Lüttich-Bastogne-Lüttich

Dat Radrennen Lüttich–Bastogne–Lüttich (franzöössch Liège–Bastogne–Liège), af un an ok blots kört LüBaLü nömmt, is dat oldste noch utdragen Eendagsrennen un wurrd to de so nömmt fief Monumenten vun’n Radsport tellt.

Historie

Dat dör den walloonschen Deel vun Belgien führend Rennen wurr eerstmals 1892 start un drocht den Ehrennaam La Doyenne (De Öllste). Dat jedes Johr enn’n April stattfinnend Rennen weer bit 2004 Deel vun de 10 Rennen umfatend Rad-Weltcup. Nahdem dat afschafft wurrn weer gehör dat af 2005 för dree Saisons to de nee inföhrt UCI ProTour, en Serie vun de wichtigsten Radrennen vun en Johr.

Lüttich–Bastogne–Lüttich gellt upgrund vun dat bannig hügelig Profil dör de walloonsch Ardennen as en vun de swoorsten Klassiker in’t Radsport. De Streckenführung ännert sück vun Johr to Johr blots en beten. Vör allen de tweete Deel vun dat etwa 250 km lang Rennen föhrt över mehrere relativ kört, aber piel Anstiege (Côtes), de faken rennentscheedend Charakter hebbt. Am berühmtesten is de Côte de la Redoute. Charakteristisch is de flink Affolg vun de Anstiegen in’t Finale. Dordör hebbt ok klassisch Bargspezialisten, de Mögelkeet to winnen, bi de anner Monumente des Radsports is dat meest nicht mehr mögelk. Dat Teel befinnt sück an en Anstieg in Ans, en lütten Stadt, de an Lüttich grenzt.

De meesten wunnen Rennen bi de „Doyenne“ hett Eddy Merckx uptowiesen, de tüschen 1969 un 1975 insgesamt fief Mal wunn. De beid eenzigen düütschen Winners bit vundaag weern Hermann Buse 1930 un Dietrich Thurau 1979.