm sörgt hett (he is mit Flanagan ok in den Dokumentarfilm Thelonious Monk - straight no chaser vun Charlotte Zwerin van 1988 to höörn). As Pianist is he buterdem tark vun Bud Powell beinfloot. 1982 hett he dat Jazz Cultural Center in New York grünnd, en Mischung ut Ünnerrichtsstäe [2] (he hett bit in’n hooch Öller Jazz un Jazzpiano mit en eegen Mathood ünnerricht, as all af 1958) un Upträestäe för sück un Musiker vun ähnlich Richt. 2013 is he in’n Village Vanguard mit sien Trio ut Ray Drummond (Bass) un Leroy Williams (Slagtüüch) uptreeden.[3] In’n Beriek vun den Jazz weer he luut Tom Lord tüschen 1950 un 2019 an 188 Upnahmesessions bedeeligt.[4] In dat Johr 2000 harr he noch en Gastupträe bi Regina Carter hör Album Motor City Moments.
Up de Lehrtätigkeit vun Harris geiht de völ anspiest Bebopskala torüch, de he aber "sixth-diminished" scale nöömt hett.
Ehrungen
ännern- 1989: NEA Jazz Masters Fellowship
- 1991: Bird Award
- 1999: Big Band and Jazz Hall of Fame
He is ok in de American Jazz Hall of Fame upnommen wurrn.
Harris is an’n 8. Dezember 2021 an Komplikatschonen vun en COVID-19-Erkrankung dood bleven.[1]
Diskographisch Henwiesen
ännernAs Bandleader bzw. Solist
- Barry Harris at the Jazz Workshop (Riverside, 1960) mit Sam Jones, Louis Hayes
- Preminado (Riverside 1961) mit Joe Benjamin, Elvin Jones
- Chasin’ the Bird (Riverside, 1962) mit Bob Cranshaw, Clifford Jarvis
- Luminescence! (Prestige 1967) mit Slide Hampton, Junior Cook, Pepper Adams, Bob Cranshaw, Lennie McBrowne
- Magnificent! (Prestige, 1970) mit Ron Carter, Leroy Williams
- Barry Harris plays Tadd Dameron (Xanadu 1975)
- The Bird of Red and Gold (Xanadu 1982)
- For the Moment (Uptown, 1984)
- Live at Maybeck Recital Hall, Volume Twelve (Concord, 1990) solo
- Confirmation (Candid 1991)
- I'm Old Fashioned (M&I; 1998), mit George Mraz, Leroy Williams, Chor
- Last Time I Saw Paris (Venus, 2000), mit George Mraz, Leroy Williams
- Live in New York (REservor, 2002), mit Roni Ben-Hur, Paul West, Leroy Williams
- Live from New York, Volume 1 (Lineage, 2004), mit John Webber, Leroy Williams
- Live in Rennes (2005), mit Mathias Allamane, Philippe Soirat
As Sideman
- Dexter Gordon: Gettin' Around (Blue Note, 1965)[5]
- Coleman Hawkins: Wrapped Tight (Impulse, 1965)
- Yusef Lateef: Eastern Sounds (OJC, 1961)
- Charles McPherson: Con Alma (OJC, 1965)
- Lee Morgan: The Sidewinder (Blue Note 1963)
- Red Rodney: Bluebird (Camden, 1973–81)
Weblinks
ännernAnmarken un enkeld Nahwiesen
ännern- ↑ a b Nachruf bei NPR
- ↑ dat Jazz Cultural Center bestunn tüschen August 1982 un August 1987 in 368 Eighth Avenue, tüschen 28th un 29th Street in Manhattan.
- ↑ Jazz-Listings January in The New York Times
- ↑ Tom Lord: The Jazz Discography (online, afropen an’n 24. November 2019)
- ↑ Blue Note Artists – Dexter Gordon. Afropen an’n 23. September 2019 (engelsch).