Wikipedia

Brummers

De Brummers oder Brummflegen, ok Kohschietenflegen, (Calliphoridae) sünd en Familie mank de Flegen (Brachycera). Se weert to de Tweeflunken mit torekent. Up’e ganze Eer gifft dat bi 1.000 Aarden vun Brummers, dormank bi 45 Aarden in Düütschland. In’e Grötten verscheelt de Deerter sik duchtig. Dat Lief kann bit hen to 18 Millimeters bi de Dodenflege (Cynomyia mortuorum) lang ween. Dat Lief bi düsse Flegen is stevig boot un meist metallblau oder gröön bit hen to glimmern goldgröön farvt. Ogen un Flunken sünd bannig good utbillt, as Mundwarktüüch hefft se en Leckrüssel.

Brummers; Brummflegen; Kohschietenflegen
Lucilia caesar
Systematik
Domään: Eukaryota

ahn Rang: Veelzellers (Metazoa)
Afdeel: Geweevdeerter (Eumetazoa)
Ünnerafdeel: Tweesiedendeerter (Bilateria)

ahn Rang: Ehrdermünner (Protostomia)
Böverstamm: Huututtreckers (Ecdysozoa)
Stamm: Liddfööt (Arthopoda)
Ünnerstamm: Tracheendeerter (Tracheata)
Böverklass: Sessfööt (Hexapoda)
Klass: Insekten (Insecta)
Böverornen: Neeflunken (Neoptera)
Ornen: Tweeflunken (Diptera)
Ünnerornen: Flegen (Brachycera)
Familie: Brummers (Calliphoridae)
Wetenschoplich Naam
Calliphoridae
Brauer & Bergenstamm, 1889

Wie se leven doot

ännern
 
Brummers up frische Höhnerschiete

Brummflegen finnt sik sunnerlich an Blöten, meist an Schirmblöten. Dor könnt se meist in all Biotope bi vorkamen. Freten doot se Nektar un Pollen, ok Honnigdau. Smecken könnt se, as de meisten Flegen mit Organe an de Footle’e. Wenn se Ssapp upnehmen wüllt, fleegt de Brummers faken na orgaansche Stoffe hen, de vergammelt un na Blöten, de na Aas röken doot, as Aaronskelk un Swämme as de Stinkswamm (Phallus impudicus).

Wie se sik vermehrt un groot weert

ännern
 
Brummers up Kohschiete

Brummers leggt ehre paarhunnert Eier up orgaansche Stoffe af, wo meist veel Eiwitt in sitten deit. In de eersten Phasen atent de Budden over de Huut, vun de drüdde Phase af an gaht de eersten un achtersten Göter vun dat Tracheensystem up. Dat hannelt sik um Budden sunner egen Kopp. Brummerbudden leevt in Planten un Deerter, de vergammelt. Dor höört ok Lieken to. Ok in Schiete hoolt se sik up. Bi de wecken Aarden warrt dat Freten butenliefs verdaut. Dor weert de Stoffe, de se freten wüllt, mit Verdauungssapp dör’nanner mengelt un düsse Bree warrt denn achternah upnahmen.

Mank de Brummflegen gifft dat ok Aarden, de leevt as Binnen- oder Butenparasit up allerhand Warveldeerter, ok bi’n Minschen. Dor leevt se in opene Wunnen oder unner den Weert siene Huut (Myasis). To düsse Grupp höört Aarden ut de Geslechter Cordylobia (u. a. de Tumbuflege), Lucilia un Phormia. De Budden vun Lucilia sericata weert in de Medizin as Middel to’n Helen vun Wunnen insett, vunwegen datt se sunnerlich Geweev freten doot, dat al afsturven is. So hoolt se de Wunnen rein. Verpoppen doot sik Brummers meist an oder unner de Eer, man dat gifft ok Poppen, de sitt in de Nester vun de Weerte oder in den doden Weert.

Schaden

ännern

De Produkte vun de Brummerbudden ehren Stoffwessel sünd nich gesund for den Minschen. Fleesch, wo se mol an seten heft, kann nich mehr vertehrt weern. Wenn se an Levensmiddels bigaht, dreegt se ok Mikroorganissen over, de spleet Eiwitt, Köhlenhydrate un Fett up. So treedt se as Vekters up for den Minschen un gaht as gefährlich Untüüch an Fleesch, Fisch un Melkprodukte.

Brummers dreegt Krankheiten over

ännern

Just, as annere Flegen (kiek bi Echte Flegen) könnt Brummers vull Kieme sitten, de Krankheiten un Süken utlösen könnt. So könnt Brummers Krankheiten un Süken up Minschen un Deerter overdregen.

Systematik

ännern

In Europa gift dat mehr, as hunnert Aarden:

Galerie

ännern
  •  
    Geslecht Calliphora
  •  
    Cochliomyia hominivorax)
  •  
    Goldflege – Geslecht Lucilia

Literatur

ännern
  • Joachim Haupt, Hiroko Haupt: Fliegen und Mücken – Beobachtung, Lebensweise. Naturbuch, Augsborg 1998, ISBN 3-89440-278-4.
  • Klaus Honomichl, Heiko Bellmann: Biologie und Ökologie der Insekten. CD-Rom, Fischer, Stuttgart/ Jena/ New York 1996, ISBN 3-437-25020-5.
  • Klaus Honomichl, Werner Jacobs: Biologie und Ökologie der Insekten: ein Taschenlexikon. 3. Aufl., Fischer, Stuttgart/ Jena/ Lübeck/ Ulm 1998, ISBN 3-437-25890-7.
  • Bernd Karger (Overhengahn): Handbuch gerichtliche Medizin. Band 1, Kapitel 2.2.7, Springer, Berlin 2004, ISBN 3-540-00259-6, S. 170–187.

Weblenken

ännern
  Brummers . Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=Brummers&oldid=922799“