Oscars 1956

De Oscars 1956 sünd an’n 21. März 1956 in’t RKO Pantages Theatre in Los Angeles un in’t NBC Century Theatre in New York City vergeven worrn. Dat weer de 28. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1955 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Jerry Lewis (Los Angeles) un Claudette Colbert as ok Joseph L. Mankiewicz (New York) modereert.

De spoodriekste Film dat Johr weer Marty, de in veer Kategorien wunnen hett. Mit acht Kategorien weer he ok ünner de dree an’n fakensten nomineerten Filmen. De annern beiden weern Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden) un The Rose Tattoo (dt. : Die tätowierte Rose).

Kategorien (Winners un Nomineerte) ännern

Best Film ännern

Harold Hecht för Marty

Buddy Adler för Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

Leland Hayward för Mister Roberts (dt.: Keine Zeit für Heldentum)

Fred Kohlmar för Picnic (dt.: Picknick)

Hal B. Wallis för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Best Speelbaas ännern

Delbert Mann för Marty

John Sturges för Bad Day at Black Rock (dt.: Stadt in Angst)

Elia Kazan för East of Eden (dt.: Jenseits von Eden)

Joshua Logan för Picnic (dt.: Picknick)

David Lean för Summertime (dt.: Traum meines Lebens)

Best Hööftdorsteller ännern

Ernest Borgnine för Marty

Spencer Tracy för Bad Day at Black Rock (dt.: Stadt in Angst)

James Dean för East of Eden (dt.: Jenseits von Eden)

James Cagney för Love Me or Leave Me (dt.: Tyrannische Liebe)

Frank Sinatra för The Man with the Golden Arm (dt.: Der Mann mit dem goldenen Arm)

Beste Hööftdorstellersche ännern

Ana Magnani för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Susan Hayward för I’ll Cry Tomorrow (dt.: Und morgen werd’ ich weinen)

Eleanor Parker för Interrupted Melody (dt.: Unterbrochene Melodie)

Jennifer Jones för Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

Katharine Hepburn för Summertime (dt.: Traum meines Lebens)

Best Nevendorsteller ännern

Jack Lemmon för Mister Roberts (dt.: Keine Zeit für Heldentum)

Joe Mantell för Marty

Arthur O’Connell för Picnic (dt.: Picknick)

Sal Mineo för Rebel Without a Cause (dt.: …denn sie wissen nicht, was sie tun)

Arthur Kennedy för Trial (dt.: Das Komplott)

Beste Nevendorstellersche ännern

Jo Van Fleet för East of Eden (dt.: Jenseits von Eden)

Betsy Blair för Marty

Peggy Lee för Pete Kelly’s Blues (dt.: Es geschah in einer Nacht)

Natalie Wood för Rebel Without a Cause (dt.: '…denn sie wissen nicht, was sie tun)

Marisa Pavan för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Best Originaldreihbook ännern

William Ludwig un Sonya Levien för Interrupted Melody (dt.: Unterbrochene Melodie)

Milton Sperling un Emmet Lavery för The Court-Martial of Billy Mitchell (dt.: Verdammt zum Schweigen)

Betty Comden un Adolph Green för It’s Always Fair Weather (dt.: Vorwiegend heiter)

Melville Shavelson un Jack Rose för The Seven Little Foys (dt.: Komödiantenkinder)

Jacques Tati un Henri Marquet för Les Vacances de Monsieur Hulot (dt.: Die Ferien ds Monsieur Hulot)

Best Originalgeschicht ännern

Daniel Fuchs för Love Me or Leave Me (dt.: Tyrannische Liebe)

Jean Marsan, Henry Troyat, Jacques Perret, Henri Verneuil un Raoul Ploquin för Le Mouton à cinq pattes (dt.: Der Hammel mit den fünf Beinen)

Joe Connelly un Bob Mosher för The Private War of Major Benson (dt.: Der Privatkrieg des Major Benson)

Nicholas Ray för Rebel Without a Cause (dt.: …denn sie wissen nicht, was sie tun)

Beirne Lay Jr. för Strategic Air Command (dt.: In geheimer Kommandosache)

Best Dreihbook na Vörlaag ännern

Paddy Chayefsky för Marty

Millard Kaufman för Bad Day at Black Rock (dt.: Stadt in Angst)

Richard Brooks för Blackboard Jungle (dt.: Die Saat der Gewalt)

Paul Osborn för East of Eden (dt.: Jenseits von Eden)

Daniel Fuchs un Isobel Lennart för Love Me or Leave Me (dt.: Tyrannische Liebe)

Best Kamera (Swartwitt) ännern

James Wong Howe för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Russell Harlan för Blackboard Jungle (dt.: Die Saat der Gewalt)

Arthur E. Arling för I’ll Cry Tomorrow (dt.: Und morgen werd’ ich weinen)

Joseph LaShelle för Marty

Charles Lang för Queen Bee (dt.: Ehe in Fesseln)

Best Kamera (Farv) ännern

Robert Burks för To Catch a Thief (dt.: Über den Dächern von Nizza)

Harry Stradling Sr. för Guys and Dolls (dt.: Schwere Jungs – leichte Mädchen)

Leon Shamroy för Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

Harold Lipstein för A Man Called Peter (dt.: Ein Mann namens Peter)

Robert Surtees för Oklahoma!

Best Szenenbild (Swartwitt) ännern

Hal Pereira, Tambi Larsen, Sam Comer un Arthur Krams för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Cedric Gibbons, Randall Duell, Edwin B. Willis un Henry Grace för Blackboard Jungle (dt.: Die Saat der Gewalt)

Cedric Gibbons, Malcolm Brown, Edwin B. Willis un Hugh Hunt för I’ll Cry Tomorrow (dt.: Und morgen werd’ ich weinen)

Joseph C. Wright un Darrell Silvera för The Man with the Golden Arm (dt.: Der Mann mit dem goldenen Arm)

Ted Haworth, Walter M. Simonds un Robert Priestley för Marty

Best Szenenbild (Farv) ännern

William Flannery, Jo Mielziener un Robert Priestley för Picnic (dt.: Picknick)

Lyle R. Wheeler, John DeCuir, Walter M. Scott un Paul S. Fox för Daddy Long Legs (dt.: Daddy Langbein)

Oliver Smith, Joseph C. Wright un Howard Bristol för Guys and Dolls (dt.: Schwere Jungs – Leichte Mädchen)

Lyle R. Wheeler, George W. Davis, Walter M. Scott un Jack Stubbs för Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

Hal Pereira, J. McMillan Johnson, Sam Comer un Arthur Krams för To Catch a Thief (dt.: Über den Dächern von Nizza)

Best Kledaasch (Swartwitt) ännern

Helen Rose för I’ll Cry Tomorrow (dt.: Und morgen werd’ ich weinen)

Beatrice Dawson för The Pickwick Papers (dt.: Mr. Pickwick)

Jean Louis för Queen Bee (dt.: Ehe in Fesseln)

Edith Head för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Tadaoto Kainosho för Ugetsu monogatari (dt.: Ugetsu – Erzählungen unter dem Regenmond)

Best Kledaasch (Farv) ännern

Charles Le Maire för Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

Irene Sharaff för Guys and Dolls (dt.: Schwere Jungs – Leichte Mädchen)

Helen Rose för Interrupted Melody (dt.: Unterbrochene Melodie)

Edith Head för To Catch a Thief (dt.: Über den Dächern von Nizza)

Charles Le Maire un Mary Wills för The Virgin Queen (dt.: Die jungfräuliche Königin)

Best Toon ännern

Fred Hynes för Oklahoma!

Carlton W. Faulkner för Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

Wesley C. Miller för Love Me or Leave Me (dt.: Tyrannische Liebe)

William A. Mueller för Mister Roberts (dt.: Keine Zeit für Heldentum)

Watson Jones för Not as a Stranger (dt.: …und nicht als ein Fremder)

Best Snitt ännern

Charles Nelson un William A. Lyon för Picnic (dt.: Picknick)

Ferris Webster för Blackboard Jungle (dt.: Die Saat der Gewalt)

Alma Macrorie för The Bridges at Toko-Ri (dt.: Die Brücken von Toko-Ri)

Gene Ruggiero un George Boemler för Oklahoma!

Warren Low för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Best Trickeffekt ännern

Paramount Pictures för The Bridges at Toko-Ri (dt.: Die Brücken von Toko-Ri)

Associated British Picture Corporation Ltd. för The Dam Busters (dt.: Mai 1943 – Die Zerstörung der Talsperren)

20th Century Fox för The Rains of Ranchipur (dt.: Der große Regen)

Best Filmmusik (Drama/Kummedie) ännern

Alfred Newman för Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

Max Steiner för Battle Cry (dt.: Urlaub bis zum Wecken)

Elmer Bernstein för The Man with the Golden Arm (dt.: Der Mann mit dem goldenen Arm)

George Duning för Picnic (dt.: Picknick)

Alex North för The Rose Tattoo (dt.: Die tätowierte Rose)

Best Filmmusik (Musikfilm) ännern

Robert Russell Bennett, Jay Blackton un Adolph Deutsch för Oklahoma!

Alfred Newman för Daddy Long Legs (dt.: Daddy Langbein)

Jay Blackton un Cyril J. Mockridge för Guys and Dolls (dt.: Schwere Jungs – Leichte Mädchen)

André Previn för It’s Always Fair Weather (dt.: Vorwiegend heiter)

Percy Faith un George E. Stoll för Love Me or Leave Me (dt.: Tyrannische Liebe)

Best Leed ännern

„Love Is a Many-Splendored Thing“ (Sammy Fain un Paul Francis Webster) ut Love Is a Many-Splendored Thing (dt.: Alle Herrlichkeit auf Erden)

„Something’s Gotta Give“ (Johnny Mercer) ut Daddy Long Legs (dt.: Daddy Langbein)

„I’ll Never Stop Loving You“ (Nicholas Brodszky un Sammy Cahn) ut Love Me or Leave Me (dt.: Tyrannische Liebe)

„(Love Is) The Tender Trap“ (Jimmy Van Heusen un Sammy Cahn) ut The Tender Trap (dt.: Die zarte Falle)

„Unchained Melody“ (Alex North un Hy Zaret) ut Unchained (dt.: Escape − Die Flucht)

Best animeert Kortfilm ännern

Edward Selzer för Speedy Gonzales

Fred Quimby, William Hanna un Joseph Barbera för Good Will to Men

Walter Lantz för The Legend of Rockabye Point

Walt Disney för No Hunting (dt.: Donald der wilde Jägersmann)

Best frömdsprakig Film ännern

Hiroshi Inagaki för Miyamoto Musashi (宮本武蔵; dt.: Samurai)

Sünnere Utteken ännern

Acadamy Award of Merit	National Carbon Co.
Pries för Wetenschop un Entwickeln	Eastman Kodak Co.
Pries för Wetenschop un Entwickeln	Farciot Edouart, Hal Corl
Pries för Technische Verdeensten	20th Century Fox, Bausch & Lomb Co.
	Walter Jolley, Maurice Larson, R. H. Spies
	Steve Krilanovich
	Dave Anderson
	Loren L. Ryder, Charles West, Henry Fracker
	Farciot Edouart, Hal Corl

Weblenken ännern

Oscars na Johren

1929 | 1930-1 | 1930-2 | 1931 | 1932 | ~~1933~~ | 1934 | 1935 | 1936 | 1937 | 1938 | 1939 | 1940 | 1941 | 1942 | 1943 | 1944 | 1945 | 1946 | 1947 | 1948 | 1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954 | 1955 | 1956 | 1957 | 1958 | 1959 | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | 1975 | 1976 | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020