Slichten Maikäver

(wiederwiest vun Boomtiek)

De Slichte Maikäver oder Feldmaikäver (Melolontha melolontha) is en Aart ut de Familie vun de Scarabäuskävers ut dat Geslecht vun de Maikävers (Melolontha). He is en Verwandten vun den Wooldmaikäver.

(Slichten) Maikäver; Feldmaikäver;

Burrkäver; Brummtieke

En Slichten Maikäver will losflegen
Systematik
Stamm: Liddfööt (Arthopoda)
Ünnerstamm: Tracheendeerter (Tracheata)
Böverklass: Sessfööt (Hexapoda)
Klass: Insekten (Insecta)
Ünnerklass: Fleeginsekten (Pterygota)
Böverornen: Neeflunken (Neoptera)
Ornen: Kävers (Coleoptera)
Ünnerornen: Polyphaga
Familie: Scarabäuskävers (Scarabaeidae)
Ünnerfamilie: Melolonthinae
Tribus: Melolonthini
Geslecht: Maikävers (Melolontha)
Oort: Slichten Maikäver (Melolontha melolontha)
Wetenschoplich Naam
Melolontha
Linnaeus, 1758

Plattdüütsche Naams

ännern

Up Platt hett düsse Käver allerhand Naams. Je na Gegend is he bekannt as Boomtiek(e) (Oostfreesland), Brummtiek(e) (Oostfreesland), Burrkäver (Hamborg, Holsteen, Meckelnborg, Pommern), Eckeltäwe (Ollenborger Mönsterland; Oostfreesland), Maikaise (Middelmark), Maikäver, Maikeäwer (Middelmark), Maisebber (Noordfreesland), Maisever (Finkwarder) oder Maitiek(e) (Oostfreesland).

Kennteken

ännern

Slichte Maikävers weert twee bit dree Zentimeters lang (22 bit 32 Millimeters). Kopp, Bost un Achterlief sünd swatt, bit up dat üterste Enne. Dat is, as Been, Deekflunken un Föhlspriete, roodbruun. Man in’e de Farv verscheelt se sik doch allerhand: Dat gifft wat hellere Deerter mit roodbrune Vörbost un Been, just so as dunkere, mit meist swatte Bost un Been. An’e Sieten vun dat Achterlief fallt en Reeg vun witte dreekantige Placken up. Grote Deele vun dat ganze Lief, mit Halsschild un Deekflunken, dreegt witte Haare, sünd avers man nich ganz todeckt vun de Haar. Ok dor verscheelt sik de Deerter in, wie dannig de Haare utbillt sünd. Dat Enne vun’t Achterlief is nich vun de Deekflunken todeckt un löppt spitz to. Bi Heken un Seken ist dat anners utformt. Up de Deekflunken kann Een veer Gölen sehn, de dor langslopen doot. An de Föhlsprieten sitt en Föhlerkülen an, de lett na en Weiher. Bi dat Heken besteiht düsse Weiher ut seven Lamellen, bi dat Seken sünd dat bloß man sess. De Lamellen vun dat Heken sünd meist dubbelt so lang, as bi dat Seken.

Budden

ännern

Bi de Budden hannelt sik dat um Maibudden. Se hefft dree dannige Paar Been, sünd wittgeel mit brunen Kopp un vun’e Form her wat krumm as de Bookstave C. An’n Kopp sitt Föhlsprieten mit veer Le’e an un dannige Mundwarktüge. Vun de Maibudden vun annere Scarabäuskävers verscheelt se sik sunnerlich dör dat üterste Segment vun dat Achterlief.

Wo he leven deit

ännern

Anners, as de Wooldmaikäver is de Slichte Maikäver nich in’n Woold tohuse, man leevt sunnerlich in open Land. Man beide Aarden könnt an’n Suum vun’n Woold uptreden oder dor, wo de ole Wooldbestand en beten wat utdünnt is. De Budden bruukt en losen Grund, wo se good in buddeln könnt un wo dat nich to natt un nich to dröge is. In’n Sump oder in ganz drögen Grund kaamt se nich vör. Se hoolt sik in allerhand Umto up, as Wischen, Goorns un anner Kulturland.

Wie he leven deit

ännern
 
Paarung

Nadem se sik in’t Vörjohr paart hefft, leggt de Seken ehre Eier in’e Eer. Dor buddelt se sik in weken Grund för, sunnerlich, wenn dor wat Sand in is, un gaht dor 15 bit hen to 25 Zentimeters deep bi. De Eier sünd 2 bit 3 Millimeters lang un witt un weert up’n Bulten vun bi 24 Stück afleggt. Normolerweise leggt elk Seken twee vun düsse Bultens af. Dat duert veer bit sess Weken, denn kruupt dor de Budden ut. Se leevt in’e Eer un weert Maibudden nömmt. Se gaht bi Wuddeln vun allerhand Plantenaarden bi un versmaht dor nicht Gras bi un nich Kruud. Ok Wuddeln vun Holtplanten freet se. Bi en Versöök is rutfunnen wurrn, datt se an’n leevsten de Wuddeln vun’e Botterblome freet, un denn ok vun annere Krüder, as Sürken, Dusendblatt un de wecken Grasaarden. Man bi de meisten Gräser gaht se nich bi.[1] De Budden kruupt dör de Eer dör un söökt dor Wuddeln bi, de se freten könnt. Dor könnt se bit hen to 70 Zentimeters bi achter sik laten.[2] De Wuddeln könnt se finnen mit Hölp vun Kohlenstoffdioxid un annere Substanzen, de vun de Wuddeln afgeven weert.[3] In’n Winter buddelt sik de Budde deeper rin in’e Eer un geiht so de Frost ut’n Weg. As all verwandte Aarden gifft dat bi den Slichten Maikäver dree Statschonen in ehr Leven as Budde. An meisten kaputtfreten doot se in dat drüdde Stadium. Wenn se to’n eersten Mol överwintert, staht de Budden in dat tweede Stadium. In ehr tweet Johr fangt se na’n Winter wedder an to Freten, wenn de Eer ok deeper unnen tominnst 7 ° C warm is. Tomeist is dat in’n Aprilmaand. In’n laten Sommer smiet se wedder de Huud af un verwannelt sik to’n drüdden Mol in en annere Budde. Denn weegt se bi 3,8 g. Na ehren tweeden Winter verpoppt sik de Budden in en Poppenkamer in’e Eer. Dor kruupt denn in’n Harvst de ferdigen Kävers ut. De blievt avers noch bit to’n neegsten Maimaand in de Poppenweege un kruupt denn eerst na boven an’e Luft. Meist kruupt all Budden togliek ut’e Eer. Dat hangt vun dat Weer af. De meisten Slichten Maikävers kruupt twee bit dree Weken later ut, as de Wooldmaikäver. De Kävers leevt dree Johre, bit sesik to en richtigen Käver (Imago) utspunnen hefft, un denn noch mol veer bit sess Weken as en adulten Maikäver. De meisten Kävers gaht dood, wenn se sik paart un de Eier afleggt hefft, man bi en Drüddel vun de Seken överleevt dat un flüggt in en lüttjet Holt, fritt dor noch wat un leggt denn noch mol Eier. Dat gifft ok Kävers, de leggt to’n drüdden Mol Eier, man dat is man roor. Vunwegen datt dat en poor Johre duert, bit de Kävers so wiet sünd un wiel se in verscheden Johre utkruupt, hefft de Generatschonen normolerwiese nix mit’nanner to doon. Dat gifft Johrgänge, dor gifft dat veel mehr Kävers, as in annere. Vundeswegen treedt de Maikävers af un an in grote Masse up. Meist passeert dat all dree oder veer Johre. Düsse Johre weert Maikäverjohre nömmt. In’n Süden vun Middeleuropa bruukt de Slichten Maikävers normolerwiese dree Johre, bit se sowiet sünd, de Wooldmaikävers bruukt avers veer Johre. Wieter in’n Norden bruukt ok de Slichte Maikäver veer Johre. Wenn se utkrapen sünd, fleegt de adulten Kävers na Böme hen oder na’n Woold. Meist leegt se bloß man in de Schummertied. Se freet Blöer vun Böme, sunnerlich vun Eken un Böken, towielen ok vun Aaftböme. Se paart sik up de Böme, dat kann man en poor Stunnen duern. Nadem se 10 bit 20 Dage freten hefft, fleegt de Seken to’n Eierleggen torüch ut’n Woold in dat apene Land. An’n leevsten leggt se de Eier af an Stäen, wo nix wassen deit.

Wo he vörkamen deit

ännern

De Aart kummt vör in’n gröttsten Deel vun Europa, man in’n Süden vun de Middellannsche See is se roor. De nöördliche Grenz liggt in’n Süden vun Sweden. In’n Osten kummt se vör bit Eestland, Russland sien europääschen Deel un de Ukraine, langs de Lien vun Smolensk, Kursk, Charkiw, Saporischschja, Odessa.[4]

Maikävers as Untüüch

ännern

Sunnerlich de Maibudden könnt in de wecken Johre, wenn se in Massen utreden doot, groten Schaden for de Buern dorstellen. Wenn se bi de Wuddeln up Wischen un Fennen bigaht, wasst dor nich mehr veel un dat gifft brune Placken in’t Gras. Normolerwiese schaadt de adulten Kävers de Böme nich so unbannig, man ok hier könnt se, wenn se in Masse uptreden doot, de Böme kahl freten un groten Schaden for den Wooldbo bedüden.[5] Bedeutsam ist aber auch der Wurzelfraß des dritten Larvenstadiums an Bäumen, vor allem an Jungpflanzen, z. B. in Baumschulen oder Obstbaumkulturen.

  • H.F. Huiting, L.G. Moraal, F.C. Griepink & A. Ester: Biology, control and luring of the cockchafer, Melolontha melolontha. Literature report on biology, life cycle and pest incidence, current control possibilities and pheromones. Project Report, Applied Plant Research (Praktijkonderzoek Plant & Omgeving BV). Wageningen 2006. download
  • Melolontha melolontha. Interactive Agriculture Ecological Atlas of Russia and Neighboring Countries online

Weblenken

ännern
  Slichten Maikäver. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Belege

ännern
  1. R. Hauss & F. Schütte (1976): Zur Polyphagie der Engerlinge von Melolontha melolontha L . an Pflanzen aus Wiese and Ödland. Anzeiger für Schadlingskunde, Pflanzenschutz, Umweltschutz 49: 129–132.
  2. F. Schwertfeger (1939): Untersuchungen über die Wanderung des Maikaferengerlings (Melolontha melolontha L. und Melolontha hippocastani F.). - Zeitschrift für angewandte Entomologie 26: 215-252, zit. nach Thomas Hasler: Abundanz- und Dispersionsdynamik von Melolontha melolontha (L.) in Intensivobstanlagen. Diss., ETH Zürich, 1986.
  3. Elisabeth Johanna Eilers: Chemosensation and belowground host plant finding in Melolontha melolontha L. larvae. Diss., FU Berlin, 2012.
  4. Interactive Agriculture Ecological Atlas of Russia and Neighboring Countries
  5. Trevor A. Jackson (2006): Scarabs as pests. A continuing problem. Coleopterists Society Monograph Number 5: 102–119.