Marian McPartland
Marian McPartland (* 21. März 1918 bi Slough, Buckinghamshire, as Margareth Marian Turner; † 20. August 2013 in Long Island[1]) weer en US-amerikaansch Jazzmusikerin (Pianistin) un Journalistin vun britisch Herkunft.
Leven un Wark
ännernMarian McPartland weer en musikalisch Fröhbegabung. Hör (klassisch) Kompositschoons- un Klaveerstudium an de berühmt London Guildhall School of Music and Drama (wo se ok Violen spelen lernt hett) hett se afbraken, nahdem se faststellt harr, dat hör Jazz mehr toseggen dee. Tegen den Willen vun hör Vader speel se in en Vaudeville-Nummer mit veer Pianos ünner de Künstlernaam Marian Page. Bi de Betreuung vun de allieert Truppen in dat befreet Frankriek un Belgien hett se 1944 hör lateren Mann, den elf Johr ölleren Kornettisten un Bix Beiderbecke-Schöler Jimmy McPartland kennen lernt.
Nah den Krieg truck se 1946 mit hör Mann nah Chicago un speel anfangs in de sien Band. Während de aber Dixie speel, harr se en moderneren Smack. Siet 1949 schreev se för Down Beat. In dat glieker Johr truck se nah New York City, wo se en eegen Jazztrio grünnd hett, dat tonächst 1950 in‘ Embers speel. Ut hör Engagement för twee Week in dat New Yorker Hickory House in de 52. Street 1952 keem dat to en Beschäftigung as Club-Trio bit 1960 (tietwies mit den Slagtüüchspelers Joe Morello) un Mel Zelnick. Tallriek Jazz-Grötten hebbt hör Speel mit disse Restaurant-Club höört, von de ok Upnahmen vun Rudy Van Gelder för Savoy existeeren. Se hett hör Engagement ok dorto bruukt, Jazzmusiker vun anner Clubs in de 52. Street as ok ut dat Birdland to hören un hett - mit en enzyklopädisch Gedächtnis versehn - ständig hör Repertoir vergröötert. An‘ Enn‘ vun dat Johrteint weer se in de New Yorker Szene fast etableert.
In de 1960er Johren harr se in New York en eerst Radio-Show bi WBAI-FM un hett för Washington, D.C. en Jazz-Erziehungsprogramm för Schoolkinner entwickelt, dat landsweit vörbildlich wurr. 1969 grünn se en eegen Plattenlabel namens Halcyon Records, dat vör allen hör eegen Triomusik verapenlicht hett. 1978 kreeg se dat Angebot vun National Public Radio, en weekendlich Sendung to modereeren. Se hett en Gegenvörslag makt: An’t Klaveer sittend wull se modereeren un dorbi jeweils en Gast inlaaden, üm mit de gemeensam Musik to maken. De Vörslag wurr annommen. Eerst Gast in Marian McPartlands Piano Jazz weer an‘ 4. Juni 1978 Mary Lou Williams. Insgesamt snack un musizeer Marian McPartland in hör weekendlich mit mehr as 1000 Gasten, etwa mit Oscar Peterson, Cleo Patra Brown, Bill Evans, Rosemary Clooney, Teddy Wilson, Carmen McRae, Dizzy Gillespie, Dave Brubeck, Amina Claudine Myers, Keith Jarrett, Alice Coltrane, aber ok mit John Medeski, Linda Ronstadt oder Elvis Costello. De musikalisch Duos, de in 30 vun de Sendungen entstahn sünd, wurrn jeweils up CD rutbroch. 2004 kreeg se dorför en Grammy. Af de 1970er Johren nehm se ok tallriek (an de 60) Alben för Concord up.
Dat swingend Speel vun McPartland is doröver rut up tallriek Tondrägern mit Modern Jazz dokumenteert. Hör Kompositschoon Twilight World wurr to’n Standard.
Hör in Tüschentiet (1970) vun hör schett Mann Mann Jimmy hett se kört vör de sien Dood 1991 nochmal heiraadt.
Utteknungen un Pries
ännern1983 kreeg se den Peabody Award un 2000 de NEA Jazz Masters Fellowship un den Mary Lou Williams Women in Jazz Award. 1986 wurr se in de International Association of Jazz Education Hall of Fame un in’ Oktober 2006 in de Long Island Music Hall of Fame upnommen.
Diskographisch Henwiesen
ännern- 1981 - Marian McPartland's Piano Jazz Feat. Dick Wellstood (Jazz Alliance), (p) Solo & Duo mit Dick Wellstood
- 2000 - One on One (Chesky) mit Clark Terry, Geri Allen, Don Friedman, Roland Hanna, Barry Harris, Eric Lewis, Junior Mance
Literatur
ännern- Marian McParland Marian McPartlands Jazz World, University of Illinois Press 2003 (zuerst 1987 als All in good time, en Sammlung vun Kritiken)
- Marian McPartland Portraits 2000
- Marian McPartland All in good time, Oxford University Press, 1987
Born
ännern- Linda Dahl, Stormy Weather. The Music and Lives of a Century of Jazzwomen. Quartet Books. London 1984. ISBN 0-7043-2477-6
- Leslie Gourse, Madame Jazz. Oxford University Press. New York 1995. ISBN 0-19-508696-1