Dark Star
Dark Star (op Platt so veel as „Düüster’n Steern“; dt. Titel: Dark Star – Finsterer Stern) is en Science-Fiction-Parodie vun den Speelbaas John Carpenter ut dat Johr 1974. De Film is togliek en Hommage an den Film 2001: A Space Odyssey. De Low-Budget-Produkschoon is to en Oort Kultfilm worrn, wat to’n groten Deel an de philosophischen Diskusschonen mit de „Bomb 20“.
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Dark Star |
| Düütsch Titel: | Dark Star – Finsterer Stern |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1974 |
| Läng: | 82 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 6 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | John Carpenter |
| Dreihbook: | John Carpenter Dan O’Bannon |
| Produkschoon: | John Carpenter |
| Musik: | John Carpenter |
| Kamera: | Douglas Knapp |
| Snitt: | Dan O’Bannon |
| Dorstellers | |
| |
Inholt
ännernDat Ruumschipp Dark Star mit en Handvull Lüdd an Boord is siet twintig Johren in’t Weltall ünnerwegens un hett sien besten Daag al lang achter sik. De Kru hett de Opgaav, in Sünnsystemen, de laterhen kolonialiseert warrn schüllt, unbestännige Planeten to söken un tonichten to maken. De Kaptein vun dat Ruumschipp, Powell, is al vör längere Tiet bi en Unfall mit en Kortsluss doodbleven un liggt nu in en Küllkamer op Ies. De veer annern Lüüd an Boord sünd in de Twüschentiet jümmer mehr verkamen un in Lethargie verfallen: Se gaht sik gegensietig blots noch op den Geist. In de Utsichtskuppel sitt Talby, de mit de annern nix mehr so recht to doon hebben will. Mit Doolittle, de an Boord nu dat Seggen hett, snackt he över de Schöönheit vun’t Bülgenrieden un Meteorströöm.
Pinback is dör en dummen Tofall an Boord kamen, vun wegen dat he verwesselt worrn is. Man, he hett sik mit de Situatschoon nu affunnen. As dat Schipp een Dag op en frömme Leevform stöt is, weer he de Ansicht, dat dat Schipp en Makottchen bruukt. Nu is dat sien Opgaav, dat dickköppige „Alien“ (in de düütschen Faten „Exot“) to versorgen. Utsehn deit de Leevform as’n Waterball oder as’n fuulige Tomaat mit Fööt.
Boiler speelt geern mit Wapen rüm un hett Spaaß doran, platte Döntjes to vertellen, wiel Doolittle an Steed vun den Kaptein de Dark Star dör den leddigen Ruum dirigeert. Mit disse Langewiel künn dat woll ewig wietergahn, man as dat Ruumschipp dör en Asteroidenfeld flüggt, geiht een vun de Kommunikatschoonslaser twei. Dör den Schaden kriggt de intelligente Bomb 20 den Befehl to’n Tünnern. Dat Schipp kummt nu in grote Gefahr, vun wegen dat de Vörrichten to’n Afsmieten ok twei is.
Doolittle weet sik eerst keen Raat un nimmt Kuntakt op mit den doden Kaptein Powell. De vertellt em, wat he noch doon kann, neemlich mit de Bomb to snacken un ehr op philosophischen Weg dorvun to övertügen, dat ehr Tünnern keen Sinn maakt. Wohrhaftig stiggt he in sien Ruumantog un kann opletzt de Bomb vun Descartes’ methodischen Twievel („Ik denk, also bün ik“) övertügen. Man, dör de philosophische Diskusschoon anreegt, kummt de Bomb to den Sluss, dat se woll – as de jöödsch-christliche Schöppergott – alleen in’t Universum is. De Bomb ziteert ut de biblische Genesis un tünnert opletzt mit de Wöör „Es werde Licht!“ Dör de Explosion warrt de Dark Star mitsams Boiler un Pinback tonichten maakt. Blots Doolittle un Talby hebbt sik to de Tiet buten dat Schipp ophollen un överleevt toeerst un jemehr Drööm warrt wohr: Talby finnt sien Meteorstroom, de em in dat wiete Weltall mitrieten deit, wiel Doolittle op en Planeten tosleudert warrt un op en Wrackdeel vun de Dark Star sien letzte grote Bülg in de Atmosphäär vun den Planeten surft un dorin vergleiht.
Kritik
ännernCinema: John Carpenter drehte mit seinem Debüt eine gezielte und gelungene Parodie auf Stanley Kubricks sechs Jahre zuvor entstandenen SF-Klassiker „2001: A Space Odyssey“ (hdt.: 2001: Odyssee im Weltraum). Gegen Kubricks gewaltige Bildästhetik setzte Carpenter Minimalbudget und Improvisationskunst: „Der Außerirdische“ beispielsweise ist deutlich erkennbar ein Wasserball! Fazit: Kult! Bitterböse Sci-fi-Parodie vom Feinsten.[1]
Johann Georg Mannsperger för Filmzentrale: der erfolgreiche Versuch, Kubricks transzendenten Höhenflug mit einer wahren Bruchlandung auf dem Boden der Tatsachen zu beenden.[2]
Adam Smith in Empire: Zwar ist der Film was die Geschwindigkeit angeht aktiv Das Boot-ig, dennoch Hut ab vor dem Gernegroß John Carpenter, dessen Schulgeschichte von Weltall-Überdruss, Aliens und melassenschwarzem Humor näherungsweise tausendmal besser bleibt als die letzten 15 Jahre seiner ärgsten Schrott-asmen.[3]
Achtergrund
ännernDat melancholische Titelleed Benson, Arizona is in’n Countrystil vun John Carpenter komponeert worrn un hannelt vun de Stadt Benson. De Text is vun Bill Taylor, sungen hett dat Leed en Fründ mit den Naam John Yager. Opnahmen weer dat in de Wahnung vun John Carpenter.
In den Film Dark Star is to’n eersten mol in de Filmhistorie de Begreep Alien för en butenirdische Leevform bruukt worrn. För de hoochdüütsche Synchronisatschoon is dat Woort aver noch mit Exot översett worrn. Dat bargt en intressanten Dubbelsinn, vun wegen dat de Leevform mehr as’n Grööntüüch oder en Frucht utsütt. Dan O’Bannon, de den Pinback speelt, den Film sneden un an dat Dreihbook mitschreven hett, hett ü.a. ok an dat Dreihbook to den Film Alien vun 1979 mitschreven.
Bi de US-amerikaanschen Faten is de Szeen in’n Slaapruum zenseert worrn, vun wegen dat in’n Achtergrund Pinups ut dat Playboy-Magazin an de Wand hüngen. De sünd verswummen wiest worrn, üm en Freegaav för all Öllerstopen (General Audiences) to kriegen. In Europa weer de Szeen tomeist nich sneden.
In den Film warrt de Galaxie NGC 891 nöömt, de dat wohrhaftig gifft. Se kummt vör in dat Leed Wenn die Dämmerung auf NGC 891 niedersinkt, mit dat de Boordrekner versöcht, de Stimmung vun de Mannschop to verbetern.
To’n Enn vun’n Film drifft en Klo-Kabien mit de Beteken THX 1138 dör den Weltruum. Dat is en Anspelen op den eersten Speelfilm vun Georg Lucas, de den glieken Naam hett. Dat Enn vun den Film is vun Ray Bradburys Kortgeschicht „Kaleidoscope“ ut de Sammeln The Illustrated Man övernahmen worrn.
De Director’s Cut vun den Film Dark Star is noch een poor Minuuten körter as de Orignalfaten. John Carpenter segg, em düch, as wenn de Film „wat Wohres över dat Leven vun uns all utseggt“[4]
Utteken
ännernDe Film weer in dat Johr 1976 för dree Filmpriesen vörslahn, wovun he een wunnen hett. Dat weer de Golden Scroll, de in de Kategorie Best Trickeffekten an Douglas Knapp, Bill Taylor, John Carpenter un Dan O’Bannon verleht weer.
Borns
ännern- ↑ http://www.cinema.de/kino/filmarchiv/film/dark-star-finsterer-stern,1331322,ApplicationMovie.html afropen an’n 21. März 2009
- ↑ http://www.filmzentrale.com/rezi/darkstar.htm, afropen an’n 8. September 2008
- ↑ http://www.empireonline.com/reviews/reviewcomplete.asp?DVDID=10011 afropen an’n 8. September 2008
- ↑ Montreal Film Journal: The Directors Series (4) afropen an’n 8. September 2008
Literatur
ännern- Alan Dean Foster: (John Carpenters) Dark Star, Bastei Lübbe Verlag, 1980, ISBN 3-404-24005-7 (engelsch)
- Alan Dean Foster: Reiseziel: Ewigkeit. Bastei Lübbe Verlag, 1977, ISBN 3-404-24005-7 (hoochdüütsch)