Oscars 1946

De Oscars 1946 sünd an’n 7. März 1946 in Grauman’s Chinese Theatre in Los Angeles vergeven worrn. Dat weern de 18. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1945 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Bob Hope un James Stewart modereert.

De spoodriekste Film dat Johr weer The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende), de in veer Kategorien wunnen hett. An’n fakensten, neemlich acht mol, nomineert weer de Film The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien).

Kategorien (Winners un Nomineerte) ännern

Best Film ännern

Charles Brackett för The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende)

Joe Pasternak för Anchors Aweigh (dt.: Urlaub in Hollywood)

Leo McCarey för The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

Jerry Wald un Jack L. Warner för Mildred Pierce (dt.: Solange ein Herz schlägt)

David O. Selznick för Spellbound (dt.: Ich kämpfe um Dich)

Best Speelbaas ännern

Billy Wilder för The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende)

Leo McCarey för The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

Clarence Brown för National Velvet (dt.: Kleines Mädchen, großes Herz)

Jean Renoir för The Southerner (dt.: Der Mann aus dem Süden)

Alfred Hitchcock för Spellbound (dt.: Ich kämpfe um Dich)

Best Hööftdorsteller ännern

Ray Milland för The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende)

Gene Kelly för Anchors Aweigh (dt.: Urlaub in Hollywood)

Bing Crosby för The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

Gregory Peck för The Keys of the Kingdom (dt.: Schlüssel zum Himmelreich)

Cornel Wilde för A Song to Remember (dt.: Triumph des Herzens)

Beste Hööftdorstellersche ännern

Joan Crawford för Mildred Pierce (dt.: Solange ein Herz schlägt)

Ingrid Bergman för The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

Gene Tierney för Leave Her to Heaven (dt.: Todsünde)

Jennifer Jones för Love Letters (dt.: Liebesbriefe)

Greer Garson för The Valley of Decision (dt.: Die Entscheidung)

Best Nevendorsteller ännern

James Dunn för A Tree Grows in Brooklyn (dt.: Ein Baum wächst in Brooklyn)

John Dall för The Corn Is Green (dt.: Das grüne Korn)

J. Carrol Naish för A Medal for Benny

Michael Tschechow för Spellbound (dt.: Ich kämpfe um Dich)

Robert Mitchum för Story of G. I. Joe (dt.: Schlachtgewitter am Monte Cassino)

Beste Nevendorstellersche ännern

Anne Revere för National Velvet (dt.: Kleines Mädchen, großes Herz)

Joan Lorring för The Corn Is Green (dt.: Das grüne Korn)

Eve Arden för Mildred Pierce (dt.: Solange ein Herz schlägt)

Ann Blyth för Mildred Pierce (dt.: Solange ein Herz schlägt)

Angela Lansbury för The Picture of Dorian Gray (dt.: Das Bildnis des Dorian Gray)

Best Originaldreihbook ännern

Richard Schweizer för Marie-Louise

Philip Yordan för Dillinger (dt.: Jagd auf Dillinger)

Myles Connolly för Music for Millions (dt.: Musik für Millionen)

Milton Holmes för Salty O’Rourke (dt.: Gauner und Gangster)

Harry Kurnitz för What Next, Corporal Hargrove?

Best Originalgeschicht ännern

Charles G. Booth för The House on 92nd Street (dt.: Das Haus in der 92. Straße)

László Görög un Thomas Monroe för The Affairs of Susan (dt.: Oh, Susanne!)

John Steinbeck un Jack Wagner för A Medal for Benny

Alvah Bessie för Objective, Burma! (dt.: Der Held on Burma)

Ernst Marischka för A Song to Remember (dt.: Triumph des Herzens)

Best Dreihbook na Vörlaag ännern

Charles Brackett un Billy Wilder för The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende)

Ranald MacDougall för Mildred Pierce (dt.: Solange ein Herz schlägt)

Albert Maltz för Pride of the Marines

Leopold Atlas, Guy Endore un Philip Stevenson för Story of G. I. Joe (dt.: Schlachtgewitter am Monte Cassino)

Frank Davis un Tess Slesinger för A Tree Grows in Brooklyn (dt.: Ein Baum wächst in Brooklyn)

Best Kamera (Swartwitt) ännern

Harry Stradling för The Picture of Dorian Gray (dt.: Das Bildnis des Dorian Gray)

Arthur C. Miller för The Keys of the Kingdom (dt.: Schlüssel zum Himmelreich)

John F. Seitz för The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende)

Ernest Haller för Mildred Pierce (dt.: Solange ein Herz schlägt)

George Barnes för Spellbound (dt.: Ich kämpfe um Dich)

Best Kamera (Farv) ännern

Leon Shamroy för Leave Her to Heaven (dt.: Todsünde)

Robert H. Planck un Charles P. Boyle för Anchors Aweigh (dt.: Urlaub in Hollywood)

Leonard Smith för National Velvet (dt.: Kleines Mädchen, großes Herz)

Tony Gaudio un Allen M. Davey för A Song to Remember (dt.: Triumph des Herzens)

George Barnes för The Spanish Main (dt.: Die Seeteufel vun Cartagena)

Best Szenenbild (Swartwitt) ännern

Wiard Ihnen un A. Roland Fields för Blood on the Sun (dt.: Spionage in Fernost)

Albert S. D’Agostino, Jack Okey, Darrell Silvera un Claude E. Carpenter för Experiment Perilous (dt.: Experiment in Terror)

Hans Dreier, Roland Anderson, Sam Comer un Ray Moyer för Love Letters (dt.: Liebesbriefe)

James Basevi, William S. Darling, Thomas Little un Frank E. Hughes för The Keys of the Kingdom (dt.: Schlüssel zum Himmelreich)

Cedric Gibbons, Hans O. Peters, Edwin B. Willis, John Bonar un Hugh Hunt för The Picture of Dorian Gray (dt.: Das Bildnis des Dorian Gray)

Best Szenenbild (Farv) ännern

Hans Dreier, Ernst Fegté un Sam Comer för Frenchman’s Creek (dt.: Der Pirat und die Dame)

Ted Smith un Jack McConaghy för San Antonio (dt.: Ein Mann der Tat)

Stephen Goosson, Rudolph Sternad un Frank A. Tuttle för A Thousand and One Nights (dt.: Tausendundeine Nacht)

Lyle R. Wheeler, Maurice Ransford un Thomas Little för Leave Her to Heaven (dt.: Todsünde)

Cedric Gibbons, Urie McCleary, Edwin B. Willis un Mildred Griffiths för National Velvet (dt.: Kleines Mädchen, großes Herz)

Best Toon ännern

Stephen Dunn för The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

John P. Livadary för A Song to Remember (dt.: Triumph des Herzens)

Daniel J. Bloomberg för Flame of Barbary Coast (dt.: San Francisco Lilly)

Bernard B. Brown för Lady on a Train (dt.: Die Dame im Zug)

Thomas T. Moulton för Leave Her to Heaven (dt.: Todsünde)

Nathan Levinson för Rhapsody in Blue (dt.: Rapsodie in Blau)

Jack Whitney för The Southener (dt.: Der Mann aus dem Süden)

C. O. Slyfield för The Three Caballeros (dt.: Drei Caballeros)

Loren L. Ryder för The Unseen (dt.: Der Tod wohnt nebenan)

Douglas Shearer för They Were Expendable (dt.: Schnellboote vor Bataan)

W.V. Wolfe för Three Is a Family

Gordon Sawyer för Wonder Man (dt.: Der Wundermann)

Best Snitt ännern

Robert Kern för National Velvet (dt.: Kleines Mädchen, großes Herz)

Charles Nelson för A Song to Remember (dt.: Triumph des Herzens)

George Amy för Objective, Burma! (dt.: Der Held vun Burma)

Harry Marker för The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

Doane Harrison för The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende)

Best Trickeffekt ännern

John P. Fulton un Arthur Johns för Wonder Man (dt.: Der Wundermann)

Lawrence W. Butler un Ray Bomba för A Thousand and One Nights (dt.: Tausendundeine Nacht)

Fred Sersen un Sol Halperin för Objective, Burma! (dt.: Der Held vun Burma)

Jack Cosgrove för Spellbound (dt.: Ich kämpfe um Dich)

A. Arnold Gillespie, Donald Jahraus, R. A. MacDonald un Michael Steinore för They Were Expendable (dt.: Schnellboote vor Bataan)

Best Filmmusik (Drama/Kummedie) ännern

Miklós Rózsa för Spellbound (dt.: Ich kämpfe um Dich)

Miklós Rózsa un Morris Stoloff för A Song to Remember (dt.: Triumph des Herzens)

Louis Forbes för Brewster’s Millions (dt.: Hilfe, ich bin Millionär)

Werner Janssen för Captain Kidd (dt.: Unter schwarzer Flagge)

R. Dale Butts un Morton Scott för Flame of Barbary Coast (dt.: San Francisco Lilly)

Edward J. Kay för G. I. Honeymoon

Werner Janssen för Guest in the House

Daniele Amfitheatrof för Guest Wife (dt.: Seine Frau ist meine Frau)

Victor Young för Love Letters (dt.: Liebesbriefe)

Franz Waxman för Objective, Burma! (dt.: Der Held vun Burma)

Alexander Tansman för Paris Underground

Louis Applebaum un Ann Ronell för Story of G. I. Joe (dt.: Schlachtgewitter am Monte Cassino)

Robert Emmett Dolan för The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

Roy Webb för The Enchanted Cottage (dt.: Mit den Augen der Liebe)

Alfred Newman för The Keys of the Kingdom (dt.: Schlüssel zum Himmelreich)

Miklós Rózsa för The Lost Weekend (dt.: Das verlorene Wochenende)

Karl Hajos för The Man Who Walked Alone

Werner Janssen för The Southerner (dt.: Der Mann aus dem Süden)

Herbert Stothart för The Valley of Decision (dt.: Die Entscheidung)

Hugo Friedhofer un Arthur Lange för The Woman in the Window (dt.: Gefährliche Begegnung)

Hans J. Salter för This Love of Ours (dt.: Die Liebe unseres Lebens)

Best Filmmusik (Musikfilm) ännern

George E. Stoll för Anchors Aweigh (dt.: Urlaub in Hollywood)

Arthur Lange för Belle of the Yukon

Jerome Kern un Hans J. Salter för Can’t Help Singing (dt.: Das Lied des goldenen Westens)

Morton Scott för Hitchhike to Happiness

Robert Emmett Dolan för Incendiary Blonde

Ray Heindorf un Max Steiner för Rhapsody in Blue (dt.: Rhapsodie in Blau)

Charles Henderson un Alfred Newman för State Fair (dt.: Jahrmarkt der Liebe)

Edward J. Kay för Sunbonnet Sue

Edward H. Plumb, Paul J. Smith un Charles Wolcott för The Three Caballeros (dt.: Drei Caballeros)

Marlin Skiles un Morris Stoloff för Tonight and Every Night

Walter Greene för Why Girls Leave Home

Louis Forbes un Ray Heindorf för Wonder Man (dt.: Der Wundermann)

Best Leed ännern

„It Might as Well Be Spring“ (Richard Rodgers un Oscar Hammerstein) ut State Fair (dt.: Jahrmarkt der Liebe)

„I Fall in Love Too Easily“ (Jule Styne un Sammy Cahn) ut Anchors Aweigh (dt.: Urlaub in Hollywood)

„Sleighride in July“ (Jimmy Van Heusen un Johnny Burke) ut Belle of the Yukon

„More and More“ (Jerome Kern un E. Y. Harburg) ut Can’t Help Singing (dt.: Das Lied des goldenen Westens)

„Endlessly“ (Walter Kent un Kim Gannon) ut Earl Carroll Vanities

„Accentuate the Positive“ (Harold Arlen un Johnny Mercer) ut Here Come the Waves

„Love Letters“ (Victor Young un Edward Heyman) ut Love Letters (dt.: Liebesbriefe)

„Some Sunday Morning“ (Ray Heindorf, M. K. Jerome un Ted Koehler) ut San Antonio (dt.: Ein Mann der Tat)

„I’ll Buy That Dream“ (Allie Wrubel un Herb Magidson) ut Sing Your Way Home

„Linda“ (Ann Ronell) ut Story of G. I. Joe (dt.: Schlachtgewitter am Monte Cassino)

„Aren’t You Glad You’re You“ (Jimmy Van Heusen un Johnny Burke) ut The Bells of St. Mary’s (dt.: Die Glocken von St. Marien)

„Anywhere“ (Jule Styne un Sammy Cahn) ut Tonight and Every Night

„The Cat and the Canary“ (Jay Livingston un Ray Evans) ut Why Girls Leave Home

„So in Love“ (David Rose un Leo Robin) ut Wonder Man (dt.: Der Wundermann)

Best animeert Kortfilm ännern

Fred Quimby för Quiet Please! (dt.: Tom, der Nachtwächter)

Walt Disney för Donald’s Crime (dt.: Donalds Verbrechen)

George Pal för Jasper and the Beanstalk

Edward Selzer för Life with Feathers (dt.: Ohne Liebe ist das Leben leer)

Paul Terry för Mighty Mouse in Gypsy Life

Columbia Pictures för Rippling Romance

Walter Lantz för The Poet & Peasant (dt.: Poet und Bauer)

Sünnere Utteken ännern

Weblenken ännern

Oscars na Johren

1929 | 1930-1 | 1930-2 | 1931 | 1932 | ~~1933~~ | 1934 | 1935 | 1936 | 1937 | 1938 | 1939 | 1940 | 1941 | 1942 | 1943 | 1944 | 1945 | 1946 | 1947 | 1948 | 1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954 | 1955 | 1956 | 1957 | 1958 | 1959 | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020

Ehrenoscar	Frank Ross, Mervyn LeRoy, Albert Maltz, Earl Robinson, Lewis Allen, Frank Sinatra för The House I Live In
	Daniel J. Bloomberg
	Walter Wanger
Juvenile Award	Peggy Ann Garner
Pries för Technische Verdeensten	Michael S. Leshing, Benjamin C. Robinson, Arthur B. Chatelain, Robert C. Stevens, John G. Capstaff
Pries för Technische Verdeensten	Loren L. Ryder, Charles R. Daily