Oscars 1964

De Oscars 1964 sünd an’n 13. April 1964 in’t Santa Monica Civic Auditorium in Santa Monica vergeven worrn. Dat weer de 36. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1963 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Jack Lemmon modereert.

De spoodrieksten Filmen dat Johr weern Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen) un Cleopatra, de beide in veer Kategorien wunnen hebt. Mit teihn Kategorien weer Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen) de Film, de an’n fakensten nomineert weer.

Kategorien (Winners un Nomineerte)

Best Film

Tony Richardson för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Elia Kazan för America America (dt.: Die Unbezwingbaren)

Walter Wanger för Cleopatra

Bernard Smith för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Ralph Nelson för Lilies of the Field (dt.: Lilien auf dem Felde)

Best Speelbaas

Tony Richardson för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Federico Fellini för 8½ (dt.: Achteinhalb)

Elia Kazan för America America (dt.: Die Unbezwingbaren)

Otto Preminger för The Cardinal (dt.: Der Kardinal)

Martin Ritt för Hud (dt.: Der Wildeste unter Tausend)

Best Hööftdorsteller

Sidney Poitier för Lilies of the Field (dt.: Lilien auf dem Felde)

Rex Harrison för Cleopatra

Paul Newman för Hud (dt.: Der Wildeste unter Tausend)

Richard Harris för This Sporting Life (dt.: Lockender Lorbeer)

Albert Finney för Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen (dt.: Tom Jones (1963)|Tom Jones)

Beste Hööftdorstellersche

Patricia Neal för Hud (dt.: Der Wildeste unter Tausend)

Shirley MacLaine för Irma la Douce (dt.: Das Mädchen Irma la Douce)

Leslie Caron för The L-Shaped Room (dt.: Das indiskrete Zimmer)

Natalie Wood för Love with the Proper Stranger (dt.: Verliebt in einen Fremden)

Rachel Roberts för This Sporting Life (dt.: Lockender Lorbeer)

Best Nevendorsteller

Melvyn Douglas för Hud (dt.: Der Wildeste unter Tausend)

Bobby Darin för Captain Newman, M. D. (dt.: Captain Newman)

John Huston för The Cardinal (dt.: Der Kardinal)

Hugh Griffith för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Nick Adams för Twilight of Honor (dt.: Rufmord)

Beste Nevendorstellersche

Margaret Rutherford för The V.I.P.s (dt.: Hotel International)

Lilia Skala för Lilies of the Field (dt.: Lilien auf dem Felde)

Diane Cilento för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Edith Evans för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Joyce Redman för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Best Originaldreihbook

James R. Webb för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli un Brunello Rondi för 8½ (dt.: Achteinhalb)

Elia Kazan för America America (dt.: Die Unbezwingbaren)

Arnold Schulman för Love with the Proper Stranger (dt.: Verliebt in einen Fremden)

Pasquale Festa Campanile, Massimo Franciosa, Nanni Loy, Vasco Pratolini un Carlo Bernari för Le quattro giornate di Napoli (dt.: Die vier Tage von Neapel)

Best Dreihbook na Vörlaag

John Osborne för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Richard L. Breen, Phoebe Ephron un Henry Ephron för Captain Newman, M. D. (dt.: Captain Newman)

Serge Bourguignon un Antoine Tudal för Les Dimanches de Ville d’Avray (dt.: Sonntage mit Sybill)

Irving Ravetch un Harriet Frank Jr. för Hud (dt.: Der Wildeste unter Tausend)

James Poe för Lilies of the Field (dt.: Lilien auf dem Felde)

Best Kamera (Swartwitt)

James Wong Howe för Hud (dt.: Der Wildeste unter Tausend)

George J. Folsey för The Balcony (dt.: Der Balkon)

Lucien Ballard för The Caretakers (dt.: Frauen, die nicht lieben dürfen)

Ernest Haller för Lilies of the Field (dt.: Lilien auf dem Felde)

Milton R. Krasner för Love with the Proper Stranger (dt.: Verliebt in einen Fremden)

Best Kamera (Farv)

Leon Shamroy för Cleopatra

Leon Shamroy för The Cardinal (dt.: Der Kardinal)

William H. Daniels, Milton R. Krasner, Charles Lang un Joseph LaShelle för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Joseph LaShelle för Irma la Douce (dt.: Das Mädchen Irma la Douce)

Ernest Laszlo för It’s a Mad Mad Mad Mad World (dt.: Eine total, total verrückte Welt)

Best Szenenbild (Swartwitt)

Gene Callahan för America America (dt.: Die Unbezwingbaren)

Piero Gherardi för 8½ (dt.: Achteinhalb)

Hal Pereira, Tambi Larsen, Sam Comer un Robert R. Benton för Hud (dt.: Der Wildeste unter Tausend)

Hal Pereira, Roland Anderson, Sam Come un Grace Gregory för Love with the Proper Stranger (dt.: Verliebt in einen Fremden)

George W. Davis, Paul Groesse, Henry Grace un Hugh Hunt för Twilight of Honor (dt.: Rufmord)

Best Szenenbild (Farv)

John DeCuir, Jack Martin Smith, Hilyard M. Brown, Herman A. Blumenthal, Elven Webb, Maurice Pelling, Boris Juraga, Walter M. Scott, Paul S. Fox un Ray Moyer för Cleopatra

Lyle R. Wheeler un Gene Callahan för The Cardinal (dt.: Der Kardinal)

Hal Pereira, Roland Anderson, Sam Comer un James W. Payne för Come Blow Your Horn (dt.: Wenn mein Schlafzimmer sprechen könnte)

George W. Davis, William Ferrari, Addison Hehr, Henry Grace, Don Greenwood junior un Jack Mills för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Ralph W. Brinton, Ted Marshall, Jocelyn Herbert un Josie MacAvin för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Best Kledaasch (Swartwitt)

Piero Gherardi för 8½ (dt.: Achteinhalb)

Edith Head för Love with the Proper Stranger (dt.: Verliebt in einen Fremden)

Travilla för The Stripper (dt.: Die verlorene Rose)

Bill Thomas för Toys in the Attic (dt.: Puppen unterm Dach)

Edith Head för Wives and Lovers (dt.: Ach Liebling … nicht hier!)

Best Kledaasch (Farv)

Irene Sharaff, Vittorio Nino Novarese un Renié för Cleopatra

Donald Brooks för The Cardinal (dt.: Der Kardinal)

Piero Tosi för Il Gattopardo (dt.: Der Leopard)

Walter Plunkett för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Edith Head för A New Kind of Love (dt.: Eine neue Art von Liebe)

Best Toon

Franklin Milton (M-G-M SSD) för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Charles Rice (Columbia SSD) för Bye Bye Birdie

Waldon O. Watson (Universal City SSD) för Captain Newman, M. D. (dt.: Captain Newman)

James Corcoran (20th Century-Fox SSD) un Fred Hynes (Todd-AO SSD) för Cleopatra

Gordon Sawyer (Samuel Goldwyn SSD) för It’s a Mad Mad Mad Mad World (dt.: Eine total, total verrückte Welt)

Best Snitt

Harold F. Kress för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Louis R. Loeffler för The Cardinal (dt.: Der Kardinal)

Dorothy Spencer för Cleopatra

Ferris Webster för The Great Escape (dt.: Gesprengte Ketten)

Frederic Knudtson, Robert C. Jones un Gene Fowler Jr. för It’s a Mad Mad Mad Mad World (dt.: Eine total, total verrückte Welt)

Best Tooneffekt

Walter Elliott för It’s a Mad Mad Mad Mad World (dt.: Eine total, total verrückte Welt)

Robert L. Bratton för A Gathering of Eagles (dt.: Der Kommodore)

Best Trickeffekt

Emil Kosa Jr. för Cleopatra

Ub Iwerks för The Birds (dt.: Die Vögel)

Best Original-Filmmusik

John Addison un Elmer Bernstein för Tom Jones (dt.: Tom Jones – Zwischen Bett und Galgen)

Dimitri Tiomkin för 55 Days at Peking (dt.: 55 Tage in Peking)

Alex North för Cleopatra

Alfred Newman un Ken Darby för How the West Was Won (dt.: Das war der Wilde Westen)

Ernest Gold för It’s a Mad Mad Mad Mad World (dt.: Eine total, total verrückte Welt)

Best adapteerte Filmmusik

André Previn för Irma la Douce (dt.: Das Mädchen Irma la Douce)

Johnny Green för Bye Bye Birdie

Maurice Jarre för Les Dimanches de Ville d’Avray (dt.: Sonntage mit Sybill)

Leith Stevens för A New Kind of Love (dt.: Eine neue Art von Liebe)

George Bruns för The Sword in the Stone (dt.: Die Hexe und der Zauberer)

Best Leed

„Call Me Irresponsible” (Jimmy Van Heusen un Sammy Cahn) ut Papa’s Delicate Condition

„So Little Time” (Dimitri Tiomkin un Paul Francis Webster) ut 55 Days at Peking (dt.: 55 Tage in Peking)

„Charade” (Henry Mancini un Johnny Mercer) ut Charade

„It’s a Mad Mad Mad Mad World” (Ernest Gold un Mack David) ut It’s a Mad Mad Mad Mad World (dt.: Eine total, total verrückte Welt)

„More” (Riz Ortolani, Nino Oliviero un Norman Newell) ut Mondo Cane

Best Cartoon

Ernest Pintoff för The Critic

John Halas för Automania 2000

Dušan Vukotić för Igra (Игра; dt.: Das Spiel)

Colin Low un Tom Daly för My Financial Career

Carmen D’Avino för Pianissimo

Best Kortfilm

Paul de Roubaix un Marcel Ichac för La rivière du hibou

James Hill för The Home-Made Car

Ezra R. Baker för Koncert

Christopher Miles för The Six-Sided Triangle

Walker Stuart för That’s Me

Best Dokumentar-Kortfilm

Simon Schiffrin för Chagall

George Stevens Jr. för The Five Cities of June

Algernon G. Walker för The Spirit of America

Edgar Anstey för Thirty Million Letters

Mel London för To Live Again

Best Dokumentarfilm

Robert Hughes för Robert Frost: A Lover’s Quarrel with the World

Paul de Roubaix för Le maillon et la chaîne

Marshall Flaum för The Yanks Are Coming

Best frömdsprakig Film

Federico Fellini för 8½ (Italien, dt.: Achteinhalb)

Vasilis Georgiadis för Ta kokkina fanaria (Τα Κόκκινα Φανάρια; Grekenland)

Noboru Nakamura för Koto (古都; Japan, dt.: Kyōto)

Roman Polański för Nóz w wodzie (Polen, dt.: Das Messer im Wasser)

Francisco Rovira Beleta för Los Tarantos (Spanien)

Sünnere Utteken

Irving G. Thalberg Memorial Award	Sam Spiegel
Pries för Technische Verdeensten	Douglas Shearer, A. Arnold Gillespie

Weblenken

• De 36. Oscarvergaav in de IMDb

Oscars na Johren

1929 | 1930-1 | 1930-2 | 1931 | 1932 | 1933 | 1934 | 1935 | 1936 | 1937 | 1938 | 1939 | 1940 | 1941 | 1942 | 1943 | 1944 | 1945 | 1946 | 1947 | 1948 | 1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954 | 1955 | 1956 | 1957 | 1958 | 1959 | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020