Wikipedia

Gerald Rudolph Ford

US-amerikaanschen Politiker

Gerald Rudolph Ford, Jr. (* 14. Juli 1913 in Omaha, Nebraska; † 26. Dezember 2006 in Rancho Mirage, Kalifornien; boren as Leslie Lynch King, Jr., nah Adoptschoon umnömmt) weer van 1974 bit 1977 de 38. Präsident vun de USA. He weer Liddmaat vun de Republikaansch Partei un wurr 1965 Fraktschonsvörsitter (Minority Leader) vun sien Partei in dat Repräsentantenhuus, dat he van 1949 bit 1973 anhörrn dee.

Gerald Ford (1974)

Nah den Rückträe vun Viezpräsident Spiro Theodore Agnew an‘ 10. Oktober 1973 hett Präsident Richard Nixon Ford to’n neen Viezpräsidenten vun de USA nomineert. De US-Senat hett an‘ 27. November un dat Repräsentantenhuus an‘ 6. Dezember tostimmt. In‘ August 1974 is Präsident Nixon sülvst in‘ Toog vun den Watergate-Schandaal torüchtreeden. Ford wurr dordör Präsident. He weer dormit de eenzige, de weder as Präsidentschapskandidat noch as Viezpräsidentschapskandidat dör dat Wahlmännerkollegium wählt wurr. De Präsidentschapswahl in den USA in‘ November 1976 hett he in en knapp Entscheeden gegen den Demokraten Jimmy Carter verloren. De Präsidentschap vun Ford gung mit de Amtsinführen vun Jimmy Carter an‘ 20. Januar 1977 to Enn‘. Mit 93 Johren un fiev Maanden reck Ford dat bitlang hööchst Öller vun all US-Präsidenten. Sien 895 Daag[1] düern Präsidentschaft is de körtste vun all US-Präsidenten, de nich in‘t Amt storven sünd.

Fröhe Johren ännern

Kindheit un Utbillen ännern

 
Gerald Ford as Lüttkind 1914
 
Ford as Football-Speler an de Universität vun Michigan 1933

Gerald Rudoph Ford wurr an‘ 14. Juli 1913 as Leslie Lynch King in Omaha in‘ US-Bundsstaat Nebraska boren. Nömmt wurr is he nah sein lievlich Vader Leslie Lynch King senior. Sien Moder Dorothy Ayer Gardner hett sück aber wenig Week nah de Geburt vun den Vader trennt, de an Alkoholismus lieden dee un sien Fru ok hauen dee. Nah de Trennung truck Dorothy mit hör Söhn tietwies nah Illinois to hör Süster un deren Ehemann. Later is se nah Grand Rapids (Michigan) trucken, wo se mit hör Söhn tonächst bi hör Öllern ünnerkeem. De Ehe mit Leslie Lynch King wurr in‘ Dezember 1913 offiziell schett. Bit to sien Dood in dat Johr 1930 hett de Grootvader Ünnerholt an Dorothy betallt. In Grand Rapids hett Dorothy Gardner Gerald Rudolff Ford kennen lehrt, den se in dat Johr 1917 heiraadt hett. Ford weer as Verköper vun Lacken in den Familienbedriev vun sien Öllern in Grand Rapids tätig. He broch kien eegen Kinner mit, aber mit Dorothy hett he noch dree Söhns kreegen: Thomas Gardner Ford (1918–1995), Richard Addison Ford (1924–2015) un James Francis Ford (1927–2001). Nah de Heirat hett Ford den jungen Leslie Lynch King adopteert, de doruphen den Naam vun den Steefvader annehm. De Schrievwies vun sien Tüschennaam hett Ford later sülvst vun Rudolff in Rudolph ännert. Mit sien Steefvader keem Ford good torecht. Över hüm hett hett he later seggt: „Mien Steefvader weer en grooaardig Person un mien Moder genauso wunnerbar“ („My stepfather was a magnificent person and my mother equally wonderful“).[2] To sien lievlich Vader, de 1941 storven is, harr he mit Utnahm vun en Begegnung in de Jöögd kien wiederen Kuntakt mehr.[3]

In Grand Rapids hett de jung Ford en Highschool besöcht, de he 1931 as en vun de besten vun sien Johrgang afsluuten dee. Besünner Interesse wies „Jerry“, as he nömmt wurr, an Geschichte un Politik. Nah den Afsluss vun de Highschool studeer he tonächst an de University of Michigan Wertschapswetenschapen. Nah den Afsluss hett Ford en Jobangebot bi en Ünnernehmen in Grand Rapids aflehnt, um – ebenfalls an de University of Michigan – Rechtswetenschapen to studeeren. 1938 wessel he an de Yale University, wo he sück 1935 all mal ahn Spood um en Studienplatz bewurben harr. Dor hett Ford 1941 sien Bachelor maakt un gull weer as en vun de besten vun sien Jahrgang. Sien Studium hett Ford gröttstendeels dör diverse Nebenjobs betallt, ünner annern as Kellner in en Restaurant. Wiels sien Tiet an College un Universität weer he en begeistert Football-Speler, wo he tüschen 1932 un 1935 an mehreren Meesterschapen deelnommen hett. Ford, de meest in de Positschoon Center speel, weer ünner sien Mannschapskollegen as toverlässig schätzt un gull as en vun de best Speler vun dat Team. 1935 nehm he tietwies ok en Job as Football-Trainer an. Ford bleev tietlevens interesseert an American Football un hett ok wiels sien politisch Karriere regelmatig Spelen besöcht.[4]

Beroplich Tätigkeit un Tiet in de Navy ännern

 
Gerald Ford as Marineoffizier vun de US Navy 1945

Nah den Afsluss vun sien Studium kehr Ford Anfang 1941 nah Grand Rapids in Michigan torüch un hett gemeensam mit en Früend Philip Buchen en Afkaatskanzlie apen maakt. Dor weer he aber blots för wenig Maanden tätig. Nah den japaanschen Angreep up Pearl Harbor in‘ Dezember 1941 hett he sück freewillig to’n Deenst bi de United States Navy meld. In‘ April 1942 wurr he to’n aktiven Deenst herantrucken un nah een Maand Training tonächst in North Carolina statschoneert. Dor weer he as Utbilder för nee inschreeven Wehrplichtige as ok as Trainer för diverse Sportaarten, de an de Militärbasis speelt wurrn, tätig. In dat Fröhjohr 1943 is he denn in den aktiven Deenst an Bord vun de USS Monterey (CVL-26), de in den Pazifik verleggt wurr, intreeden. Dor nehm Ford, de wenige Maanden tovör to’n Lieutenant befördert wurr, ok an aktiv Kamphandlungen gegen dat Kaiserriek Japan up hooch See deel. Insgesamt wunn sien Eenheit dor teihn Gefechte. To en levensbedrohlichen Situatschoon keem dat wiels disse Tiet aber blots eenmal in‘ Dezember 1944, as Ford wegen slecht weer in den Taifun Cobra binah vun Deck vun dat Schipp spöölt wurrn weer. Wiels den Storm hemm mehr as 800 Marines hör Leven verloren un dree US-Krüüzer keemen in Seenot. De USS Monterey wurr nah den Storm as för den wiederen Deenst nich mehr to gebruuken instuuft un Ford kehr dormit in de Vereenigten Staaten torüch. Statschoneert in Kalifornien wurr he weer Utbilder un American Football Trainer. Nah dat Enn‘ vun den Tweeten Weltkrieg wurr Ford in‘ Oktober 1945 to’n Lieutenant Commander befördert. In dat Fröhjohr 1946 is he up eegen Wunsch ut de Navy utscheeden un kreeg mehrere militärische Utteknungen as de Bronze Star Medal. Dornah weer he bit to sien Instieg in de Politik weer as Afkaat tätig.[5]

Heiraadt un Freemüereree ännern

 
Gerald un Betty Ford (1948)

Gerald un Elizabeth Ann Bloomer hemm an‘ 15. Oktober 1948 in de Grace Episcopal Church in Grand Rapids heiraadt. Se harrn veer Kinner:

  • Michael Gerald Ford (* 1950), Seelsörger
  • John Gardner „Jack“ Ford (* 1952), Journalist un PR-Berader
  • Steven Meigs Ford (* 1956), Schauspeler un Rodeorieder
  • Susan Elizabeth Ford Vance Bales (* 1957), Fotografin

In dat Johr 2005 harrn de Fords söben Enkelkinner.

Gerald Ford wurr an‘ 3. September 1949 in de Freemüererloge Malta Lodge No. 465 in Grand Rapids upnommen, tosommen mit sien dree Halfbröers. Den Gesellengrad un Meestergrad wurr hüm in de Columbia Lodge No. 3 in Washington D.C. an‘ 20. April un 18. Mai 1951 verleeht. An‘ 26. September 1962 wurr hüm in de Musikakademie in Philadelphia de 33. un hööchste Grad vun den Souvereign Grand Inspector General vun den Ollen un Annommen Schottschen Ritus (A.A.S.R.) verleeht, den an wietsten verbreedt Hoochgradsystem vun de Freemüereree. Togliek wurr he to’n Ehrenliddmaat vun dat Supreme Council in‘ A.A.S.R. Nördliche Jurisdiktschoon nömmt. Up dat Johresdrapen vun den DeMolay-Ordens, en Jöögdorganisatschoon vun de Freemüereree, van‘ 6. bit 9. April 1975 wurr Ford eenstimmig to’n aktiv Liddmaat un to’n Grootmeester in’t Ehrenamt vun dat International Supreme Council wählt. Dissen Posten harr he bit Januar 1977 inne, as man hüm to’n Ehren-Old-Grootmeester nömmen dee.[6]

Politisch Upstieg ännern

Wahl un eerst Johren in‘ US-Kongress ännern

 
De nee wählt Afordneter Gerald Ford (links) wurrd 1949 in dat Kapitol vun Senator Arthur Hendrick Vandenberg begrööt

Vör sien Deenst bi de Strietkräfte neeg Ford ehrder den isolatschonistischen Flögel vun de Republikaner to, de insbesünnere in de Johren vör den Tweeten Weltkrieg beträchtlichen Infloot harr. Dat militärische Engagement änner aber Ford sien Sicht up de Weltpolitik un he is folgend för en den Internatschonalismus utricht Butenpolitik intreeden. Nah sien Rückkehr in de Heimat fung he an, sück tonehmend up lokal Ebene bi de Republikanern intobringen. 1947 hett Ford en republikaansch Organisatschoon mit Naam Home Frontleit, de sück för Verwaltensreformen in sien Heimatstadt Grand Rapids insetten dee. Bi de Kongresswahlen in dat folgen Johr hett he för dat US-Repräsentantenhuus kandideert. Wiel de fievte Bezirk in Michigan, för den Ford antreeden dee, en Hoochborg vun de Republikaner weer, wurr de parteiinterne Vörwahl to de eegentlich Stolpersteen för den Intoog in den Kongress. Sien Kontrahent weer de amteeren Afordnete Bartel John Jonkman, de vun Ford för sien isolatschonistische Butenpolitik kritiseert wurr. Sien Kandidatur wurr vun den inflootrieken US-Senator Arthur Hendrick Vandenberg ünnerstütt, de ebenfalls ut Grand Rapids stamm. Letztlich wunn Ford in en ganz klor Entscheeden, wat sülvst politische Beobachter vun de dormalige Tiet överraschen dee: „Ik keem torüch as konverteert Internatschonalist“, schreev Ford later, „un uns dormalig Kongressafordneter weer en övertüügten Isolatschonist. Un ik weer dorvan övertüügt, dat he ersett wurrn muss. Nümms hett docht dat ik winnen kunn. Denn wunn ik in dat Verhältnis twee to een“ (in‘t Original: "I came back a converted internationalist. And of course our congressman at that time was an avowed, dedicated isolationist. And I thought he ought to be replaced. Nobody thought I could win. I ended up winning two to one").[7] De eegentliche Wahl in‘ November 1948 wunn Ford denn ahn Probleme womit he in‘ Januar vun dat folgen Johr in den Kongress intrecken dee. In‘ Turnus vun twee Johren wurr he bit insluutend 1972 regelmaatig weer wählt.

In‘ Kongress wurr Ford, de sück as Vertreeder vun den gemäßigten Parteiflögel vun de Republikaner verstunn, in de 1950er- un fröh 1960er-Johren to en överparteilich schätzten Parlamentarier. Sien politische Philosophie beschreev he sülvst as gemäßigt in de „Binnenpolitik, internatschonalistisch in de Butenpolitik un konservativ in de Fiskalpolitik“. In dat Gesettgevensverfohren hett he gern de Rull vun en Vermittler binnerhalv vun de republikaansch Fraktschoon as ok tüschen sien Parteikollegen un den Demokraten övernommen. Eegen bedüüdsam Gesettentwürfe hett he kien verfaat. Dör sien gooden Roop hemm Parteifrüenden immer weer en Kandidatur för den Senat oder as Gouverneur vun Michigan in’t Gespräch brocht, wat Ford aber aflehnt hett. Stattdessen wies he Ambitschonen irgend wenner mal as Spreeker vun dat Repräsentantenhuus to deenen. In de Wahlkämpen vun 1952 un 1956 weer Ford en trüe Anhänger vun Dwight David Eisenhower, mit den he inbesünnere in butenpolitisch Fragen de glieker Meenen harr. Ok de Nomineeren vun den umstreeden Richard Nixon to’n Viezpräsidenten funn sien Tostimmung. 1960 hett he den Wahlkamp vun Nixon gegen den Demokraten John F. Kennedy ünnerstütt.[8]

Warren-Kommission ännern

 
De Warren-Kommission övergifft in‘ September 1964 den Afslussbericht an Präsident Johnson, Gerald Ford as veert vun links

In‘ November 1963 hett hüm Präsident Lyndon Baines Johnson to’n Liddmaat vun de Warren-Kommission nömmt. De vun den Böversten Bundsrichter Earl Warren leit Arbeitsgrupp weer dormit beupdragt wurrn, den Anslag up John Fitzgerald Kennedy uptoklären. Wiels de teihn Maand düern Arbeit weern Ford un sien Team dormit beupdragt wurrn, de Biografie vun Lee Harvey Oswald, den vermootlichen Mörder, to ünnersöken. De Kommission legg in‘ September 1964 ehrn Afslussbericht vör, de to dat Ergevnis keem, dat Oswald alleen för de Ermordung vun Präsident Kennedy verantwoortlich weer. Ford hett för den Rest vun sien Leben de Arbeit vun de Kommission verteidigt un hett den diversen Verswörungstheorien um de Ermordung vun Kennedy wedderspraaken. Dör sien Tätigkeit in de Warren-Kommission kreeg Ford landswiet Bekanntheit.[9]

Fraktschonsführer vun de Republikaner ännern

 
1971 in dat Witt Huus: Ford (rechts) wiels en Termin mit Kongressvertreedern; mittig Präsident Nixon

Nah de Wahlen vun dat Johr 1964, bi de de Republikaner in‘ Toog vun de Wedderwahl vun Präsident Johnsons en düchtig Nedderlaag erleeden harrn, wurr Ford to’n nee Vörsitter vun de republikaansch Fraktschoon in dat Repräsentantenhaus wählt. He kunn dorbi in en parteiintern Afstimmen gegen den bitherigen Fraktschonsbaas Charles Abraham Halleck winnen. Dat weer mit 73 to 67 Stimmen togunsten vun Ford binnerhalv de Fraktschoon ok n bannig knapp Ergevnis.[10] Nah de Verlusten in de vörhergahnd Wahl hemm sück völ Republikaner för en personelle Neeupstellen vun hör Führungsfiguren utspraaken. De Funktschoon as Minority Leader („Minnerheitsführer“) is he in‘ Januar 1965 nah dat erstmalige Tosommentreeden vun de neen Kongress antreeden. He bleev bit to sien Amtsanträe as Viezpräsident Enn‘ 1973 up dissen Posten.

In de 1960er-Johren hett Ford de vun de Johnson-Regeeren anschaven Maatnahmen to dat Gliekstellen vun Afroamerikanern ünnerstütt. He hett ebenso för den Civil Rights Act von 1964 to dat Upheven vun de Rassentrennung as ok för den Voting Rights Act van 1965 stimmt, de as Mielensteen to de Stärkung vun dat Wahlrecht vun Swaarten gull. Den vun Präsident Johnson ünner de Naam Great Society vörandreeven Reformen to dat Utwieten vun de Sozialstaat stunn Ford skeptisch tegenöver. Den Sozialstaat as sückser hett he aber in‘ Gegensatz to konservativeren Parteikollegen nich aflehnt. Allerdings weern sien Mögelkeiten up den Gesettgeevensperzess intowirken nah de vörhergahnd Wahlen stark inschränkt, wiel de Demokraten in beid Kamern vun den Kongress meest en Tweedrüddelmehrheit harrn. Butenpolitisch hett de republikaansch Fraktschonschef de vun Johnson bedreeven Politik in‘ Vietnamkrieg as to nahlässig kritiseert. Ford is, as ok völ vun sien Parteikollegen, för en hartere Gangaart tegenöver dat kommunistischen Regime in Nordvietnam intreeden. 1967 stell Ford wiels en Reed in dat Plenum vun dat Huus apen in Fraag, of de Johnson-Regeeren en tatsächlichen Plaan harr, dat militärische Engagement in Vietnam to en tofräestellen Enn‘ to bringen. De Präsident hett Ford doruphen düchtig angreepen un hüm nahseggt, dat he woll to „völ Football ahn Helm“ speelt to hemm.[11] Wassen Kritik an den Präsidenten sowohl vun Lüüd, de för den Krieg weern as ok Kriegsgegner hemm den Republikanern bi de Kongresswahlen in‘ Harvst 1966 Stimmengewinne inbrocht, för en Mehrheit reck dat aber nich. Ford bleev dorum de anstreevt Posten vun den Speaker verwehrt. In de tweet Hälft vun de 1960er-Johren droop sück Ford regelmatig mit sien Pendant vun de Demokraten in‘ Senat Everett Dirksen in politischen Feernsehtalkshows, um för de Politik vun de Republikaner to warfen. In de Medien wurrn disse Upträen as „The Ev and Jerry Show“ bekannt. Ok in‘ Toog vun de Studentenproteste in de 1960er-Johren forder Ford en strikte Law-and-Order-Politik.[12]

Ford sien politisch Bedüüden wuss nah de Wahlen 1968, as mit Richard Nixon 1969 weer en Republikaner in dat Witt Huus intrecken dee. Doch trotz Nixon sien Wahlerfolg hemm sück de Mehrheitsverhältnisse in‘ Kongress meest nich ännert. All to de Wahl 1968 weer Ford as mögelk Viezpräsidentschapskandidat för Nixon in‘ Gespräch. Allerdings hett he en sückser Kandidatur vun Anfang an aflehnt, wiel he noch immer up en republikaansch Mehrheit in dat Repräsentantenhuus haapen dee, de hüm woll den inflootrieken Posten vun den Speaker inbrocht harr.[13] Sowohl de Binnen- as ok de Butenpolitik vun de Nixon-Regeeren funn de Tostimmen vun Ford un he kreeg bald den Roop, een vun de loyalsten Gefolgslüüd in dat Kapitol to ween. In‘ Gegensatz to de konservativ Hardliner vun sien Partei weer de republikaansch Fraktschonsführer för de Entspannungspolitik mit de Sowjetunion un de Volksrepubliek China. Ok mit den vun den Präsidenten so nah un nah vulltrucken Rücktoog vun de Amerikaner ut Vietnam weer Ford inverstahn. De ut de Konsequenz vun den Vietnamkrieg in‘ Kongress verafscheedt War Powers Resolution van 1973 hett Ford dorgegen aflehnt. Aber ok sien Oppositschoon doran kunn nich de Överstimmen vun en Veto vun den Präsidenten verhinnern, nahdem sück ok noog Republikaner för de Novelle utspraaken harr. Dat Gesett sütt en starkere Mitwirken vun de Legislative bi de Entscheeden vun tokünftig Kriegsinsätze vör. Binnenpolitisch droog Ford de Agenda vun dat Witt Huus mit; as bispeelswies de Initiativen vun Nixon to en beter Umweltschuul. Dorto tell besünners 1970 de Inrichten vun en natschonale Umweltbehörde. Trotz de politisch Överinstimmen hett Nixon aber kien engere persönlich Betrecken to de Vertreder vun sien Partei in‘ Kongress ünnerhollen.[14]

Viezpräsident vun de USA ännern

 
Gerald Ford (rechts) mit sien Fru Betty un Präsident Nixon un de sien Gattin Pat nah de offiziell Vörstellen as Viezpräsident 1973 in dat Witt Huus

In‘ Oktober 1973, rund negen Maand nah den Beginn vun Nixon sien tweet Amtstiet, is de sien Viezpräsident Spiro Agnew in‘ Toog vun Besteekensanschuldigungen vun sien Amt torüchtreeden. Eerstmals in de amerikaansch Geschichte keem dormit de in dat Johr 1967 up den Weg brocht 25. Tosatzartikel to de Verfaaten vun de Vereenigten Staaten to’n Dragen. De Verfaatenstosatz hett dat den Präsidenten, mit Tostimmen vun den Kongress, erloovt, en neen Viezpräsidenten to benöömen, wat bi fröheren Vakanzen up dissen Posten nich mögelk weer. Ofschons Nixon Finanzminister John Connally as Viezpräsident hemm wull, hemm hüm sien Berader as ok Kongressvertreeder vun beid Parteien en Nomineeren vun Ford toraaden. Nixon, all in‘ Toog vun den Watergate-Schandaal politisch anslahn, wull dorum dat politisch Risiko för sück sülvst leeg hollen un hett sück folgend Ford för en Kandidaten entscheedt, de nah Mögelkeit ahn Probleme bestätigt wurrn kunn. An‘ 13. Oktober geev de Präsident offiziell wiels en Pressekonferenz in dat Witt Huus de Nomineeren bekannt.[15]

De Senat hett an‘ 27. November 1973 de Nomineeren vun Ford mit 92 gegen 3 Stimmen tostimmt. An‘ 6. Dezember hett ok dat Repräsentantenhuus mit en Votum vun 387 gegen 35 sien Tostimmung geven. All Gegenstimmen keemen un de Reegen vun de Demokraatsche Partei, de in beid Kongresskamern en Mehrheit vun de Mandate stellen dee. Noch an den sülvigen Dag hett Ford in‘ Plenarsaal vun dat Huus den Eed as nee US-Viezpräsident afleggt. In de acht Maand vun sien Viezpräsidentschap wies sück Ford tegenöver den Präsidenten loyal un hett versöcht dör apenlich Upträen dat Vertruen in de US-regeeren weer hertostellen, nahdem dat Ansehn vun Nixon dör den Watergate-Schandaal immer mehr in Verroop geraden weer.[16]

Präsidentschap (1974–1977) ännern

Amtsövernahm ännern

 
9. August 1974: Gerald R. Ford wurrd vun den Böversten Richter Warren Earl Burger as Nahfolger vun den torüchtreeden Richard Nixon in dat Amt vun den Präsidenten ünner Eed nommen
 
Vun links nah rechts: Donald Rumsfeld, Gerald Ford un Dick Cheney 1975 in dat Oval Office

Enn‘ Juli 1974 wurr dat düütlich, dat Präsident Nixon den Watergate-Schandaal nich överstahn würr. Dat Repräsentantenhuus hett en Amtsenthebungsverfohren gegen hüm inleit. Anfang August hett Ford en plaant Reis in de westlich Bundsstaaten afseggt, wat in de Medien as en Henwies up en bevörstahn Amtsövergaav sehn wurr. Noch bevör de Senat över dat Blieven vun Nixon in sein Amt to entscheeden harr, hett de an‘ 8. August 1974 sien Rückträe för den folgen Dag ankünnigt. Nahdem Nixon sluutend an‘ 9. August sien Amt as bither eenzig US-Präsident daalleggt harr, övernehm Ford de Präsidentschap. As dat in de Verfaaten vörsehn weer, muss he de verblieven tweeeenhalf Johren vun de lopen Amtsperiood to Enn‘ führen. Ford wurr in‘ East Room vun dat Witt Huus vun Chief Justice Warren Earl Burger as nee Präsident vereedigt, nahdem Nixon nah Huus in Kalifornien reist weer. De nee Präsident hull en kört, informale Anspraak, de vör allen mit de Wöör "our long national nightmare is over ("uns lang natschonaler Albdrööm is vörbi) in Erinnerung bleeven is.[17]

An dat bitherig Kabinett hett Ford tonächst kien Ännern vörnommen. Eenig Ministers ut dat Kabinett vun Nixon as Butenminister Henry Kissinger bleeven bit dat Enn‘ vun Ford sien Ford sien Amtstiet 1977 up hör Posten. Binnerhalv vun dat Witt Huus hett he aber sien Staff nee organiseert, so wurr Alexander Haig vun Donald Rumsfeld as Staffchef aflöst. As de 1975 vun den Präsidenten to’n Minister för Verdefferenden nömmt wurr (en Amt, dat he later ünner George Walker Bush van 2001 bit 2006 noch Mal bekleeden dee), hett Ford Dick Cheney to’n Staffchef (de later ünner George W. Bush Viezpräsident weer). Up Grundlaag vun den 25. Tosatzartikel to de Verfaaten vun de Vereenigten Staaten hett Ford mit Tostimmen vun den Kongress den ehmaligen New Yorker Gouverneur Nelson Aldrich Rockefeller to’n nee Viezpräsidenten nömmt. Dat weer dat tweete Mal binnerhalv vun een Johr as ok bit hüüd (2017) dat letzte Mal, dat en Viezpräsident nahderhen bestimmt wurr.

Nah sien Amtsanträe stunn Ford glieks wertschaplich Problemen tegenöver. Ok de Nahwirken vun den Watergate-Schandaal un den Vietnamkrieg as ok diverse Kongressünnersöken to illegalen Aktivitäten vun de US-Geheimdienste in de vergangen Johren hemm to en deep Vertruenskrise vun de amerikaansch Bevölkerung tegenöver den Politikern in Washington, D.C. führt.

„Nixon-Pardon“ ännern

 
Präsident Ford künnigt in‘ September 1974 de Begnadigung vun Nixon an
 
An‘ 17. Oktober 1974 nimmt Gerald Ford vör den Justizutschuss vun dat Repräsentantenhuus persönlich Stellung to dat Nixon-Pardon

All glieks nah den Rückträe vun Nixon geev dat in de US-Öffentlichkeit tallriek Spekulatschonen, of Ford sien Vorgänger en Begnadigung gewähren würr, oder of sück Nixon as eerst Präsident en Straafverfohren stellen müss. An‘ 8. September 1974 hett Ford Nixon denn för all Straaftaten, de dissen wiels sien Präsidentschap vörschmeeten wurrn weern amnesteert (so nömmt Nixon-Pardon). Disse Entscheeden weer to de Tiet düchtig umstreeden. Nah Ford sien Dood hemm völ (as bispeelswiels de inflootriek Senator Edward Moore Kennedy), de fröher gegen disse Amnestie ween weern, de Entscheeden vun den Präsidenten as richtig för dat Wohl vun dat Land betekent. En Straafperzess gegen Nixon harr dat sellschopplich Klima tüschen de republikaansch un demokraatsch gesinnten Bevölkerungsdeelen dörnanner brocht un dat Land för en Utnannerrietensproov stellt, so Beobachter vun de dormalig Tiet. Ok Ford harr sien Entscheeden in disse Richt begrünnd. Buterdem hett he anführt, dat he en Slussstreek ünner den Watergate-Schandaal trecken wull, um sück so den Herutforderungen in Wertschaps-, Sozial- un Butenpolitik stellen to können. Nahdem Ford de Begnadigung vun sien Vörgänger in‘ Rahmen vun en Feernsehanspraak an de Natschoon ankünnigt harr, fullen sien Tostimmenswerte in Meenensumfragen binnen een Week vun 71 up 50 Prozent. Republikaansch Afordnete hemm wegen de bevörstahn Kongresswahlen in‘ November vun dat sülvig Johr den Tietpunkt vun de Entscheeden kritiseert. De Pressespreker vun den Präsidenten Jerald terHorst, en langjohrig Weggefährte vun Ford, is noch an den sülvigen Dag vun sien Posten ut Protest torüchtreeden. Eenige Beobachter vun de dormalig Tiet vertreeden sogor de Upfaaten, dat de Begnadigung vun Nixon de Grund ween is, dat Ford 1976 recht knapp de Wahlen verloren hett.[18]

As eerst US-Präsident is Ford in‘ Oktober 1974 persönlich vör den Justizutschuss vun dat Repräsentantenhuus uptreeden, wo he to de Begnadigung vun Nixon utführlich Stellung nehm. De präsident hett dorbi sien Entscheeden vör de Afordneten verteidigt. He hett dorbi ok Gerüchte torüch wiest, dat dat en informale Afspraak tüschen hüm un Nixon geeven hett, wonah de Gnadenerlass Bedingung för Nixon sien Rückträe ween weer. Ok de Ford-Biograf John Robert Greene schrifft, dat dat kien Belege för en sückser Afspraak tüschen de beid Präsidenten geev.[19]

Kongresswahlen 1974 ännern

Wenig Maand nah Ford sien Amtsövernahm stunnen weer Kongresswahlen an (so nömmt Midterm elections). Dör den Watergate-Schandaal un de Amnestie för Nixon harrn de Republikaner stark an Popularität verloren, wat dorto führen dee, dat de Demokraten hör Mehrheiten in beid Kongresskamern good utbauen kunnen. In‘ Senat vergrötter sück hör Sittandeel vun 56 up 60 vun de 100 Liddmaaten. In dat Repräsentantenhuus kunnen se 49 Mandate dorto winnen, wat hör Majorität vun 242 up 291 der 435 Sitten vergrötter. Sogor Ford sien old Wahlkreis in Michigan, de immer as seker republikaansch Gelände gullen harr, wurr vun en Demokraten wunnen. Ok Wahlen in de Bundsstaaten un up kommunaler Ebene wurrn völfack vun de Demokraten wunnen. Dat de Partei vun de Präsidenten bi de Kongresswahlen in de Midden vun en präsidialen Amtstiet Sitten verlüst, is in de amerikaansch Historie ok woll begäng, aber dör de baben nömmt Faktoren fullen de Verluste vun de Republikaner överdörsnittlich hooch ut. Demokraten, de eerstmals bi de Wahlen vun 1974 wählt wurrn, kreegen in de amerikaansch Apenlichkeit gau den Binaam Watergate Babies.

Wertschaps- un Sozialpolitik ännern

 
Präsident Gerald Ford in dat Oval Office (1976)

Midden vun de 1970er-Johrern keem de US-Wertschap tonehmen in de Rezession. Utdruck weer en tonehmen Inflatschoon as ok en Stillstand bi dat Wertschapswassdom. In der amerikaansch Apenlichkeit entstunn to de Tiet de Utdruck Stagflatschoon (en Kufferwoort ut Stagnatschoon un Inflatschoon). De wassen Inflatschoon führ to Kapitalflucht in’t Utland. As dat Land 1975 in de Rezession to versinken drohen dee, hett de US-Regeeren de Inkommensstüer senkt, um de Wertschap weer antoschuuven. To glieker Tiet wurrn de Stüern för importeert Eerdööl höhger sett. In de Gesettgeven is besünners nah den Kongresswahlen Enn‘ 1974 en Kamp tüschen dat Witt Huus un den Kongress utbraken. Vun 48 regulären Vetos vun den Präsidenten, hett de Kongress en Veertel dorvan (12 nipp und nau) mit de notwennig Tweedrüddelmehrheit in beid Hüüs vun de Legislative torüch. Wiederhen hett de Ford-Regeeren versöcht, den wertschaplich Schwierigkeiten mit Utgavenverkörten gegen to stüern. Dat gelung insofern, dat de Inflatschoon bit to dat Johr 1976 van 11 up 5,8 Perzent full. Dennoch reck de Tall vun Minschen ahn Beschäftigung in dat Johr 1975 en Rekordstand. De Arbeitslosenquote bedroog in‘ Sömmer 1975 9,2 Perzent, de hööchste Stand siet 1941.[17][20]

To de bedüüdend Gesetten de Ford noch in dat Johr 1974 ünnerschreeven hett, hörrt de Schaffung vun en Programm, dat rund 25 Milliarden US-Dollar för de Förderung vun Uptreckensprogrammen bereitstellen dee. He hett ok en Gesett aftekent, dat en deelwies Beschränkung vun de Wahlkampfinanzeeren vörsehn dee. Disse nee Regelung hett aber blots de Bundseben bedrapen, wiel dat Wahlrecht in de Tostännigkeit vun de Bundsstaaten fallt. Mit sien Vetorecht stell sück de Präsident aber gegen verscheeden sozialpolitische Initiativen vun de Demokraten, de mehr finanzielle Middel för den sozialen Wahnungsbau, Gesundheitsförsorge un Levensmiddelhülp för arm Lüüd vörsehn harrn. Fiskalpolitisch konservativ hett Ford ok Förderprogramme för amerikaansch Farmer aflehnt, um so dat Huushaltsdefizit begrenzen to können.[17]

Butenpolitik ännern

 
Ford bi dat Ünnerschrieven vun de Deelamnestie för Kriegsdeenstverwiegerer in‘ Vietnamkrieg in‘ September 1974
 
Gerald Ford (links) in dat Gespräch mit den sowjeetschen Parteichef Leonid Breschnew in‘ November 1974
 
Präsident Ford snack in dat Oval Office de Evakueeren vun Saigon mit Viezpräsident Rockefeller (mittig) un Butenminister Kissinger (links) in‘ April 1975

In de Butenpolitik hett Ford de vun Richard Nixon inleit Entspannungspolitik mit den Ostblock un de Volksrepubliek China fortsett, ofschons de konservative Parteiflögel vun de Republikaner dat to’n Deel skeptisch seech. En bannig wichtig butenpolitisch Akt in sien Amtstiet weer de Ünnerschrift ünner de Slussakte vun Helsinki 1975, de sien Präsidentschap en hooch Bedüüden gifft. Mit disse Slussakte hemm de Sowjetunion un de anner sozialistisch Staaten nolens volens dat Gellen vun de Minschenrechte anerkennt. All in‘ September 1974 hemm de USA diplomatische Betrecken mit de DDR upnommen.[17]

Ünner Ford wurr de all vun Nixon anfungen Rücktoog ut Vietnam vullstännig afslooten, nahdem de letzten US-Kamptruppen all 1973 dat Land verlaaten harr. Wiel aftosehn weer, dat sück dat südvietnameesch Regime nich hollen kunn (de 1973 slooten Freeden bestunn ahnhen blots noch up dat Papeer) hett Präsident Ford tegenöver den Kongress up finanzielle Hülp för den US-Verbündeten Südvietnam drängt. Doch nah den johrelangen, ut amerikaansch Sicht enttäuschend verloopen, militärisch Insatz vun de USA weer de Kongress nich Willens, Südvietnam länger finanziell oder sogor weer in militärisch Form to helpen. De Senatoren un Afordneten hemm dorum gegen den Willen vun den Präsidenten sämtliche Gelder för Südvietnam streeken. As Enn‘ April 1975 de kommunistisch Truppen ut den Norden immer wieder in Richt vun de südvietnameesch Hauptstadt Saigon (hüüd Ho-Chi-Minh-Stadt) vorrückten, hett Ford de Evakueeren vun dat verbleeven US-Personals anordnet. Tosätzlich hemm de USA in disse letzt Daag in‘ Toog vun de Operation Frequent Wind noch mehrere Duusend Südvietnamesen utflaagen. Dorbi hannel sück dat insbesünnere um de Vietnamesen, de mit amerikaansch Strietkräften tosommenarbeit harr un nu bang weern vör Repressalien dör dat nee Regime. An‘ 30. April 1975 hemm de USA dat letzt Personal utflaagen. Südvietnam wurr vullstännig vun kommunistisch Truppen innommen un in dat Johr dorup mit den Norden vereent. Ford geev later för den gauen Tosommenbröök vun den Süden den Kongress de Schuld, de Hülp för den US-Verbündeten verwiegert harr. All in‘ September 1974 hett Ford en Deelamnestie för Kriegsdeenstverwiegerer in‘ Vietnamkrieg erlaaten, wat to de Tiet ünnerscheedlich bewert wurr. Sien Nahfolger Jimmy Carter hett sluutend en allgemeen Amnestie erlaaten.[17][21]

In Ford sien Präsidentschap full en wiedere butenpolitisch Krise in‘ südostasiatischen Ruum: Bi den Mayaguez-Tüschenfall in‘ Mai 1975 hett Kambodscha, kört nahdem de Rooden Khmer dor de Macht övernommen harrn, dat amerikaansch Hannelsschipp Mayaguez in internatschonalen Gewässern angreepen. Ford hett US-Marines in de Region schickt, um de Besatten to retten. De Insatztrupp is aber up de falsch Insel lannd uni s up Wedderstand draapen. De Seelüüd vun de Mayaguez weern – ahn dat de US-regeeren dorvan wuss – all free laaten wurrn. Mehrere amerikaansch Suldaten keemen bi de Kämpe to Dood.[21][22]

1974 hett de mit den USA verbünnd Törkie völkerrechtswidrig Nordzypern besett un 1975 hett dat ebenfalls mit den USA verbünnd Indonesien völkerrechtswidrig Osttimor annekteert, wat etliche Minschenrechtsverletzungen un Doode nah sück truck. Luut den Dokumentarfilm Angeklagt: Henry Kissinger hemm Präsident Ford un sien Butenminister Henry Kissinger den jewieligen Regeeren dorför gröön Lucht geven.

Anslääg up Ford 1975 ännern

In Sacramento hett an’ 5. September 1975 en Anhängerin vun den inhafteerten Massenmörder Charles Manson mit Naam Lynette „Squeaky“ Fromme versöcht, Ford umtobringen. De Secret Service kunn den Anschlag aber verhinnern. Blots 17 Daag later, an‘ 22. September 1975, hett Sara Jane Moore versöcht, Ford in San Francisco dood to scheeten. Dat kunn aber de Passant Oliver Sipple verhinnern. Beid Fruen wurrn nahderhen to levenslang Haft veroordeelt, Fromme keem 2009 up Bewährung free.[23]

Präsidentschapswahl 1976 ännern

 
Gerald Ford bi en Wahlkampupträe in de letzt Daag vun de Kampagne; hier an’ 31. Oktober 1976 in New York
 
Ford-Hoot in‘ Wahlkamp 1976

Bi de nächst Präsidentschaftswahl]], de in‘ November 1976 anstunn, kandideer Ford für eine vullständige Amtsperiood as Präsident. Bi de parteiinternen Vörwahlen vun de Republikaner kreeg he för en amteeren Präsidenten wenig begäng stark Konkurrenz in Person vun den fröheren kalifornischen Gouverneur un lateren Präsidenten Ronald Reagan. Reagan hett vör allen de Entspannungspolitik vun Ford in Kollen Krieg kritiseert un hett den Präsidenten in de Endphase vun den Vietnamkrieg butenpolitische Swaakheit vörschmeeten. Ok in wertschaps- un sozialpolitischen Fragen hett Reagan düütlich konservativere Positschonen vertreeden as de gemäßigte Ford. Ford sien Vörsprung in de Vörwahlen weer to Anfang vun den Republikaanschen Parteidag in Kansas City Enn‘ August 1976 so minn, dat man nicht vörherseggen kunn, of Ford oder Reagan nomineert würr. Ford hett sluutend in‘ eersten Wahldörgang knapp mit 1187 Delegeertenstimmen stimmen, wiels Reagan 1070 Delegeerte up sien Naam schrieven kunn. Dennoch hett Reagan mit sien Parteidagsreed nah de Mennen vun völ Beobachter en souveränen Indruck achterlaaten.[24][25] Ungünstig för Ford weer dat ok ween, dat de USA bi de Olympisch Spelen 1976 in Montreal to de best amerikaansch Sennenstiet achter de UdSSR un de lütt DDR mit en darten Platz in den Medaillenspegel up en historsch deepen Stand ankommen weern – und dat, ofschons sück de ehmalge American Footballspeler Ford immer weer för den Spitzensport insett harr.[26] Sien Kampagne profiteer in dat Wahljohr dorvan, dat he wiels de tallriek Fierlichkeiten to’n 200. Johresdag vun de Unafhängigkeitsverkloren vun de Vereenigte Staaten en amteeren Präsident weer.

As Viezpräsidentschapskandidaten hett Ford up den republikaanschen Parteidag Bob Dole, Senator ut Kansas, utwählt. Ford sien bitherig Stellvertreder, Nelson Rockefeller, harr Enn‘ 1975 en Deelnahm an de Wahl utslooten. De liberale Rockefeller wurr ahnhen as to groot Belastung för Ford sehn, de sück ja parteiintern tonächst gegen den konservativen Reagan dörtosetten harr. Ford hett dat later aber as Fehler betekent, dat he nich weer mit Rockefeller antreeden weer. De Demokraten hemm den Ex-Gouverneur vun Georgia, Jimmy Carter, to’n Herutforderer vun Ford as ok Senator Walter Mondale as Viezpräsidentschapskandidaten. Carter kreeg sien unverwacht Spood in de demokraatschen Vörwahlen vör allen wegen sien Stellung as Butensieder, nahdem dat Misstruen vun de Bevölkerung wegen den Watergate-Schandaal gegen de Politiker in Washington, D.C. groot weer. Hööftthemen in den Wahlkamp weern de wertschaplich Laag, de Butenpolitik un de Watergate-Schandaal. In‘ September un Oktober 1976 wurrn eerstmals siet 1960 weer Feernsehduelle mit de beid Kandidaten afhollen. Bi de Debatte um de Butenpolitik bi dat Feernsehduell hett sück Ford en Patzer erloov, as he seggt hett, dat dat in Osteuropa kien sowjeetsch Dominanz geeven dee. Eenige Beobachter hemm dat sogor as utslaggeevend för sien Nedderlaag sehn, wiel sück dat um en Themenberiek hanneln dee, in de he gegn den butenpolitisch unerfohren Carter harr punkten mööten. Wiels den Wahlkamp hett sück Ford as erfohren un pragmatischen Politiker dorstellt, wobi hüm dat gelung, in de Umfragen immer wieder uptohaalen. De Vörsprung vun Carter in de Meenungsumfragen minneseer sück vun rund 30 Perzent in‘ Juli up weniger as 5 Perzent in‘ Oktober. Dormit leegen de letzt Umfrageergevnisse in‘ Fehlertoleranzberiek un de Wahlutgang wurr as völlig apen ansehn.[24][25]

Ok an den Wahldag, den 2. November 1976, teken sück en bannig knapp Rennen af. De groot Feernsehanstalten weern eerst an‘ fröhen Mörgen vun de Folgedag in de Laag, Carter to’n Gewinner to verkloren. De demokraatsch Herutforderer kreeg aber blots in 23 Bundsstaaten un de Hööftstadt Washington, D.C. (kien Bundsstaat) en Mehrheit, wiels Ford dat in 27 Bundsstaaten (besünners in‘ vun de USA) schaffen dee. Wiel de vun Carter wunnen Staaten aber meestens mehr Inwahner harrn un dormit mehr Wahlmänner stellen deen, kunn he in dat Electoral College 297 Stimmen erringen, wiels Ford blots 240 up sück vereenigen kunn. Bi den Popular Vote, den Andeel vun de Stimmen in dat Volk, weer de Vörsprung vun Carter noch knapper: He kreeg 50 Perzent vun de Stimmen un Ford 48 Perzent. An‘ 20. Januar 1977 gung Ford sien Präsidentschap mit de Amtsinführen vun Carter to Enn‘. De hett wiels sien Antrittsreed de Verdeensten vun sien Vörgänger för de Eenheit vun dat Land nah den Watergate-Schandaal loovt. Ok wiels den Wahlkamp harrn beid Kontrahenten up gegensiedig persönliche Angreepen verzicht. Carter un Ford hemm över dat Enn‘ vun de politisch Karriere herut en private Früendschap bibehollen.

Nah de Präsidentschap ännern

 
Gruppenbild vun de US-Präsidenten van 1981: Richard Milhous Nixon, Ronald Wilson Reagan, Gerald Rudolph Ford un Jimmy Carter (vun links nah rechts)
 
Truerfier för Gerald Ford in de Washington National Cathedral

Nah dat Enn‘ vun sien Amtstiet hett sück Ford wietgahnst in’t Privatleven torüchtrucken, bleev aber en apenlich Persönlichkeit un wurr wiethen as elder statesman schätzt. För de Präsidentschaftswahl 1980 gull Ford as mögelk Kandidat vun de Republikaner för dat Amt vun den Viezpräsidenten vun Präsidentschapskandidat Ronald Wilson Reagan. Wiel Ford aber up relativ wietreckend Kompetenzen bestunn un insbesünnere Henry Kissinger as fasten Bestanddeel vun de nee Regeeren fordern dee, hett Reagan den fröheren CIA-Direkter un lateren Präsidenten George Bush senior nomineert. En nochmalige Präsidentschapskandidatur harr Ford all in’t Vörfeld aflehnt. Ofschons Ford mit sien Nahfolger Jimmy Carter en persönliche Früendschap verbunn, hett he 1980 Reagan sien Kandidatur för dat Witt Huus ünnerstütt.[27]

Ok in de Johre nah 1980 bleev Ford noch en längere Tiet aktiv, so weer he ünner annern bei de Denkfabrik American Enterprise Institute tätig. Ofschons he kien politisch Amt mehr utööven dee, hett sück Ford fakener to politisch Themen ütert. Hier nehm he ok nich immer de Mehrheitsmeenen binnerhalv vun sien Partei an. In‘ Mai 1994 hett he gemeensam mit sien Nahfolgern Carter un Reagan en Breef an den Kongress ünnerschreeven, in de sück de dree Expräsidenten för en Verbot vun halfautomatisch Wappen insetten deen.[28] 2001 keem Ford bi en elementar sellschoppspolitisch Thema mit sien republikaansch Parteifrüenden över Krüüz, indem he sück für de rechtlich Anerkennenn vun gliekgeslechtlich Ehen utspreeken dee.[29]

Gerald Ford is an‘ 26. Dezember 2006 in sien Huus in Kalifornien an Öllersswaakheit storven. Ford weer een vun söss Expräsidenten, de över 90 Johr olt wurrn sünd. De anner fiev weern John Adams (1735–1826), Herbert Clark Hoover (1874–1964), Ronald Wilson Reagan (1911–2004), George Bush un Jimmy Carter (beid boren 1924). In sien letzten Levensjohren führ he mit sien Fru Betty en düchtig torüchtrucken Leven. Blots to’n Goddesdeenstbesöök in de anglikaansch Margareten-Kark dicht bi sien Huus in Rancho Mirage hett sück dat Ehepaar sehn laaten.[30]

Nah sien Dood trucken rund 60.000 Menschen an den Sarg vorbi, um hüm de letzte Ehre to erwiesen. Bi en Staatsakt in Washington hett US-Präsident George Walker Bush den Storven an‘ 2. Januar 2007 as Mann "mit Charakter, Moot un Bescheedenheit" würdigt. De Graffstäe vun Ford befinnd sück in Grand Rapids in‘ Bundsstaat Michigan up dat Gelände vun dat Gerald Ford Presidential Museum.[31]

Wenig Daag nah Ford sien Dood wurr bekannt, dat de sück in en 2004 führt Interview mit den Journalisten Bob Woodward, de en zentraal Rull bi dat Opdecken vun den Watergate-Schandaal speelt harr, düchtig kritisch to’n Irakkrieg ütern dee. In dat Gespräch hett Ford seggt, George Walker Bush un sien Regeeren harrn bi de Rechtfertigung vun den Krieg swoor Fehler maakt. Up Ford sien Bidden sull dat Interview eerst nah sien Tod herutbrocht wurr.[32]

Nahwirken un Rezeptschoon ännern

 
Porträt vun Gerald Ford in dat Oval Office 1976

Ofschons Ford blots för tweeeenhalf Johr Präsident weer un sowohl binnen- as ok butenpolitisch blots bedingt maatgeven Akzente setten kunn, wurrd he hüüd in den USA överweegend för sien Amtsführung nah den Watergate-schandaal loovt. Nah de Meenen vun völ Historiker hett Ford dat schafft, dat Vertruen un de Integrität vun dat Präsidentenamt nah de Watergate-Schandaal weer hertostellen.

Ford wurr faken as wat paddelig un töffelig ansehn. So is he 1975 bi sien Ankunft in Soltborg up de regennatt Gangway vun de Air Force One utgleeden un daalschlittert. De dormalige öösterrieksch Bundskanzler hett hüm ansluutend uphulpen. Bi anner Gelegenheiten hett de grootwussen Ford sück fakener mit sien Kopp gegen den Rahmen vun den Utstieg vun de Air Force One stött un hett Lüüd ahn Afsicht anrempelt. Dat wurr in tallriek Shows immer weer lustig to’n Thema maakt. En Bispeel dorför is sien Upträe in de Feernsehreeg Die Simpsons. He stolpert in de Szene to glieker Tiet mit Homer Simpson över en Bordsteenkant un beid ropen to glieker Tiet Homer sien berühmten Spröök „Nein!“ (in‘ Original D’oh).

Ehrungen ännern

An‘ 11. August 1999 kreeg he vun US-Präsident Bill Clinton Ford de Freeheitsmedaille („Presidential Medal of Freedom“), de hööchste zivile Utteknung in den USA.

An‘ 3. Januar 2007, wenig Daag nah Ford sien Dood, wurr bekannt, dat de neeste Floogtüüchdräger vun de United States Navy den Naam USS Gerald R. Ford (CVN-78) kriegen deiht. De Ford is dormit ok Typschipp vun de nah hör nömmt Gerald-R.-Ford-Klass.[33]

Warken ännern

  • Public Papers of the Presidents of the United States, Gerald Ford, 1974: Containing the Public Messages, Speeches, and Statements of the President. U.S. Gov. Print. Off., Washington D.C., 1975.
  • Public Papers of the Presidents of the United States, Gerald Ford, 1975: Containing the Public Messages, Speeches, and Statements of the President. (in 2 Bänden), U.S. Gov. Print. Off., Washington D.C., 1977.
  • Public Papers of the Presidents of the United States, Gerald Ford, 1976–77: Containing the public messages, speeches, and statements of the President. (in 3 Bänden), U.S. Gov. Print. Off., Washington D.C., 1979.
  • A Time To Heal. The Autobiography Of Gerald R. Ford. Harper & Row, New York (NY), 1979.

Literatur ännern

  • Edward L. Schapsmeier, Frederick H. Schapsmeier: Gerald R. Ford's date with destiny: A political biography. Lang, New York 1989, ISBN 0-8204-0961-8.
  • John Robert Greene: Gerald R. Ford: A bibliography. Greenwood Press, Westport 1994, ISBN 0-313-28195-5.
  • John Robert Greene: The presidency of Gerald R. Ford. University of Lawrence: Press of Kansas, 1995, ISBN 0-7006-0639-4, ISBN 0-7006-0638-6.
  • Bernard J. Firestone (Hrsg.): Gerald R. Ford and the politics of post-Watergate America. Greenwood Press, Westport 1993, ISBN 0-313-27974-8.
  • J. Edward Lee, H.C. Toby Haynsworth: Nixon, Ford, and the abandonment of South Vietnam. McFarland, Jefferson, NC 2002, ISBN 0-7864-1302-6.

Weblenken ännern

  Gerald Rudolph Ford. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.
Offiziell Sieden
Nahropen

Enkeld Nahwiesen ännern

  1. ↑ Ünner Inbetrecken vun de Daten vun sien Amtsanträe un dat Utscheeden as komplett Daag weer Ford 896 Daag in‘ Amt.
  2. ↑ Philip Kunhardt Jr.: Gerald R. Ford "Healing the Nation". Riverhead Books, New York, S. 79f.
  3. ↑ John Robert Greene: Gerald Ford: Life before the presidency. Miller Center of Public Affairs, University of Virginia (engelsch)
  4. ↑ Douglas Brinkley: Gerald R. Ford: 1974–1977 (= American Presidents Series). Times Books/Henry Holt, New York City NY 2007, S. 5.
  5. ↑ Douglas Brinkley: Gerald R. Ford: 1974–1977 (= American Presidents Series). Times Books/Henry Holt, New York City NY 2007, S. 12 ff.
  6. ↑ United States Masonic Presidents. Freemason Information (engelsch)
  7. ↑ Philipp Kunhardt Jr.: Gerald R. Ford: Healing the Nation. Riverhead Books, New York, S. 79f.
  8. ↑ Douglas Brinkley: Gerald R. Ford: 1974–1977 (= American Presidents Series). Times Books/Henry Holt, New York City NY 2007, S. 14 ff.
  9. ↑ Douglas Brinkley: Gerald R. Ford: 1974–1977 (= American Presidents Series). Times Books/Henry Holt, New York City NY 2007, S. 19.
  10. ↑ John Robert Greene: The presidency of Gerald R. Ford. University of Lawrence: Press of Kansas, 1995, ISBN 0-7006-0639-4, ISBN 0-7006-0638-6, S. 5.
  11. ↑ Douglas Brinkley: Gerald R. Ford: 1974–1977 (= American Presidents Series). Times Books/Henry Holt, New York City NY 2007, S. 25.
  12. ↑ Douglas Brinkley: Gerald R. Ford: 1974–1977 (= American Presidents Series). Times Books/Henry Holt, New York City NY 2007, S. 27.
  13. ↑ John Robert Greene: The presidency of Gerald R. Ford. University of Lawrence: Press of Kansas, 1995, ISBN 0-7006-0639-4, ISBN 0-7006-0638-6, S. 6.
  14. ↑ Douglas Brinkley: Gerald R. Ford: 1974–1977 (= American Presidents Series). Times Books/Henry Holt, New York City NY 2007, S. 31 f.
  15. ↑ John Robert Greene: The presidency of Gerald R. Ford. University of Lawrence: Press of Kansas, 1995, ISBN 0-7006-0639-4, ISBN 0-7006-0638-6, S. 11 f.
  16. ↑ John Robert Greene: The presidency of Gerald R. Ford. University of Lawrence: Press of Kansas, 1995, ISBN 0-7006-0639-4, ISBN 0-7006-0638-6, S. 13.
  17. ↑ a b c d e Christof Mauch: Die amerikanischen Präsidenten. C.H. Beck, München, ISBN 978-3-406-58742-9, S. 384ff.
  18. ↑ John Robert Greene: The presidency of Gerald R. Ford. University of Lawrence: Press of Kansas, 1995, ISBN 0-7006-0639-4, ISBN 0-7006-0638-6, S. 53.
  19. ↑ John Robert Greene: The presidency of Gerald R. Ford. University of Lawrence: Press of Kansas, 1995, ISBN 0-7006-0639-4, ISBN 0-7006-0638-6, S. 54ff.
  20. ↑ American President: Gerald Ford: Domestic policy
  21. ↑ a b American President: Gerald Ford: Foreign policy
  22. ↑ Christof Mauch: Die amerikanischen Präsidenten. C.H. Beck, München, ISBN 978-3-406-58742-9, S. 385.
  23. ↑ Would-Be Assassin 'Squeaky' Fromme Released from Prison. ABC News 14. August 2009. Afropen an‘ 10. Juli 2011.
  24. ↑ a b Christof Mauch: Die amerikanischen Präsidenten. C.H. Beck, München, ISBN 978-3-406-58742-9, S. 386.
  25. ↑ a b American President: Gerald Ford: Campaigns and elections
  26. ↑ Arnd Krüger: The Unfinished Symphony. A History of the Olympic Games from Coubertin to Samaranch. In: James Riordan, Arnd Krüger (Hrsg.): The International Politics of Sport in the 20th Century. London: Routledge 1999, 3–27.
  27. ↑ Levensloop vun Gerald Ford. (engelsch)
  28. ↑ Ford, Carter, Reagan Push for Gun Ban, Los Angeles Times, 5. Mai 1994
  29. ↑ Gerald Ford: Treat gay couples equally. Page on Q, 21. Oktober 2001
  30. ↑ Kath.net: Expräsident Ford: 'Bestätigen Sie mich durch Ihre Gebete' vom 28. Dezember 2006
  31. ↑ 20 Minüüten: Zehntausende nahmen Abschied von Ex-Präsident Ford. van‘ 4. Januar 2007
  32. ↑ Schwieriges Erbe: Gerald Ford hinterlässt Kritik am Irakkrieg. Die Welt, 28. Dezember 2006
  33. ↑ International Herald Tribune: Next Navy aircraft carrier to be named for late President Gerald Ford, buried Wednesday. (engelsch)

Kiek ok bi ännern

 
Präsidenten vun de USA

George Washington | John Adams | Thomas Jefferson | James Madison | James Monroe | John Quincy Adams | Andrew Jackson | Martin van Buren | William Henry Harrison | John Tyler | James Knox Polk | Zachary Taylor | Millard Fillmore | Franklin Pierce | James Buchanan | Abraham Lincoln | Andrew Johnson | Ulysses Simpson Grant | Rutherford Birchard Hayes | James Abram Garfield | Chester Alan Arthur | Grover Cleveland | Benjamin Harrison | Grover Cleveland | William McKinley | Theodore Roosevelt | William H. Taft | Woodrow Wilson | Warren Gamaliel Harding | Calvin Coolidge | Herbert Clark Hoover | Franklin D. Roosevelt | Harry S. Truman | Dwight David Eisenhower | John F. Kennedy | Lyndon Baines Johnson | Richard Milhous Nixon | Gerald Rudolph Ford | Jimmy Carter | Ronald Wilson Reagan | George Herbert Walker Bush | Bill Clinton | George W. Bush | Barack Obama | Donald Trump | Joe Biden

 
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=Gerald_Rudolph_Ford&oldid=998839“